Kənan Məmmədli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Kibercinayətkarlıq halları artdıqca üsullar dəyişir. İnsanlar elektron fəaliyyətə daha çox alüdə olduqca cinayətkarlar da daha həvəslə onları soymağa girişirlər. 

Daxili İşlər Nazirliyinin mətbuat xidmətinin yaydığı bu məlumat diqqətimi çox çəkdi. 

İnternet üzərindən vətəndaşların pul vəsaitlərini ələ keçirən Əhməd Məmmədov və Etibar Vəliyev Daxili İşlər Nazirliyi (DİN) Kibercinayətkarlıqla Mübarizə Baş İdarəsinin əməkdaşları tərəfindən keçirilən əməliyyat tədbirləri nəticəsində saxlanılıb. 

Həmin şəxslər inanılmaz bir metod fikirləşiblər. Məlum olub ki, onlar vətəndaşların kart məlumatlarını ələ keçirmək məqsədilə müxtəlif markalı avtomobillərin şəkillərini və məlumatlarını özlərinə məxsus nəqliyyat vasitəsi kimi təqdim edərək, onların dəyərindən qat-qat ucuz qiymətə satılması barədə elan saytlarında informasiyalar yerləşdiriblər. 

Sonra onlara zəng edən müştərilərlə satış qiyməti barədə razılığa gələrək alıcıların kart məlumatlarını əldə ediblər. Həmin şəxslərin pul vəsaitlərini “Card to card” əməliyyat sistemi ilə hesablarına köçürüblər.

Araşdırmalar zamanı həmin şəxslərin 80-ə yaxın vətəndaşa maddi ziyan vurduqları məlum olub.

Baş İdarədə faktlarla bağlı cinayət işi başlanılıb. Saxlanılan şəxslər barəsində məhkəmənin qərarı ilə həbs qətimkan tədbiri seçilib.

DİN müraciət edib ki, Əhməd Məmmədov və Etibar Vəliyevin qanunsuz əməllərindən zərər çəkən başqa vətəndaşlar varsa, bu barədə polis orqanlarına məlumat verə bilərlər. 

Bu da fırıldaqçılığın növbəti formasıdır. Halbuki bir müddət öncə yüzlərlə insan “sizə poçt bağlaması gəlib” göndərişi ilə aldanaraq kartlarındakı vəsaitdən məhrum olmuşdular. 

Kibercinayətkarlıq inkişaf edir. Odur ki, vətəndaşlarımız gərək ehtiyatlı olsunlar!

Elə bu yazını hazırlayırdım ki, sosial şəbəkədə mənə mesaj gəldi. “Sizin həmsoyadlınız Bruney sultanlığında vəfat edib, ona məxsus bir milyon dollar sizə çatacaq. Bunun üçün sizə bank hesabı açmalıyıq, 3 dollar ödəniş edin”.

Bəh-bəh. Təklifə baxın e!  

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının konveyerdən, yaxud sobadan, yaxud ana bətnindən - kim necə istəyirsə elə desin - yeni çıxmış şeirlərdən ibarət ƏN YENİ ŞEİRLƏR rubrikasının növbəti təqdimatı:

Soyuq idi baxışların, buz kimi

Dalayırdı ürəyimi, bilmədin.

Çox istədim mən tərəfə dönəsən

Ha çağırdım, əl elədim, gəlmədin.

Göy buludun göyərmişdi dodağı

Göz yaşını hey səpirdi aşağı

İstisində qızmadığim ocağın

Tüstüsündə kor olurdum, görmədin

Boylanırdım  səmt küləyi tərəfə

Baxışlarım tuş gəlirdi kələfə.

Duman çəkdi üstümə ağ mələfə

Saçlarını üç tel edib hörmədin.

Belə idi bu dağların havası;

üşüyürdü torağayın yuvası

Bu yerlərin ən pisi, ən yavası

yaxşıların yaxasında, silmədin.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Status yağışı rubrikası” bu dəfə qapılarını şair Nadir Yalçın üçün açır. Buyurun.

Sözün haqqını vermək… Bu ifadəni tez-tez eşidirik. Özü də elə adamlar haqqında, elə yerlərdə, elə situasiyalarda eşidirik ki… “Sözün haqqını verib” deyərək sözü sanbaldan salmaq, yəqin, elə sözün özünə ən böyük xəyanətdi.

Etimad Başkeçid haqqında bu ifadəni ürəklə demək olur. Hətta elə demək ki, hamı eşitsin, hamı bilsin, sözün təəssübünü çəkən hamı xəbərdar olsun. O öz istedadı və zəhməti, vicdanlı davranışı hesabına bu ucsuz-bucaqsız söz mülkündə öz yerini, arealını müəyyənləşdirən, özünə, sözünə, sözünün boy-buxununa bələd olan sənətkardır.

Etimad Başkeçidin nəsrinin ecazına, tərcüməsinin aliliyinə əvvəllər də bələd idim. Çexovun “Qanun”un “Mini klassika” seriyasında çapdan çıxmış “Çöl” (Bir səfərin tarixçəsi) hekayəsini oxuyandan sonra sadəcə söz tapmadım. Bu qədər qüsursuz mətn ərsəyə gətirmək… Dil Etimad Başkeçid üçün bütün giriş-çıxış qapılarına bələd olduğu bir qəsrdir. O öz qəsrində bəyzadədir. Çünki bilir, dəqiq bilir…

Etimad müəllimin son dövrlərdə qələmə aldığı “Günəş topla mənim üçün” hekayəsi master-klass nümunəsidir. Sözügedən hekayə də daxil olmaqla, müəllif əsərlərində elə psixoloji vəziyyətlər yaradır, obraz, tipikləşdirmə, xarakter məsələlərində elə ustalıq nümayiş etdirir ki, şəksiz, belə bir qənaət formalaşır: Etimad Başkeçid özü üçün insan və həyat anlayışlarını aydınlaşdırıb, onu deməyə sözü var və

deyir də…

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzeti” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Rafiq Ələkbərin şeirləri təqdim ediləcək

Göylərdə ev ucalt

savab daşından

Ömür dediyimiz qaraçı köçü,

Beşiyi məlumdur, məzarı harda?

Sonda barışırıq taleyimizlə,

Onu biz yaşadıq, Yazarı harda?

Harada gizlədək sevincimizi,

Həyat itirməsin bu incimizi.

Vuraq qayalara külüngümüzü,

Görək, qəm-kədərin azarı harda?

Ruhum dil açmasa, sərtləşir ürək,

Ağır əzablara qatlaşır ürək.

Yatdıqca yuxuda yadlaşır ürək,

Bilinmir gileyi-güzarı harda?!

İki əllə yapış ömür yaşından,

Bəzən o ayırmır yazı qışından.

Göylərdə ev ucalt savab daşından,

Soruşma, bu yerin bazarı harda?

Yarımçıq bəndimi 

tamamlamadım

Baxırsan, zamana cürətlidir ki,

Hər gün bir dərd qoyur yaşımın üstə.

Dalğalar o, qədər sürətlidir ki,

Sahilə tullanır başımın üstdən.

Bəzən gil, palçıqdan məzar tikirəm,

Görən, nə olacaq məzar dibində?!

Eh, gör, mən də nəyin dərdin çəkirəm,

Ağlım başımdadır, pulum cibimdə.

Sözü öz dilimdə bişirməmişdən,

Yüz dəfə keçirdim onu ələkdən.

Bu gülü dərirəm, keçib iş-işdən,

Güllər də bezibdi bakirəlikdən.

Eh, kiməm, tənhayam, bəlkə adayam,

Onunçün insantək ölə bilmirəm.

Ona xəbər verin, mən buradayam,

Körpü üstündəyəm, gələ bilmirəm.

Deyəsən, bu yerdə tükənir sözüm,

Bir uşaqlıq çağım düşür yadıma.

Yerdə ulduz olmaq nəyimə lazım,

Göydə bir ulduza verin adımı.

O qız salam verir gözləri ilə,

O qızı mən indi tamam anladım,

Nə qədər sabahlar ötüşsə belə,

Yarımçıq bəndimi tamamlamadım.

Boylandım sola da, baxdım sağa da,

Qalmışam məsumtək ortada hələ.

Vaxt tapa bilmədim qocalmağa da,

Necə oturmuşam partada hələ?!

Dünyanın həm özü, həm dərdi ağır,

Onu gəzdirirəm bir qolum üstə.

Hamı danışsa da, kim-kimə baxır,

Zaman davam edir öz yolu üstə.

Göylərdə uçmağı 

bacarmadıqsa

Bəzən günəş kimi güldün üzümə,

Bəzən də yolumda duman, çən oldun.

Bu uzun illərin sevda nurundan,

Od alan mən oldum, donan sən oldun.

Bəzən düşündüm ki, bu qız görəsən,

Niyə razı qalmır saf diləyimdən?

Qəlbimi açmağa yollar aradım,

Yol açdı dilimə söz ürəyimdən.

Göylər od tutmuşdu, yanırdı qürub,

Ruhumsa əsirdi o an təlaşdan.

Bax, o qürub çağı qarşında durub,

"Qız, sənə aşiqəm", - dedim, yavaşdan.

Soyuq baxışların bağrımı dəldi,

Söndü ümidlərim, söndü büsbütün.

Yaxşı ki, bir azca insafa gəldin,

"Elçi göndərərsən, baxarıq", - dedin.

Elə bil unutdun, dandın bu zaman

Eşqin od çağını, alov çağını..

Sən necə üzümə söylədin, gülüm,

Mənə yox, elçiyə inandığını?

Bilmədin içimdə dolaşır nələr,

Varmı, iç dünyamı ölçən ölçülər?!

Sənli ürəyimdə bir sevda mələr,

Necə deyəcəkdi bunu elçilər?!

Elçi nə biləydi, mən nə çəkirəm,

Bu iş belə getməz, yox, belə qalmaz.

O vaxt dəniz idi qəlbim səninlə,

İndi ümmanlarla heç belə dolmaz.

Elə bil göylərdə uçurdu ruhum,

Ən uca göylərdən bir sözlə düşdüm.

Səndən çox əzablar görsəm də, ancaq,

Bu ağır cavabı gözləməmişdim.

Gözümdə kainat talandı yenə,

Daha mənim deyil o ulduz, o ay.

Göydəki qapılar bağlandı mənə,

Yer öz qapısını açdı taybatay.

Elçilər söyləsin sözünü qısa,

Elçilər danışsın, biz səssiz qalaq.

Göylərdə uçmağı bacarmadıqsa,

Bir cüt çiçək kimi yerlərdə solaq.

Şair ruhdur, gözəl mələk

Şair ruhdur, gözəl mələk, əzizim,

Cənnət üçün yaranmışlar tək-təkdi.

Bu dünyada şair dərddən üzülər,

Bu dünyada mələk elə mələkdi.

Şair - gözəl qohumdular əzəldən,

Hansı dünya, hansı məkan, fərqi yox.

Bu dünyada şairləri üzənlər

O dünyada ruhlarını qoruyur.

Şair təbi, gözəl nuru həyatdı,

Kainatda xoşbəxtliyin açarı.

Tanrım, niyə Sən bəndələr yaratdın?!

Gözəlləri şairlərdən qaçırır.

Şair Tanrı sevgisindən doğulub,

Gözəl-mələk, lap Tanrının yanında.

Ey gözəllər, şairlərdən qaçmayın,

Qoy birləşək, lap Tanrının yanında.

Şair ruhdur, gözəl mələk, dərd-qəmi,

Hamı bilir bir-birindən çəkər kim.

Ey şairlər, siz cənnətə getməyin,

Cənnətdə də ruha mələkdi hakim.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı detektiv ustası, polis podpolkovniki Fəxrəddin Qasımoğlunun yeni yazdığı “Ruh” romanını dərc edir..

Fəxrəddin Qasımoğlu dalbadal dərc edilən bir neçə detektivi, xüsusən “Son gecə” böyük oxucu auditoriyası tərəfindən maraqla qarşılanıb. Bu romanda da ənənəvi qəhrəmanlar iş başındadırlar, bu dəfə onlar uşaq oğurıuğunu araşdırırlar.

Nataraz adam gəzə - gəzə gəlib bağ evinə çatdı. Cibindən bir topa açar çıxarıb həyət qapısının qıfılını açdı. İçəri keçən kimi qapını arxadan bağlayıb evə tərəf getdi. Başqa bir açarla evin qapısını açıb içəri girdi və dərhal bu qapını da arxadan kilidlədi. Dəhlizdən aşağı aparan pilləkənlərlə zirzəmiyə endi. Topanın üstündəki başqa bir açarla zirzəminin dəmir qapısını açdı. Bundan sonra açar topasını cibinə qoyub zirzəmi otağına girdi. Otağı təkcə səskeçirməyən şüşələri olan kiçik plastik nəfəslikdən düşən zəif gün işığı işıqlandırırdı. Əlini uzadıb işığı yandırdı. Otağın küncündə döşəmənin üstündə oturmuş yeniyetmə əlini işıqdan qamaşan gözlərinin üstünə tutub bir qədər belə qaldı. Gözləri işığa öyrəşəndən sonra əlini üzündən çəkib nataraza baxdı. Onun ayağına dolanıb qıfılla bağlanmış zəncirin o biri başı divarın dibindəki yoğun istilik borusuna bərkidilmişdi. Ayağının zəncir bağlanan yerində əmələ gələn qançırdan qan axıb qurumuşdu. Hiss olunurdu ki, zənciri açmaq üçün xeyli əlləşib. Oğlanın baxışlarından necə qorxması aşkar hiss olunurdu. Nataraz zirzəmiyə düşdükdən sonra yenə cibindən çıxarıb fırlatdığı təsbehin ipini barmaqları ilə tarıma çəkdi. Mil kimi dayanan təsbehi oğlana tuşladı:

- Hə nədi, sakitləşdin, yoxsa bir - ikisini də çəkim sənə?

Oğlan başını aşağı salıb dinmədi.

- Belə ağıllanarsan. Bir də cınqırın çıxsa, özündən küs.

Oğlanın dinmədiyini görən nataraz nəfəsliyə yaxınlaşıb pərdəsini örtdü. Sonra qapının yanındakı dolabdan içərisində çörəklə kolbasa olan sellofan torbanı götürüb onun qarşısına qoydu.

- Sakit oturduğuna görə daha işığı söndürmürəm.

Qapıya çatıb çıxmaq istəyəndə oğlan titrək səslə soruşdu:

- Atamdan bir xəbər var?

Onun sualını eşidən nataraz geriyə çevrilmədən, - sabah bilinəcək, yeməyini ye, - deyib otaqdan çıxdı. Oğlan onun ardınca bağlanan qapıya baxıb başını nəfəsliyə tərəf döndərdi. Nəfəsliyin pərdəsinin arxasından süzülən zəif gün işığına həsrətlə baxıb qeyri - ixtiyari ah çəkdi. Səhərə hələ çox var idi. Ancaq nataraz adamın son sözləri ona ümid vermişdi. O, atasının onu heç vaxt darda qoymayacağına, tezliklə bu qəddar adamın əlindən qurtaracağına inanırdı. Titrəyən əli ilə çörəkdən bir qədər kəsib ağzına qoydu. Dünən axşamdan heç nə yeməmişdi.

* * *

Dilemma qarşısında qalmışdım. İnternetdən Fərman Gəraybəylinin tərcümeyi - halını öyrənməyə başladığım ilk dəqiqələrdən böyük təəssüf hissi keçirmiş, fikrə getmişdim. Fərman məni aldatmışdı. Belə hallarda şərtimi pozan adamla sağollaşır, araşdırmanı dərhal dayandırırdım. Ancaq fikrə getməyimə səbəb olan və məni saxlayan iki səbəb var idi. Onlardan birincisi on beş yaşlı bir oğlanın təhlükədə olması idi. Hətta hər şeyin yaxşı qurtaracağı təqdirdə belə, onun oğurlanaraq saxlanıldığı hər dəqiqənin psixikasına necə zərbə vurduğu mənə məlum idi. Nəzərə alsam ki, ən pis sonluq da saf - çürük etdiyim ehtimalların içərisində istisna olunmurdu, bu halda belə bir vəziyyətdə kənara çəkilməyim prinsiplərimə zidd idi. İkinci səbəb isə bu işdə vasitəçi olan, böyük hörmət bəslədiyim dostum Ənvər Seyidbəyli idi. Ancaq Fərman Gəraybəyliyə mütləq bir dərs verməli idim. Qaçırılmış oğlunun tapılması üçün mənə müraciət edən adam, həmin oğlanın ikinci arvadından, başqa sözlə desək, gizli saxladığı qadından dünyaya gəldiyini gizlətmişdi. Rəsmi tərcümeyi - halında onun iki övladının olduğunu görəndə öz kanallarımla araşdırmamı davam etdirmişdim. Məlum olmuşdu ki, Fərman getdiyimiz ünvandan fərqli bir ünvanda qeydiyyatdadır, orada həyat yoldaşı Arzu xanımla yaşayır və onların iki qız övladı var. Bu biri mənzil isə Sənubər xanımın adına rəsmiləşdirilib. Ənvərin söhbətlərindən peşəkarlığıma bələd olub oğlunun taleyi ilə bağlı bir məsələdə mənə güvənən biri belə adi bir şeyi öyrənə bilməyəcəyimi hansı ağılla düşünə bilərdi? Ancaq axı Fərman Gəraybəyli ağılsız adam deyil. Bəs belə olan halda bunu məndən gizlətməyinin səbəbi nə ola bilərdi? Telefonu götürüb onu yığdım. Cavab verən kimi salamlaşmadan dedim: - Biz təcili görüşməliyik.

* * *

  Layiqə Mərkəzi Univermağın qarşısında Nadirlə görüşüb Bəxtiyarın verdiyi tapşırıqları bir-bir ona çatdırmışdı. Nadir lazım olan məlumatları əldə etdikdən sonra özünün Bəxtiyarla əlaqə saxlayacağını demişdi. İndi o, şəxsən özünə verilmiş tapşırıqlarla bağlı əvvəlcə Ağamirzənin oxuduğu liseyə gedəcək, sonra isə çox vacib bir adamla görüşəcəkdi. Son dərəcə geniş əlaqələrə malik olan bu adam əvvəllər də araşdırmalar zamanı bir neçə dəfə onlara kömək etmişdi. Təbii ki, yaxşı pul müqabilində. Şefi zarafatca bu adamı yaddaş tutumu 128 qeqobayt olan kompüterlə müqayisə edirdi.

Nadirlə sağollaşan Layiqə təxminən iyirmi dəqiqə sonra liseyə çatdı. O, liseyin mühafizəçisini söhbətə çəkib bəzi şeyləri öyrənməyə çalışacaqdı. Liseyin ətrafında müşahidə aparan şefi bunu özü etmək istəməmişdi. Keçmiş polis əməkdaşı olduğu ehtimal olunan mühafizəçi onunla çox da kontakta getməyə bilər, suallarını cavablandırmazdı. Ona görə də bu məsələdə o, Layiqənin qadın cazibəsindən istifadə etməyi qərara alıb oradan uzaqlaşmışdı. Gözəl qadınla ünsiyyətdə əksər kişilərin sayıqlığının yarıbayarı azaldığı çoxdan sınaqdan çıxmışdı. Bir-iki dəqiqə kənardan müşahidə aparan Layiqə mühafizəçiyə yaxınlaşdı.

- Salam.

Arxası ona tərəf olan mühafizəçi çevrilib onun salamını aldı:

- Buyurun, sizi eşidirəm.

Layiqə səsinə bir qədər həyəcan qatıb danışmağa başladı.

- Açığı heç bilmirəm necə deyim. Sizə bir işim düşüb.

- Mənə? - mühafizəçi təəccüblə soruşdu.

- Bilirsiz, məsələ belədir ki, mənim bacım oğlu bu liseydə oxuyur. Dünən dərsdən sonra evə sifəti sıyrılmış halda gəlib. Deyir ki, guya evə gələndə yolda yıxılıb. Ancaq biz ona inanmırıq. Yəqin ki, kiminləsə dava edib.

- Hə, cavandırlar, belə şeylər olur. Ancaq bu məsələdə mənim sizə nə köməyim dəyə bilər? - mühafizəçi gülümsəyib soruşdu.

Layiqə həlledici sözü deməzdən əvvəl əlini uzadıb yüngülcə mühafizəçinin qolundan tutdu. Sonra nazla onun gözlərinin içinə baxıb dedi:

- Biz onun səhər liseyə gələrkən, bir də ki, günorta çıxarkən üzünün salamat olub-olmamasını bilmək istəyirik. İstəyirik bilək ki, o, liseydə kiminləsə dava eləməyib ki? Anası xəstədir, özü gələ bilmədi. Çox da narahatdır. Bilirik ki, sizin kameralar hər şeyi qeydə alır. Mümkünsə on beş dəqiqə vaxtınızı alacağam.

Mühafizəçi çənəsini qaşıyıb bir qədər fikrə getdi. Nəyisə bir xeyli götür-qoy etdikdən sonra nəhayət dilləndi:

- Yaxşı. İçəri keçin.

* * *

 Fərman Gəraybəyli ilə söhbətim çox kəskin və qısa olmuşdu. O bu məsələni Sənubər xanımın xahişi ilə məndən gizlətdiyini demişdi. İlk görüşümüzdə də, bu söhbətimiz zamanı da Fərmanın Sənubərə qarşı bir zəifliyi olduğunu hiss etmişdim. Bu səbəbdən də onun xahişinə yox deyə bilməmişdi. Bir daha şərtimizi pozarsa, daha heç nə gözləməməsi barədə ona son xəbərdarlığımı etmişdim. Çox vaxt insanlar belə hallarda başa düşmürlər ki, onların gizlətmək istədiyi ən adi şey araşdırmada ən həlledici məqam ola bilər. Haradasa onları başa düşmək də olar. Polisin, xəfiyyənin işi ilə yaxından tanış olmayan adam belə düşünə bilər. Məhz buna görə mən çox vaxt sifarişçilərə şərtlərimi əvvəlcədən deyirəm. Mənim təmkinlə, ancaq çox kəskin şəkildə dediklərimin qarşısında Fərman Gəraybəyli uşaq kimi büzüşüb başını aşağı salmışdı. Belə başa düşdüm ki, bu onun üçün soyuq duş effekti verən bir xəbərdarlıq oldu və o daha nəyisə gizlətməyə cəhd etməz. Belə davranmağımın da səbəbi var idi. Bəzi məqamlar aydınlaşana qədər hələ ki, heç bir qərar vermək istəmirdim. Ancaq elə bu halın özü dediyim səbəblərə bir səbəb də əlavə etmişdi.

Fərman müəllimə hər ehtimala qarşı deyilən məbləği hazırlamasını tapşırıb ofisə qayıtmışdım. Nə Nadirdən, nə də Layiqədən hələ ki, bir xəbər yox idi. Onlardan xəbər gəlməyincə, hansısa təhlillər aparmağım hələ ki, tez idi. İlk dəqiqələrdən yaranmış şübhələrimi gələcək məlumatlar ya təsdiq, ya da təkzib edəcəkdi. Sənubərin Fərmanın ikinci ailəsi olması barədə öyrəndiklərim də Layiqə üçün yeni tapşırıqların ortaya çıxması demək idi.

Böyük layihələrdə iştirak edən Fərman Gəraybəylinin mümkün biznes rəqiblərinin təhlili də nəticə vermişdi. Şübhələndiyim bir iş adamı var idi. Axırıncı tenderdə onunla baş - başa gəlib sonda uduzan bu adam heç də müsbət cəhətləri ilə tanınmırdı. Real sübutlar olmasa da, ən azından adı bir neçə maliyyə fırıldağında çəkilirdi. Tender isə lap bu yaxınlarda keçirilmişdi. Bu iş adamının iki yüz min yox, heç iki milyon manata da ehtiyacı yox idi. Ancaq Fərman Gəraybəyliyə zərbə vurmaq üçün belə bir addım atması istisna olunmurdu. Haqqında danışılanlar belə düşünməyimə əsas verirdi. Söhbət isə milyonlarla manat sərmayənin qoyulacağı çox perspektivli bir layihədən gedirdi. Belə layihələrdə iştirak üçün hər şeyi etdikdən sonra uduzub kənarda qalmağı hər iş adamı həzm edə bilmir. İstənilən halda bu məlumatı dəqiqləşdirməliydim və artıq onu lazımi kanallarıma ötürmüşdüm. Başqa bir ehtiyat variantım da var idi ki, onu da nəzərə alsam, araşdırmam üç istiqamətdə aparılacaqdı. Qalan az vaxtda isə bunu etmək asan olmayacaqdı. Artıq beynim öz - özünə belə vaxtlarda öyrəşdiyim rejimə keçməyə başlamışdı. Bu gecə yenə yatmayacağımı bilirdim…

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

Kubra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Nə qədər sərt olsa dalğalar, 

Qayalara çırpınıb geri dönər.

İnsanlar da, dalğalar qədər sərt damlalar qədər acizdir əslində. Hər yığılan damla bizi biz edən duyğuların təcəssümü, çırpıldığımız hər qaya içimizi çürüdən, düşündükcə qəlbimizi yoran duyğularımıza bənzəyir əslində.

Və yenə hekayənin sonunda damlalar sərt qayalardan parçalanıb daha bir yeni, körpə dalğanı yaradar. Həyat belədir, nə damlalar quruyar, nə də dalğalar hiddətindən vaz keçər. Ancaq qayalar dalğalar qədər güclü deyil. Suyun şəffaflığı, saflığı, bəzən ürkək, bəzən cəsarətli çırpınışları getdikcə qayaları oyar, o əzəmətin yavaş-yavaş hökmranı olub izini qoymağı bacarar. Bax bu, əsl sevgidir. Zərif qadınların kirpiklərindən sərt kişilərin qəlbinə sancılan oxlardır sevgi. Sərt qayaları yumşaldandır sevgi.

Və mən nə qədər sevgidən yazsam kəlimələr yetərsiz qalacaq. Yenə o ümmanlarda yağışlar yağacaq, zaman-zaman daşqınlar olacaq.

Bəzən isə "geri dönən yolları" kəsəcəkdir intizar.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

Sərtyel, “Ədəbiyyat və incəsənət”

1.

Futbol üzrə Avropa birinciliyini izləyən bir çukçadan izləməyən digəri soruşur ki, ən çox hansı oyunçu qol vurdu?

O da deyir, Avtoqol deyilən kəs 10 dənə qol vurdu.

2.

-Ana, mənim belim ağrıyır.

-Bu mənə aid sual deyil. Problemin ekspluatasiya dövründə yaranıbsa istehsalçı məsuliyyət daşımır. Zəmanət müddətin artıq bitib. 

3.

Dost birmüddətlikdir, düşmən həmişəlik. Kim daha sədaqətlidir?

4.

-Sizin şöbə nə ilə məşğul olur?

-Biz qərarları yoxlayır, inkişaf aspektlərinə diqqət edir, işgüzar əlaqələrə təkan verir, reallığın transformasiyasına göz qoyuruq. 

-Anladım. Daha de ki, büdcəni talayırıq da. 

5.

-Üz quruluşumu necə dəyişim?

-Boksla məşğul ol.

6.

Hər bir “Mən zarafat edirəm”in arxasında bir az həqiqət, hər “Mən heç nə bilmirəm”in arxasında bilik, hər “Mənimçün fərqi yoxdur”un arxasında bir az emosiya, hər “Hər şey yaxşıdır”ın arxasında bir az ağrı var. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağla Muğanda yaşayıb yaradan Arğın Paşanın  şeirlərini təqdim edir. 

ÖZ KEFİMİN PAŞASIYAM

Yoxluğunda üşümürəm,

Öz kefimin paşasıyam.

Dərd yükünü daşımıram,

Öz kefimin paşasıyam.

Nə gözlərim dəniz olur,

Nə ürəyim bir an solur,

Boşalır külqabım, dolur,

Öz kefimin paşasıyam.

Qəm çəkmirəm bir an, lələ,

Cavandır bil, bu can hələ,

Ürək sözüm coşur belə,

Öz kefimin paşasıyam.

Önəmsizdir mənə saat,

Yaşayıram dərdsiz, rahat,

Cəhənnəm olsun bu həyat,

Öz kefimin paşasıyam.

Düşünməki dağılmışam,

Dağlarınla, dağ olmuşam,

Şair fəsli doğulmuşam,

Öz kefimin paşasıyam.

Yaşamıram bir an sürgün -

Ki, işlərim düşə düyün,

"Dünya beş gün, o da xoş gün",

Öz kefimin paşasıyam.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)