“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı REDAKSİYANIN POÇTUNDAN rubrikasında sizlərə Günel Ağazadənin şeirlərini təqdim edir. 

DÜŞÜNƏN MƏZAR

Bu necə səssizlikdi,

Səsi yorur beynimi?

Deyin – Burda kim ölüb,

Kim tutubdu matəmi?

Ruhum kimi yad edir

Yazısız vərəq kimi?

Mən niyə ağ geymədən

Ağlara bürünmüşəm?

Başıma yığışanlar

Gülməkdənmi ağlayır?

Çoxdandı görmədiyim

Dost-tanış da burdadı...

Niyə hər kəs peşmandı,

Niyə üzü qaradı?

Kim rahatlıq tapıbdı

Təsadüf itkilərdən?

Doğmalarım bezibdi

Yalançı təsəllidən.

Axı dünya genişdi...

Bəs mən niyə baxıram

Balaca çərçivədən?

Hamının başı sağdı,

Hamı da bir-birinə

Başsağlığı diləyir.

Dirilər maraqlıdı...

Hamı görür öləni,

Bilir dünya fanidi.

Bu dünyanı yaşayır

Əbədi dünya kimi.

Burdan baxanda dünya

Cəmi qırx vərəqlidi...

XƏYALIMIN RƏNGLƏRİ

Mən heç böyümədim ki,

Bəlkə soldu arzular.

Bəlkə ümidsiz qaldım,

Heç nağılsız qalmadım...

Xəyalımın rəngləri

Qaraları ağartdı,

Bəxtimə kölgə saldı.

Kimi yalan danışdı,

Gözlərimi boyadı.

Kiminin nağılları

Ömrümün yollarında

Toz pənbə rəngdə qaldı…

Mən heç böyümədim ki,

Dünyam hələ rəngarəng.

Dayan, tələsmə, dostum,

Sən hara tələsirsən?

Hələ rüzgar əsəcək.

Sevgilərə ip taxıb

Uçurarıq çərpələng…

Hələ qalıb oyunlar,

Oyunda uduzanlar

Gözlərini yumurlar.

Ən yaramaz adamlar

Axtaranda tapılar...

Artıq bəsti,

Yoruldum.

Bu dəfə siz uduzun,

Bir dəfə də mən udum.

Yumsun hər kəs gözünü:

Birdəfəlik gizlənim,

Tapmasınlar izimi...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)

Sərtyel, “Ədəbiyyat və incəsənət”

1.

Teatrın bufetində traqik və komedik iki ahıl aktyor oturublar. İllərdir ki rol almırlar deyə çox pəjmürdədilər. 

Tragedik aktyor pessimistcəsinə söyləyir:

-Un. Tamam unudublar ki, rol vermirlər.

Komedik aktyor optimistcəsinə söyləyir:

-Unutmaylblar. Əsla unutmaylblar ki, rol da vermirlər. 

2.

Məşhur müğənni xanımlarımızdan biri Karolina Valyant mağazasından çox baha bir xəz kürk alır. Pulu ödəyəndən sonra satıcıya deyir:

-Xanım qız, bir xahişim var, olar, bu kürkü bizə evə gətirsinlər?

-Əlbəttə olar.

-Amma bir xahişim daha var. Olar, gətirən əvvəlcə qonşunun qapısını döysün, kürk əlində məni soruşub, səhv gəldiyini bildirəndən sonra mənim qapımı döysün? 

3.

Bir deputatımıza Milli Məclis iclasında sədrin intellektual və mədəni səviyyəni  yüksəltməyin vacibliyi barədə çıxışı o qədər xoş gəlir ki, axşam Heydər Əliyev sarayında Simfonik Orkestrin konsertinə gedir.

O içəri girəndə konsert yenicə başlamışdı, ilk əsər ifa olunurdu. 

O, keçib yerini taparaq əyləşir və yanındakı şəxsdən soruşur:

-Hansı əsərdir bu?

Şəxs deyir:

-Bethovenin 9-cu simfoniyası.

Deputat içini çəkir:

-Gör nə qədər gecikmişəm ki, uje doqquzuncudur.

4.

Ortayaşlı məmurların məclisində birinin söylədiyi tost:

-Bizim xoşbəxt uşaqlığımız olub, biz pampers taxmamışıq. Gəlin o sağlığa içək ki, qocalanda da pampers taxmaq qismətimiz olmasın. 

5.

-Ağıllı televizor niyə bizim kanalları göstərmir bəs? 

-Ağzında “ağıllı” deyirsən. Ağıllı televizor da heç bizim kanalları göstərər?

(“Bakılı oğlanlar”ın yumorundan)

6.

Hər bir çoban yaxşı bilir ki, sürünü hürkütmək nə deməkdir. 

Sürü hürkdümü, irəli cumacaq və məhz irəlidəki çobanı tapdalayacaq. 

7.

Erməni məsəli:

-Haykanuş indiyənətən 22 kişisi olduğunu etiraf edəndən sonra mən binəva daha futbola baxa bilmirəm. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)

Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Körpəykən - balaca, niyə ağlayırsan ? 

Uşaqkən - böyüyəndə kim olmaq istəyirsən ?

Böyükkən - nə vaxt evlənirsən ? Nə vaxt tərpənirsən ?

Evləndikdən sonra - Bişey-mişey var ? 

Yaş artır, ona uyğun problemlər, suallar dəyişib formalaşır. Uşaqkən həyatdan gözlədiyin işlər, böyüyərkən, sanki başqa cür formalaşır. Sənin gözləmədiyin hala gəlir. Hər istəyimizi ağlayışımızla əldə edəndə, zamanla anlayırıq ki, hər ağlayışda heç də bizim istəklər reallaşmır. Əksinə, daha güclü, daha əzmli olaraq hərəkət etmək bizim istəklərimizi reallaşdırmaq iqtidarında olur. Ağlamaqla əldə etmək isə, valideynlərimizin bizə aşıladığı nağılvari missiyadan başqa bir şey deyilmiş. 

Hər şeyin pulsuz olduğunu zənn etdiyimiz zaman, mağazada istəklərimiz də sonsuz idi. Bir az ondan, bir az bundan. Bilmirdik axı ki, istədiyimizi almaq üçün anamıza, atamıza deyəndə, o bunun bizə zərərli olmasını cibində pulunun olmaması ilə kamuflyaj edirdi. Bunları isə anlamaq üçün həqiqətən zamana ehtiyac varmış. 

Mən bütün bunları müşahidələrimlə kəşf etdim, sizi isə deyə bilmərəm. 

Dəyişir düşüncələr, fikirlər, xarakterlər...

Tanıyırsan zamanla dostu, düşməni, anlayırsan ki, hər kəs heç də nağıllardakı kimi yaxşı obrazlarda, xoş əməllərdə, niyyətlərdə deyilmiş. 

Yaxşı yadımdadır ki, uşaqkən atamla filmlərə baxardıq. Baxarkən isə, ilk etdiyim iş filmi anlamaq idi. Yaxşı və pisi, "Əhrimən və Hörmüzü", tapmaq idi. Ondan sonra isə əsas iş başlayırdı. 

Sanki, duyğular da, düşüncələr də dağdan aşan bir qartopu kimi yuvarlanıb böyüyür ağırlaşır. 

Hər şey monotondu. Həftə içi iş, şənbə - bazar isə eynitipli məşğuliyyətlər. Bizi isə yalnız, fərqli düşüncə sahibləri xilas edə bilər. Daxildə hər zaman üsyan olur, suallar bir tərəfdən, düşüncələr də bir tərəfdən. Sanki nəsə o deyil. Sanki triller kimi bir həyat yaşayırsan. Axı bu belə olmalı deyildi. Həmişə də daxildə böyük bir boşluq. O boşluq Qara dəlik kimi hər şeyi özünə çəkib udur. Ruhun özündən sanki uzaq gəzir, elə bil Prometey kimi zəncirləyib, bədənindən ruhunu zorla qopardıblar. Ya da Sizif kimi faydasız bir əməyə məhkum edilmisən. 

Trackdə deyildiyi kimi :

Günəş altında yox yeni heçnə, 

Heçnədən gəlib, dönürük heçə. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)

Kənan Məmmədli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Aprel ayının 24-də Fəlsəfə doktoru Adəm İsmayıl Bakuvinin Rusiyada işıq üzü görmüş “Məhşər Divanı: YALANIN 17 ANI” kitabının təqdimat mərasimi keçiriləcək. 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının informasiya dəstəyi ilə keçəcək tədbir gözəl bir ədəbiyyat məkanında - Maqsud İbrahimbəyov Yaradıcılıq Mərkəzində (Böyük Qala küçəsi, 28​1) qonaqlarını qəbul edəcək. 

Mərasimin bir özəlliyi də əsərin səhnə təcəssümünün nümayiş etdirilməsi oalcaq. 

Quruluşcu rejissor Bəhram Osmanovdur.

Xatırladaq ki, 445 səhifəlik sənədli romanda eyni millətin - erməni millətinin nümayəndəsi olan 17 nəfərə utopik divan qurulur. Klassik məhkəmə formatına uyğun bir qaydada keçirilən Böyük Divanda Zori Balayandan tutmuş, Monte Melkonyana qədər, Qaregin Njdeyə qədər əlləri, qələmləri qana batmış ermənilər müqəssir kürsüsündə əyləşirlər, onlar müxtəlif cinayətlərdə ittiham olunur. Baş Meydanda insanların qarşısında onlara nədə ittiham olunduqları elan edilir. Zəruri hallarda müxtəlif millətlərdən olan ekspertlər, zərərçəkənlər dinlənilir. 

Müəllif obyektivliyi qoruyaraq ittiham edilənlərə də Baş Hakim obrazının dili ilə söz verir. Hər bir fəslin sonunda hər ittiham olunan erməniyə hökm oxunur.

Kitabda həmçinin çoxsaylı ensiklopedik məlumat yer aldığından əsərdən tələbələrdən siyasətçilərə qədər hər kəs yararlana bilər.

Qeyd edək ki, kitabın rəyçiləri filologiya elmləri doktoru, professor Nizami Cəfərov, Xalq yazıçısı Çingiz Abdullayev, tarix elmləri doktoru, professor, AMEA-nın həqiqi üzvü Yaqub Mahmudov və jurnalist, siyasi elmlər üzrə fəlsəfə doktoru, professor Qafar Çaxmaqlıdır. 

Sənədli romanın beynəlxalq rəyçiləri isə İSESCO-nun sabiq baş direktoru, professor Əbdüləziz bin Osman əl-Tüveycri (Səudiyyə Ərəbistanı), tarixçi, professor Kamal Çiçək (Türkiyə) və Vadim Viktoroviç Mixaylovdur (Rusiya).

Əsərin tezliklə daha 2 dildə - türk və erməni dillərində də çapı nəzərdə tutulur.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)

Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bir gün Əmir Teymur öz qoşunuyla Şiraza çathaçatda atını saxlayır, vəzirinə deyir ki, bu vilayətdə ən ləyaqətli adamı tapıb gətirin!

Nə isə, Hafiz Şirazini tapıb gətirirlər, böyük hörmət və ehtiramla...

Teymur atdan düşür, əl açıb ona tərəf yürüyür, yaxınlaşanda Hafiz Şirazi diz üstə çökür. Teymur geri qayıdıb atına minir və əmr edir- Bu vilayətdə başıpapaqlı qalmamamalıdır!..

Cəngavər kimidir, atıldığı döyüşdən geri çəkilməyi xoşlamır. Özünə güvənir, ədalətsizliyə qarşı təzyiq göstərməyə meyillidir. Müstəqilliyi çox sevir, azadlıq onun ən böyük arzusudur. Onu cilovlamaq son dərəcə çətindir. “Mən də buradayam” deyən, cəsarətli bir davranışı var. Rəsmiyyətə nifrət edir, səbirsiz olduğundan bəzən uşaq saflığı ilə sərhədləri aşıb keçməyə səy göstərir və heç bir qaydaları tanımaq istəmir. Təmkinli olduğu qədər də əsəbidir. Qurub yaratdıqlarını bir anda dağıda bilər. Yalqız qalmağı xoşlayır, tək olanda öz aləminə qapılır və problemləri unudur...

Tükənməz enerjisi var, bu enerji hisslərinə hakimlik edir. Dominant adamdır, üstünlüyü qoruyub saxlaya bilir. Hər zaman öndə olmağı sevir. Həm də özünü güclü şəkildə ifadə etməyi bacarır. Bu bəzən ona problem yaradır...  

“Deyilənlərə görə, insan ömrünü qısaldan səbəblərdən ən əsasları - qorxu, bədbinlik, nifrət, bir də qətiyyətsizlikdir. Bu gün insanlar arasında dərin bir uçurum yaranıb. Biz ziyalılar, bu uçurumun üzərində mayası hörmətdən, məhəbbət və səmimiyyətdən yoğrulmuş ünsiyyət körpüsü salmalıyıq."- söyləyir...

Haqqında söhbət açdığım Eldəniz Quliyev 20 aprel 1952-ci ildə Lənkəranda anadan olub. Azərbaycan Dövlət İncəsənət İnstitutunu bitirdikdən sonra, Moskvada Ali rejissorluq və ssenaristlər kursunun ssenari bölməsində təhsil alıb. "Mosfilm", M.Qorki adına kinostudiyalarda, Ostankino Televiziya Mərkəzində təcrübə keçib. "Azərbaycanfilm" kinostudiyasında redaktor, redaksiya kollegiyasının, bədii şurasının, dövlət film qəbulu komissiyasının üzvü, "Debüt" studiyasının baş redaktoru, “Azərkinovideo” İstehsalat birliyinin baş redaktoru, ABA televiziya şirkətinin baş redaktoru vəzifələrində işləyib. 2006-cı ildə Beynəlxalq Sülh Federasiyası tərəfindən "Sülh səfiri" fəxri adına layiq görülüb. 

Rus və Azərbaycan dilində nəşr edilən "Ziyalı-İntelligensiya" qəzetinin təsisçisidir. Hazırda Azərbaycan Ziyalı Hərəkatının sədridir. "Üçatılan", "Tilsimli dairə", "Təpəgöz" (Rolşa Respublikasında tamaşaya qoyulub), "Mürşüd kişi niyə susur?", "İstək" və s. dram əsərləri Azərbaycan teatrlarında tamaşaya qoyulub. "Ağ yuxu" hekayələr toplusunun, "Kölgəsiz adam" hekayə və povestlər kitabının, "Rasim Balayev" kitabının müəllifidir. Bir sıra filmlərin ssenarisi ona məxsusdur...

Deyir ki,- "Dükanda, bazarda, xəstəxanada, bankda, Tv verilişlərində, saytlarda, rəsmi, qeyri-rəsmi informasiyalarda, hökumət, qeyri-hökumət idarələrində və sair və ilaxır. Elə bilillər ki, hamı, üzür istəyirəm, ucdan tutma "lox"-du və fil qulağında yatdığından hamının qulağından "əriştə" asa bilərlər! Alladırlar, utanmadan, qızarmadan, vicdan əzabı çəkmədən alladırlar. Biz biçarələrin də əlindən özgə bir zad gəlmir, bircə şeydən başqa - biz də qayıdıb onları alladırıq. Yəni özümüzü elə aparırıq ki, guya yaşayırıq!.."

Bir vaxtlar Milli Şurada təmsil olunduğundan ölkədə iqtidara müxalif ziyalılardan biri kimi tanınır. Amma onun hakimiyyətdə təmsil olunmaq arzusu heç zaman olmayıb. Bu heç mümkün də deyil. Yaşının səkkizinci on illiyinə qədəm basıb. Ona sakit həyat, nəvələrilə gün keçirmək, ömrün son mərhələsini firəvan yaşamaq daha önəmlidir. Sadəcə ölkədə baş verən neqativ hallara biganə qala bilmir. Bu da onun son dərəcə çılğınlığından irəli gəlir. 

“Xalqa cənnət vəd edib onu cəhənnəmə aparmağa heç kimin haqqı, hüququ və ixtiyarı yoxdur. Mən bu cür siyasi qurumda, “Milli Şura”da olmaqdan xəcalət hissi keçirirdim. Odur ki, həmin qurumu tərk elədim, peşman da deyiləm.”- söyləyir...

Məcaralara meyillidir, daim hərəkətdə olmaq istəyi, səbirsizliyi bəzən ona problem yaradır, amma təcrübəli olduğundan bu çətinlikləri dəf edə bilir. Qəzəb və nifrət hissi ona yaddır. İnsanpərvər, xalqa bağlı adamdır. Öz qabiliyyətinə o qədər əmindir ki, uğursuzluq barədə heç zaman düşünmür və müəyyən dərəcədə məhz buna görə çox vaxt müvəffəqiyyət qazanır. O, öz problemlərinin üzərinə elə bir enerji və qətiyyətlə atılır ki, onların çoxusu sadəcə əriyib gedir...

Başına çox hadisələr gəlib. Məşhur Vladimir Vısotski ilə sərgüzəştlərindən danışanda dodaqları qaçır. Xoşbəxtlikdən yaddaşı elə də güclü deyil. Bu onun qəlbinin təmizliyindən, kinli adam olmadığından irəli gəlir. Onu yalnız hal-hazırda baş verənlər maraqlandırır və əgər nəsə diqqətini cəlb edirsə, keçmiş haqqında bütün fikirləri yoxa çıxır...

Deyir ki,- “Dünyanın ən gözəl heykəltəraşı SEVGİdir. Heç bir istedadlı heykəltəraş SEVGİ qədər möhtəşəm heykəl yapmaq qüdrətində deyil. Çünki SEVGİ  öz "əsərlərini" bir başa insanın qəlbinə həkk edir. Qəlbin ALLAH sevgisiylə dolu olsa, ruhun sənə xoşbəxtlik qanadları bəxş edər!..”

Bəli, o da xoşbəxt insanlardan biridir, yaratdığı ekran əsərləri onu unudulmağa qoymayacaq. 72 yaşını şənbə günü təbrik edə bilmədiksə də bu gün təbrik edir, möhkəm can sağlığı, firəvan həyat arzulayırıq. 

Hörmətli, Eldəniz müəllim, bilirəm narahatsınız. Obrazlı desək, səhərin açılmasına çox tələsirsiniz. Amma səhər Günəş doğandan sonra açılır... 

Çox yaşayın!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)

Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Gəncliyini təzə arxada qoyub, indi də cavnlığının gəncliyini yaşayır. Axı may ayının 8-də 37 yaşı tamam olacaq. Söhbətimi həmin tarixə də sala bilərdim, amma gözləməyə səbrim çatmadı. Daha doğrusu, oxuduğum bir şeiri, necə deyərlər, səbrimi kəsdi. Birdəki xoş söz söyləməyə nə vaxt-vədə, gəldi gərək yubatmayasan... 

Mən sənin sirrin idim, 

Ürəyində yaşamadım, süründüm,

Varlığına yetənmədim, yoxluğuna büründüm 

UNUT!

İlk görüşdə,

İlk öpüşdə deyil,

İlk gülüşdə vuruldum, 

Qəhərimi qəh-qəhənlə ovutdum,

Mən səninçün o yurddum,

UNUT!

Qərq oldum,

Dərd oldum,

Mən nə yaman sərt oldum, 

UNUT!

Günəş idin, gözlərimdə parladın ,

Mən sənin üçün qərb oldum, unut !

Dünya bilsə halımı,

Duya bilsə halımı,

Yağış ağlar, qış ağlar...

Öz xoşuyla soyunarmı ağaclar?

Çıxart məni əynindən... ürəyindən,

UNUT!

Bu talenin bir ömürlük quranı,

Bu tələnin bir ölümlük qurbanı, 

Deyirlər ki, görür, duyur- bəs hanı?

Hanı Tanrı? 

Yetim qoydu dünyanı 

Ümid!..

Bu şeir sərbəst vəzndə yazılsa da, lirikası, bədii çalarları heç də heca vəznindən geri qalmır, gözəl poeziya nümunəsidir...

 Doğrudur, əksəriyyət onu televiziya işçisi, veriliş aparıcısı kimi tanıyır, amma əslində o, həm də öz dəsti xətti olan istedadlı şairlərimizdən biridir. Nədənsə özünü şair kimi təqdim etməyə hələ tələsmir...

Bəli, bu gün sizə “Mədəniyyət” kanalında yayımlanan  “O” və həm də “Yadigarlar” verilişlərinin aparıcısı Bəhruz Niftəliyevdən söhbət açmaq istəyirəm. Bəhruz 1987-ci ildə Bakı şəhərində anadan olub. 35 saylı məktəbdə orta təhsil alıb. 2005-ci ildə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində (ADMİU) “Televiziya rejissorluğu” ixtisasına yiyələnib və bakalavr, o cümlədən magistratura pillələrini fərqlənmə diplomu ilə bitirib. Əmək fəaliyyətinə “Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri” QSC-də müxbir kimi başlayıb. “Mədəniyyət xəbərləri” redaksiyasında redaktor, baş redaktorun müavini vəzifələrində çalışıb. Hazırda "Mədəniyyət" telekanalının direktor müavinidir...  

Deyir ki,- ““O” verilişinin ideyası çoxdan var idi. Gerçəkləşdirmək məqamı gəldi və düşündüm ki, “O”nu ekrana çıxardım. Verilişin əsas qayəsində bunlar dayanır: Biz bir dünyanın sakinləriyik, bir səma altında yaşayırıq, bir Günəşin istisinə qızınırıq, soyuğumuz da, istimiz də eynidir. Yəni, irqindən, cinsindən, dini və milli mənsubiyyətindən asılı olmayaraq hamımız insanıq və hamımızın yaşadığı çətin, xoş və yaxud da pis məqamlar var. Hərəmiz bunu bir cür qavrayırıq, bir cür keçirdirik. Kimi bu mübarizələrdə qalib gəlir, kimi də əksinə, məğlub olur. Amma əgər ömür payı sənə verilibsə yaşamağı bacarmalısan. “O” əslində insanlara bunu anladır ki, nə olursa olsun yaşamağa davam etmək, həyatın ətəyindən yapışmaq və nikbin olmaq lazımdır. O ki, qaldı “Yadigarlar” verilişinə, bu veriliş artıq televiziya məkanında bir klassikaya çevrilib. Biz bu verilişlə yolumuza İctimai Televiziyadan başlamışıq. Beş il orada yayımlandıqdan sonra, bu gün “Mədəniyyət” kanalında davam edir. Bu isə sırf tədqiqat işidir, apardığımız tədqiqatların, araşdırmaların nəticəsində ərsəyə gələn bir proqramdır. Verilişdə elm, ədəbiyyat, mədəniyyət, incəsənət və digər sahələri təmsil edən görkəmli şəxsiyyətlərin varisləri, ailə üzvləri, yaxın dostları həmin şəxsiyyətlər haqqında, onların bilinməyən tərəfləri barədə tamaşaçılara məlumat veririk.”

Jurnalistika fəaliyyətinə müxbirlikdən başlayıb. Daha sonra redaktor, baş redaktorun müavini işləyib. Hansı vəzifəni tutmağından asılı olmayaraq həmişə məsuliyyətli olub. Hazırda “Mədəniyyət” kanalının dierktor müavini vəzifəsində çalışarkən də bu məsuliyyət onu tərk etməyib. Əksinə, bir az da əzmini artırıb. “Mənə güvənirlərsə, etimad göstərirlərsə bu etimadı gözləniləndən daha çox doğrultmalıyam. Çünki televiziyanı çox sevirəm və sevdiyim yerdəyəm.”- söyləyir...

Anası əməkdar jurnalist Flora Xəlilzadənin onun püxtələşməsində böyük rolu var. Necə deyərlər, uşaqlıqdan sözlə yoğrulub. Tay-tuşları həyətdə müxtəlif oyunlar oynayanda, o, kitablarla oynayıb, vaxtını kitab oxumaqla keçirib. SÖZü dərk edib, SÖZə heyran olub və beləcə şeir yazmağa başlayıb. Uzun müddət şeir yazdığını hamıdan gizlədib. Bir gün şeir dəftəri aşkar olunanda yazdıqları valideyinləri, eləcə də onu tanıyan insanlar təfindən çox böyük maraqla qarşılanıb...

Deyir ki,- “Mətbuatda dəfələrlə çap olunsam da bu günə qədər onları bir kitaba toplamamışam. Çünki şairlikdən və şeirdən həmişə qaçmağa çalışmışam. Amma deyəsən bu marafonda o qalib gəlir. Bu gün yazdıqlarımı görkəmli insanlar bəyənirlərsə, demək yaza bilirəm. Məndən kitab gözləyənlərin sayı günbəgün artırsa deməli daha gecikməməliyəm. Xoş o haldır ki, kimlərinsə dilinə gətirə bilmədiklərini yaza bilirsən və yazdıqlarınla kimlərinsə fikrini, duyğusunu, ağrısını, həyəcanını ifadə edirsən. Həmin şəxs özünü səndə, sənin bir bəndində, ya bir misranda tapırsa bu doğrudan da böyük xoşbəxtlikdir. Demək mən həm də kiminsə mənəvi iztirabını ifadə etməyə kömək olmuşam.”

Bu gün sən getmişdin,

Yanımda ola-ola,

Yerin boş qalmışdı.

Sanki bütün şəhər boşalmışdı,

Bir mən idim, bir də sənin yoxluğun,

Halbuki yaxınımdaydın.

Çoxluğun içində tənhalaşmaq,

Vidalaşmaq sevdiyinlə...

Aşmaq dənizləri,

Fikir körpüsü qurmaq

Və qalmaq tən ortasında.

Bu gün sən getmişdin,

Ağlımda sən,

Arzumda sən,

Dilimdə adın.

Bu gün

Böyük bir boşluq kimi yadımda qaldın.

- Qadın dediyin belədir gedişiylə

vurar adamı...

İçi mən olan,

Heçmi anlamadın bugünkü yadlığını

Uzaqlığını başa düşmədin?

Gecmi, tezmi oldu, bilmirəm, amma

Getdin, getmişdin

Yanımda ola-ola mən olmayan yerlərə.

Bu isə onun “Ağlımdakı son sən” şeiridir...

Bəli, Bəhruz Niftəliyevin şeirləri əsl poeziya nümunələridir. Jurnalistika onun sevimli peşəsi olsa da, gələcək nəsillər onu daha çox şair kimi tanıyacaqlar...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(22.04.2024)