Dünya şöhrətli fotojurnalist Reza Deqati Ağdamdan çəkdiyi fotoları instaqram səhifəsində paylaşıb.
Reza Deqati paylaşımında yazıb: “Çoxsaylı sakini qətlə yetirdikdən, digərlərini heç bir əşya götürmədən ayaqyalın çıxıb getməyə məcbur etdikdən sonra Ermənistan ordusu Ağdamı 1992-ci ildə işğal edib. Onlar evləri, ofisləri, mağazaları, mədəniyyət mərkəzlərini, muzeyləri, ibadət yerlərini talan edib, qapıları, pəncərələri, dam örtüklərini, su borularını iranlı işbazlara və Ermənistanda satıblar.
Memar olaraq və dünyada bir çox münaqişə zonalarında qazandığım 40 illik təcrübəmdən irəli gələrək müəyyənləşdirdim ki, bu dağıntılar hərbi proseslərin nəticəsi deyil, məqsədyönlü qarətdir. Çiçəklənən və möhtəşəm Ağdam şəhərinə 1992-ci ilin martında qonşu Xocalı əhalisinin ermənilər tərəfindən törədilmiş qətliamını çəkmək üçün gəlmişdim. 28 il sonra - 2020-ci il noyabrın 21-də - şəhərin işğaldan azad edilməsinin səhəri günü buraya yenidən gəldim. Ruhən qəlbimdə o dəhşətləri hələ də yaşayıram. Ümid edirəm ki, bu, bir daha dünyanın heç bir yerində heç vaxt təkrarlanmayacaq”.

19 noyabr 2021-ci il tarixində Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyinin təşkilatçılığı ilə respublikamızda noyabr ayının 15-dən start götürmüş Nizami Gəncəvi Beynəlxalq festivalı çərçivəsində keçirilən silsilə tədbirlərin davamı olaraq Gəncə Regional Mədəniyyət İdarəsinin dəstəyi ilə Gəncə Dövlət Kukla Teatrının aktyorlarının Nizami Gəncəvinin “Yeddi gözəl” poemasından hazırladıqları “Xeyir və Şər” tamaşası təqdim edilib.
Mədəniyyət Nazirliyi xəbər verir ki, tamaşadan əvvəl Azərbaycanın müstəqilliyi ərazi bütövlüyü uğrunda şəhidlik zirvəsinə ucalan Vətən övladlarının əziz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edilib.
“Xeyir və Şər” tamaşasının quruluşçu rejissoru, Gəncə Dövlət Kukla Teatrının direktoru, Respublikanın Əməkdar artisti Fərmail Paşayev, quruluşçu rəssamı Fəxri Mədəniyyət İşçisi Əntiqə Bədirovadır.
Tamaşada Nizami Gəncəvi rolunda Əməkdar artist Xudayət Əsgərov çıxış etmişdir, Xeyir Məhəmməd Hacıyev, Xudayət Əsgərov (Kukla aktyor), Şər Şamil Məmmədli (II Vətən müharibəsi iştirakçısı), Elmar Vəliyev (Fəxri Mədəniyyət işçisi) Kukla aktyor, Çoban Səməd Xanəhmədov (Fəxri Mədəniyyət işçisi), Çobanın arvadı Mahirə Haqverdiyeva, Çobanın qızı Nahidə Namazova (Fəxri Mədəniyyət işçisi), Nərmin Şərifova (Kukla aktyor), Şah Elmar Vəliyev (Fəxri Mədəniyyət işçisi), Şah qızı Zülfiyyə Əliyeva, Dayə Yeganə Məmmədova.
Dahi mütəfəkkirin 880 illiyinə həsr olunmuş Nizami Gəncəvi Beynəlxalq Festivalı noyabr ayının 26-dək silsilə tədbirlərlə davam edəcək.

Qazax rayonunun Qarapapaq kəndində şəhid baş leytenant Xaliddin Nəsibovun ildönümü mərasimi olub. Tədbir mərasim iştirakçılarının yürüşü ilə başlayıb. Yürüş iştirakçıları əllərində üçrəngli Azərbaycan bayraqları tutaraq “Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz” şüarları səsləndirib, şəhidin evindən kənd qəbiristanlığınadək yürüş ediblər. Şəhidin məzarı ziyarət olunub, ruhuna dualar oxunub.
AzərTAC xəbər verir ki, sonra şəhidin evində Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, şair-publisist Elçin İsmayılın müəllifi olduğu “Yarımçıq qalmış şeir dəftəri” kitabının təqdimatı keçirilib. Kitab Prezident İlham Əliyevin sərəncamları ilə ölümündən sonra “Azərbaycan Bayrağı” ordeni, “Vətən uğrunda”, “Xocavəndin alınmasına görə” və “Cəsur döyüşçü” medalları ilə təltif olunmuş Xaliddin Nəsibova həsr olunub.
Qazax Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Rəcəb Babaşov çıxış edərək şəhid Xaliddin Nəsibovun Vətən müharibəsində göstərdiyi qəhrəmanlıqdan söz açıb, onun igidliyinin dövlət tərəfindən yüksək qiymətləndirildiyini qeyd edib. “Yarımçıq qalmış şeir dəftəri” kitabını qələmə alıb çap etdirdiyinə görə müəllifə öz minnətdarlığını bildirib.
Şair-publisist Elçin İsmayıl mərasimdə çıxış edərək sayca 12-ci olan kitabının Qazax Rayon İcra Hakimiyyətinin dəstəyi ilə yazılmasından, şəhidin keçdiyi döyüş və ömür yolunu necə qələmə almasından danışıb. Qeyd edib ki, şəhid baş leytenant torpaqlarımızın azad olunması uğrunda gedən döyüşlərdə igidlik göstərməsi, taqım komandiri kimi həmişə irəli getməsi və döyüş yoldaşlarına nümunə olması onu bu kitabı yazmağa sövq edib. Eyni zamanda, X.Nəsibovun istedadlı bir gənc şair kimi yazdığı döyüşkən ruhlu şeirləri bir şair-publisist kimi onun diqqətini özünə cəlb etdiyini bildirib. Qeyd edib ki, əgər Xaliddin hərbçi olmasaydı, gələcəkdə tanınmış bir şair ola bilərdi. Lakin torpaqlarımız işğal altında olduğu üçün Xaliddin qələmi silahla əvəz edib, döyüşlərdə öz sözünü deyib. Bildirib ki, kitabda şəhidin keçdiyi qəhrəmanlıq dolu döyüş yolu ilə yanaşı, onun haqqında ailə üzvlərinin, cəbhə yoldaşlarının xatirələri toplanıb. Kitabdakı albomda oxucular şəhidin gənclik və hərbçi həyatını özündə əks etdirən şəkillərlə tanış ola bilərlər. E.İsmayıl çıxışının sonunda X.Nəsibovun yadigar qalmış şeir dəftərini və müəllifi olduğu kitabı şəhidin atasına təqdim edib.
Sonra Qazax Dövlət Dram Teatrının aktyorları kitabdan bədii hissələr səsləndirib, Xaliddinin yazdığı və ona həsr olunmuş şeirləri ifa ediblər.
Mərasimin sonunda şəhidin atası Vaqif Nəsibov çıxış edərək rayon rəhbərliyinə və kitabın müəllifinə göstərdikləri diqqət və qayğıya görə öz minnətdarlığını bildirib.
Qeyd edək ki, 5 bölmə və 120 səhifədən ibarət olan “Yarımçıq qalmış şeir dəftəri” kitabı geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulub.

Noyabrın 20-də “Nizami Gəncəvi İli” çərçivəsində Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrında görkəmli bəstəkar Fikrət Əmirovun “Nizami” baleti yenidən səhnəyə qoyulub.
AzərTAC xəbər verir ki, SSRİ Xalq artisti, SSRİ və Azərbaycanın Dövlət mükafatları laureatı, görkəmli bəstəkar Fikrət Əmirovun musiqisi əsasında səhnəyə qoyulmuş tamaşa teatrın dahi Nizaminin poetik sənətinin valehedici inciləri, onun çoxşaxəli, mistik, cazibədar dünyası ilə əlaqə yaratmaq üçün bir təşəbbüsüdür.
Xoreoqrafik triptix kimi düşünülmüş və həyata keçirilmiş baletdə böyük şairin həyatının üç məqamı - şair və hakimiyyət, şair və məhəbbət, şair və ilham pərisi təsvir olunur.
Nizami poeziyasının real və xəyali aləmi tamaşada vəhdət təşkil edir. “Zaman axını” böyük ustadın parlaq irsini – “Sirlər xəzinəsi”ni açıb göstərir. Ardınca isə ən sonda "Əbədiyyət"ə (şairin ölümsüzlüyü) qovuşmaq üçün "Tarixin səhifələri" (onun poemalarının canlanan qəhrəmanları) canlanır.
... Səhnədə dünyanın bütün ağrı-acısını dadmış, həyatda həm sevinc, həm kədər yaşamış, poetik dilin sehrini anlamış, ən gözəl əsərlərin yaradılışı üçün ona ilham verən sevgini duymuş ağsaçlı şair görünür. Məşhur "Xəmsə"də vəsf etdiyi qəhrəmanlar onun gözləri önündən cərgə ilə ötüb keçir. Ölməz poemaların qəhrəmanları - Leyli və Məcnun, Xosrov və Şirin, Bəhram və Yeddi gözəl, İsgəndər... rəqslərdə canlanırlar. Nə qədər ki, Yer üzərində məhəbbət, sədaqət, inam mövcuddur, nə qədər ki, böyük Nizaminin poeziyası yaşayır, onun yaratdığı qəhrəmanlar da əbədi yaşayacaq və var olacaqlar.
Tamaşanın musiqi rəhbəri və dirijoru, Əməkdar artist Əyyub Quliyev, libretto müəllifi Əjdər Ulduz, balet truppasının bədii rəhbəri, Xalq artisti Kamilla Hüseynova, quruluşçu rəssamı, Əməkdar mədəniyyət işçisi Tehran Babayevdir.

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Daycest bölümündə Xalq artisti Arif Babayevin APA informasiya agentliyinə müsahibəsini təqdim edir. Müsahibəni ustad sənətkardan Aytac Sahəd götürüb.

Evdə üç nəfərdirlər: Arif müəllim, həyat yoldaşı və həkimi. Arif müəllimin həyat yoldaşı Gültəkin xanım bizi gülərüzlə qarşılayır. Müsahibəyə başlamadan öncə bir xeyli söhbət edirik. Arif müəllimin səhhətindən, Ağdama getməyindən danışır. Gültəkin xanım söhbət əsnasında yayılan yalan xəbərlərdən də gileylənir. “Yazırdılar ki, guya Arif müəllim...” Arxasını demir, Arif müəllimə baxır. Əslində, bilirəm nə demək istədiyini. Ümumiyyətlə, fikir vermişəm, insanlar yaxınları haqqında danışanda çox vaxt ölüm sözündən istifadə etmirlər - Gültəkin xanım kimi. Dərhal söhbəti dəyişirəm. “Arif müəllim, maşallah, çox yaxşı görünür”.
Xeyli vaxt idi, Arif Babayevdən müsahibə almaq istəyirdik, alınmırdı. Bu günə qismətiymiş. Onunla görüşmək, danışmaq bir dövrə, bir tarixə şahidlik etmək kimi bir şeydir. Muğam, xalq musiqisi ilə qoşa çəkilib hər zaman Arif Babayevin adı. Yetişdirdiyi sənətkarların sayını heç özü də bilmir. Həmişə göz qabağında, həmişə xalqın qəlbində olub Arif Babayev, ağdamlıların, qarabağlıların çox vaxt, sadəcə, “Babayev”, “Hacı” deyə müraciət etdiyi ustad, səhnəmizin Məcnunu... Elə sualımıza da musiqi dilində desək, Məcnunla ayaq verdik...

- Necədir, səhnəmizin Məcnunu?
- Məcnunu? (Gülür) Məcnunu idim. Artıq yaşa dolmuşam. Uzun müddət Məcnun oldum, ancaq bir vaxt baxdım ki, artıq getmək lazımdır hörmət-izzətlə. Deyəndə ki, operadan getmək istəyirəm, hamı məəttəl qaldı ki, hara gedirsən, niyə gedirsən? Dedim, yox, gedirəm. Artıq mənim gedən yaşımdır, indi cavanların vaxtıdır, yaxşı cavanlarımız var, qoy, onlar gəlsin. Məndən sonra gələn “Məcnun”lar da – Alim Qasımov, Mənsum İbrahimov, İlkin Əhmədov – yaxşıdırlar.
1966-67-ci illərdə gəlmişəm operaya. Operaya gələndə cavan, arıq, hündürboy oğlan idim, indiki kimi deyildim. Elə Məcnuna da oxşayırdım. Neçə-necə Leylilər gördüm...

- Özü də qəşəng-qəşəng Leylilər...
- Hə, Leylilər çox idi o vaxt, Məcnunlar az.

- Ən qəşəng Leyliniz hansı olub?
- Hamısı bir-birindən qəşəng idi. Hərəsinin özünün sənəti, səs dünyası vardı. Görkəmləri də bu obraza uyğun gəlirdi. Leyli ki rola yaraşmadı, bax, belə oldu (əli ilə köklüyü göstərir), nəyə lazımdır? Belə Leylini görəndə də yazıq Məcnun deyir ki, “Sən Leyli deyilsən, ey pərizad”. Gərək adamın görkəmi də səhnəyə yaraşsın.

- Bəs, səs?
- Əsas səs lazımdır, ancaq görkəm də vacibdir. Ümumiyyətlə, tək operada yox, hər yerdə gərək adam özü baxsın olduğu yerə. Getmək lazım olanda da hörmətlə getsin.
Operadan sonra da getdim filarmoniyaya. Milli konservatoriya açılanda da ora dəvət olundum. Konservatoriyada muğam kafedrası yarandı, orda çalışmağa başladım. İndi də orda müəlliməm, yaxşı tələbələrim var.

- Arif müəllim, toy və opera bir-birindən çox fərqlənir. Hər iki sahədə olmaq sizə çətin olmurdu?
- Operanın yolu başqadır, xanəndəliyin yolu başqa. Operanın öz incəlikləri var.
Mən onları bir-birindən ayırmağı bacarmışam. Toy da ki öz yerində. Mən gözümü açıb toy görmüşəm. Ömrümün axırına qədər də xanəndə kimi oxumuşam.

- Leylilərdən bu gün kiminlə əlaqə saxlayırsınız? Məsələn, Zeynəb Xanlarova ilə əlaqəniz varmı?
- Nə yalan deyim, indi əlaqəm yoxdur. Amma yubileyimə çağırmışdım, gəlib, yaxşı da iştirak etmişdi.

- Siz Flora Kərimova ilə də “Leyli və Məcnun”u oynamısınız.
- Hə, bir dəfə olmuşam. Pis oxumadı, öhdəsindən gəldi Flora. Tamaşaçılar da onu sevir axı. Çoxlu əl çaldılar. Asan deyil e, “Leyli və Məcnun”u səhnədə oynamaq.

- Həyatda da Məcnun rolunda çıxış etmisinizmi?
- (Gülür). Gördün də mənim Leylimi (həyat yoldaşını göstərir). Mənim Leylim odur.

- Leyliniz Sizi dağa-daşa salıbmı?
- Yox (gülür). Mən gözümü açmışam, oxumuşam, işləmişəm. Axı, mənim sevgidən danışan yaşım deyil. Amma onu da deyim ki, sevgi var. Sevgi dünyanın xilaskarıdır.

- Bu gün hansı tələbənizi görəndə “Bax, bu mənim tələbəmdir” sözünü ürəkdən deyirsiniz?
- Nəzakət Teymurova, Aygün Bayramova, Nuriyyə... (düşünür) çoxdur, vallah. Adlarını çəkmək istəmirəm e. Birini deyirəm, biri qalır. Sonra inciyirlər məndən. Çox yaxşı tələbələrim var. İndi tələbələrimin çoxu müəllimdir, onların öz tələbələri var. Onları görəndə sevinirəm. Ağac bar gətirəndə necə sevinərsə, bax, o cür.

- Bəs, bu gün oxuyanlardan kimi dinləyirsiniz?
- Mirələm Mirələmovu. Çox gözəl oxuyur Mirələm. Arada ona qulaq asıram. Ürəklə oxuyur.

- Mirələmin səsində nəsə tamam başqa bir şey var. Gözəl səsdən daha artığı.
- Bilirsən, məsələ səsin olmağında yox, səsin qəlbə toxunmağındadır. Səs qəlbə toxunmalıdır e, toxunmalıdır. Bunu izah etmək mümkün deyil. Bir də görürsən deyirlər ki, Elnarə (Elnarə Abdullayeva - red. ) mərsiyə oxuyur. Ay kişi, hər necə oxuyur, əsas odur ki, oxuduğu toxunur adama.

- Deməli, yaxşı səs təhsildən də vacibdir?
- Yox-yox, səs lazımdır, səs. Təhsil də olsa, yaxşı olar, əlbəttə. Amma birinci səs. Adama toxunan səs. Səs mənim qəlbimə toxunmalıdır, yeri gəlsə, ağlatmalıdır. Bir də görürsən deyirlər ki, kişi ağlamaz, niyə ağlamır ə? Ağlayır. Elə səs var ki, qəlbinə toxunub, hönkür-hönkür ağladır səni...

- Bəs axırıncı dəfə nə vaxt hönkür-hönkür ağlamısınız?
- Sarıcalıda. Ağdama gedəndə...

- Yəqin Ağdamdan gələndə də ağlamısınız.
- Otuz ildən çox idi çıxmışdım Ağdamdan. Yaxşı yadımdadır, hadisələrin qarışan vaxtı idi. Bir dəfə dedim ki, nə olursa-olsun, gedib atamın-anamın qəbrini ziyarət edəcəm. Orda qəşəng bir ev də tikdirmişdim, iki mərtəbəli. Bülbüllər cəh-cəh vururdu o evin pəncərəsində. Dedilər ki, getmə, nəsə edər ermənilər sənə, yaxındadırlar. Heç kimin sözünə qulaq asmadım. Getdim ordakı evə. Onda artıq ermənilər Şahbulağa qədər gəlmişdi. Qəbirləri ziyarət etmədən öncə dedim gedib evimi də ziyarət edim. Hələ də gözümün qabağındadır, aralı qalan darvazam. Gəldim evimin otaqlarını son dəfə bir-bir gəzdim, həyətimi doyunca dolandım. Heç yadımdan çıxmaz. Çıxıb getmək istəyəndə sonuncu dəfə dönüb evimə baxdım. “Dedim, ay Allah, bu nə fəlakətdir? Yəni mən doğulub-böyüdüyüm bu yerə bir də görməyəcəm? Ay Allah, bu cənnətdən, bu havadan bu sudan ayrı necə yaşayacam? Bir ağlamaq tutdu məni. Xeyli ağladım, xeyli... Sonra birtəhər özümü toplayıb çıxdım. Bir az getmişdim gördüm ki, hər qapıdan bir tanış çıxdı. Sən demə, mənə deməmiş məni qorumağa gəliblər ki, ermənilər birdən kişini aparar. Uzun sözün qısası, axırıncı gedişim o oldu (Fikrə gedir). Orda qəşəng ev var, evin içində hər şey var, qəşəng mebellər (elə bil keçmiş zamanda danışmağa dili gəlmir).

- Arif müəllim, daha nə o ev var, nə də o mebellər...
- Hə... İndi heç yeri də qalmayıb. Mənim iki qızım vardı. Sonra Yaşar oldu. Daha bildim ki, məni bir çiynində aparan olacaq. O doğulandan sonra Ağdamda həmin evin bünövrəsini tökdürdüm, gözəl bir ev tikdirdim. Bülbüllü bir bağçada. Bülbüllər pəncərəmin qabağında cəh-cəh vururdu. Ordan çıxanda da ona ağlayırdım ki, o bülbüllərdən ayrılıram. Mən orda bülbüllü bağçalar qoyub gəldim...

- İllər sonra ora qayıdanda Sizi ən çox yandıran nə oldu?
- Atamın-anamın qəbrini tapa bilmədim e. Şumlamışdılar oranı. Halbuki bir dəstə gül götürmüşdüm ki, onların qəbrinin üstünə qoyum. Onların qəbrini tapa bilmədim, ona görə də tanımadığım bir məzarına qoydum gülləri. Bilirsən, torpağımı görən kimi öpdüm, bağrıma basdım, cibimə doldurub gətirdim. Şükür ki, bu gün torpaqlar qayıtdı. Ordumuzun, İlham Əliyevin gücünə qayıtdı bu torpaqlar. Allah şəhidlərimizə rəhmət eləsin, qazilərimizə can sağlığı versin.

- O dağılan evi yenidən tikmək istəyərsinizmi?
- Çox istəyərdim ki, mənim Ağdamda ev-muzeyim olsun.

- Axı, ev yoxdur.
- Tikəcəyik də...

- Bayaq dediniz ki, Yaşar olanda düşündünüz ki, Sizi çiynində aparan olacaq. Görəsən, niyə adamlar kimin çiynində gedəcəyini, kimin onun ağlayacağını bu qədər çox düşünür?
- Axır mənzildir də, ordan o yana yol yoxdur, axı...

- Bəs, Fəxri Xiyaban davaları?
- Deyim də sənə, çünki insan şöhrəti sevir, xüsusilə də sənət adamları. Elə adamlar var ki, onlara Fəxri xiyabanlar halaldır, çünki onlar böyük adamdırlar. Dövlətimiz qədirbilən dövlətdir. Əlli il əziyyət çəkənə, əlbəttə, orda basdırılmaq halaldır. Axı, adama nə qalır öləndən sonra? Ən azından övladları valideynə verilən dəyəri görəndə onunla fəxr edir.

- Bağışlayan adamsınız?
- Hə, bağışlayan adamam. Tez keçir əsəbim. Yumşaq adamam, bu da yaxşı deyil heç.

- Canəli Əkbərovu bağışladınız?
- Əlbəttə. Son nəfəsdir, axı. Əlbəttə, keçməli idi o inciklik. İnsanıq da. Hamı gedəcək bu yolu. O mənim xanəndə yoldaşım idi. Canəlinin bu sənətdə zəhməti olub. Aramızda olan xırda-para şeylər də keçdi. Allah ona rəhmət eləsin. Hər şeyi qoyuruq bir kənara, son mənzildə necə kinli olmaq olar?

- Siz həm də Hacısınız.
- Hə, bir də görürsən heç adımı demirlər, elə Hacı deyə müraciət edirlər. Düzü, qatı dindar deyiləm. Amma o kişiyə çox bağlıyam. Bilirsən, mənim səhvlərim çoxdur. Bir az səbirsizəm. Tez alışıb, tez sönürəm. Bəzən buna görə səhvlər edə bilirəm. Ancaq onu da deyim ki, səhvimi boynuma alan adamam.

- Övladlarınızdan niyə Sizin sənəti davam etdirən olmadı?
- Səs, yaxşı istedad olsaydı, deyərdim hə, amma yox idi. İstedad varsa, bu sənətə niyə də getməsin, niyə əngəl olum ki? Qızlarım üçün yox, oğlum üçün deyirəm bunu.

- Niyə qız yox?
- Mən illərdir bu sənətdəyəm, görürəm bu sənətin əziyyətlərini. Uzaq yollarda, yuxusuzluq, çətinlik. Düşünürəm ki, qadın üçün daha çətin olardı. Buna görə deyirəm.

- Arif müəllim, son dövrlərdə xanəndələrin muğam oxuyarkən müxtəlif boğazlar, improvizasiyalar etdiyini görürük. Sizcə, muğam klassik sənət ənənələrinə daim sadiq olmalıdır, yoxsa yeniliklər daha yaxşıdır?
- Baxır yeniliyə. Bu yol klassik yoldur. Yeni yollara da üz tutmaq olar, ancaq əndrabadilik yox. Boş yeniliklərlə razılaşmıram. Məsələn, Alim (Alim Qasımov - red.) oxuyur, improvizələr eləyir, etdiyi yeniliklər də yaraşır. Ancaq bir başqası onu yamsılayanda, məni açmır.

- Üslubu da, oxu tərzini də başa düşdük. Ancaq ümumi şəkildə baxsaq, xanəndələrin çərçivələri daha çoxdur. Məsələn, xanəndə niyə həmişə kostyumda olmalıdır? Tutaq ki, xanəndənin gözəl səsi var, gözəl oxuyur. Amma şortikdə oxuyur.
- Mən də sərbəst geyinməyi xoşlayıram. Ən çox da Qaxda olanda. Həyətdə sərbəst geyinirəm, heç kim də görmür məni. Amma səhnədə, ciddi yerdə yaxşı geyinmək lazımdır. Hökm deyil ki, bahalı kostyum olsun, əsas odur təmiz və səliqəli olsun. Muğam ustası ciddi olmalıdır. Muğam ciddi sənətdir. Onun nümayəndəsi də özünü yaxşı aparmalıdır. Çünki camaatın gözü qabağındadır.

- Sizi Şuşada keçirilən Xarıbülbül Festivalında görmədik.
- Onda səhhətimdə problemlər vardı. Mehriban xanım sağ olsun, köməkçiləri zəng vurub məni dəvət etdilər. Özümü yaxşı hiss etmədiyim üçün təəssüf ki, gedə bilmədim.

- Arif müəllim, səhnə həyatınızda başınıza gələn ən maraqlı hadisələrdən birini danışa bilərsinizmi?
- Deməli, bir dəfə “Gəlin qayası”nda Camal rolunu oynayıram. “Dolandım hər yanı, gəzdim hər yanı” oxuya-oxuya zalı gəzirəm. Birdən zaldakılardan biri ayağa durub dedi ki, “Arif müəllim, 9-na boşsan?” Mən də duruxdum qaldım, cavab da verə bilmədim, dirijor da orda çaş-baş qalıb. Sonradan mənə deyir ki, “sən orda neynirdin, axı? Daha demir ki, məndən ayın 9-na toy soruşurlar. İnsandır da. Yəqin, məni görmüşkən sözünü demək istəyib (gülür).

Gülüşünə mane olub, növbəti sualı vermək gəlmir içimdən. Gülə-gülə də müsahibəni bitiririk...

Akademik Milli Dram Teatrında “Nizami Gəncəvi İli”nə həsr olunmuş “Qətibə İnanc” tamaşası nümayiş olunub.
Teatrın mətbuat xidmətindən bildirilib ki, səhnə əsərinin nümayişindən əvvəl teatrın direktor müavini Hacıbaba Məmmədov çıxış edib. O qeyd edib ki, Prezident İlham Əliyev 2021-ci ilin ölkəmizdə “Nizami Gəncəvi İli” elan edilməsi haqqında Sərəncam imzalayıb.
Sərəncamda bildirilib ki, dünya ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, dahi Azərbaycan şairi və mütəfəkkiri Nizami Gəncəvi bəşəriyyətin fikir salnaməsində yeni səhifə açmış nadir şəxsiyyətlərdəndir.
Nizami Gəncəvinin yubileyləri ölkəmizdə hər zaman təntənə ilə keçirilib. Azərbaycanın klassik ədəbi-mədəni irsinə həmişə milli təəssübkeşlik mövqeyindən yanaşan ümummilli lider Heydər Əliyev Nizami irsinə də xüsusi diqqət yetirib. 1981-ci ildə Ulu Öndərin bilavasitə təşəbbüsü və iştirakı ilə dahi şairin 840 illik yubiley mərasimləri keçirilib.
Ölkə başçısının Sərəncamından irəli gələrək 2021-ci ildə Mədəniyyət Nazirliyinin təşkilatçılığı ilə bir çox mühüm tədbirlər həyata keçirilib. Akademik Milli Dram Teatrı dahi sənətkarın ölməz irsinə öz töhfəsini “Qətibə İnanc” tamaşası ilə verir.
İkihissəli səhnə əsəri görkəmli Azərbaycan yazıçısı Məmməd Səid Ordubadinin “Qılınc və qələm” romanının motivləri əsasında Çingiz Ələsgərli tərəfindən yeni səhnə versiyasında işlənib.
Tamaşanın quruluşçu rejissoru Xalq artisti Mərahim Fərzəlibəyov, quruluşçu rəssamı Əməkdar mədəniyyət işçisi İlham Elxanoğlu, musiqi tərtibatçısı Kamil İsmayılov, rejissor assistenti Vüqar Məmmədovdur.
Səhnə əsərində Xalq artistləri Bəsti Cəfərova (Qətibə İnanc), Sabir Məmmədov (Nizami), Kazım Abdullayev (Qızıl Arslan), aktyor İlyas Əhmədov (Fəxrəddin), Əməkdar artist Ayşad Məmmədov (Toğrul), aktrisalar Şəhla İsmayılova (Səba), Fidan Cəfərova (Gənc Qətibə), aktyor Elnur Qədirov (Qutluğ), Əməkdar artist Mirzə Ağabəyli (Vəzir), aktyor Cümşüd Zeynalov (Zindan keşikçisi), Əməkdar artistlər Məzahir Cəlilov (Qazı), Elşən Rüstəmov (Hüsaməddin) və Əlvida Cəfərov (Saray əyanı) iştirak ediblər.
Tamaşa Gəncə hakimi Əmir İnancın qızı Qətibə İnancın Şeyx Nizamiyə olan cavabsız məhəbbətinə həsr olunub.

Xəbər verdiyimiz kimi, Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi və Bakı Şəhər İcra Hakimiyyətinin birgə təşkilatçılığı ilə dahi Azərbaycan mütəfəkkiri və şairi Nizami Gəncəvinin anadan olmasının 880 illiyinə həsr edilmiş “Nizami Gəncəvi İli” çərçivəsində “Nizami Gəncəvi: Mədəniyyətlər arasında körpü” mövzusunda Nizami Gəncəvi Beynəlxalq Forumu (NGBF) keçiriləcək.
Noyabrın 24-dən 26-dək davam edəcək Nizami Gəncəvi Beynəlxalq Forumu dahi mütəfəkkirin zəngin ədəbi irsini araşdıran nüfuzlu beynəlxalq alim, tədqiqatçı və elm adamlarını bir araya gətirərək “Nizaminin Orta əsr Şərqində siyasi və ictimai ənənələrə təsiri”, “Nizami Gəncəvi: Müasir dünyaya baxış”, ”Nizami Xəmsəsinin dünya ədəbiyyatına və mədəniyyətinə təsiri”, “Xəmsə” dialoqlarının didaktik rolu”, “Sovet dövründə Nizami tədqiqatları” mövzularına həsr edilmiş panel müzakirələri keçirilən platformadır.
Beynəlxalq Forumda 15 xarici ölkədən 40-dan çox alim, elm adamı və ekspertlərin, eləcə də dövlət rəsmiləri, ali təhsil müəssisələrinin rəhbərləri, beynəlxalq təşkilatlar və diplomatik korpusun nümayəndələrinin iştirakı nəzərdə tutulur.
Forum çərçivəsində müxtəlif panel müzakirələr, təqdimatlar, ikitərəfli görüşlər, kitab təqdimatı, mədəni və digər tədbirlərin təşkili nəzərdə tutulur.

Ötən gün ABŞ Milli Kitab Mükafatı 72-ci dəfə dörd nominasiyası üzrə qaliblərini elan edib.
TASS agentliyinin mükafatın rəsmi saytına istinadən verdiyi məlumata görə, əsas nominasiya olan “Bədii ədəbiyyat” nominasiyasında
nəsr üzrə qalib “Cəhənnəm kitabı” romanının müəllifi Ceyson Mott olub. Roman qaradərili yazıçının taleyindən bəhs edir.
Poeziya üzrə Martin Espadadır "Avaralar" adlı seçmə şeirlər kitabı ilə qalib gəlib.
Növbəti “Bədii tərcümə" nominasiyasında “Sokjoda qış” kitabı ilə Elisa Şua Dusapin qalib gəlib. Kitabın ingilis dilinə tərcüməçisi Anisa Abbas Higginsdir.
Digər “Non-fiction" nominasiyasının qalibi Tiya Maylzın "Onun özüylə daşıdığı hər şey" əsəridir.
“Yeniyetmələr üçün ədəbiyyat” nominasiyasında qalibiyyəti “Teleqraf klubunda son gecə” kitabı ilə Malinda Lo qazanıb.

Dünən YARAT Müasir İncəsənət Mərkəzində “Mövsümün sonu” filmi nümayiş edilib. Bu film Azərbaycanda boşanma ərəfəsində olan, azadruhlu kiçik ailədən bəhs edir. Oğul Mahmud həyəcanla özünə ev axtarır: ana Fidan ailəsinin xidmətinə həsr etdiyi illərdən sonra öz əvvəlki həyatını geri arzulayır. Ata Samir, sadəcə, yalqız qalmaq istəyir...
Filmin rejissoru Almaniyada təhsil almış və yaşayan azərbaycanlı rejissor Elmar İmanovdur. O, Rusiya, Almaniya və Gürcüstanda keçirilən beynəlxalq festivalların mükafatlarına layiq görülüb.
Rejissor çəkdiyi ekran əsərində baş qəhrəmanların simasında müdrik metafora ilə azadlıq anlayışı əsas məqsədə çevriləndə nələr baş verəcəyini, onun qəriblik və qarışıqlı anlaşılmazlıq üçün necə bir pərdə kimi xidmət etdiyini göstərir.