“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı detektiv ustası, polis podpolkovniki Fəxrəddin Qasımoğlunun yeni yazdığı “Ruh” romanını dərc edir..

Fəxrəddin Qasımoğlu dalbadal dərc edilən bir neçə detektivi, xüsusən “Son gecə” böyük oxucu auditoriyası tərəfindən maraqla qarşılanıb. Bu romanda da ənənəvi qəhrəmanlar iş başındadırlar, bu dəfə onlar uşaq oğurıuğunu araşdırırlar.

Bunları deyib Sənubər başını yellədi. Bunun səbəbini başa düşməsəm də, heç nə soruşmadım. Bir qədər fikrə gedib davam etdi.

- Sonra oğlumu dünyaya gətirdim. Xoşbəxtlikdən uşaq atasına yox, mənə daha çox oxşayırdı. Qərarım qəti idi, ona atasının adını verəcəkdim. Onda Fərmana daha bir yalan uydurmalı oldum. Çoxdan rəhmətə getmiş dayımın adını uşağa vermək istədiyimi dedim ona. Heç bir sözümü çevirməyən Fərman buna da yox demədi. Kartinqə olan həvəsim ölməmişdi. Ağanın altı yaşı olanda bu idman növünə yazdırıb onunla məşqlərə getməyə başladım. Hərdən özüm də həvəslənib o maşınlardan sürür, köhnə günləri yada salırdım. Balaca Ağa da zamanla yaxşı uğurlar qazanmağa başladı. Görünür bu genlə gələn bir şeydi. Atası kimi yaxşı pilot olmuşdu. Bir neçə yarışda birinci yeri tutmuşdu. Təxminən yeddi il əvvəl isə İmranla üz-üzə gəlməli oldum. Ev telefonunun xəttində nasazlıq yaranmışdı. Fərman ATS-ə zəng vurub usta çağırmışdı. Qapı açılıb içəri girən ustanı görəndə yerimdə donub qaldım. Gələn usta İmran idi. Göz-gözə gələndə o da bir anlıq özünü itirdi. Amma özünü ələ alıb işini görüb getdi. Yaşadığım ünvanı öyrənməsi bir yana, pis olan o idi ki, onun yanında Fərman mənə Sənubər deyə müraciət etdi, uşağı da adı ilə çağırdı. İşini görən İmrana altdan-altdan fikir verirdim. Ağamirzə adını eşidəndə bir anlıq əl saxladı. Şübhəm qalmamışdı, o, hər şeyi başa düşmüşdü.

Ruhanə kofe gətirsə də, bayaqdan toxunmamışdı. Növbəti dəfə nəfəsini dərib soyumuş kofedən bir qurtum içdi. Sonra üzünü mənə tutub dedi:

-Bunları heç vaxt heç kimə danışmayacağımı düşünürdüm. Ancaq bilmirəm niyə hər şeyi belə təfərrüatı ilə sizə danışdım. Bu yük, düz, on beş il ürəyimdə daş kimi asılıb qalmışdı. Siz bunları danışdığım ilk adam oldunuz. Sağ olun ki, həyat yoldaşının gözlərinin içinə baxanda hər dəfə vicdan əzabı çəkən, bir vaxtlar ona «Ruh» deyilərkən sevinən, indi isə bir ruh kimi yaşayan bu bədbəxt qadının hekayəsini səbrlə, sözünü kəsmədən dinlədiniz. İndi verdiyiniz sualları cavablandırmağın vaxtı çatıb. Qulaq asın, deyim. Ayın on biri evə zəng gəldi. İmran idi. Üzbəüz vacib sözü olduğunu dedi. Çox narahat qaldım. Onu evə buraxa bilməzdim. Fərman işdə, uşaq isə dərsdə olsa da, kiminsə görməsindən qorxdum. Çox vacib olduğunu deyib təkid etdi. İcazə verdim, amma tez getməsini xahiş etdim. Gəldi, Ağanın azadlığa çıxdığını, vacib bir məsələ üçün məni görüşə çağırdığını dedi. Görüş üçün elə yer seçmişdi ki, özüm heç vaxt oranı tapa bilməzdim. Ona görə də İmranı göndərmişdi. Bu sözləri deyib evdən çıxan İmran məni bir qədər aralıda gözləyirdi. Təcili geyinib aşağı düşdüm. O məni həmin yerə qədər ötürüb çıxıb getdi. Dolanbac bir məhəllədə uçuq-sökük bir həyət idi getdiyimiz yer. Oraya qarışıq hisslərlə getmişdim. Bəlkə də Ağanın sadəcə məni görmək istədiyini fikirləşirdim gedərkən. Amma dediklərini eşidəndə damarlarımda qanım dondu. İyirmi beş min manata ehtiyacı olduğunu dedi. Üç gün vaxt verdi mənə. Ayın on üçü pulları hazırlayıb ona çatdırmalıydım. Yoxsa uşağın əsl atası olduğunu Fərmana deyəcəyi ilə hədələyirdi məni. İnsan necə dəyişərmiş. Onsuz da əvvəlki yaraşıqlı Ağadan bir əlamət qalmamışdı. Həbsxana onun vücudunda da, simasında da öz izini qoymuşdu. Cavanlıqdakı şux qaməti əyilmiş, üzünün rəngi bozarmışdı. Amma özü də tam bir başqa adam olmuşdu. Sanki qarşısındakı vaxtilə dəli kimi sevib «ruhum» dediyi qadın deyildi.  Aşkar şantaj edirdi məni. Bu qədər pulumun olmadığını dedim. Əlimdə cəmi altı min manat vardı. Onu təklif etdim. Azdır dedi. Yenə də qumarda uduzubmuş. Vaxtında çatdırmasa, aqibətinin pis olacağını deyib getdi. Hə, bir də ki, getməmişdən qabaq uşağı görmək istədiyini dedi. Dərsdə olur, sonra məşqə gedir  dedim. Oxuduğu liseyin ünvanını istədi. Ünvanı əzbərdən bilmirdim. Liseyin adını desəm də, şəhərin çox dəyişdiyiyni deyib ünvanı istədi. Öyrənib deyəcəyimi dedim. İndi fikirləşirəm ki, oraya getsə belə, üzünü görmədiyi uşağını necə tanıyacaqdı? Deməli ünvanı istəməkdə nəsə məqsədi var imiş. Oradan çıxıb evə gəldim. Qorxmuşdum. Özümü fikirləşmirdim. On beş ildən sonra varlığı ilə nəfəs aldığı oğlunun başqa kişidən olduğunu bilsə, Fərmanın ürəyi buna dözməzdi. Nə qədər fikirləşdimsə, çıxış yolu tapmadım. Deyilən vaxtda zəng vurdu. Pul tapmadığımı biləndə bərk əsəbiləşdi. Gəlirəm dedi. Çarəm yox idi, səs-küy salmasından qorxub biabır olmamaqçün aşağıdan zəng vuran mühafizəçiyə onu buraxmasını dedim. Gəldi. İçəri girən kimi yenə hədələməyə başladı. Uduzduğu adamlar kimdirsə onlardan çox qorxduğu hiss olunurdu. Bu qədər nağd pulu Fərmandan nə adla istəyə bilərdim? Bunu ona başa salmağa çalışsam da, xeyri olmadı. Sonra bir qədər sakitləşib təzədən liseyin ünvanını, sonra isə su istədi. Ünvanı öyrənib kağıza yazmışdım, ona verdim. Suyu içəndən sonra stəkanı qaytaranda əlimdən tutub özünə tərəf çəkdi. Dartınıb əlindən çıxmaq istəyəndə sanki birdən dəliyə döndü. Dartıb əynimdəki paltarları cırdı. Sonra məni yerə, xalçanın üstünə yıxıb  zorlamağa başladı. Qonşular eşidər deyə qışqıra da bilmirdim. Əllərimlə onun başına, çiyinlərinə nə qədər vursam da xeyri olmadı. Yorulub haldan düşdüm. Ancaq o dayanmaq bilmirdi. Daha müqavimət də göstərə bilmir, gözümü tavana zilləyib hərəkətsiz uzanmışdım. İkrah və nifrətdən başqa heç nə hiss etmirdim həmin vaxt. Məni yarım saata qədər zorladı. Üstümdən qalxıb axşama qədər vaxtım olduğunu deyib getdi. Uzun müddət uzandığım vəziyyətdə yerdə qaldım. Qalxa bilmirdim. Hər yerim ağrıyırdı. Bir təhər özümü toplayıb vanna otağına keçdim. Nə qədər yuyunsam da, mənə elə gəlirdi təmiz ola bilmirəm. Elə bil nəsə yuyulmayan çirkaba batmışdım. Özüm üçün hamıdan gizli qurub yaşadığım dünyam, xəyallarım bir anda məhv olub getmişdi. Özümü ələ alıb toparlanmağa çalışırdım. Bir azdan uşaq dərsdən gələcəkdi. Elə özümü sahmana salıb cırılmış paltarlarımı gizlətmişdim ki, Ağa gəlib çıxdı. Yeməyini yeyib otağına çəkildi. O murdar heç axşamı gözləməyib yenə zəng etdi. Pulu düzəldə bilməyəcəyimi başa düşdüyünü, qaçıb gizlənmək qərarı verdiyini dedi. Ancaq bir şərti var idi. Oğlunu görmək istəyirdi. Ona görə də dedi pulu onunla göndərim. Verəcəyim altı min manat guya pasport düzəltmək və ölkədən çıxmaq üçün lazım idi ona. Dediklərini edərəmsə, bir daha məni narahat etməyəcəyini dedi. Əvvəl razı olmadım. Daha ona inanmırdım. Ancaq Ağanın onun da oğlu olduğunu dönə - dönə deyib məni əmin etdi ki, uşağı görüb pulu götürüb gedəcək. Yenə də başqa çarəm qalmamışdı. Pulun haraya gətiriləcəyini başa salıb dəstəyi asdı. Dediyi yer liseydən evə gələn yolun üstündəki həyətlərdən biri idi. Onda başa düşdüm ki, liseyin ünvanını niyə istəyirmiş. Ancaq yenə də uşağı qaçıracağı ağlıma gəlmədi. Axşam oğlumla gizli söhbətim oldu. Tanışlarımdan birinin borc istədiyini deyib səhər hara çatdıracağını ona başa saldım. Söhbətin aramızda qalmasını tapşırdım. Pulu da axşamdan çantasına qoydum. Nə biləydim ki, doğma övladımı öz əlimlə hara göndərirəm. Səhəri gün uşaq evə gec gələndə narahat olmağa başladım. Ardınca zəng vurub uşağın qaçırıldığını deyəndə dəliyə döndüm. Necə bir səhv etdiyimi anladım. Ancaq gec idi. Səhv hərəkətlərimlə elə dərinə getmişdim ki, yenə də susmaqdan başqa çarəm yox idi. Polisə xəbər verməməyi tapşırmışdı zəng vuran. Əslində bu mənə verilən bir mesaj idi. Polisə məlumat verilməzsə, deyilən məbləğ çatarsa, uşağın sağ-salamat qaytarılacağına işarə idi bu. Daha doğrusu, hər şeyin belə olması üçün Fərmana təsir göstərməyimə eyham olunurdu. Mənim belə işlərdən başım çıxmır. Fikirləşirdim ki, uşağı qaçıran da, zəng edən də Ağamirzənin özüdür. Ona görə də telefon zəngindəki mətndən özümə belə nəticə çıxardım. Siz deyəndə ki, adətən adam oğurluğuna gedən tək getmir, yalnız onda məndə şübhələr baş qaldırdı. O vaxta qədər istənilən halda Ağamirzənin doğma oğluna heç bir zərər yetirməyəcəyinə əmin idim. Nə qədər dəyişilsə də, başqa adam olsa da, bu onun doğma oğludur.

Sənubər yenə söhbətinə fasilə verdi. Hövsələsiz görünürdü. Gülümsəyib dedim:

- Sənubər xanım, rahat siqaretinizi çəkə bilərsiniz.

Təəccüblə baxıb soruşdu:

- Siqaret çəkdiyimi nədən bildiniz?

- Nəinki çəkdiyinizi, hətta siqaretinizin harada olduğunu da bilirəm, - deyib əlimlə bayaqdan danışdıqca boylandığı servantın bağlı gözünə işarə etdim. Onun siqaret çəkənlərə xas cəhətlərini saymağı lazım bilmədim.

- Siz detektivlərdən nəsə gizlətmək çətin məsələdir.

Gəldiyim andan ilk dəfə yüngülcə gülümsəyib ayağa qalxdı. Bir azdan mentollu siqaretin tüstüsü otağı bürüdü. Dərindən vurduğu bir neçə qullabdan sonra dedi:

- Siz Allah üzrlü sayın. Fərman icazə verib. Hərdən axşamlar bir ya ikisini çəkirəm.

- Eybi yox, - dedim,-davam edək.

Yarıya qədər çəkdiyi siqareti söndürüb qaldığı yerdən davam etmək istəyəndə mənə zəng gəldi. Layiqə idi. Tez cavab verdim. Dediklərini dinləyəndə fikrə getdim. Orada qalıb  gözləməsini tapşırdım. Sonra davam etməsi üçün başımla Sənubərə işarə verdim. O davam etdi:

- Fərmanla xeyli məsləhətləşdikdən sonra yekdil fikrə gəldik ki, tələbləri yerinə yetirək. Buna məsləhətləşmək də demək olmaz. Əslində, məlum səbəblərdən mən buna çox təkid etdim. Fərman da razılaşdı. Mən yoldaşımın maliyyə işləri ilə heç vaxt maraqlanmamışam. Ancaq təxmini bilirəm ki, tələb olunan iki yüz min manat onun bir ya iki aylıq qazancıdır. Buna görə uşağı riskə atmağa dəyməzdi. Həm də bu halda mənim sirrim sirr olaraq qalacaqdı. Ancaq birdən nə baş verdisə, Fərman fikrini dəyişdi. Özü dediyi kimi, nəsə bir hiss onu narahat etməyə başladı. Nə qədər dilə tutmağa çalışsam da, dedi ki, yox, onlar uşağı mənə qaytarmayacaqlar. Həmin vaxt sizə dediyim səbəblərdən bunun əksinə əmin olsam da, onu fikrindən daşındıra bilmədim. Axı nə deyəydim? İndi başa düşürəm ki, o, haqlı imiş. Sonra birdən siz yadına düşdünüz. Daha doğrusu, professor dostu Ənvər Seyidbəyli. Haqqınızda ondan eşidibmiş. Gecə ilə Ənvərə zəng elədi, nömrənizi istədi. Bundan sonrasını bilirsiniz.

Sənubər söhbətini bitirib mənə baxdı.

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.08.2024)

Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Həftəsonu şəhid övladları üçün əsl bayrama çevrildi. Heydər Əliyev Mərkəzində və Hyatt Recensi oteli ərazisində, eləcə də paytaxt küçələri boyunca uşaqlar bol gəzdilər, əyləndilər, qidalandılar, hədiyyə aldılar. 

Avqustun 2-də Fire Land Production şirkətinin təşkilatçılığı, Mədəniyyət Nazirliyi, Heydər Əliyev Mərkəzi, Daxili İşlər Nazirliyi, Müdafiə Nazirliyi, Dövlət Turizm Agentliyi, Hyatt Regency oteli və AzFit şirkətinin təşkilati dəstəyi ilə təşkil olunan tədbirə Azərbaycanın regionlarından 200 nəfərdən çox şəhid uşağı təşrif buyurmuşdu.

Bayram Heydər Əliyev Mərkəzində saat 11-də başladı. Burada tanınmış aparıcı Elvin Mərdanov şəhid ailələrini Mərkəzin əməkdaşları adından salamladı, onlar üçün ekskursiya təşkil edildi. Mərkəzin əməkdaşları Azərbaycanın ümummilli lideri Heydər Əliyevin şərəfli həyat yolunu, zəngin irsini və ölkə qarşısında çoxsaylı xidmətlərini əks etdirən ekspozisiya və fotostendləri nümayiş etdirdilər. Sonra dəvət olunmuş animatorlar uşaqları əyləndirdilər. 

Daha sonra DİN əməkdaşları tərəfindən müşayiət olunan xüsusi avtobuslarla uşaqlar şəhər ekskursiyasına çıxdılar.

Sonra, planlaşdırıldığı kimi, tədbir Hyatt Regency-də hovuz kənarında əyləncə, bayram süfrəsi və böyük konsertlə davam etdi. 

Üçüncü dəfə Hyatt Regency-də keçirilən bu tədbir hər dəfə xüsusilə cəlbedicidir. Şəhid uşaqlarının əhatəsində hovuz kənarında keçirilən gün bir çox unudulmaz anlarla yadda qaldı və düz axşam saat 11-ədək davam etdi. 

Tədbirin qonaqları sırasında dövlət və hökumət rəsmiləri, ziyalılar, qazilər, şəhid anaları, media təmsilçilərinə rast gəlinirdi. 

Tədbirin rəsmi hissəsi “Mənim Şuşam" xorunun ifasında Azərbaycan himninin ifası ilə başladı. Bütün iştirakçılar, o cümlədən tədbir qəhrəmanı olan uşaqlar da himni oxudular. 

Sonra tədbirin aparıcısı, tanınmış aparıcı Lalə Azərtaş sözü qonaqlara verdi, Mədəniyyət Nazirliyinin nümayəndəsi Cahangir Səlimxanov, Müdafiə Nazirliyinin nümayəndəsi polkovnik Həbib Məmmədov, APA media qrupunun rəhbəri Vüsalə Mahirqızı və Fire Land Production-un rəhbəri Cəlal Qurbanov çıxış edərək şəhidlərin övladlarına ürək sözlərini və ən xoş arzularını çatdırıdılar. 

Tədbirin təşkilatçısı, şəhid övladlarının ən yaxın dostu Cəlal Qurbanov söylədi:

“Mənim atam qəhrəmandır” və “Mənim oğlum qəhrəmandır " layihələri bizləri bir ailədə birləşdirib, onun əsasında Vətənə sevgi, şəhid uşaqlarına diqqət və qayğı, şəhidlərimizin varisləri qarşısında məsuliyyət dayanır. Vətənimizin hər bir bölgəsində şəhidlər vardır ki, Vətən uğrunda canlarını fəda etmişlər. Biz onları hərarət, sevgi və diqqətlə əhatə etməli, tək olmadıqlarını və tək olmayacaqlarını, həmişə yanlarında olacağını bildirməliyik. Vətən sevgisi "Mənim atam qəhrəmandır" və “Mənim oğlum qəhrəmandır" layihələrinin iştirakçılarını birləşdirir. Həyatını qurban verənlərə verdiyimiz sevgi, onlara olan borcumuzdur. Biz yaralı ürəklər üçün şəfa olmalıyıq. Bu insanlar qürurlu və şərəfli bir ad daşıyırlar. Onlar üçün etdiyimiz işlər Prezident İlham Əliyevin "şəhidlərin əzizlərinə xidmət etmək hər bir azərbaycanlının borcudur" sözləri qarşısında öhdəliyimizdir. Şəhidlərimizə layiq olmağın yeganə yolu bu torpaqda onların miraslarını sülh, sevgi və mərhəmət hissi ilə ucaltmaqdır. Kədər, sevinc və xoşbəxtliyi biz onlarla birgə paylaşdıq və paylaşacağıq."

İkinci Qarabağ müharibəsi veteranları Polad Rzayev, Kamran Baxışzadə, Sabir Dünyamalıyev, İntiqam Əkbərov öz xatirələrini bölüşdülər, şəhid uşaqlarına öz şanlı yolları barədə məlumat verdilər.

Daha sonra tədbirin musiqi hissəsinə start verildi. Tədbirdə müğənnilər Azad Şabanov, Nadir Rüstəmli, Murad Arif, Mirələm Mirələmov, Zamiq Hüseynov və “Mənim  Şuşam"xorunun kollektivi hər kəsə xoş anlar bəxş etdi.

Xüsusən Zamiqin ifasında Cəlal Qurbanovun bəstələdiyi “Mənim atam qəhrəmandır” mahnısı böyük coşqu yaratdı. 

Tədbir günü 29 şəhid övladı öz ad gününü qeyd edirdi. Tədbirin təşkilatçıları bu günü onlar üçün yaddaqalan etdilər. Yasamal rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Elşad Həsənov və millət vəkili Ülvi Quliyev şəhid uşaqlarını ad günü münasibətilə təbrik edib onlara hədiyyələr təqdim etdilər. 

Ad günü olanlar öz tort şamlarını üfürdülər, yallı getdilər. 

Tədbiri yekunlaşdıran Cəlal Qurbanov Heydər Əliyev Fondunun icraçı direktoru Anar Ələkbərova, Daxili İşlər, Müdafiə və Mədəniyyət nazirliklərinin, Dövlət Turizm Agentliyinin əməkdaşlarına, eləcə də musiqiçilərə şəhid ailələrinə daim diqqət, qayğı və hörmət göstərdiklərinə görə təşəkkürünü bildirdi. 

Qeyd edək ki, son 4 ildə "Mənim atam qəhrəmandır" və "Mənim oğlum qəhrəmandır" layihələri çərçivəsində Hyatt Recensi oteli ilə yanaşı Şuşa şəhəri dövlət qoruğun, Dreamland Qolf Klubu, "Yanardağ" Dövlət Tarix-Mədəniyyət və Təbiət Qoruğu, Heydər Əliyev Mərkəzi, "Şahdağ" İstirahət Mərkəzi və s.kimi yerlərdə 50-dən çox tədbir keçirilib. Bu tədbirlərə 3000-ə yaxın şəhid övladı dəvət olunub.

Bizə isə sonda şəhid analarını və şəhid övladlarını bunca diqqət və qayğı ilə əhatələyən Cəlal Qurbanova “çox sağ ol” demək qalır. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.08.2024)

Təqdim edir: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Poetik qiraətin daimi müəllifi Əlizadə Nuri yenidən sizlərlə görüşür. Bu dəfə o, “Göyərçin ovcuyam mən...” söyləyir. 

Bu dünyadı, kahadı?

Şah olmur hər şah adı.

Bu sədəf nə bahadı-

Yoxsa sən sədəfdəsən?!

Mükəmməldir, deyilmi?

Xoş mütaliələr!

Göyərçin ovcuyam mən...

Hər axşam şam oluram,

Əriyib...tam oluram.

Səndə tamam oluram-

Günəm, sən də həftəsən.

Eşq -şirin əzab kimi,

Bitməyən hesab kimi...

Ən yaxşı kitab kimi

Canımdakı rəfdəsən.

Sən yolsan, yolçuyam mən,

Göyərçin ovcuyam mən...

Yüz ildir ovçuyam mən-

Yüz ildir hədəfdəsən...

Qəmi sevdim, həm səni,

Yetişdin dərəm səni?

Düşüb gəzmirəm səni-

Sən ki hər tərəfdəsən.

Bu dünyadı, kahadı?

Şah olmur hər şah adı.

Bu sədəf nə bahadı-

Yoxsa sən sədəfdəsən?!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.08.2024)

Əkbər QOŞALI, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Keçmiş işğalçı Ermənistandan iki xəbər yayılıb:

1) Qarabağ terrorçularının sonuncu “komandan”ı Kamo Vardanyana Ermənistanda yüksək vəzifə verilib.  - Çiyninə deyəsən, general-leytenant rütbəsi vuran Kamo, Ermənistan Müdafiə nazirinin müşaviri təyin edilib;

2) “Rusiya sərhədçilərini Zvartnots hava limanından ona görə çıxarıblar ki, onlar Ermənistan Respublikasına hansı kalibrli zabit və Qərb xüsusi xidmət orqanlarının əməkdaşlarının daxil olduğunu, ölkəyə hansı mallar, hansı texnika, hansı xüsusi vasitələr gətirildiyini bilməsinlər” (politoloq Alen Gevondyan). -

Hər iki xəbər erməni mediasında yer alıb. Düşündürücüdür - necə deyərlər, yaşamaq haqqı olan xəbərlərdir. Nə üçün?

Birinci xəbərdən başlayaq:

Kamo Vardanyan özü xəbəri təsdiqləyib.

Bəs, terrorçuluqda, separatizmdə “komandan” sifəti ilə iştirak edən və (haqq etdikləri) acınacaqlı məğlubiyyətdə pay sahibi olan birisi nə deyə elə yüksək vəzifəyə gətirilir? 

Bu, barışcıl siyasətəmi dəlalət edir, yoxsa, əvəzçıxma cəhdlərinəmi? - Sual ritorikdir, əlbəttə; əlbəttə, Ermənistan hökuməti səmimi olaraq barış istəyirsə, Vardanyan kimilərini tutuqlamalı - bunu etmirsə, ən azından üzə çıxartmamalı, belə yaramazlara vəzifə verməməlidir. Bu, o qədər sadə həqiqətdir, üzərində baş sındırmağa gərək də yoxdur. Anayasasını dəyişməli olan erməni başbilənləri, bizimçün yeni bir Vardanyan hoqqası çıxarmamalıdır hər halda. Hər halda o biri Vardanyanın - milyarder Rubenin indi harda olduğunu bilməyən erməni yoxdur. Məncə, çox anrı-bəri vurnuxsa, Kamonun da aqibəti familyadaşının aqibətindən fərqlənməz, o da sosial, siyasi, hərbi və s. baxımdan Yoxdanyan ola bilər. - O birisinə inanmayanlar qoy buna da inanmasın… 

Gün doğmadan nələr doğar…

İkinci mövzuya gəldikdə isə… 

“Əşşi, bir politoloq bir söz deyib, ona istinad etməyə dəyməz” deyib keçməyəlim. Onsuz da, Zvartnos üzərindən daşımalar nə zaman düz-əməlli dayanıb?.. Üstəlik, uzun illər boyu Ermənistanın əsas güvənc yerlərindən olmuş rəsmi Tehranda indi havalar dəyişir, Rəisi-Cümhur Pezeşkianın öncəkilərin etdiklərini eynən təkrarlamayacağı aydındır. Yəni artıq Ermənistana quru yolla silah-sursat daşımaq öncəki dönəmlərdəki kimi güncəl olmayacaq. Gürcüstan da bu mövzuda Ermənistanın rəyi, istəyi ilə oturub-durası deyil; Türkiyə və Azərbaycanın durumu, tutumu bəsbəlli! Bax, ona görə də, Zvartnos (və bəlkə digər hava limanları) ermənilərçün əsas silahdaşıma limanı rolu oynamaqdadır. Ermənilərçün öncə Rusiyadan silah daşınırdısa, rus sərhədçiləri Zvartnosdaydısa, bu dəfə Gündoğardan (Hindistan), Günbatardan - hardan alınırsa - Zvartnosa hərbi təyinatlı yüklər və yük adamlar axın etməzmi ola?.. Onlara ha rus baxsın ha fransız, ingilis yaxud da erməni özü? - mahiyyət (mahiyyətsizlik!) dəyişmir. Alen Gevondyan düz deyir; ancaq Ermənistan hökuməti düz eləmir.

Bizim bəzi ağzıgöyçək, dili çirkinimiz də, Paşinyanın qatı sülhpərvər olduğunu, mümkün barışın məhz bizim təqsirimiz üzündən (haşa!) baş tutmadığını deyirdi. Qatı yox ey, bağışlayın məni, heç qatıq siyasətçi də Yoxdanyanlara bel bağlamamalı, onları irəli çəkməməlidir... Elə deyilmi? 

Əziz oxucu, lütfən, siz də Paşinyanın adı önündə “Qatı sülhpərvər” yaraşdırması görsəniz, dırnağa alın…

Deyirəm, bir hökumət, bir dövlət nə qədər quruçanaqlıq edər? Bir dövlətin başında neçə çanaq çatlayar?..

Bir başa Dəmir Yumruq neçə dəfə birbaşa təmas etməlidir?..

“Azərbaycanın başı seçkilərə, ardınca COP29-a qarışmışkən görək neynəyə bilirik”? - Bəlkə, öz ağıllarınca belə düşünürlər? Ay sizi, “çoxbilmişlər”… 

Deyirəm axı, birini bilirsiz, birini bilmirsiz…

DÖVLƏTİMİZ ZAVAL GÖRMƏSİN!

Şəkildə: söhbət bu nadürüstdən gedir, Kamo Vardanyan budur.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(03.08.2024)

Avqustun 2-də Müharibə, Əmək və Silahlı Qüvvələr Veteranları Təşkilatında rəssam Nigar Helmi Abbasbəylinin yaradıcılığına həsr edilən “Qarabağ Mirası Təsviri İncəsənətdə” adlı tədbir keçirilib.

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı AzərTAC-a istinadən xəbər verir ki, tədbirdə Azərbaycan Respublikasının Dövlət Himni ifa olunub, Ümummilli Lider Heydər Əliyevin və Azərbaycanın müstəqilliyi, ərazi bütövlüyü uğrunda canlarından keçmiş şəhidlərin əziz xatirəsi 1 dəqiqəlik sükutla anılıb.

Müharibə, Əmək və Silahlı Qüvvələr Veteranları Təşkilatının sədr müavini polkovnik Cəlil Xəlilov xalqımızın ərazi bütövlüyü uğrunda apardığı mübarizəyə toxunub, Azərbaycan həqiqətlərinin, şanlı qələbəmizin təbliğində incəsənətin rolundan bəhs edib.

Polkovnik öz çıxışında deyib: “Prezident, Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyev 44 günlük müharibədə əldə etdiyimiz Zəfərin, bütövlükdə ölkəmizin uğurlarının memarıdır. Qələbəyə aparan yol, sadəcə 44 gündən ibarət deyil. Uzun bir zaman kəsiyində ölkəmizdə iqtisadiyyatının inkişaf etdirilməsi, Azərbaycanın beynəlxalq müstəvidə mövqelərinin güclənməsi və müttəfiqlərinin artması, respublikamızın mövqelərini müdafiə edən dövlətlərin çoxalması, milli maraqlarımızın müdafiəsi sahəsində ciddi addımlar atılıb.

Bu gün azad edilmiş torpaqlara qədəm basan hər kəs erməni vəhşiliyinin təzahürlərini öz gözləri ilə görür. Ermənistan 30 illik dönəmdə təkcə torpaqlarımızı işğal etmədi, ilk növbədə, bölgənin mədəni tarixinə qarşı soyqırımı törətdi. Onlar çox yaxşı bilirdilər ki, bölgədə olan tarixi abidələr Qarabağın Azərbaycan tarixinə bəxş etdiyi ən qiymətli sərvətdir. Ermənilərin vəhşi əməllərinə məruz qalan ərazimizdən biri də Şuşa şəhəridir. Bu şəhərdə də xeyli sayda tarixi və mədəni abidələrimiz yer üzündən silinib. İşğal dövründə ermənilər, həmçinin 550 qədim yaşayış binasını sökərək şəhərin ümumi görünüşünə xeyli ziyan vurublar. Məhv edilən 210 tarix və mədəniyyət abidəsi Azərbaycanın dövlət qeydiyyatında olan abidələrdir. Ermənilərin vandal əməllərindən tanınmaz hala düşən abidələrdən biri də Molla Pənah Vaqifin məqbərəsi idi. Məqbərənin yalnız uçuq sütunları qalmışdı. Şuşa işğaldan azad olunan kimi dövlət başçısının Şuşanın bərpası ilə bağlı verdiyi ilk tapşırıqlardan biri də Vaqifin məqbərəsinin bərpası ilə bağlı oldu. Tez bir zamanda təmir-bərpa işləri nəticəsində əvvəlki vəziyyətinə qaytarılan məqbərə görünüşü ilə şəhərə xüsusi bir gözəllik verir. Ənənəvi Vaqif Poeziya Günləri də artıq hər il məqbərənin önündə keçirilir. Rəssam Nigar Helminin “Qarabağın mirası Təsviri İncəsənətdə” mövzusuna həsr olunmuş sərgi də Vətən müharibəsi nəticəsində əldə olunan şanlı Zəfərimizə həsr olunub”.

Rəssam Nigar Helmi Abbasbəylinin yaradıcılığından bəhs edən videoçarx nümayiş olunub.

Tədbirdə filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, yazıçı-publisist Şərəf Cəlili və Əsilzadələr Məclisinin katibi, Yazıçılar Birliyi sədrinin müşaviri, yazıçı-tədqiqatçı Sayman Aruz çıxış edərək Vətən müharibəsində əldə olunan tarixi qələbədən, həmin qələbələrin təbliğində mədəniyyət və incəsənətin rolunu vurğulayıblar və bu sahədə rəssama uğurlu fəaliyyət arzulayıblar.

Rəssam Nigar Helmi Abbasbəyli tədbirdə iştirak edənlərə təşəkkürünü bildirib, uşaqlıq xatirələrindən, milli tariximizlə bağlı şahidi olduğu ağrılı məqamlardan, apardığı tarixi araşdırmalardan bəhs edib. O bildirib ki, zəngin tariximizin, xüsusilə də ermənilərin 200 il ərzində Azərbaycan xalqının başına gətirdiyi faciələrin daha dərindən araşdırılmasına, həmin araşdırmaların nəticəsi ilə bağlı daha fundamental əsərlərin yaradılmasına ehtiyac var.

Rəssam Nigar Helmi Abbasbəyli Müharibə, Əmək və Silahlı Qüvvələr Veteranları Təşkilatının xüsusi mükafatı ilə təltif edilib.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2024)

Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqı (AKİ) kino xadimlərinin peşə bayramı olan 2 Avqust – Milli Kino Günü münasibətilə mükafatlandırdığı kinematoqrafçıların builki siyahısını açıqlayıb.

AKİ-nin yaydığı məlumata görə, 2024-cü il üçün İttifaqın ənənəvi mükafatına aşağıdakı kinematoqrafçılar layiq görülüblər.

Əli-Səttar Quliyev (rejissor, prodüser) “Olimpia”, “Sanki yoxsan” filmlərinin uğurlu prodüser işinə görə, Rasim Cəfər (aktyor) “Mən burdayam, İlahi!” bədii filmində “Teymur” rolunun uğurlu ifasına görə, Emil Nəcəfov (prodüser) – Müəllif kinosunun inkişafına töhfələrinə görə və Orxan Mərdan (prodüser) “Səma ilə görüş” bədii filminin uğurlu prodüser işinə görə mükafat sahibi olublar.

Rejissor Əli-Səttar Quliyevin çəkdiyi və prodüseri olduğu “Olimpia” filmindəki hekayə 1980-ci ildə Moskva şəhərində başlamış, 2015-ci ildə Azərbaycanın mənzərəli Şimal-Qərb bölgələrindən birində davam edir və uzaq Kubada sona çatır. Keçmiş Olimpiya mükafatçısının həyatından bəhs edən film melodram janrında çəkilib. Onun prodüseri olduğu “Sanki yoxsan” filmi 77-ci Kann Beynəlxalq Film Festivalında qısametrajlı filmlər müsabiqəsində 4420 film arasından seçilərək baş mükafat uğrunda mübarizə aparıb. Qısa filmlər üzrə 11 ölkədən namizəd iştirak edib. Bunlar, Azərbaycan da daxil olmaqla, Braziliya, Bolqarıstan, Kanada, Çin, Xorvatiya, Fransa, Kosovo, Litva, Portuqaliya və ABŞ-dır.

Aktyor Rasim Cəfərin çəkildiyi “Mən burdayam, İlahi!” tammetrajlı bədii filmi Vətən müharibəsi mövzusunda çəkilib. Müharibədə yaralanan qazi komadan ayılarkən anasının rəhmətə getdiyini və qızının internata himayəyə verildiyini öyrənir. Həyatını qaydasına salmağa çalışaraq, qızını geri qaytarmaq uğrunda apardığı mübarizədən bəhs edən filmdə ağır döyüş səhnələrindən daha çox, müharibənin insan psixologiyasında buraxdığı izlər və müharibədən çıxmış insanların yaşamaq üçün mübarizəsi ön plana çəkilib.

Emil Nəcəfov bir çox xarici filmlərin ölkə ərazisində çəkilişinin təşkilatçısı, prodüseri olub. Onun prodüseri olduğu filmlər (“Hasar”, “Qız qalası”, “Məhvolma”, “Mən hələ də səninlə danışıram”, “Yadlar”, “Mənim sehrli dünyam” və s.) müxtəlif beynəlxalq festivalların müsabiqə bölməsində iştirak edib və mükafatlara layiq görülüb.

Orxan Mərdanın prodüseri olduğu “Səma ilə görüş” bədii filmində azərbaycansayağı Robin Qud əhvalatı danışılır. Azərbaycan kinematoqrafiyasında uğurlu prodüser layihəsi kimi ərsəyə gətirilmiş filmdə macəra, dram və komediya janrları birləşir. Süjetin kökü qəhrəmanların uşaqlıq xatirələrinə söykənir. Hadisələrin gedişatında gözlənilməz vəziyyətlər kəskin ziddiyyətləri ortaya qoyur…

“Səma ilə görüş” filmi Azərbaycan kinematoqrafiyasında uğurlu prodüser layihəsi hesab olunur.

Xatırladaq ki, Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının mükafatı hər il milli kinematoqrafiyanın inkişafında xidmətləri ilə fərqlənmiş yaradıcı şəxslərə ünvanlanır. Mükafatı təsis etməkdə məqsəd, milli kinoda müsbət tendensiyaları diqqət mərkəzinə gətirməkdir. Nominantların seçimini apararkən İttifaqın katibliyi ötən kino mövsümü ərzində gedən prosesi diqqətlə müşahidə və təhlil edir, kinematoqrafiyanın müxtəlif sahələrindəki xidmətləri qeyd edir və açıq səsvermə yolu ilə laureatları seçir.

“Ədəbiyyt və incəsənət”

(02.08.2024)

Bu gün Azərbaycan Kinosu Günüdür. Ulu Öndər Heydər Əliyevin 2000-ci il 18 dekabr tarixli Sərəncamı ilə avqustun 2-si kino işçilərinin peşə bayramı - Azərbaycan Kinosu Günü kimi qeyd olunur.

Azərbaycan kinosunun yaranmasının 126-cı ildönümü tamam olur.
Fransada keçirilmiş ilk kinoseansdan iki il sonra – 1898-ci il avqustun 2-də Bakı elmi-foto dərnəyinin katibi, naşir və fotoqraf Aleksandr Mişon özünün lentə aldığı “Bibiheybətdə neft fontanı yanğını”, “Əlahəzrət Buxara əmirinin yolasalma mərasimi”, “Qafqaz rəqsi” xronikal sənədli və “İlişdin” adlı bədii süjetlərini nümayiş etdirmişdi. Həmin gün milli kinonun yaranma günü hesab olunur.
Ötən əsrin əvvəllərində “Pate”, “Pirone”, “Filma” kimi xarici kino şirkətləri Bakıda filiallarını açaraq film istehsalı ilə məşğul olublar. 1916-cı ildə yazıçı İbrahim bəy Musabəyovun eyniadlı povesti əsasında “Neft və milyonlar səltənətində”, 1917-ci ildə isə Üzeyir Hacıbəylinin eyniadlı operettası əsasında “Arşın mal alan” qısametrajlı bədii filmləri çəkilib.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövründə hökumət bir çox mədəni-siyasi islahatlar keçirib. Xarici aləmlə diplomatik, mədəni–iqtisadi əlaqələr dünya kinosunun ilk nümunələrinin Bakıya gətirilməsinə və ictimai baxışlara təkan verib. Bunun nəticəsində Bakıda kinematoqrafiya həvəskarlarının sayı artmağa başlayıb. 1918-ci ildə onlar “Kinematoqrafiya və teatr qulluqçuları şurası”nda birləşiblər.
Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra 1923-cü ildə Azərbaycan Foto-Kino İdarəsi (AFKİ) yaradılıb və həmin il aprelin 28-də Birinci Dövlət Kinofabriki açılıb. Burada çəkilən ilk film xalq əfsanəsinin motivləri əsasında yaradılmış “Qız qalası” bədii filmi olub.
1923-1926-cı illərdə kinostudiya Birinci Dövlət Kinofabriki, sonradan AFKİ Kinofabrik ilə birləşdirilərək “Azdövlətkino”, “Azərkino”, “Azərfilm”, “Azdövlətkinosənaye”, “Bakı kinostudiyası”, “Azərbaycanfilm” adlandırılıb. 1960-cı ildən Cəfər Cabbarlının adını daşıyır.
“Azərbaycanfilm”də indiyədək iki mindən çox müxtəlif növ və janrda film istehsal olunub. Onların bir hissəsi, o cümlədən “Arşın mal alan”, “Şərikli çörək”, “Ad günü”, “Sevinc buxtası”, “İstintaq”, “Yaramaz” və başqaları Dövlət mükafatlarına, bir çox filmlər, o cümlədən “Ögey ana”, “Uzaq sahillərdə”, “Arşın mal alan”, “Bizim Cəbiş müəllim”, “Axırıncı aşırım”, “Nəsimi”, “Özgə vaxt”, “Sarı gəlin”, “Ovsunçu”, “Buta”, “Çölçü”, “Nabat”, “Axınla aşağı” və digərləri beynəlxalq və digər kinofestivalların mükafatlarına layiq görülüb.
Ümummilli Lider Heydər Əliyevin mədəniyyət və incəsənət xadimlərinə, kino sahəsində çalışanlara göstərdiyi diqqət və qayğı hazırda Prezident İlham Əliyev tərəfindən uğurla davam etdirilir. Prezident İlham Əliyevin “Azərbaycanda kino sənətinin inkişaf etdirilməsi haqqında” 2007-ci il 23 fevral tarixli Sərəncamı milli kinomuzun maddi-texniki bazasının möhkəmləndirilməsinə yeni təkan verib. Dövlətimizin başçısının müvafiq Sərəncamı ilə təsdiq olunmuş “Azərbaycan kinosunun 2008-2018-ci illər üzrə inkişafına dair Dövlət Proqramı”nın icrasını təmin etmək məqsədilə bir çox mühüm işlər görülüb.
Prezident İlham Əliyev 2022-ci il aprelin 20-də kinematoqrafiya sahəsində dövlət siyasətinin həyata keçirilməsinin təkmilləşdirilməsi, Azərbaycan kinematoqrafiyasının beynəlxalq rəqabətə davamlılığının təmin edilməsi, yerli istehsal və yayım infrastrukturunun müasirləşdirilməsi məqsədilə “Azərbaycan Respublikasının Kino Agentliyi” publik hüquqi şəxsin yaradılması haqqında Fərman imzalayıb. Fərmana əsasən, Mədəniyyət Nazirliyinin tabeliyində “Azərbaycan Respublikasının Kino Agentliyi” publik hüquqi şəxs yaradılıb.
Bu il 126-cı ildönümünü qeyd etdiyimiz Azərbaycan kino sənəti ötən müddətdə əlamətdar hadisələrlə zəngin özünəməxsus inkişaf yolu keçərək, xalqımızın mədəni-mənəvi həyatında mühüm rol oynayıb.
Kino sahəsinin inkişafı məqsədilə dövlət büdcəsindən ayrılmış vəsait hesabına “Azərbaycanfilm” və digər dövlət studiyalarında, eləcə də müstəqil kino müəssisələrində milli maraq və mənafe baxımından xüsusi əhəmiyyət kəsb edən mövzularda 250-dən çox bədii, sənədli və cizgi filmi çəkilib. İstehsal edilən 60-dan çox ekran əsəri 60-a yaxın ölkədə keçirilən 230-dan çox beynəlxalq film festivalında iştirak edərək 146 müxtəlif mükafat qazanıb.
Diqqətə çatdıraq ki, Azərbaycan Kinosu Günü ərəfəsində, avqustun 1-də Prezident İlham Əliyev “Azərbaycan kino işçilərinin təltif edilməsi haqqında” Sərəncam imzalayıb. Sərəncama əsasən, Azərbaycan kinematoqrafiyasının inkişafında xidmətlərinə görə beş nəfər “Tərəqqi” medalı ilə təltif edilib, Azərbaycan kinematoqrafiyasının inkişafında uzunmüddətli səmərəli fəaliyyətinə görə isə iki nəfərə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərdi təqaüdü veriləcək.
Hər il olduğu kimi bu il də Azərbaycan Kinosu Günü ilə bağlı ölkəmizdə müxtəlif tədbirlər, mərasimlər, yeni filmlərin təqdimatı təşkil olunur. Belə ki, Mədəniyyət Nazirliyinin təşkilatçılığı ilə avqustun 2-də Nizami Kino Mərkəzində ölkəmizdə kinonun yaranmasının 126-cı ildönümü və Azərbaycan Kinosu Günü münasibətilə təntənəli tədbir keçiriləcək. Mədəniyyət xadimlərinin, kino ictimaiyyəti nümayəndələrinin və film həvəskarlarının iştirak edəcəyi tədbirdə əvvəlcə qonaqlar Nizami Kino Mərkəzinin qarşısında kinematoqrafiyamıza həsr edilən sərgi ilə tanış olacaq, eksponatlarla kinomuzun tarixinə səyahət edəcəklər.
Azərbaycan Kinosu Günü münasibətilə bütün kino ictimaiyyətini təbrik edirik.

(AzərTAC-ın materialı əsasında hazırlanıb)

“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.07.2024)

Kənan Məmmədli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Uşaq ikən televizorda orkestr ifası görəndə elə bilirdim, əlində çubuq tutan şəxs orda ən lazımsız adamdır, hamı musiqi alətində ifa edir, o isə çubuq oynadır. Məhz Maestro Niyazinin timsalında sonradan yanıldığımı başa düşdüm. 

Bu gün dünyaşöhrətli dirijor, bəstəkar, ictimai xadim, SSRİ Xalq artisti, Sosialist Əməyi Qəhrəmanı Niyazi Tağızadə-Hacıbəyovun vəfatından 40 il ötür. İllər keçsə, zaman dəyişsə də, Niyazi ürəklərdə yaşayır, yeri hər zaman görünür.

Tağızadə-Hacıbəyov Niyazi Zülfüqar oğlu (Maestro Niyazi) 1912-ci il avqustun 20-də böyük musiqiçimiz Zülfüqar Hacıbəyovun ailəsində dünyaya gəlmişdir. O, bu soyadın davamçısı kimi özünü yeni bir istiqamətdə təsdiq edə bilib. Niyazinin yeniyetməlik illəri Azərbaycanın səfalı guşələrindən olan Şuşada keçib. O, Azərbaycanın ikinci konservatoriyası, musiqi məktəbi kimi hallanan bu diyarın ab-havasında sənətə ilk addımlarını atıb. Uşaqlıq illərindən Üzeyir Hacıbəyli, Müslüm Maqomayev, Əbdürrəhim bəy Haqverdiyev, Cəlil Məmmədquluzadə, Nəcəf bəy Vəzirov, Hüseyn Cavid, Süleyman Sani Axundov, Abdulla Şaiq, Hüseyn Ərəblinski, Cahangir Zeynalov, Abbas Mirzə Şərifzadə, Mirzağa Əliyev, Sidqi Ruhulla kimi Azərbaycan incəsənətinin yaradıcıları arasında böyüyüb, onlardan çox mətləblər əxz edib.

Maestronun Azərbaycan Opera və Balet Teatrının səhnəsində hazırladığı Müslüm Maqomayevin “Nərgiz”, Qara Qarayevin “Vətən”, Fikrət Əmirovun “Sevil” operaları, eləcə də Qara Qarayevin “Yeddi gözəl” və “İldırımlı yollarla” baletləri böyük uğur qazanıb. 1961-ci ildə Leninqrad Opera və Balet Teatrında Arif Məlikovun “Məhəbbət əfsanəsi” baletinin ilk tamaşasını hazırlayan maestro, həmçinin Ankara Opera və Balet Teatrında Pyotr Çaykovskinin “Qaratoxmaq qadın”, Cüzeppe Verdinin “Aida” operalarına, İstanbul Opera və Balet Teatrında türk bəstəkarı Ə.Sayqunun “Koroğlu” operasının ilk tamaşasına və “Yunis Əmrə” oratoriyasına dirijorluq edib.

SSRİ Xalq artisti, Sosialist Əməyi Qəhrəmanı, SSRİ Dövlət Mükafatı laureatı, Azərbaycan Lenin komsomolu laureatı, Beynəlxalq Nehru mükafatı laureatıdır. Niyazinin ifaçılıq fəaliyyəti daha çox Opera və Balet Teatrı ilə bağlıdır. O, 1937-48, 1951-52-ci illərdə teatrın dirijoru, bədii rəhbəri və baş dirijoru olub. 1979-cu ildən filarmoniyanın direktoru vəzifəsində çalışıb.

“Xosrov və Şirin” operasının (1942), “Çitra” baletinin (1961), “Zaqatala süitası” (1934), “Qaytağı” (1939), “Konsert valsı” simfonik əsərlərinin, “Rast” simfonik muğamının (1949) “1920-ci ildə” opera-kantatasının, simfonik orkestr üçün “Rəqs süitası”nın, Hindistan yazıçısı Rabindranat Taqorun əsərləri əsasında yaratdığı “Çitra” baletinin (1962) və bir çox musiqi əsərlərinin müəllifidir.

Niyazi 1958-ci ildən ömrünün sonuna qədər Bakıda Bülbül prospekti, 21 ünvanındakı mənzildə yaşayıb. 1984-cü il avqustun 2-də vəfat edib.

Ruhu şad olsun!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2024)