Ulduz Qasim İmanova, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Əməkdar jurnalist, müharibə veteranı, prezident təqaüdçüsü  Əntiqə Qonaqla şəxsi münasibətlərimizdən söz açmayacam. Bircə bunu deyim ki, bir yerdə oxumuşuq. Tələbəlik illərimiz bir yerdə keçib, jurnalistikanın sirlərini birlikdə öyrənməyə can atmışıq. Müəllimlərimizin dedikləri ömürlük yaddaşımıza yazılıb. Gecəmiz-gündüzümüz bir-biriylə yarışıb. Allahdan savayı pənahımız olmayıb, həmçinin arxamızda duran kimsəmiz də yox. Yuxarıda Allahın köməyinə inanıb, aşağıda da gözümüzü kitablardan ayırmamışıq. Nə deyiblərsə etmişik, nəyi  tapşırıblarsa oxumuşuq. Bilmişik ki, imtahan zamanı bizdən ötrü heç kimə zəng etməyəcəklər, daha doğrusu, zəng edən olmayacaq. Kimsənin minnətini götürmədən  oxumuşuq. Günümüzün yarısı auditoriyalarda, yarısı kitabxanalarda keçib. Gecələri yatmamış, gündüzləri dincəlməmişik, ali təhsilimizi layiqincə başa vurmuşuq.

Bir də universiteti bitirdikdən sonra iki ilə yaxın bir neçə radio verilişini bərabər hazırlamışıq. “Nəğməli, sözlü tələbə”, “Nəğməli, sözlü gənclik”, “Natəvan” qızlar klubu” və s. İlk jurnalist təcürbələrimizi ortaya qoymuşuq bərabər...

Heç çox oturub-durmağa belə zaman tapmamışıq.

Bax, o qızı mən belə tanıyıram. 

          Əntiqə Qonaq...

          Qarabağ deyiləndə yadımıza nələr gəlmir? Gözəlliklər, gül-çiçəklər, başı qarlı dağlar, sərin sulu, şirin sulu bulaqlar, laləli-bənövşəli yamaclar, düzlər... Meşələr, çaylar, Xan Arazımızın laylaları, Həkərinin lal axışı, İsa bulağı, Topxana meşələri, Cıdır düzü, Şuşanın təkrarolunmaz gözəllikləri. Qədim daş küçələri, özünəməxsus arxitekturası, ecazkar xarı bülbülü... Vüqarlı dağlarla  əhatə olunan Kəlbəcər, Laçın  baxışlı Laçın, daha nələr-nələr... Haralar və kimlər...

         Bir də...bir də müharibə...

        Qaçqınların zülümlü, kədərli günləri, göz yaşları, əzabları...Bir də bu əzabları hamıdan çox görən igidlərimiz. O igidlər ki, Füzulidən, Cəbrayıldan tutmuş Laçına, Şuşaya qədər qarış-qarış getdilər, düşmənləri torpaqlarımızdan təmizlədilər. O igidlərimiz ki, "uf" demədən canlarını qurban verdilər. O igidlərimiz ki, “Vətən dardadısa bizə yaşamaq haramdı" - dedilər. "Övladlarımız atasız, analarımız oğulsuz, bacılarımız qardaşsız, gəlinlərimiz ərsiz qalsa da,  qurtarmalıyıq yurdlarımızı düşmənin əlindən. Hamıdan, hər şeydən müqəddəsdi, ucadı, birincidi Vətən..."

         Onların hamısı yalnız əzabla inləyən torpaqlarımızı düşündülər. İllərdir işğal altında sızlayan torpaqlarımızı varvarlardan azad etdilər. Düşmənə "mən qorxmuram, burdayam, qeyrətin varsa çıx ortaya" - dedilər. Şəhid oldular, qara bağladıq, yas tutduq. El oğulları üçün ürəyimiz yandı, qəlbimiz od tutdu. Göz yaşlarımız selə-suya döndü. Hamımız onların anası-bacısı olduq. "Bizimdi bu şəhidlər" dedik...Qazan xanın oğlu üçün  ağlayan qırx qız kimi bir ağızdan sızladıq, bir ağızdan ağladıq. İçimiz göynədi...

          Bir də həmin müharibədə əvvəldən sona qədər döyüşənlər - qazilərimiz, igidlərimiz var. Gecəsini-gündüzünə qatıb əli silahlı qələbəyə gedənlər. Nəm torpağın, daşların üstündə, səngərlərdə yatanlar, qalib əsgərlərimiz var...

         Şuşanın azad olunduğu gün dünyaya səs salan, Türk aləminə müjdə verənlər var. “Şahid olun, ey dağlar, ey uçan quşlar, ey əsən külək, ey ağaclar, ey güllər-çiçəklər, biz qalib  gəldik. Biz düşməni məhv etdik!” - deyənlər var.

         44 günün hamısını əzab-əziyyətlərlə varvarlarla göz-gözə dayananlar var. Şəhid olan qardaşlarının qanını yerdə qoymayanlar, onları çiyinlərində yorulmadan, usanmadan daşıyanlar  var. Şəhidlərimizin qanını alanlar var. Bir əlində silah, bir qolunda qardaşını, döyüş yoldaşını daşıyanlar var...

         Və bir də, və bir də sona qədər vuruşan o qəhrəmanların hər gününü, hər anını onlarla yaşayan bir qız var. Bir qız deyirəm, çünki o mənim üçün həmişə o gənclik illərində qalıb, heç yaşa dolmayıb. Bax, o qızdan, onun həmin igidlər barəsində yazdıqlarından danışacam...

          Əntiqə Qonaq...

          Bilirəm haralardan keçdiyini, bilirəm müharibə zonasında kimlərlə, nələrlə qarşılaşdığını... Hamı evində, uşaqlarının yanında oturub, isti çayını içəndə onun günləri əsgərlərin dərdlərini dinləməklə, yazmaqla keçib. Ailə qurmaq yaşının çatdığını belə unudub. Tay-tuşları evlənərək ailə, oğul-uşaq sahibi olanda yaşının üstünə yaşın gəlməsinin belə fərqinə varmayıb. Ailəsindən, evindən keçib. Xoşbəxtliyindən, səadətindən keçib. Çox şeyindən keçib. Bir də gözünü açıb ki, yaşı otuzu keçib, o hələ də hərbi yazar kimi səngərlər dolaşır, ən sevdiyi missiyanı yerinə yetirir. Vətən sevgisi budur. "Mən burdayam ey Vətən, son anıma qədər dərdinə yanacam!"- deməkdir. "Sənin darda olmağın içimi yandırır, qəlbimi təlatümə gətirir!" - deməkdir. "Nəyə gücüm çatırsa, kömək əlimi uzadaram, ömür haracan vəfa edərsə, oracan gedərəm" - deməkdir. "Təki sən məni çağır, məni övladın san..."

         İçin-için ağlayıb eşitdiklərinə, gördüklərinə. Hələ Birinci Qarabağ Müharibəsində yaralıları hansısa xəstəxanaya yerləşdirmək üçün kimlərə ağız açmayıb, kimlərdən xahiş etməyib, kimlərin minnətini götürməyib? Minlərcə dəfə şahidi olmuşam “Aslanın erkəyi, dişisi olmaz” misalının çox doğru və yerində deyildiyinin.

         O bütün Qarabağı dolaşıb. Azərbaycanda cəbhə bölgəsinə gedən azsaylı qadın  jurnalistlərdən, ilk qəhrəmanlardandı Əntiqə... Əslində, belə jurnalistlər də əsgərdi. Həm də ən cəsurundan. Hələ Birinci Qarabağ Müharibəsi zamanı Əntiqə Qonaq, demək olar, bütün Qarabağı gəzib, dərdlilərin dərdini dinləyib, yoxsulların dediklərini lazımi yerlərə çatdırıb, gücü çatanlara kömək əlini uzadıb. Atəşlərin altında belə heç nədən qorxmayıb, çəkinməyib. Budur qəhrəmanlıq, budur vətənpərvərlik, budur Vətən sevgisi, Vətən sevdalısı...

         Elə həmin illərdə “Vətən səndən keçmək olmaz!”, “Ölməzlik”, “Qərib savaşçı”, “Vətən keçilməz” və başqa kitablarını yazıb.

         Əməkdar jurnalist, Qarabağ müharibəsi veteranı, bir neçə nüfuzlu mükafata layiq görülmüş Əntiqə Qonaq Xaçmaz rayonunun Maqsudkənd kəndində doğulub. Azərbaycan Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsini bitirib. Daha sonra da, həmin universitetin hüquq fakültəsində təhsil alıb. İşlədiyi yerləri yazmayacam. Məni daha çox onun igidliyi, vətənpərvərliyi, Qarabağla bağlı fəaliyyəti, müharibə haqqındakı fikirləri, onun vətənə olan sonsuz və bitməz sevgisi düşündürür.

         Və təbii ki, bu günlərdə çapdan çıxan iki kitabı... Xaçmazlı döyüşçülərdən, qazilərdən bəhs edən “44 günlük savaşın 444 cəngavəri” adlı kitabdan danışmaq istəyirəm. İki kitaba sığışdırdığı 352 nəfər müharibə iştirakçısı barəsində yazdıqları. (Üzərində çalışdığı üçüncü kitabda 444 igidin hamısı təmsil olunacaq). Onların ürək sözləri, həyəcanları, döyüş şücaətləri, qəhrəmanlıqları. Bir igidlik səlnaməsinin iştirakçılarının keçdiyi əziyyətli yollar. Elə-belə hünər deyil bu qədər igidlə görüşüb, söhbət etmək, ağrıyla, əzabla dolu hekayələri dinləmək. Göz yaşları tökə-tökə dörd yüz qırx dörd igidin dediklərini yazmaq, bilirsiniz, necə ağırdı, necə zəhmətlidi?

         Od-alovun içindən çıxmış, döyüş yoldaşları gözlərinin önündə şəhid olmuş, dostları itkin düşmüş, əsəbləri pozulmuş, həyatı müharibəyə qədər və sonraya ayrılmış 444 nəfər insanın hekayəsi...

         Böyük ürək lazımdı bu qəhrəmanların dastanını qələmə almaq üçün. Onların qürur və qorxu dolu nağıla çevirdikləri o döyüş dünyasının sehrinə düşmək. Bu iş, sanki əvvəldən sona qədər o insanların keçdiyi yolu onlarla birlikdə keçməkdi, o günlərə o adamlarla birlikdə qayıtmaqdı... Bu elə bir işdir ki, döyüş meydanında yaralananları od-alovun içindən çıxarmaq, düşmən gülləsindən vurulub düşənləri qolundan tutub ayağa qaldırmaq, onlarla birlikdə səngərdə uzanıb, sabahın açılmasına ümid bağlamadan yaşaya bilməkdi... Şəhid olanlara o igidlərlə birlikdə ağlamaqdı. Özü də bir dəfə deyil, dəfələrlə. Həm onları müsahibə verməyə razı salanda, həm onların söhbətlərini dinləyəndə, həm onları yazanda, həm də onları bir neçə dəfə təkrar-təkrar oxuyanda...

         Yazı prosesinin ən qanlı, ən qəddar döyüşdən belə daha ağır, daha çətin olmasının bir səbəbi də budur. Ən qanlı, ən qəddar döyüş də, döyüşürsən, bitir. Həkim yaranı sarıyır, insanlar sənə şərəf, zəfər nəğmələri qoşur, yaraların görünür, qəhrəmanlığın dillərə dastan olur. Yazıya isə dəfələrlə qayıtmalı, o yazıdakı qəlbini parçalayan şeyləri dəfələrlə oxumalı, nizama salmalı, oxucunun diqqətinə, oxumasına layiq hala gətirənəcən üstündə əsməli, işləməlisən. Yazı prosesində nə qədər yaralanırsan, yaralan, heç kim sənin yaranı sarımayacaq, heç kim səni müalicə etməyəcək, heç kim yazı yazdın deyə, sənə sağ ol deməyəcək, qəhrəman adı verməyəcək...

          Ən ağır işdi müharibədən, döyüşçülərdən yazmaq. Müharibə mövzusunda, Qarabağ barədə yazdığım romanlardan bilirəm. Bütün qəhrəmanlarımla birgə keçdim o səngərlərdən. Onlarla birgə döyüşdüm, onlarla birgə əsir düşdüm, əzab çəkdim, şəhid oldum sanki... Sonda onlarla birlikdə qalib gəldim...

          O əsərlər yazıldıqca mənim gözümdə yaş qalmadı. İnsan bədəni nə qədər suyu göz yaşına çevirə bilərsə, o qədər ağladım, əldən düşdüm. O kitabları yazandan sonra əzbərdən bilirəm cəbhə bölgəsində baş verənləri...

          Əntiqə də belədi. Dinlədiyi yüzlərlə cəbhə hadisəsi, orda baş verənlər onun da qəlbini parça-parça edib. Gecələr tənha oturub, o əfsanəvi döyüşçülərdən dastanlar yazanda, onlarla birgə yanıb-yaxılıb, onlarla birgə o səngərlərə girib, onlarla birgə düşmənə qarşı vuruşub. Bəzən də, o döyüşləri yuxusunda görüb...

           Bunu kim bilməsə də mən bilirəm, hiss edirəm... Onlara dəyən qurşun sənin də canını yandırır. Saçlarını isladır yağan yağış, əsən külək içindən keçir, yağan qar iliklərini dondurur. Bax, bunları hiss etməsən, bunlar səni  yandırıb-yaxmasa, o igidlərdən yaza bilməzsən. Onları duymasan, onların yaşadıqlarını yaşamasan, yazdıqların quru və mənasız olacaq. Nədən yazırsansa, yaz, gərək hadisələri hiss edəsən, içindən süzüb keçəsən, qəlbinin gözləriylə baxasan. Yoxsa nə desən, nə yazsan, boşdur...

         Bilirəm ki, Əntiqə qəhrəman döyüşçülərimizin dediklərini bütün qəlbi ilə duya bilib. Yaşayıb, sonra yazıb. Əvvəlcə xəyalən, ruhən keçib o döyüş meydanından. Səngərlərdə nəm torpaqların üstündə günlərlə qımıldanmadan oturub, daşların üstə başını qoyub mürgüləyib. Ağlayıb, sızlayıb sonra yazıb...

          Axı, onları yaşamadan yazmaq olmaz. Yaşanmadan yazmaq mümkün deyil. Yazılsa da, mənası olmaz. Birinin həyatını, bir qəhrəmanlığı, döyüş yolunu, qazandığı zəfəri oxucuya çatdırmaq üçün həmin odlu yolda yeriməli, alovların içindən keçməli, yanıb, külə dönməlisən...

          Yanmasan olmaz. Əntiqə də belə edib. 444 igidi dinləyib səbrlə, göz yaşlarıyla. Onlarla addımlayıb, onlarla yaralanıb, onlarla qələbə qazanıb. Buna inanıram. Bunu görürəm...

          Onun yenicə çapdan çıxmış “44 günlük savaşın 444 cəngavəri” iki cildli kitabı mübarəkdi. Bu bir tarixdi. Tariximizin bir hissəsidi. Gələcəyə çatdırılacaq 444 döyüşçünün əfsanələşmiş dastanıdı, 44 günlük qəhrəmanlıq yoludu...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2023)

Baş prokurorluq aşağıdakı xəbərdarlığı paylaşıb. Sosial şəbəkə istifadəçiləri mütləq bu qaydalara riayət etsinlər. Unutmayaq ki, söhbət Vətənimizin müqəddəratından gedir. 

Media nümayəndələri və sosial şəbəkə istifadəçilərinin nəzərinə. 

Aşağıdakı məlumatların yayılmasına yol verilmir:

1) terror əleyhinə əməliyyatların aparılması taktikası və texniki üsulları haqqında;

2) terror əleyhinə aparılan əməliyyatlar zonasında və ya bu zonanın hüdudlarından kənarda olan insanların həyatına və sağlamlığına təhlükə yaradan və terror əleyhinə əməliyyatların aparılmasına əngəllik törədən məlumatlar haqqında;

3) terrorçuluğa bəraət qazandıran və ya onların təbliğinə xidmət edən məlumatlar haqqında;

4) terror əleyhinə aparılan əməliyyatlarda iştirak edən, habelə bu əməliyyatların aparılmasına kömək edən şəxslər haqqında.

Terror aktları, eləcə də terror əleyinə əməliyyatlarla bağlı yayılması qadağan edilən məlumatın internet informasiya ehtiyatında  yerləşdirilməsi inzibati xəta hesab edilir (İnzibati Xətalar Məcəlləsinin 388-1-ci maddəsi) və fiziki şəxslər 500 manatdan 1000 manatadək, vəzifəli şəxslər 1000 manatdan 1500 manat məbləğdə inzibati cərimə edilir, yaxud 1 ayadək müddətə inzibati həbs tətbiq edilir, hüquqi şəxslər 1500 manatdan 2000 manatadək məbləğdə cərimə edilir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2023)

BU TALE HEKAYƏTİNİ YAZAN ŞƏXS SADƏCƏ ÜMİD EDİR VƏ İNANIR

Əziz oxucular. Sizə Redaksiyamızın poçtundan çox dərdli, hər kəlməsi ürək ağrıdan bir məktubu təqdim edirik. Müəllif kimi biz də xoş sonluğa ümid edir və inanırıq. 

Mən Dinar Bədrəddinqızı. 

Sizə öz taleyimi yazmaq istəyirəm, 2018-ci il dən bu yana ağır xəstəliyə düçar oldum, 24 yaşım var, 6 yaşlı bir oğlumla ana-atama sığınıb yaşayıram. Düz 6 il əvvəl həkimlər hər iki ağciyərimin sıradan çıxdığını və vəziyyətimin son dərəcə ağır olduğunu bildirmişdilər. Hətta mənə 3 gün vaxt qoymuşdular, öləcəm deyə. Amma içimdə ümid, inam hissi vardı, yaşayacağıma dair. Çünki ömrü verən də, alan da yalnız uca Rəbbimizdir. 

Xəstəliyin gücündən ayaqlarım belə tutulmuşdu, atam-qardaşım qucağında həkimləri gəzdirirdi məni. Həkimin son sözü isə "Aparın nə arzusu var, həyata keçirin" olmuşdu. Atamın o zaman mənə "Qızım, hara aparım səni, nə ürəyin istəyir?" sualı oldu, mən isə cavabında kəndimizdən azca aralıda yerləşən bir ziyarətgah olan "Şeyxbaba ziyarətgahına apar" dedim. Əslində mən əvvəllər belə ziyarətgahlara inanmayan, dindən, inanclardan uzaq, möcüzələrin varlığına inanmayan birisi olmuşam. Amma bilmirəm niyə həmin an o ziyarətgah beynimə düşdü, dilimə belə gətirdim aparsınlar deyə. Atam xəstəxanadan çıxarıb maşın tutub apardı məni həmin ziyarətgaha. Maşından düşə bilmədim, oradaca əllərimi açıb ziyarətgaha tərəf dua etdim, "Allahım sən mənə şans, ikinci həyat ver, oğlumu böyüdə bilim" deyə yalvardım, ağladım, dua etdim. 3 gün dualar oxudum, gecə-gündüz demədən. Atama dedim, mən yaşayacam, içimdə belə bir hiss var, məni ayrı həkimlərə apar, müayinələrdən keçim. 

Atam dinlədi sözümü və məni başqa yerə həkimə apardı, müayinələrdən keçdim, analiz verdim. Həkimlər bildirdi ki, həqiqətən vəziyyətim son dərəcə ağırdır, amma şans var, yaşayacağam. Təcili aparın Bakıya dedilər, oksigen balonuna qoşulmalıdır, nəfəsi yoxdur. 

Həmin 3 gün də dəfələrlə ölüb-dirilirdim, nəfəsim dayanırdı, yarım saat sonra yenidən qayıdırdı nəfəsim. Hətta ölmüşəm bilirdilər və bir dəfəsində üzümə qara yaylıq salmışdılar ki, ölmüşəm. Amma nəfəsim qayıtmışdı və hər kəs şoka düşmüşdü. Özüm sağikən atama demişdim ki, "Molla çağır, gəlib Quran oxusun mənə". Və molla gəlib sağikən Quran oxumuşdu mənə. Həqiqətən də atamgil Bakıya çatdırdılar məni, son nəfəsimdə çatdım, oksigen balonuna qoşmuşdular. Reanimasiyada komaya düşmüşdüm, 1 ay o halda qaldım, amma ölmədim. 

Həkimlərin 3 gün qoyduğu vaxt 6 il oldu, 6 ildir ki, pis-yaxşı yaşayıram. Reanimasiyada qalanda hər gün gözümün önündən bir meyid, ölü aparırdılar, ağlaşma, çığırışma, fəryad səsləri qulağımdan getmir heç. Ölənlərin içində yaşlısı da olurdu, uşağı da, cavanı da. Əvvəl orada qalanda çox pis olurdum, ağlayırdım, qorxurdum. Yuxuma belə girirdi, amma zaman keçdikcə alışdım. 1 ay orada qalmışdım reanimasiyada, ilk günlər çətin idi mənə, sonradan öyrəşdim. Dedim ki, onsuz hərkəs bir gün öləcək, nədən və niyə qorxuram ki. 

6 ilim, ən gənc gözəl çağlarım xəstəxanalarda, həkim yollarında keçdi. Bezdiyim, yorulduğum, üsyan etdiyim anlar da az olmadı təbii ki. Amma büdrəyə bilməzdim, nə geri dönüşü yox idi bu yolun, nə də dayanmaq olmazdı. Dayana bilməzdim ona görə ki, oğlum var mənim, övlad anadan yetim qalarmış. Bunu anası olmayanlar anlar, ona bu acını yaşatmağa haqqım yoxdur. 

Yaşamaq uğrunda mübarizə aparmalıyam, aparıram da, ən azı çabalayıram hələki. Nələrsə etməyə çalışıram, əsas odur ki, büdrəməyim. Qarşıma məqsəd qoydum, özümə söz verdim. Necə yorulsam, bezsəm də, yaşamaq uğrunda mübarizəmi dayandırmayacağam. Sonuna kimi gedəcəm, Allah o zaman məni yaşadıbsa, demək ki, vardır bir bildiyi. İnsan istəsə hərşey mümkündür, necə mümkünsüzü mümkün etmək olur. Təki Allah bizdən üz döndərməsin, bizə o şansı versin. 6 il əvvəl mənə yaşamaq şansını verdiyi kimi, mən hələ də ağır xəstəyəm. Əməliyyat olunmalıyam, ağciyər köçürülməsi olunacaq, amma imkan yoxdur. Müəyyən vəsait lazımdır ki, əməliyyat oluna bilim. Allah mənə ikinci həyat şansını veribsə o zaman, inanıram ki, bu halda da yoxdan bir qapı açacaq, yoxdan var edən Rəbbimizə şükürlər olsun. 

Hər zaman qəlbinizdə ümid, inam hissi olsun, insanı yaşadan və güclü edən məhz bu inam, ümiddir. Məni 6 ildir bu içimdəki ümid, inam hissi ayaqda tutur, yoxsa çoxdan yorulub əldən düşərdim. Bəlkə də ağlımı itirərdim, çünki həyatın bəzi gözəlliklərindən  məhrum olmuş biriyəm. Gəzmirəm, dolaşmıram, balaca daxmamızın sevgi dolu otağında aparata bağlı yaşayıram beləcə. Amma ümidim, inamım da mənimlə birgə yaşayır, nəfəs alırıq birlikdə. Mən Allahın yaratdığı həmin möcüzələrə inanan qızam, siz də inanın. Bilmirik ki, heç gözləmədiyimiz bir anda çiçək açar bütün ümidlərimiz. Sadəcə inanın, ümid edin.

REDAKSİYADAN: Kömək əli uzatmaq istəyənlər bu barədə poçtumuza yaza bilərlər. 

Bu email ünvanı spambotlardan qorunur. Onu görmək üçün JavaScripti qoşmaq lazımdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2023)

Səudiyyə Ərəbistanının paytaxtı Riyadda keçirilən UNESCO-nun Dünya İrsi Komitəsinin 45-ci sessiyası çərçivəsində Mədəniyyət Nazirliyinin nümayəndə heyəti Mədəni Mülkiyyətin Qorunması və Bərpasının Öyrənilməsi üzrə Beynəlxalq Mərkəzin (İCCROM) rəhbərliyi ilə görüşüb.

Bu barədə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadən məlumat verir. Məlumatda bildirilir ki, görüşü giriş sözü ilə açan təşkilatın böyük direktoru Cozef Kinq Azərbaycana səfərlərini məmnunluqla xatırlayaraq ölkəmiz mədəni irsi ilə bağlı təəssüratlarını bölüşüb, yeni əməkdaşlıq imkanlarından danışıb.

Öz növbəsində Mədəniyyət Nazirliyinin nümayəndə heyətinin rəhbəri, nazir müavini Səadət Yusifova səmimi sözlərə görə təşəkkürünü bildirərək Azərbaycan üçün mədəni irsin qorunmasının əhəmiyyətindən danışıb, restavrasiya və konservasiya ekspertlərini hazırlanması istiqamətində təşkilatın institusional dəstək mexanizmləri ilə maraqlanıb.

Görüşdə həmçinin ölkəmiz ilə ICCROM arasında əməkdaşlığın inkişaf etdirilməsi, mədəni irs nümunələrinin qorunması və bərpası sahəsində təcrübə mübadiləsinin aparılması, bu məqsədlə təlim və seminarların birgə təşkili ilə bağlı ikitərəfli gündəlikdə duran aktual məsələlər müzakirə olunub.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.09.2023)

Bu gün Azərbaycan Respublikası Daxili İşlər Nazirliyinin (DİN) dörd əməkdaşı terrora məruz qalıb. Bu da ölkəmizdə mövcud ictimai-siyasi sabitlik, konstitusiya quruluşunun bərpa edilməsi məsələsini zəruri edib.

AzərTAC xəbər verir ki, bunu DİN-in mətbuat xidmətinin rəisi, polkovnik-leytenant Elşad Hacıyev deyib.

Bu gün Azərbaycan Respublikasında başlayan lokal xarakterli antiterror tədbirlərin davam etdirildiyini deyən E.Hacıyev bildirib ki, bu tədbirlər nəzərə alınaraq ölkənin bütün ərazisində DİN-in şəxsi heyəti gücləndirilmiş iş rejimində fəaliyyət göstərir: “Respublikada mümkün təxribat, təhdid, hər hansı hüquqazidd tədbirlərin qarşısının alınması ilə bağlı DİN-in şəxsi heyətinə göstərişlər verilib. Azərbaycan cəmiyyətinə antiterror tədbirləri çərçivəsində dezinformasiya xarakterli məlumatlardan çəkinmələrini tövsiyə edirik. Bu hallara qarşı cəmiyyətin hər bir üzvü diqqətli və məsuliyyətli olmalıdır. Azərbaycanda bəzi sosial şəbəkə seqmentləri məhdudlaşdırılıb. Bu da ondan irəli gəlir ki, təhdidlər, dezinformasiyalar var idi. Qarşı tərəf təkcə Azərbaycana silahlı formada müqavimət göstərmir, həm də informasiya cəbhəsində ölkəmizlə müharibə əhval-ruhiyyəsinə köklənmiş şəkildə sosial şəbəkə seqmentlərini idarə edir. Azərbaycan cəmiyyətinə çağırışımız ondan ibarətdir ki, diqqətli və məsuliyyətli olsun, yalnız rəsmi dövlət qurumlarının verdiyi məlumatlara inansın, bunun əsasında paylaşım etsinlər.

Azərbaycan Respublikasının ərazisində olan qeyri-qanuni erməni silahlı qüvvələrinin birləşmələrinə qarşı tədbirlər davam edir. Buna paralel olaraq ictimai təhlükəsizlik tədbirləri birgə aparılır ki, Azərbaycan cəmiyyətində hər hansı xoşagəlməz hallar baş verməsin. Bütün cəmiyyəti birgə olmağa, qayda və tələblərə əməl etməyə çağırırıq".

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.09.2023)

Azərbaycanın Xarici İşlər Nazirliyi (XİN) Qarabağ bölgəsində qeyri-qanuni yerləşmiş erməni silahlı qüvvələrinin təxribatlarına qarşı cavab tədbirləri barədə bəyanat yayıb.

XİN-in Mətbuat xidməti idarəsindən AzərTAC-a daxil olan məlumatda bildirilib ki, sentyabrın 19-da Azərbaycanın Qarabağ bölgəsindəki erməni silahlı qüvvələri bir sıra genişmiqyaslı hərbi təxribatlara və terror hücumlarına əl atıblar. Belə ki, erməni kəşfiyyat-diversiya qrupları tərəfindən Əhmədbəyli-Füzuli-Şuşa avtomobil yolunda terror məqsədilə əvvəlcədən quraşdırılmış minaların partlaması nəticəsində mülki şəxslər və Daxili İşlər Nazirliyinin Daxili Qoşunlarının hərbi qulluqçuları həlak olub və yaralanıb. Bununla yanaşı, Ordumuzun bölmələri minaatanlardan və müxtəlif çaplı atıcı silahlardan atəşə tutulub. Nəticədə, Azərbaycan Ordusunun iki hərbi qulluqçusu yaralanıb.

Erməni silahlı qüvvələrinin bu kimi təxribatları davam etdirmək məqsədilə döyüş mövqelərini gücləndirməsi və bölmələrini yüksək döyüş hazırlığı səviyyəsinə gətirməsi Azərbaycan Ordusunun bölmələri tərəfindən təsbit edilib.

Qarabağ iqtisadi rayonunda erməni silahlı qüvvələri tərəfindən gözlənilən genişmiqyaslı təxribatların qarşısının alınması, habelə üçtərəfli Bəyanatın müddəalarının icrasının təmin olunması, Ermənistan silahlı qüvvələrinin birləşmələrinin tərksilah edilərək ərazilərimizdən çıxarılması, onların hərbi infrastrukturunun zərərsizləşdirilməsi, dinc əhali, o cümlədən ərazidə aparılan bərpa-quruculuq işlərinə cəlb olunmuş mülki işçilər və hərbi qulluqçularımızın təhlükəsizliyinin təmin olunması və Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya quruluşunun bərpa edilməsi məqsədilə bölgədə lokal xarakterli antiterror tədbirlərinə başlanılıb.

Görülən tədbirlər çərçivəsində Ermənistan silahlı qüvvələrinin birləşmələrinin ön xətt və dərinlikdə olan mövqeləri və uzunmüddətli atəş nöqtələri, eləcə də döyüş vasitələri və hərbi təyinatlı obyektləri yüksək dəqiqlikli silahların tətbiqi ilə sıradan çıxarılır. Görülən tədbirlərin hədəfi müstəsna olaraq qanunsuz hərbi birləşmələr və hərbi infrastrukturdur.

Heç bir halda Azərbaycan tərəfi mülki əhalini hədəf almır. Bu xüsusda, erməni mülki əhalinin hərbi hədəflərdən uzaq durması zəruridir.

Azərbaycan tərəfi dəfələrlə bəyan edib ki, 2020-ci il noyabrın 10-da imzalanmış üçtərəfli Bəyanatın müddəalarına zidd olaraq Azərbaycanın Qarabağ bölgəsindəki Ermənistan silahlı qüvvələrinin birləşmələrinin mövcudluğunu davam etdirməsi regional sülh və sabitlik üçün ciddi təhlükə mənbəyidir.

Bölgədə sülh və sabitliyə nail olmağın yeganə yolu erməni silahlı qüvvələrinin Azərbaycanın Qarabağ bölgəsindən qeyd-şərtsiz və tamamilə çıxarılması, qondarma rejimin buraxılmasıdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(19.09.2023)