Sərtyel, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

1.

Əvvəlllər televiziya pultu funksiyasını evin kiçiyi icra edirdi.

2.

Qoca broker ölüm ayağındadır. 

Həkim deyir:

-İndi temperaturu 39.9-dur. 41 olanda canını tapşıracaq.

Broker başını yastıqdan qaldırıb soruşur:

-Neçə dediniz, 39.9 və 41? Onda 40,5-dən satın getsin. 

3.

Los-Anceles deyimi: “Kazinoya gedirsənsə mütləq təzə və gözəl alt paltarları geyinin. Ola bilər ki, evə qayıdanda təkcə onlarda qalasınız.

4.

Qardaş, necə ki, evin yuxarı mərtəbəsinin üstündə “krışası” olur, eləcə də yuxarı vəzifədə olmaq üçün gərək üstündə “krışan” olsun. 

5.

Qaraçıların kulinariya kitabı belə başlayır:

“Qazanı oğurlayın…”

6.

Türkmənistan hakimiyyəti Qərbdən gələn meyllərin qarşısını almaq üçün ölkədə Covid 19 sözünün işlədilməsini qadağan edib. Onun əvəzinə Şeytan 19 ifadəsi işlədilir.

7.

Üç rəfiqə diskotekada gec saatlaradək qaldıqları üçün onlardan biri qərara gəldi ki, çıxıb evə getsin.

Sual: Diskotekada neçə rəfiqə qaldı?

Cavab: Üç.

Niyə?

Çünki xanımlar üçün qərar qəbul etmək və getmək ayrı-ayrı şeylərdir. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Poetik Qiraətdə bu gün sizlərlə gözəl şairimiz Musa Ələkbərli “Öldürmə” şeiri ilə görüşəcək. Ənənəvi şikayətnamə şeiridir. 

Amma burada sevgidən şikayət edilmir, həyatdan, ömür-gündən şikayət edilir. Şikayətin ünvanı isə Tanrıdır. 

Xoş mütaliələr! 

 

İçım özümü yandırır,

Məni çölümlə öldürmə.

Bir bütövlük qismət elə,

Bölmə, bölümlə öldürmə

 

Oyanım daha vaxtında,

Gedim sabaha vaxtında.

Hər şeyin baha vaxtında

Ucuz ölümlə öldürmə.

 

Bu düzümnən, bu dağımnan,

Dağ əriyər bu dağımnan,

Çiçəkləyən budağımnan,

Açan gülümlə öldürmə.

 

Dumanıma, çiskinimə,

Nə deyim o küskünümə,

Bir qor saxla pis günümə,

Soyuq külümlə öldürmə.

 

Taleyimə bir daş atdın,

Bütün hirsini boşaltdın,

Məni zülümlə yaşatdın,

Məni zülümlə öldürmə!

 

Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Müxtəlif düşüncəyə sahib insanlarla ünsiyyət artıq məndə hobbi halına gəlib. Bir gün qərara gəldim ki, onlara belə bir sual ünvanlayım:

- Azərbaycanda, azərbaycanlı fərdində nə yoxdur ?

 

Sualı eşidər-eşitməz ilk cavab belə oldu :

- Mədəniyyət !

 -Hansı mədəniyyət yoxdur ki, bu qərara gəlmisiniz ? - deyə növbəti sualı ünvanladım. Qarşılığında respondentim başladı sadalamağa:

- Sıra, növbə mədəniyyəti, nitq mədəniyyəti, tualet mədəniyyəti, küçə mədəniyyəti, davranış mədəniyyəti, yazı mədəniyyəti, bar - otel mədəniyyəti, tolerantlıq mədəniyyəti, geyim mədəniyyəti, fikir mədəniyyəti, yemək mədəniyyəti, süfrə mədəniyyəti, gigiyena mədəniyyəti, zövq mədəniyyəti, yol mədəniyyəti və s. 

Sıralamasının uzun olduğunu görüb, zarafatyana dayan, dayan dedim. 

-Niyə bu düşüncədəsiniz ? Hansı səbəblər sizi belə düşündürməyə vadar edir ? - deyə soruşdum. 

Cavabında dedi:

- Biri xanımı ilə yol gedərkən başqalarının yanından ötüb keçəndə, elə bil ki, sirat körpüsündən keçirsən. İçimizdə o qədər yalvarırıq ki, bircə söyüş və ya hansısa qeyri-etik ifadə işlədilməsin. İşlədəndə qalırsan qızara-qızara. Adam yolunu saldığı yerdən utanır.

Əlavə etdi:

-Daha sonra, konstitusiyamızda yazılıb ki, "din dövlətdən ayrıdır", "söz, fikir, vicdan azadlığı var".  Amma, di gəl ki, biri dinə inanmadığını, ateist olduğunu ifadə edəndə, təhqirlər, qınaqlar yağış kimi yağmağa, guruldamağa başlayır. 

Nəfəsini dərib birini də əlavə elədi:

-Sıra, növbə mədəniyyətimizdənsə, heç danışmağa dəyməz. Hər şey pensiya, maaş vaxtı primitiv bankomat önündə sərgilənməsi ilə diqqətdə olur. 

Mənim susduğumu görüb davam etdi: 

-Restoranlarda insanları izləmək daha rahatdır. Onda onlar haqqında daha yaxşı analizləri edə bilib, nəticə çıxarırsan. Məsələn, mən heç zaman başa düşə bilmədim ki, yanında xanım ilə gələn bəylər niyə özlərini yerin-göyün sahibi kimi aparırlar ?! Sanki Sultan Süleymanla, Şah İsmayılla hansısa əməkdaşlıqları olub, ya da özlərini "bəy oğlu bəy" sanırlar. Heç nə anlamıram. 

Və təsəvvür edin ki, bu şəxs sanki ürəyimdəkiləri deyirdi, bu nöqsanların şəxsən mən də altından xətt çəkməyə hazır idim. 

İndi bəlkə də, ağlınızda bir sual canlanır ki, bütün bu halları elə qınayırsan ki, sanki özün ideal bir varlıqsan. Xeyr, əlbəttə ki, elə deyil. Bütün bu nöqsanlar bəlkə məndə də var. Sadəcə, arada bir fərq var ki, kimisi bunu düzəltməyə çalışır, kimisi də olduğu kimi qalıb, yerində saymağa davam edir. 

Bizsə, ayıbımıza kor olub, inkişafa yönəlib, monoton həyatdan uzaq olmağa çalışmalı, daim yeniliklər ardınca getməliyik. Əgər, zamanında belə olmasaydı, indi hələ də mağarada səhərin açılmasını gözləyən varlıqlardan olardıq. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Azərbaycan Heydər Əliyev Fondunun təşkilatçılığı, Azərbaycan Mədəniyyət Nazirliyinin və Azərbaycanın İtaliyadakı səfirliyinin dəstəyi ilə 60-сı Venesiya Biennalesində təmsil olunacaq. Ölkəmiz müasir incəsənət sahəsində dünyanın məşhur platformalarından olan Venesiya Biennalesində 2007-ci ildən iştirak edir.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı AzərTAC-a istinadən xəbər verir ki, bu il aprelin 20-dən noyabrın 24-nədək davam edəcək 60-cı Venesiya Biennalesi “Əcnəbilər hər yerdədir” (“Foreigners Everywhere”) şüarı altında keçiriləcək.

 

Biennalenin kuratoru Adriano Pedros mövzunu təsadüfən seçməyib. Biennalenin dünyada insanların müxtəlif ölkələrə köçməsi ilə bağlı böhranlar fonunda fəaliyyət göstərdiyini bildirən Adriano Pedros bunun müxtəlif fərqliliklər və çətinliklərlə müşayiət olunduğunu qeyd edir. “Əcnəbilər hər yerdədir” ifadəsi iki mənada verilir. Birincisi, hara getməyimizdən asılı olmayaraq hər yerdə əcnəbilərlə rastlaşırıq – onlar (biz) hər yerdədir. İkincisi isə, istənilən yad bir yerə getsək həmişə əcnəbiyik.

 

XVI əsrin heyrətamiz memarlıq abidələrindən olan Campo della Tanada yerləşən Azərbaycan pavilyonu isə Venesiya sərgisində “Xəzərdən Çəhrayı Planetə. Mən buradayam” (“From Caspian to Pink Planet: I Am Here”) mövzusunda təşkil olunub və biennalenin şüarını özündə əks etdirir.

 

Müasir incəsənət sahəsi üzrə tənqidçi, sənətşünaslıq professoru, 53-cü Venesiya Biennalesində İtaliya pavilyonunun kuratoru olmuş Luka Beatrisin (Luca Beatrice) kuratorluğu ilə yaradılan pavilyonumuzda Əməkdar rəssamlar İrina Eldarova, Rəşad Ələkbərov, rəssam Vüsalə Ağaraziyevanın əsərlərinin zəngin palitrası vasitəsilə əcnəbilik mövzusu tədqiq ediləcək - səfərlər, səyahətlər, mühacirətin hər zaman fərdi identiklik və incəsənətə təsiri göstəriləcək. Şəxsi təcrübələrinə əsaslanan müəlliflər əsərlərində əcnəbilik mövzusunun Azərbaycan üçün aktuallığını çatdırır, insanla onun yaşadığı məkan arasındakı dərin bağları əks etdirir, eyni zamanda, incəsənət vasitəsilə digərinə hörmətlə yanaşmağın vacibliyini bəyan edirlər. Ziyarətçilər əsərlərə müxtəlif bucaqlardan baxaraq fərqli mədəniyyətlərin ahəngini seyr edib, ümumbəşəri qarşılıqlı anlaşma ideyasının zəruriliyini görə biləcəklər.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Dünən əlamətdar bir gün idi, Beynəlxalq Abidələr və Tarixi Yerlər Günü idi. Diqqətimi ölkə miqyasında keçirilən tədbirlər, xüsusən Qobustan tarixi qoruğunda və Ramana qalasında Mədəniyyət Nazirliyinin iştirakıyla  düzənlənən tədbirlər cəlb etdi. Əlbəttə ki, 

Cəfər Cabbarlı adına Respublika Gənclər Kitabxanasının bu əlamətdar günə töhfəsi də diqqətçəkən idi. 

 

Gənclərin sevimli məkanı olan kitabxana Beynəlxalq Abidələr və Tarixi Yerlər Günü münasibətilə bu günün tarixi əhəmiyyətindən bəhs edən materiallar - virtual kitab sərgisi və biblioqrafik icmal hazırlayıb. 

Kitabxanada mənə bildirdilər ki, materiallarda çox zəngindir. Burada rəsmi sənədlər, görkəmli şəxsiyyətlərin tarixi və mədəniyyət abidələri haqqında söylədikləri dəyərli fikirlər, yaşı əsrləri və minillikləri əhatə edən, dünyada analoqu olmayan, ölkəmizin maddi daşınmaz sərvəti hesab edilən tarixi abidələr – Azıx mağarası, Qobustan, Qız qalası, Möminə Xatun, Qarabağlar, Gülüstan, Bərdə türbələri, Şirvanşahlar, Şəki xan sarayı, Əlincə və Girdiman qalaları haqqında geniş məlumat verilir, Şuşa şəhərinin abidələrinin nəinki Şərq, hətta dünya memarlığının ən gözəl inciləri hesab olunduğu qeyd edilir.

Virtual kitab sərgisində tarixi abidələrimizin qorunması və gələcək nəsillərə ötürülməsi sahəsində dövlətimizin başçısı İlham Əliyevin, Azərbaycanın Birinci vitse-prezidenti, Heydər Əliyev Fondunun prezidenti Mehriban Əliyevanın ölkə daxilində və xaricində həyata keçirdikləri tədbirlər, layihələr haqqında geniş məlumat verilir.

Materiallarda “Sehrli abidələr”, “Qərbi Azərbaycan abidələri”, “Naxçıvanın tarixi abidələri”, “Şuşanın maddi-mənəvi irsi epiqrafik abidələr əsasında”, “Lənkəran bölgəsinin tarixi-memarlıq abidələri”, “Azərbaycanın dünya əhəmiyyətli abidələri”, “Şərqin tarixi abidələri” və s. kimi 20-dən çox kitabın biblioqrafik təsviri və qısa annotasiyası, dövrü mətbuat nümunələri təqdim edilir.

Kitabxana əməkdaşları tərəfindən hazırlanan materiallarda tarixi abidələr haqqında yazılı məlumatlarla yanaşı onların foto və videogörüntüləri də yer alır.

Beynəlxalq Abidələr və Tarixi Yerlər Günü ilə əlaqədar hazırlanan materiallar kitabxananın rəsmi saytında https://ryl.az/multimedia/tarixi-abidelerin-muhafizesi -gunu, https://ryl.az/funds/biblioqrafik-icmal  yerləşdirilib.

Yəni, marağı olan hər bir kəs daxil olub məlumatlana bilər.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Mədəniyyət Nazirliyi tabeliyindəki kitabxanaların kitabxana fondlarını yeni nəşrlərlə zənginləşdirmək məqsədilə “Nəşrlərin satın alınması müsabiqəsi”ni elan edir. Müsabiqənin təşkilində şəffaflığı, səmərəliliyi və obyektivliyi təmin etmək məqsədilə müsabiqəni Nazirlik tərəfindən yaradılan Nəşr Planının Tərtibi və Nəşriyyat Məhsullarının Satın Alınması üzrə Komissiya həyata keçirəcəkdir.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadən xəbər verir ki, iştirakçılar tərəfindən nəşrlər iyunun 8-dək Komissiyaya təqdim olunmalıdır. Müsabiqə üçün müəyyən olunmuş müddət başa çatdıqdan sonra təqdim olunan nəşrlər qəbul edilmir.

Buraxılış məlumatında qiyməti göstərilməyən nəşrlərin dəyəri onun texniki göstəricilərinə, poliqrafik keyfiyyətinə görə mövcud bazar şərtləri əsasında müəyyənləşdiriləcəkdir.

Məzmun və poliqrafik baxımdan qüsurlu, ümumi tirajı 300-dən aşağı (iki və daha çox cildli olduqda hər cildin tirajı 300-dən aşağı) olan nəşrlərin satın alınmasına yol verilmir.

Müsabiqəyə xarici dillərdə (əsasən ingilis, rus, türk, alman, ərəb) olan nəşrlər də təqdim oluna bilər.

Müsabiqədə Azərbaycan Respublikasının ərazisində olan və ya fəaliyyət göstərən nəşriyyatlar, nəşriyyat işi ilə məşğul olan poliqrafiya müəssisələri, digər hüquqi şəxslər və müəlliflər (müəlliflik hüququ sahibləri) iştirak edə bilərlər.

Müsabiqədə iştirak etmək istəyən müəlliflər (müəlliflik hüququ sahibləri) vergi ödəyicisinin eyniləşdirmə nömrəsinə sahib olmalı və ya müəllifi (müəlliflik hüququ sahibi) olduqları nəşrləri çap olunduğu nəşriyyatlar vasitəsilə təqdim etməlidirlər.

İştirakçılar tərəfindən Komissiyaya ünvanlanmış müraciət və müraciətdə satın alınması göstərilən nəşrlərdən 1 nüsxə Azərbaycan Milli Kitabxanasına təqdim edilməlidir.

Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 25 sentyabr 2019-cu il tarixli 418 nömrəli qərarı ilə təsdiq edilmiş “Kitabxanaların çap məhsullarının pulsuz məcburi nüsxələri ilə təchizatı Qaydası”na müvafiq olaraq məcburi nüsxələri Milli Kitabxanaya təqdim olunmayan nəşrlərin müsabiqədə iştirakına yol verilmir.

Mədəniyyət Nazirliyinin sifarişi və dəstəyi ilə nəşriyyat və çap məhsullarının istehsalı, buraxılışı və satın alınmasına və nəşr planının tərtibi və nəşriyyat məhsullarının satın alınması üzrə Komissiyanın fəaliyyətinə dair meyarlar barədə culture.gov.az saytından daha ətraflı məlumat əldə etmək olar.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzeti” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Xalq yazıçısı, poeziyamızın ağsaqqalı Nəriman Həsənzadənin şeirləri təqdim ediləcək. 

 

 

Ulu öndərə ilk görüşdə oxunan şeir

 

Ey eşqim, vüqarım, sənətim, canım,

Ana çağırdığım Azərbaycanım!

Açıb qollarımı mehri-ülfətlə,

bağrıma basıram səni hörmətlə.

Sən də, ey adıyla fərəhləndiyim,

görəndə, sevinib ürəkləndiyim,

xalqımın istəkli, əziz övladı,

şeirimin-sözümün qolu-qanadı!

Sənin hər istəyin, sənin hər arzun

həyatda qoy, şöhrət çələngi olsun.

Qaldırdın adını bu məmləkətin,

andın müqəddəsdi, südün təmizdi.

Mənim taleyimdi sənin şöhrətin,

tarixdə tarixi mərhələmizdi.

Gəlin, addımlayaq sıx cərgələrlə,

gəlin, qabaqlayaq dövrü, zamanı.

Daim alqışlayaq yalnız Zəfərlə

ana dediyimiz Azərbaycanı!

 

 

1969

 

Aya - nur

Ulduza - işıq

 

Akademik Arif Mir Cəlal oğlu

Paşayevin ad gününə

 

Arif öz əsrinin fövqündə durur,

fiziki kəşflərin gedir yarışı.

Arif "Yer dilində" təlim oxuyur,

Aya - Nur göndərir,

ulduza - İşıq.

Fiziki kəşflərin gedir yarışı.

 

Bəşər övladıdı, sadə, mehriban,

Üzündə təbəssüm - o haqdan gəlir.

Ona salam verən, onu tanıyan

deyər ki,

İlahi bir insan gəlir.

Üzündə təbəssüm - o haqdan gəlir.

 

Nəyi sadalayım, hansını deyim,

göylərin yerlərə töhfəsidir o!

Sənin - xeyirxahın, mənim - taleyim,

kiminsə, hardasa

kimsəsidir o.

Göylərin yerlərə töhfəsidir o.

 

"Uçan təyyarənin sirri nədədir?"

"Kosmosun təsiri varmı Yer üçün?.."

Arifi ölkələr dəvət eləyir,

xüsusi hörmətlə,

bu kəşflər üçün.

"Kosmosun təsiri varmı Yer üçün?.."

Könül fərəhlənir tanış səsindən,

o, yenə yatmayıb, oyaqdı, oyaq.

Ömrün doxsanıncı pəncərəsindən

Arif bizə baxır,

gəlin, əl çalaq.

O, yenə yatmayıb, oyaqdı, oyaq.

 

 

Sənin xətrinə

 

Xəyyam!

O Xəyyam yox, bu biri Xəyyam,

bu da əzizidi bir əzizimin.

Biri o dünyamdı, biri bu dünyam,

Davudun oğludu,

Davud Nəsibin.

 

Həssasdı, görürəm çox şeyi duyur,

yəqin əldən vermir ehtiyatını.

O, Xəyyamın şöhrətini qoruyur,

bir də

atasının şair adını.

 

Bəlkə bu dünyaya gəlibdi özü,

hər "Xəyyam!" dedikcə eşidib bizi.

Bir müdrik kəlamı, ya şair sözü

oxşayır meh kimi

ürəyimizi.

 

Yenə havalandı sinəmdə ilham,

könlüm səni görüb dil açdı yenə:

Şairin xətrinə qoy sənə, Xəyyam!

Sənə oğlum deyim,

sənin xətrinə.

 

 

Qarabağ gəzintisi

 

Cənab Ali Baş Komandan,

var olun, sizi,

nə o yeriş yaddan çıxar,

nə o yol, nə iz.

Dəyişdirdi Azərbaycan

tariximizi,

Qarabağda o şahanə

bir gəzintiniz.

 

Dedilər ki, Atabəydi, -

Cahan Pəhləvan,

qədim ata torpağını

gəzir vüqarla.

O yerişdən tanımışdı

sizi tanıyan,

doğma ellər alqışladı

bir iftixarla.

Hərbi zəka, dəmir yumruq,

44 Gün və Xalq!

Əsrin hələ görmədiyi

möcüzəsiydi.

Azərbaycan Avropanı

heyran qoyacaq, -

Ulu öndər özü deyib, -

tövsiyəsiydi.

 

Cənab Ali Baş Komandan,

var olun, sizi,

nə o yeriş yaddan çıxar,

nə o yol, nə iz.

Dəyişdirdi Azərbaycan

tariximizi,

Qarabağda o şahanə

bir gəzintiniz.

 

 

Şeir kitabım

 

210 saylı tam orta məktəb.

Oxucum Həqiqət xanım Gülalıyevaya

 

Qızım, hədiyyədir şeir kitabım,

bir şeyi çatdırım nəzərinizə, -

bir az kədərlidir mənim həyatım,

sevinc diləyirəm,

həyatda sizə.

Gələn günləriniz mübarək olsun,

bir də,

süfrənizdə duz-çörək olsun.

 

 

Ana mahnısı

 

Fatimə xanıma

 

- Hardasan, Arif, hardasan?

- Burda, yanında, anacan!

- Ruhunda, canında deyəydin gərək, Arif!

İlk əhd-peymanında deyəydin, gərək, Arif!

Bir qəzada itirmişdi həssas qadın, öz ərini,

Arif, - deyə çağırırdı, ilk səadət günlərini.

Hardasan? - deyirdi, Arif, yaşat məni öz adınca,

içimdə bir səs susubdu, sən o səsi oyadınca.

Yaşat, Arif, yaşat məni...

 

 

İki qüvvət

 

Prof. Mehrab həkimə

 

O, Qaçaq Kərəmin kürəkənidi,

özü də arabir ABŞ-a "qaçır".

Həkim kəşfləri var, tamam yenidi,

ağıla gəlməyən düyünlər açır.

Sadə gülüşü var, zarafatı var,

məşhurlar içində məşhur adı var. 

Hər zaman,

hər yerdə,

görünür yeri!

Ona həsr elədim mən də bu şeiri.

İstədim, iş vaxtı tək olan zaman,

varsa, yorğunluğu çıxsın canından.

Şair də həkimin tutsun əlindən,

birimiz -mənəvi,

birimiz cismən.

Gərək ayrılmasın bu iki qüvvət,

söz də düz çəkidə - yaşar cəmiyyət.

 

 

“Silaha" çağıran şair

 

İlk dəfə "Silaha" çağıran şair,

səfərbər elədi, kişiləri də.

İskəndər Homerin yetirməsidir?!

Sübut? -

Axillesin yürüşləridi!

 

Axilles əsərin baş qəhrəmanı,

Homer həyat verdi ona bu adda.

İskəndər - qorudu "İliada"nı,

qılıncla yanaşı,

başının altda.

 

Şair, Axillesi gətirdin yada,

de, varmı elə bir Tanrı hünərin, -

Qalib sərkərdənin yol çantasında,

gəzsin, sən yazdığın

bir şah əsərin?!

 

 

Vəkilin göz yaşı

 

Keçmiş tələbəm

Ayxan Rüstəmzadəyə

 

Mənə danışdılar bu əhvalatı,

bəlkə də bəlliydi yaxına, yada...

Mən onda dedim ki,

insan həyatı

hörmətə layiqdi insan yanında.

 

Adi sürücüydü... nə ad, nə şöhrət,

qalmışdı müttəhim kürsülərində.

Ədalət istərdi,

yalnız ədalət,

hər kim otursaydı onun yerində.

 

Lakin tutulmuşdu üzü hakimin,

görəsən, dustağa nə deyəsiydi?!

Dedilər, qətiydi sözü hakimin,

necə?

Türmələrdə çürüyəsiydi?!

 

Ölçürdü, biçirdi Vəkil yerində,

deyirdi, dustağın günahı yoxdu.

Onun işlətdiyi cümlələrində

məntiq yoxdur deyə,

pənahı yoxdu.

 

Bir zalda gizli bir döyüş gedirdi,

biri Hakimiydi, o biri Vəkil.

Dustaq da haqqını tələb edirdi,

ədalət ortada,

heç kəsin deyil.

 

Ədalət üstündə döyüşüb bəşər,

"Ədalət" qoyubdu adını, insan.

Üz-üzə dayanıb Xeyir ilə Şər,

Hakimlə Vəkiltək,

üz-üzə, üsyan!

 

Şərin qabağını göylər saxlayıb,

dustaq da o gündən şaxdır, əyilmir.

Deyirlər o axşam,

Vəkil ağlayıb,

yorğunluq canından çıxıbmı... bilmir.

 

 

Şah babam

 

"Əgər Yaradan dünyaya bir general göndəribsə, heç şübhəsiz ki, bu, Şah İsmayıldır. Nə Napoleon, nə Sezar, nə Atilla, nə Çingiz, nə də digərləri onun kimi hərbçi, savaşçı deyildi. Çünki bu Qızılbaş şahı 14 ildə - 14 ölkəni, 357 şəhəri fəth etdi, ordunun önündə savaşaraq cahanda iz buraxdı".

Karl Marks

           

Babam Şah İsmayıl, Qibleyi-aləm,

heykəlin önündə heykəlləşmişəm.

Sinəmdə bir qürur, bir ruh, bir həvəs,

səni tufanlar da,

tərpədə bilməz!

Bir dahi almanın verdiyi qiymət

şaha diqqətiydi,          

tarixə hörmət.

Tutdu 14 ildə - 14 dövləti,

taclı başlar o bir başa baş əydi!

Azərbaycan dili - rəsmi bir sənəd,

bu dildə başladı -

əlaqə, ülfət.

Dövlətlərarası müqavilələr,

rəsmi gediş-gəliş, rəsmi görüşlər.

Natiqlər yanında 14 ölkədə,

Azərbaycan dili -

Şaha abidə!

Bir xəbər tez çatdı pisniyyətlərə, -

Taclı xanım özü gəlib səngərə,

şahın arxasınca, şahdan xəbərsiz.

Onu izlədilər yerli və yersiz.

Şah Xətai tanındıqca dünyada,

Sultan Səlim şah

dözmədi bu ada.

Tanrım, türk sözünün özü bir anddı,

deyiblər,

qədimdən bu bir misaldı.

Qısqandı, dözmədi Sultan Səlim Şah,

yerdə xalq şahiddi, göydə də Allah.

O, Taclı xanımı gərək sayaydı,

onu əsir alıb aparmayaydı.

Başqa misal da var eldə-obada,

namusu-namusdu - ya şah, ya gəda!

O, gündən duruydu, Aydan arıydı,

o, Şah sarayının ilk baharıydı.

Dahi bir almanın verdiyi qiymət

şaha diqqətiydi,

tarixə hörmət.

 

 

İnam

 

Türkiyəli uzman həkim

Musa Kılıca

 

Musa Kılıc,

yaşa, var ol dünyada.

Bu torpağın

şairiyəm mən, xocam.

Ərdoğana

oxşayırdın yuxuda,

inandım ki,

mən sağalıb qalxacam.

Bu torpağın

şairiyəm mən, xocam.

 

 

Atropat

 

Heredot, Arrian, bir də Diogen,

bir də Strabon,

hər fikri oyaq, -

yazdı tarixini bəşəriyyətin,

tarix! -

neçə min il eradan qabaq.

 

Hələ Platonun bizə dediyi,

elə bir fəlsəfi töhfəsi varmı?

Ya Aristotelin qoyub getdiyi

mənəvi sərvətin

əvəzi varmı?

 

Qədim kitabları varaqlayıram,

adı, ünvanı var orda hər şahın.

Mənim də,

sərkərdə Atropat babam

ən yaxın dostuydu İskəndər şahın.

 

Yalçın qayaları çapsın, oyatsın,

axtarın elə bir heykəltaraşı -

Atropatın heykəlini yaratsın, -

Əlbəttə,

Şah İskəndərlə yanaşı.

Özünü tanıyıb onda qalxacaq

qədim əsrlərin bir pərdəsi də.

Niyə qürurludu, niyə pakdı xalq, -

bilir şairi də,

sərkərdəsi də.

 

 

“Oğul"

 

"Telefonda mənə bir xəbər oxudular, heyrətlə susdum: "Oğlumun məni "Qocalar evi"nə atacağını bilsəydim, ona köpək südü əmizdirərdim ki, sədaqəti öyrənsin".

 

 

Allahım, dünyanın axırıdırmı,

bunca, yadlaşıbdı insan-insana?

Kimsə aşağıdır, yuxarıdırmı? -

yanıldım, kimsə yox,

Allahım, Ana!

 

Gör, nəyi gətirir oğluna əvəz,

bu onun laylası, duası deyil.

Əsrin naləsidir bəlkə də bu səs,

tək ana qəlbinin

ağrısı deyil.

 

Analar eşitsin qoy, o ananı,

kimsə fikirdədi, yəqin dərd çəkir.

"Bəşəri dəyərlər" - deyənlər hanı?

bir oğul "yanılıb"

üstdən xətt çəkir.

 

 

Ürəyini sındırmasın o qullar,

mənim sirrim deyil, o, əsirimdi.

Anasına heykəl qoyan oğul var, -

şair,

sənin, mənim müasirimdi.

 

 

Oxu

 

Şəmistan Əlizamanlıya

 

Yerdə eşitdiyim göy gurultusu

yerin nemətidi, haqqın öz səsi.

Şərəfli bir ömür, sən yol yolçusu,

sən bir də

Tanrının bizə töhfəsi.

 

Oxu, qoy o səsi eşitsin bəşər,

bərk oxu, qoy bir də yer silkələnsin.

Xasiyyətin həlim,

özün mötəbər,

başına çiçəklər, güllər ələnsin.

 

Şəmistan, vəsf elə qələbəmizi,

yaşadıq, üçrəngli bir bayraq üçün.

Qalib Baş Komandan eşidir bizi,

oxu,

biz vuruşduq, oxumaq üçün!

 

 

Dünyanın sirri

 

- Şair, yenə yazırsanmı? -

sual verdi biri, mənə.

Tanıtmaq istədi yəqin

məndəki şairi mənə.

 

Axşam olur, sabah olur,

mən yazmasam günah olur.

Yazan zaman agah olur

bu dünyanın sirri mənə.

 

Soyumasın od nəfəsin,

əvəzi yoxdu heç kəsin.

Ulu Tanrım çox görməsin

öz verdiyi şeri mənə.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı tanınmış yazıçı, AYB Lənkəran bölməsinin sədri Qafar Cəfərlinin yeni hekayəsini təqdim edir. Yazıçı özü hekayəsinə oxucu münasibətini bilməkdə maraqlıdır və oxucularına səslənərək deyir: “Əziz dostlar! Təzə hekayəm təqdim edilir. Təsadüf olunan həyat hadisəsidir.  Qısa olduğundan oxunmağına cəmi dörd-beş dəqiqə vaxtınız gedər. Fikirləriniz mənim üçün çox dəyərlidir. Öncədən təşəkkürlər”

                                                                        

 

ƏN BÖYÜK ARZUDAN DAHA BÖYÜK                                                        (hekayə)

 

Musa müəllim gündən qorunmaq üçün indi həm asta yerişlə, həm də ağacların yola saldığı kölgə ilə getməyə çalışırdı. Günün bu cür qızmar istisi onun səhhətinə çox pis təsir edirdi. Bunu özü də yaxşı bilirdi, amma  çarəsi yox idi. Səhhəti ilə bağlı xahiş edib məktəbin səhər növbəsində cəmi bir neçə saat dərs götürmüşdü. Günortaya yaxın dərslərini qurtarıb evə qayıdırdı və bu vaxt    da günün isti çağına düşürdü. 

Musa müəllim əlli ilə yaxın idi ki, vaxtilə özünün də təhsil aldığı məktəbdə müəllim işləyirdi. Riyaziyyatdan dərs deyirdi. Zahirən çox zəhmli görünsə də çox tələbkar idi, vəssəlam. Əslində daxilən çox sadə, həlim, bir az da kövrək adam idi. Əlbəttə, şagirdlər onun yalnız zəhmli və tələbkar sifətləri ilə tanış idilər. Musa müəllimdən “əla” qiymət almaq müşkül məsələ idi. Onun yüksək qiymət verməkdə xəsis olduğunu hər kəs, hətta özü belə yaxşı bilirdi və bunu şagirdlərin xeyrinə etdiyinə də daxilən əmin idi. Amma bu qiyməti alanlar da vardı və onlar riyaziyyat fənninin bilicisi olduqlarına əmin idilər.

Musa müəllim indi gün istisində addımladıqca istidən daha çox bu ildən dərs deməyə başladığı sinifdə çox bəyəndiyi şagirdi Fatehlə aralarında olan söhbətin təsiri altında idi. Uzun illərin təcrübəsindən və bələd olduğu şagird psixologiyasından bilirdi ki, şagirdlər adətən hər cür yolla müəllimdən yüksək qiymət almağa çalışırlar. Fatehlə bağlı məsələ isə təcrübəsində  ilk dəfə idi. 

Əvvəl onun hərəkətini təvazökarlıq kimi qəbul elədi, sonra bunu özündən razılıqla, daha sonra isə xarakterindəki tərslik və inadkarlıqla bağladı. 

Bu gün bir neçə dəqiqə davam edən söhbətdə Fatehin yalvararaq xahiş etməsi onu düşünməyə vadar edirdi. ”Niyə bu qədər inad etsin? Niyə halal haqqını almaqdan ciddi-cəhdlə imtina eləsin? Bu inadının səbəbini niyə açmaq istəməsin?” Cavabsız suallar Musa müəllimi daxilən narahat etməyə başlamışdı. Artıq Fatehin bu hərəkətinin əhəmiyyətli bir söhbət və ya hadisə ilə bağlı olduğuna əmin olmağa başlayırdı. Qərarı isə qəti idi: uşağın valideynləri ilə görüşüb söhbət etməli idi.

Əslində Musa müəllim Fatehin ailəsini yaxşı tanıyırdı. Babası Səfərlə gənclik dostu olmuşdular. Səfər Milli Ordunun ilk zabitlərindən olmaqla birinci Qarabağ müharibəsində də iştirak etmişdi. Ancaq amansız xəstəlik ucbatından dünyasını tez dəyişmişdi. Oğlu İlham isə onun şagirdi olmuşdu. Xatirində zəif şagird kimi qalmışdı. Yadındadır ki, İlham ondan ilk dəfə “dörd” qiymət alanda  uşaq sevinci ilə ağlamışdı. İlham təhsil almadı, elə fəhləliklə başını qatdı. Sonralar usta kimi həyət-bacalarda işləməklə ailəsini dolandırırdı. Fateh isə tam fərqli bir uşaq idi. Ondakı savad, düşüncə, təhlil etmək qabiliyyəti diqqəti cəlb edirdi.  Xaraktercə də yaşından böyük təəssürat  doğururdu. Bütün hallarda Fatehin hərəkətlərinə aydınlıq gətirmək istəyi Musa müəllimin düşüncəsinə tam hakim kəsilmişdi. Bu istidə onlara hökmən baş çəkməli, bir riyaziyatçı olaraq bu məsələnin cavabını tapmalı idi! 

 ...Musa müəllimin səsinə qapıya Fatehin anası Həlimə çıxdı. Həlimə gözlərinə inanmayıbmış kimi çaşıb qaldı. Birtəhər özünü ələ alıb “dağdan ağır kişi”ni, vaxtilə ona da dərs demiş Musa müəllimi həyətdə qarşıladı. Salam-kalamdan sonra sevimli müəllimini evə dəvət elədi. Musa müəllim salamlaşıb həyətdəki talvara tərəf yeridi.

- Ev isti olar, qızım. Elə həyətdə oturaq, üç-beş dəqiqəlik söhbətim var, - dedi.

Həlimə qaçaraq evə girdi, sonra əlində bir neçə nimdar ilə eşiyə çıxıb, talvara sarı   yüyürdü. Musa müəllim oturmağa macal tapmamış o, nimdarın birini stulun üstünə qoydu. Musa müəllim yaşına xas bir ağırlıqla stula oturdu. Həlimə nə edəcəyini bilmir, çaşqınlıq içində Musa müəllimə baxırdı. Birdən ayılmış kimi dilləndi:

 - Musa müəllim, bir-iki dəqiqəyə Sizə çay gətirirəm.

Belə deyib getmək istəyəndə Musa müəllim əlinin işarəsi ilə onu yanındakı stulda oturmağa dəvət elədi.

 - Qızım, heç nə lazım deyil. Beş-altı kəlməlik söhbətim var. –Susdu və tez də,- Bəs İlham evdə yoxdur?- deyə soruşdu.

 - Xeyr, işdədir, Musa müəllim.

 - Eybi yox, bu söhbəti elə səninlə də edə bilərəm. İlham gələndə dediyimi ona çatdırarsan.

Həlimə sual dolu baxışlarla Musa müəllimə baxırdı. Musa müəllim həyətdəki meyvə ağaclarını, çəpər boyu  göz oxşayan rənbərəng gülləri xoş bir təbəssümlə  nəzərdən keşirəndən sonra diqqətini Həliməyə yönəltdi və sözə başladı.

 - Həlimə, qızım, indiyə kimi təcrübəmdə rast gəlmədiyim bir məsələ ilə bağlı gəlmişəm. Demək, oğlunuz Fatehə artıq  üç aya yaxındır ki, dərs deyirəm. Bu uşaqdakı riyaziyyata olan həvəsi, istedadı görmək məni valah edir. İndiyə kimi bəlkə də tək-tük şagirdlərimdəndir ki, mən  ona “əla” qiyməti həvəslə  yazıram. Amma hər dəfə Fateh məni son dərəcə təccübləndirir. Səbəbini desəm sən də inanmazsan.

Həlimənin yanaqları qızardı. Gözlərinə gələn parıltı anındaca nəmləndi. Utancaq baxışlarla başını aşağı dikdi. Onun bu halını Musa müəllim tutsa da bunu Həlimənin onun dedklərinə bir ana sevgisi ilə yanaşmasında gördü. Musa müəllim sözünə davam etdi:

- Bilirsiniz, Fateh hər dəfə məndən xahiş edir ki, ona “əla” yox, “yaxşı” qiymət yazım. 

 Həlimə artıq əməlli-başlı doluxsunmuşdu. Bir neçə saniyə sonra yanaqlarına süzülən göz yaşlarını əlinin arxası ilə silməyə başladı. Anasının bu hərəkəti Fatehin hərəkətindən daha qəribə görünürdü. Musa müəllim mat-mətəl qaldı. Sonra daha nə deyəcəyini, nə edəcəyini sanki unutdu. Yaxşı ki, Həlimə özünü ələ aldı və qüssəli bir səslə Musa müəllimin narahatçılığına son qoydu.

 - Musa müəllim, səbəbini mən bilirəm.- deyə o sinə dolusu ah çəkdi. Sanki  boğazını qubar tutdu. Udqunub, sözünə davam etdi. - Hər dəfə dərsdən sonra  Fateh sizinlə olan söhbəti mənə danışırdı.

 Musa müəllim səbrini basa bilmədi:

 - Bəs səbəbi nə imiş?

 Həlimə artıq toxtamışdı. O, üzündəki kədər hiss olunsa da, bunu sezdirməyəcək bir səslə :

 - Atası Fatehə deyib ki, əgər sən Musa müəllimdən “əla” qiymət ala bilsən, mən sənə çoxdan arzusunda olduğun velosipedi alaram. Velosied Fatehin böyük arzusudur. Fateh artıq sizdən bir neçə dəfə “əla” qiymət alıb, amma  o, atasına “yaxşı” qiymət aldığını deyib. O bilir ki, atasının o velosipedi almağa pulu yoxdur. Amma velosipedi çox istəsə də atasının əzab çəkməsini heç istəmir.

- Necə yəni...–Musa müəllim heyrətləndi.

- Hə, hə, müəllim... O, atasını çox sevir...çox!    

Musa müəllim qalxdı, oturdu, sonra bir də qalxdı və nə deyəcəyini bilmədən çiyinlərini çəkdi. Daha sonra isə onun  gözlərinin kənarındakı qırışları yığıldı, üzündəki təəccüb ifadəsi xoş bir təbəssümlə əvəz olmağa başladı. Hətta qürur hissi ilə köks ötürdü.

 - Amma mən hər dəfə jurnala Fatehin halal qiymətini yazmışam,- dedi. 

Həlimə xanıma ehtiram əlaməti olaraq başını tərpətdi və başqa bir söz demədən  həyət qapısına tərəf getdi.

Günün istisi indi Musa  müəllimə heç təsir eləmirdi.   

                                                                                                                                                            (Lənkəran.                                                                                                              14 aprel 2024-cü il)

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

Ölkəmizdə Kino ssenarilərini dərc edən bir mətbu orqan, dərgi yoxdur. Ümumən, son illərdə heç dramaturji kitablar da nəşr edilmir. Kinoşünaslıq, kinotənqid sahələri də öz qürub dövrünü yaşayır. Bu da kinomuzun inkişaf strategiyasının ziddinədir.

Hazırda həm Mədəniyyət Nazirliyinin, həm də Kino Agentliyinin reallaşdırmaq istədikləri geniş fəaliyyət spektrində bu nöqsanların aradan götürülməsi də aparıcı rol oynayır.

Bu günlərdə “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən tanınmış kinodramaturq, yazıçı, Azərbaycan Kini Agentliyinin direktoru Orxan Fikrətoğlunun “Kinocizgilər” adlı kitabı işıq üzü görəcək. Kitabda həm tammetrajlı, həm qısametrajlı bədii və sənədli film ssenariləri, ekran həlli üçün uyğunlaşdırılmış qısa hekayələr və novellalar yer alıb.

Bu gündən etibarən oxucularımızı “Kinocizgilər” kitabındakı yazılarla tanışlıq gözləyir. Xüsusən, kino sahəsi ilə maraqlananlar üçün, gənc ssenaristlər və rejissorlar üçün düşünürük ki, bu dərclər faydalı olacaq.

 

“TURAN” bədii film ssenarisini təqdim edirik.

 

 

Titr yazı... Gəncə. Mart. 1918-ci il.

Nuru paşa at belində Qafqaz İslam Ordusu zabitləri ilə birgə Gəncəyə daxil olur...

Yol boyu onu salamlayan gəncəlilər...

Aşıqlar yol kənarlarında saz çalırlar.

Gənclər yallı gedirlər...

Xan bağının qarşısı qələbəlikdir...

Xan Xoyski, Xudadat bəy Rəfibəyli və digər Gəncə zi­ya­lıları Nuru paşanı salamlamaq üçün at belində dayanıb­lar....

Nuru paşanı qarşılayan Gəncə müsəlmanlarının üzlərin­də sevinc var...

Qəfil erməni məhləsindən top səsi eşidilir.

Sazlar susur...

İnsanların sevinci qorxu ilə əvəzlənir...

Top səsinə Nuru paşa da dayanır. Top atışlarının davamlı olub-olmamasını öyrənmək istəyir...

Topun susduğunu görüb onunla yanaşı atını çapan Nazim bəyə gülə-gülə:

– Nazim bəy, ermənilər də məni salamlayırlar, – deyir.

Nazim bəy də gülümsəyir...

Bircə anda insanların üzlərinin ifadəsi dəyişir...

Nuru paşanın gülüşü onları toxtadır...

Şəhər Azərbaycan və Osmanlı bayraqları ilə süslənib...

İnsanların üzündə gülüş və göz yaşları eyni vaxtda görünür...

Küçələrdə əsgər marşları ifa olunur...

Qafqaz İslam Ordusunun azsaylı əsgəri hərbi marşla küçələrdən keçir...

Rusların işğal etdiyi Türkiyənin şərq vilayətlə­rin­dən gəti­rilmiş yetim uşaqlar da türk əsgərlərini qarşılayanlar arasın­dadır. Onların osmanlı çocuqları ol­maları geyimlərindən bəlli olur. Qəfil o yetim uşaqlardan biri atasını görüb tanıyır və bərkdən qışqırır.

Uşaq: – Baba... Baba... Benim, Mehmetcan... Seni çok özledim! Baba, her gece seni düşünerek uyuyorum.

Türk əsgəri də kütlə içindən onu səsləyən uşağını tanıyıb ona doğru qaçır...

Türk əsgəri ilə uşağı qucaqlaşırlar...

Türk əsgəri: – Yavrum... Mehmetcanım... Sen bura nasıl geldin? Annen nerededi?

Uşaq: – Annemi kayb etdik, baba... Gencede... öksüzler evindeyim.

Bir gəncəli qadın bu səhnəyə ağlayır...

Ağlayan kim, gülən kim, sevincindən Qafqaz İslam Ordusunun zabitlərini qucaqlayan kim...

Atından düşüb qarşısı qırmızı xalılarla döşənmiş binaya daxil olan Nuru paşanı foyedə Məmməd Əmin Rəsulzadə, Nağı bəy Şeyxzamanlı, Məmmədbağır bəy Şeyxzamanlı qarşılayır. Nuru paşa onu qarşılayanlarla görüşüb hərbi təzim edir. Nuru paşaya əlində qılınc tutmuş Nəsib bəy Yusifbəyli yaxınlaşır...

Nəsib bəy Yusifbəyli: – Qafqaz İslam Ordusu Azər­baycan türklərinin dövlət qurmasında, türk kimi mövcud olmasında əvəzsiz qüvvə olacaq. Bizləri döyüşkən orduya çevirəcək. Dövlət hüdudlarını yaradacaq. Coğrafi ərazimizi vətən edəcək. Siz bura gəlməsəydiniz, bizi ermənilərlə bolşeviklər yer üzün­dən siləcəkdilər, paşam. Bunun üçün onlara silah və səlahiyyət də verilmişdi. Oyunu siz pozdunuz. Sizə və Ənvər paşamıza can borcumuz var.

Nuru paşa: – Əsgərsiz paşa olmaz, Nəsib bəy. Əs­gərlərim sizlərsiniz. İrəlidə yüzlərlə savaşımız var. Ba­kını işğaldan azad edəcəyik. Uzun illər dövləti olmayan xalqa sizlər və dil uğrun­da savaş edən ziyalılar dövlət olub. İnşallah, dövlətimiz olacaq. Dövlətin təməli milli ordudur. Mən milli ordunu yaradacam. Eşitmişəm səriştəli generallarınız da var.

Nəsib bəy Yusifbəyli: – İcazə verin bu qılıncı xalqım adın­dan sizə təqdim edim. Vuran əliniz həmişə var olsun, paşam.

Nuru paşa ona hədiyyə edilən qılıncı alıb yavərinə verir.

Nuru paşa: – Sizin könüllülər haqqında çox eşit­mişəm. Mənə bir az zaman verin, ordumuzla fəxr edəcəyik, – deyir.

Nuru paşa və ətrafındakılar binaya daxil olurlar.

Nuru paşa və ətrafındakılar onlara göstərilən yerlərdə əyləşirlər.

Kiçik zalın pərdələri açılır.

Şərti səhnədə Üzeyir Hacıbəyovun “Leyli və Məcnun” operasından bir parça ifa olunur. Məcnun ənə­nəvi şərqli qəmi ilə yanıqlı-yanıqlı muğam oxuyur. Qəfil səhnəyə hərbi şinelli bir adam daxil olur. O, Məcnun rolunun ifaçısından susmasını xahiş edir.

Hərbi şinelli adam: – Bu gündən kədər yetər, bəylər... Bu hava bizi yazıq edir. Mən Üzeyir bəyin qardaşı Zülfüqar bəy Hacıbəyliyəm. Bu gündən Gəncə­basardan üzü o yana savaşla azad edəcəyimiz torpaqla­rımızda şəhid düşəcək və ya qazi olacaq ərlərimizi hərbi marşlarla ağırlamalıyıq. Qəm yetər. Savaş zamanıdır, bəylər. Qalib millətin nəğmələri heyratı üstə olmalıdır.

Zala toplaşanların hamısı ayağa qalxıb hərbi marş ifa edir...

İri planda Məcnun rolunun ifaçısı da hərbi marş oxuyur...

Xorla oxunan hərbi marş:

 

Şu qarşıdakı duman çıxan bacadan

Sən gəlmədən iniltilər çıxırdı...

Geciksəydin, məzlumların fəryadı

Yeri, göyü, kainatı yıxardı...

Yürü, yürü batan günün izinə,

Gülümsəyir doğan günəş üzünə...

 

Səs keçidi...

 

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)

 

 

 

Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Bu gün ölümcül bir xəstəliyə düçar olduğumu öyrəndim. 

Bir müddət susdum, sonra durub bir çay dəmlədim. İstər hava isti olsun, istərsə də soyuq, ən qüvvətli ağrıkəsicinin çay olduğunu qəbul edəli ömürdən təsirli illər keçir. O çayın yanında mütləq şirniyyat olmalıdır və mənim tək sevmədiyim şirni qənddir. 

Hə... harada qalmışdıq?! 

Zənnimcə demişdim ki, bu gün ölümcül bir xəstəliyə düçar olduğumu öyrəndim.... Axşama da yemək bişirməmişəm. Əslində, elə çox ac olduğumu da düşünmürəm. Bu evin polu və tavanı da çox köhnəlib. Mən də necə də mənalı danışıram, İlahi. Köhnələr də, axı iyirmi ilin təmiridir. 

Belə... sözüm odur ki, bu gün ölümcül bir xəstəliyə düçar olduğumu öyrəndim. 

Qonşum da lap adamı dəli edir. Bütün gün evdən tak-tak səslər gəlir. Gecə yuxumu da yata bilmirəm. Evim üçün aldığım televizorun üç gün sonra kreditini ödəməliyəm. Və mənim hələ də maaşım köçməyib. Üstəlik, həkimə də getməliyəm. Nəysə... Bu ay həkimə getməsəm də olar. Mən bayaq nə deyirdim? Bax yenə unutdum.

Hə.... bu gün ölümcül bir xəstəliyə düçar olduğumu öyrəndim…

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.04.2024)