Xədicə Əliyeva, "Ədəbiyyat və İncəsənət"

Öyrəşmək

Öyrəşmək hər-halda pisdir. Hər halda. İnsan öz sonunu gətirəcək olana öyrəşir və sonunun hazırlanışında ləvazimat kimi istifadə olunur. 

Bağlılıq 

İnsanın məhvini gətirən öyrəşmək və nəyəsə həddindən artıq bağlılıq duymasıdır. Ona görə də, öyrəşmədən öncə özünü hansı cəhənnəmə hazırlayacağına baxmalı, hazır olmalısan. İnsan oğlu öyrəşir. 

Bədbəxlik və xoşbəxtlik

Bədbəxliklərə də, xoşbəxtliklərə də öyrəşir. Bilirsiniz, ikisi də onun məhvini gətirir. Çünki, bədbəxtliyə öyrəşsə, onu qəbul edir, içinə düşdüyü döngüdən çıxa bilmir və halqanın içində döngü vurub çıxmağa çalışdığını zənn etsə də, dönüb-dolaşıb eyni yerə gəlir. Xoşbəxtlik anlayışına öyrəşmək daha çətindir. Çünki, mənə görə xoşbəxtlik sadəcə bir an olur. Hə, bircə an, bir hiss gəlir və sən xoşbəxt olduğunu zənn edirsən. Daha sonra, gələn hissin arxasında duran hadisə gedir və hisslər çılpaq şəkildə ortada qalır və bununla da biz həmin xoşbəxt hisslərə sahiblənirik, lakin hər zaman gözümüz onun sahibini axtarır. Necə ki, sevgisini verdiyin insanı itirəndə ata-ananın getdikləri yerdə uşaqlarını unutması kimi. Bu halda unudulan uşaq sən olursan. 

Bəzən isə, bilirsinizmi nə olur? 

İki insan özünün izinə düşmür. Düşəndə də, həmin yolda tanımadığı biri ilə rastlaşır və hər ikisi gedəcəkləri yolu unudub eyni yol seçirlər. Rastlaşdıqları üçün, eyni yoldan gedəcəklərinə məcbur olurlar. Halbuki, həmin yolun sonu onları özləri ilə yox, tamam  fərqli bir yerə aparıb çıxarır. Bu halda onlar özlərini unudurlar və bir-birlərini tanımaq yolunda getməyi qərar alırlar. Sonda da bilirsiniz nə olur? Heç dəyişməz! Həmin insanlar yorular və hərəsi bir tərəfdə oturar. Artıq nə özlərini tanıma, nə də qarşısındakını tanıma yolunu getməyə taqətləri qalmaz. Bu halda artıq qopa da bilməzlər. Axı onlar elə bilir ki, qarşılaşıblar deyə mütləq eyni yolu getməlidirlər? Halbuki həyat onlara salamdan, bəlkə də, bir baxışmadan ötəsini yazmamışdı. Onlar isə sonunda yazılan yerə çatmamış, ömürlərini səhv şəkildə xərcləyib, ikisi də bir-birini bədbəxt edər. 

Ona görə də,

insan özünü tanıma yolunu tam bitirmədən, o yola kimləsə çıxmağa, yolları birləşdirməyə çalışmamalıdır. 

Sən düşünürsən ki, 

yolun başında qarşılaşdıq deyə, eyni yerə gedəcəyik? Xeyr. Hər dayanacaqda biri düşəcək və səfər sonu səninlə təyin olumam yerə gedən bir neçə, bəlkə də heç kim olmaycaq. Bu müddətdə, onlar yol yoldaşı olub səfər müddəti bir-birləri ilə yeməklərini paylaşa bilər. 

Həyat səfəri

Lakin, həyat səfəri buna bənzəmir. Həyat səfərində hisslərini başqası ilə paylaşsan, o həmin hissləri götürüb səndən fərqli bir yoldan davam edəcək və nəticədə sənin hisslərin onda, onunkilər səndə qalacaq və bu hisslər bir-biri ilə heç vaxt qarşılaşmayacaq deyə bir-biri üçün darıxacaq.. 

Özünüzə çatmadan, başqasına yetməyə çalışmayın. 

Sonda özünüzə gecikəcəksiniz, özünə. 

Ruhlar arasındakı bağı qoparmaq, iynədən sapı kəsmək qədər asan deyil..

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Qrafika təsviri sənətin bir növüdür. Bura müxtəlif texniki üsullarla işlənmiş sənət əsərləri daxildir. Yunanca “graphike” – rəsm, şəkil deməkdir. XIX əsrdə qrafikanın əsasını yalnız cizgilər, yaxud ağ və qara xətlər təşkil edirdi. Sonradan bu sənət növü daha da təkmilləşib. Kontur xətlər, cizgi, ləkə, həmçinin rəsm çəkilən əsas materialın ağ yerliyi qrafikanın əsas bədii vasitələrindən olub.

İşlənmə texnikasına görə qrafika sənəti iki hissəyə ayrılır – rəsm və çap qrafikası.

Onlardan ən qədim və ənənəvi növü rəsmdir. Karandaşla işlənilən rəsm əsasən kağızda, bəzən isə parça üzərində çəkilir. Bu rəsmlər yalnız bir nüsxədə yaranır. Bəzi əsərlər rəng baxımından zəngin olduğuna görə, onların boyakarlıqla yaxınlığı var: bunlar sulu boyalarla çəkilən və yaxud pastel texnikasında çəkilmiş rəsmlərdir. Qrafika üsulu ilə əsərlər, portret, mənzərə və s. janrlarda rəsmlər yaratmaq mümkündür.

Qrafikanın digər bir növü olan çap qrafikasını rəsmdən fərqləndirən əsas cəhət odur ki, çap qrafikası əsərlərindən eyni keyfiyyətdə istənilən qədər nüsxə almaq mümkündür. Buraya metal, ağac, daş və maqnezium üzərində qazılmış və ya həkk olunmuş rəsmlər daxildir. 

- Metal, yəni mis üzərində iynə ilə cızılmış və sonra basma üsulu ilə yaranmış qravürlərə ofort deyilir.

- Daş üzərində həkk olunmuş qrafikaya litoqrafiya

- Ağac üzərindəki qrafikaya isə ksiloqrafiya.

- Nisbətən sonra yaranmış linoqravür – linoleumu qazımaqla işlənilir.

Sahəsinə görə qrafikanın kitab qrafikası, elmi-tədqiqat qrafikası, plakat qrafikası, sənaye qrafikası və s. kimi növləri var.

Azərbaycanda qrafika sənətinin ilk nümunələrinə Qobustan qaya rəsmlərində, Təbriz miniatür məktəbi sənətkarlarının yaratdıqları əsərlərdə və rəssamların qrafik lövhələrində rast gəlinir. Lakin klassik ədəbi əsərlərin, əlyazmaların və dini kitabların bədii tərtibatı qrafikanın Azərbaycanda qədim tarixə malik olduğunu göstərir.

Satirik qrafikanın yaranması və inkişafı “Molla Nəsrəddin” jurnalının fəaliyyəti ilə bağlıdır. Azərbaycan Sovet qrafikasının inkişafında xalq rəssamı, mahir karikatura ustası Əzim Əzimzadənin müstəsna rolu olub. O, qrafikanın müxtəlif janrlarında çalışaraq rəngarəng rəsm silsilələri, plakat, karikatura, səhnə tərtibatı, geyim eskizləri və s. yaradıb. Ə.Əzimzadənin kitab qrafikası sahəsində yaratdığı ən kamil əsər M.Ə.Sabirin “Hophopnamə”sinə çəkdiyi illüstrasiyalardır.

Ələkbər Rzaquliyevin “Köhnə Bakı”, "Xalçaçılar", Rasim Babayevin "Qobustan", "Xınalıq" linoqrvavüra silsilələri xalq məişətinin real lövhələri, ifadə yetkinliyi ilə səciyyələnir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Kübra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

İnsan dünyaya gəldiyi ilk gündən etibarən bir təməlin üzərində formalaşmağa başlayır – bu təməl ailədir. Hər bir fərdin şəxsiyyətinin, duyğusal sabitliyinin və dünyaya baxışının kökü məhz burada atılır. Ailə, uşağın ilk güzgüsüdür. O bu güzgüdə özünü görür, dəyərini hiss edir və insan olmağı öyrənir.

Valideynlərin davranışı, sadəcə gündəlik qayğılardan ibarət deyil. Hər baxış, hər toxunuş, hər sükut uşağın iç dünyasında bir iz buraxır. Sevgi dolu, anlayışlı bir münasibət uşağın içində təhlükəsizlik və dəyər hissi yaradır. Bu hiss uşağın gələcək münasibətlərində, özünü ifadəsində və seçimlərində əsas rol oynayır.

Lakin hər uşaq bu sevgi və anlayışla böyümür. Tərk edilmişlik, laqeydlik, psixoloji və ya fiziki zorakılıq kimi faktorlar uşağın içində "Mən sevilməyə layiq deyiləm" düşüncəsini formalaşdıra bilər. Belə uşaqlar böyüyərkən özünü ifadə etməkdə çətinlik çəkə, sevgi münasibətlərindən qaça, ya da sevgi üçün həddindən artıq əyilə bilərlər. Onların davranışlarında qeyri-sabitlik, güvənsizlik və ya özünü sübut etmə ehtiyacı ön plana çıxar.

Bəzi valideynlər övladlarına sevgini yalnız uğur qarşılığında verir. “Dərslərini yaxşı oxusan, səni sevirik”, “Bizi utandırma, başqalarının uşağına bax” kimi mesajlar uşağın sevgini qazanmaq üçün mübarizə aparmalı olduğunu düşündürür. Halbuki sevgi bir mükafat deyil, varlıq haqqıdır. Uşaq sevginin şərtsiz olduğunu bildikcə, özünü olduğu kimi qəbul edər və həyatla daha sağlam bağlar qura bilər.

Ailə yalnız bioloji bağlardan ibarət deyil. O, duyğusal bağlar üzərində inşa olunmalıdır. Uşaqla ünsiyyət qurmaq, onu dinləmək, duyğularına dəyər vermək – bu davranışlar uşaq üçün “görünmək” deməkdir. Görünən uşaq dəyərli hiss edər, dəyərli hiss edən uşaq isə dünyaya açılar, paylaşar, sevər.

Düzgün ailə modeli nizam, sərhəd və azadlıq balansını qorumağı bacaran bir mühitdir. Valideyn nə çox sərt, nə də həddindən artıq azad buraxan olmalıdır. Uşağın ehtiyaclarını duymaq, amma onun yerinə qərar verməkdən çəkinmək, onu qorumaq, amma boğmamaq, müstəqil fərd olmasına imkan tanımaq əsasdır.

Bir ailənin içində qarşılıqlı hörmət, emosional sabitlik və sevgi varsa, orada böyüyən uşaq gələcəkdə sağlam münasibətlər qurmağa daha meylli olar. Belə insanlar daha çox empati qurur, güvənə bilir və özlərinə hörmət edirlər. Əksinə, zədələyici ailə mühiti uşağın gələcək həyatında özünə və başqalarına qarşı neqativ münasibətin toxumlarını səpir.

Unutmaq olmaz: valideynlik bir sənətdir. Və bu sənətin əsası sevgi, anlayış və fərdin sərhədlərinə hörmətdən ibarətdir. Özümüz valideyn olmasaq belə, gələcəyin cəmiyyətini formalaşdıracaq fərdlərlə davranışımızda bu həssaslığı qorumaq vacibdir. Çünki hər bir insanın içində uşaq var – sevilmək istəyən, dəyər görmək istəyən və sadəcə görünmək istəyən bir uşaq.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Murad Vəlixanov,  “Ədəbiyyat və incəsənət” 

“Allah ikinizin də bəlasını versin-sənin də, Hitlerin də…”

“Ana, atamızı unutmuşuq

Atanız bizi unudub. Cəbiş, baları yetim qoymaq istəyirsən?”

“Sən burda neyniyirsən?

Ay rəhmətliyin oğlu, adam burda neyniyər? Aç qapını bombalar töküldü başıma”.

“Pulun var sənin?

Sənin yox, sizin.

Yaxşı, pulun var sizin?”

“Ay qız, Tanyə…”

“Bizim uşağı görmədin?

Uşağın olub bəyəm?

Kül başuva, doğan vaxtımdı? Tanyəni deyirəm, əmanətdü, əmanət.”

“Xoşun gəlir? Gözləri yaşıldu?”

“Yəni ayda bir dəfə mənim arvadımla bazara getməyə ixtiyarım yoxdu?”

“Mən bir də sabun bişirməyəcəyəm” 

Bu yerdə, ümumiyyətlə yazı boyu filmin adını çəkməsəm belə oxucu artıq sitatlardan bildi söhbət hansı filmdən gedir.

1969-cu ilin filmidir. 60-70-ci illər Azərbaycan ədəbiyyatının intibah dövrü olub. Həmin dövrdə kinoda, teatrda, rəssamlıqda, musiqidə, ümumiyyətlə mədəniyyətin bütün sahələrində ən gözəl əsərlər, ən peşəkar sənətkarlar meydana gəlib. Sevdiyimiz “Şərikli çörək” də o illərin filmidir.  “Bizim Cəbiş müəllim” də.

«Müharibənin 1001-ci gecəsi», yoxsa “Bizim Cəbiş müəllim”

Film Maqsud İbrahimbəyovun «Müharibənin 1001-ci gecəsi» ssenarisi əsasında 1969-cu ildə çəkilib. Maqsud və Rüstəm qardaşları qədər köhnə Bakı həyatını, insanlarının psixologiyasını bilən üçüncü adam az tapılar.

Hərbi kinopovestdəki hadisələr II Dünya müharibəsi illərində Bakıda cərəyan edir. Burada müharibə illərində qələbə naminə hər cür maddi çətinliklərə dözüb, ailəsini halal zəhmətlə dolandırmağa çalışan, vətənin azadlığını hər şeydən yüksək tutan sadə adamların mənəvi ucalığından söhbət açılır.

Böyük Vətən müharibəsində Azərbaycan neftinin nə dərəcədə böyük rol oynaması haqqında fikirlər ilk dəfə olaraq «Bizim Cəbiş Müəllim» filmində Nəcəfov obrazının dili ilə söylənilib. Doğrudan da, bu filmdə rejissor Həsən Seyidbəyli ilə filmin ssenari müəllifi Maqsud İbrahimbəyov çox cəsarətli addım atıblar. Nəcəfov obrazının dili ilə rusların xoşuna gəlməyən, daima nəzəratlərində saxladığı faktları aşkar ifadə ediblər. Böyük Vətən müharibəsində Sovetlər tərəfindən iştirak edən hər 1000 tankdan 700-nü, hər 1000 təyyarədən 700-nü yanacaqla Azərbaycan təmin edib. Bu fakt ilk dəfə «Bizim Cəbiş Müəllim» filmində aşkara çıxarıldı… Filmin çəkilişi başa çatdıqdan sonra Moskvaya göndərdilər. Həmişə olduğu kimi bu dəfə də Moskva filmin bir neçə epizodu ilə yanaşı, Nəcəfov obrazının dili ilə deyilən faktların çıxarılmasına göstəriş verdi. Həsən Seyidbəyli gərgin mübahisədən sonra istədiyinə nail oldu.

Həsən Seyidbəyli Makedonu təsadüfən tapmışdı

Rejissor Makedon rolunun ifaçısı  Aqil Ağacanovla bulvarda təsadüfən nərd oynayırmış. Qarşısındakının rejissor olduğunu bilən Aqil onunla mərcə girir. Əgər rejissor uduzsa onu kinoya çəkəcək. Razılaşırlar. Nərddə uduzduqdan sonra Həsən Seyidbəyli sözünü tutaraq onu Makedon roluna sınağa çağırır. Aqil Ağacanov sınaqdan keçəndən sonra rejissor onu çağırıb deyir ki, səni zatən Makedon rolu üçün gözüm tutduğuna görə səninlə nərd oynamağa başladım. Gəldiyimiz mərc isə səndən çox mənim mənafeyimə xidmət edirdi.

“Çağırsa ellər gedərəm davaya” barədə həqiqət

“Bizim Cəbiş müəllim”ə dəfələrlə baxmış tamaşaçıların əksəri bu fikirdədir ki, “Çağırsa ellər gedərəm davaya” da Əliağa Vahidindir. Amma adı titrlərə düsməyən meyxana müəllifi  Molla Məhəmməddir.

Filmdə məhəllə uşaqlarının (Namiq, Makedon və s.) dediyi meyxananı səsləndirən də şairin özüdür.

73,5 dəqiqəlik “Bizim Cəbiş müəllim”ə Molla Məhəmmədin meyxanası necə daxil edilib?

Molla Məhəmməd – 1950-ci ildə Maştağa kəndində doğulmuş Məmmədqulu Əhmədovdur. “Molla Məhəmməd” təxəllüsünü ona oturub-durduğu, yaşından böyük kişilər veriblər. Məmmədquluda görüb-götürmək, eşitdiyini-oxuduğunu beş dəqiqədə qulağına sırğa etmək bacarığını duyanlar təxəllüs verməkdə yanılmayıblar. Bədahətən şeir demək (bədiyyə), əsasən də qəzəl yazmaq istedadı ilə Molla Məhəmməd tez bir zamanda kənddə məşhurlaşıb.

Onu Nəsibə Zeynalovanın oğlu Cahangirlə  yaxından tanışlığı filmə gətirib çıxardır. Bağ qonşusu idilər. Günlərin bir günü Cahangir uşaqlıq dostu Molla Məhəmmədin yazdığı “Çağırsa ellər, gedərəm davaya” meyxanasını anasına göstərir. Öz növbəsində, o da filmində müharibə illərinin canlı ab-havasmı yaratmağa çalışan Həsən Seyidbəyliyə. Meyxana kinorejissorun elə xoşuna gəlir ki, onun səsləndirilməsi də müəllifin özünə, yəni Molla Məhəmmədə həvalə edilir.

Bizim Süleyman Ələsgərov

Bizim iki Süleyman Ələsgərovumuz olub. Biri görkəmli bəstəkar, o biri aktyor. Cəbiş müəllim obrazının ifaçısı aktyor Süleyman Ələsgərovdur. İxtisasca həkim olmalı idi, çünki Tibb İnstitutunun üçüncü kursunda oxuyanda getdiyi teatr dərnəyindən Gənc Tamaşaçılar Teatrının aktyor ştatına müsabiqə yolu ilə işə götürülüb. Sənətə bağlandığından institutu atıb. Ömür boyu Gənc Tamaşaçılar Teatrında işləyib. “Hacı Qəmbər” tamaşasında Hacı Qəmbər obrazı mənim gözlərim qarşısındadır, çünki yaşıma görə gördüyüm yalnız uşaq vaxtı həmin tamaşa olub. 34 filmə çəkilib. Cəbiş müəllim obrazı onun vizit kartı sayılır. Deyilənə görə, aktyor xasiyyətcə obraza çox bənzəyirmiş. 83 yaşına, yəni ömrünün sonuna  qədər səhnədə olub. Ölümündən az əvvəl qrim güzgüsünü gənc aktyor Elşən Rüstəmova həvalə edib. 1989-cu ildə dünyasını dəyişib.

Bu filmdəki roluna görə xalq artisti 1970-ci ildə Minskdə IV Ümumittifaq kinofestivalında diploma layiq görülüb.   

Cəbişin arvadı

Fikir vermisiniz, filmdə obrazın adı belə də gedir, öz adı yoxdur-yalnız Cəbişin arvadıdır. Mentalitetin göstəricisidir. Lent.az-ın kriminal yazarı Nizamın fantazyasına görə, guya Cəbişin arvadı ona xəyanət edir, özü də qonşu Əbülfəzlə. Deyir, hayıf Cəbiş kimi kişiyə arvadı xəyanət edir, rejissor guya bunu xırda detallarla işarə verib: “məsələn Əbülfəzin fürsətdən istifadə edib bazarda qadının qolundan tutması, öz evində kürəyinə, əlinə toxunması buna işarədir.”

Yeri gəlmişkən, həmin o kürəyinə toxunduğu yerdən Moskva senzurası çox maraqlı bir epizodu kəsib atıb. Həmin yerdə Cəbişin arvadı Əbülfəzi yun çubuğunun altına salıb qənşirin çıxardır. Hayıf ki, filmdə həmin yer yoxdur.

Şəfiqə Məmmədova bu obrazı əvəzsiz ifa edib. Yer qoymayıb ki, deyəsən, başqa kimsə daha yaxşı ifa edərdi.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Zəhra Allahverdiyeva, “Ədəbiyyat və İncəsənət”

Zaman... nə səsi var, nə rəngi, nə də izi. Amma bir baxırsan, səssizcə həyatımızın içindən axıb gedib. Bir dəfə getdi, geri dönmədi. Sanki dəniz kənarında yazılmış bir ad — bir dalğa gəlir, silir, yox edir. Qalır içimizdəki “kaşki”lər, “əgər”lər və heç bitməyən gecə düşüncələri.

Bəzən elə olur ki, bir anın içində bir ömür gizlənir. Bir baxış, bir təbəssüm, bir vidalaşma... və ya bir daha gəlməyəcək bir fürsət. Bizi böyüdən də, dəyişdirən də məhz o ani zamanlardır. Və biz çox vaxt onu yaşadığımız anda deyil, itirdikdən sonra anlayırıq.

 “Zaman elə bir müəllimdir ki, əvvəlcə imtahan keçirir, sonra dərsi izah edir.” – Vernon Law

Biz zamanla danışmırıq, amma o bizimlə danışır. Bəzən bir qırışda, bəzən susqun bir baxışda, bəzən də qapısını çalmadığımız bir yoldaşın yoxluğunda. İnsan dərk etdikcə anlayır ki, hər gün, hər saat bir hədiyyəymiş. Qutusu yoxdur, amma içində min hiss var: sevinc, kədər, peşmanlıq, ümid... 

 “İnsanlar pullarını necə xərclədiklərini bilir, amma zamanlarını necə itirdiklərini anlamırlar.” – Socrates

Zaman – şəfalı olduğu qədər, dağlayıcıdır da. Bəzən keçmişə qayıtmaq istərik, bir sözü demək, bir addımı atmamaq üçün. Amma zaman bizə sadəcə bir istiqamət verir: irəli. Bu səbəbdəndir ki, onu dəyərləndirmək – gələcəyə ən böyük hədiyyəmizdir.

 “Əgər zaman bir göldürsə, hər insan onun sahilində oturub yalnız öz əksinə baxar.” – Khalil Gibran

İndi gözlərini yum və bir anlıq düşün: bu an sənin həyatının hansı hissəsidir? Başlanğıc? Yoxsa artıq ötüb-keçən bir səhifə? Hansı olursa-olsun, unutma – bu an bir daha gəlməyəcək. Elə bu səbəbdən onu sevmək, hiss eləmək, doya-doya yaşamaq bizim tək gerçək vəzifəmizdir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Bahara bu şaxta hayandan düşdü?

Çəmənlər saraldı, güllər büzüşdü.

Atıldı dilimdən “qayıt” nidası.

Sən onda küləklər aparan qayıq,

Mənsə tənha qalan həsrət adası. 

                                         N.Kəsəmənli

VARİS:

Mən payızı ona görə sevmirəm ki, o ayrılıq fəslidir. Əksər sevgi ayrılıqları nədənsə məhz payıza təsadüf edir. 

Payız həm də ən sentimental aydır, hissləri ən çox tərpədən, ruhu silkələyən, gözləri ən çox yaşardan aydır.

Məncə, bu ötən payız öz işini tam bitirmədi deyə yazdan bu son günləri borc aldı. 

Termometrdə 2-3 dərəcə kimi hiss edilən 8 dərəcə, şiddətli külək, güclü yağış. Bir dünya qüssə, bir dünya kədər…

Günəşli günlər üçün susqun bir rekviyem…

Amma bu “payızın” o payızdan əsas fərqi də var. Fərq təqvimdəki APREL sözündədir. Bu söz axı NOYABR deyil. Hava nə qədər soyuq olsa da bu söz ipistidir. Ümidlər qədər, arzular qədər. Və bir də sevgi qədər! 

Aprel heç vaxt noyabr kimi sevənləri ayırmaz, ən əsası bax budur!

HARUN SOLTANOV:

Aprel adətən bir barışıqdır. Qışın sərtliyindən yazın həzin yumşaqlığına keçid, sükutdan səsə, bozluqdan yaşılın cingiltisinə.. 

Amma bu dəfə göy üzü öz qərarını dəyişmişdi. Yağış göydən yerə enmirdi, sanki yerə hücum çəkirdi. Hər damla narazılıq kimi düşürdü torpağın sinəsinə. Bu yağışda bahar sükunəti yoxdur. Bir hiddət, bir dağınıqlıq var. Çəmənlərə düşən damcılar nə həyat bəxş edirdi, nə də ümid. Palçıq vardı her tərəfdə, hətta insanların ruhunun ičində belə.

Bakının küləkləri də bu aprel günlərində başqa əsirdi. Axı Bakımın ləqəbi var; "küləklər şəhəri". Artıq bu söz bir coğrafi təsvir deyildi, bir ironiya idi. Sanki şəhərin özü də əsirdi, sanki binaların divarları da bu küləklərin içində titrəyirdi. Külək təkcə saçları qarışdırmırdı, insanalrın düşünclərini də dağıdırdı. Hər burulğan, hər əsinti bir tərəddüd, bir qərarsızlıq, bir içinə qapanmaq hissi gətirirdi..

Bu küləklər bəzən sükunəti boğur, bəzən də sükutu danışdırırdı. Onun səsində elə bil, zamanın özü danışırdı. Keçmişdən qopan fəryadlad, gələcəyin qeyri müəyyən və güvən verməyən pıçıltılarını söyləyirdi qulağlarmıza. Bakı əsrlərini bu küləyə olan müqavimətilə yaşamışdı, inadla dimdik durmuşdu. Amma indi külək də ona-bizə yad idi. Tanımadığımız, bizdən olmayan, şəhərin ruhuna zidd bir nəfəs gəzirdi küçələrimizdə..

Çünki, aprel dəli olub! Başa düşürsünüz? DƏLİ OLUB APREL. Bahar olmalı idi. Amma heç nə öz yerində deyildi. Ağaclar budaqlarını havada yox, sanki suyun altında hərəkət etdirirdi. Quşlar susmuşdu. İnsanlar içərilərə, hətta öz içlərinə çəkilmişdi. Hər şey fərqli idi, biraz qeyri təbii idi. Bəlkə də təbiətin özü artıq insanın ruh halını təsvir edir. Axı biz də sükunəti unutmuşuq.. Biz də fəsilləri çaşdırmırıqmı içimizdə?

Bəlkə də bu şəhər, bu küləklər, bu yağışlar bir aynadır. Aprel ayının yaddan çıxmış şəfqətini, havaların öz mövsumunə etdiyi üsyanı göstərən bir rəsmdir..

MURAD VƏLİXANOV:

Payız həqiqətənmi geri qayıdır? Son iki gündə küləyin möhkəm "əsəbləşməsi", küləyin əsəbləşdiyini görüb onun sakitləşməsi üçün buludun göz yaşı tökməsi… Havanın aprel ayında bu qədər sərt çönməsi fikirlərimi bu cür ifadə etməyə vadar elədi. Havaların düzəldiyini düşünüb vətəninə geri gələn quşlar indi bəlkə də kor-peşman ya yuvalarında yağışın, küləyin qəzəbindən qorunmağa çalışır, ya da  tərk etdiyi ölkələrə geri qayıdır.

Sanki Payız gəlib... İsti, qızmar günlərdən sonra ilıq “payızın” bu ləngərli gəlişi, qədəmlərini asta-asta atması nədənsə, mənə bir əsərdən başqa bir əsərə, yaxud nəzmdən nəsrə keçidi xatırladır. Payızın bu jesti həm həyatımıza, həm də təbiətə dəyişiklik, yenilik gətirir.

KÜBRA QULİYEVA

Baharda başlayan o qəribə payızın səsində yağış da vardı… Səni aparan küləklərin izinə damla-damla qarışan bir kədər yağışı. Hər damla sənin adını deyirdi pəncərəmin şüşəsində. Sanki göy üzünün belə sənə bir həsrəti vardı, sənin yoxluğuna ağlayırdı səssizcə. Mən o yağışın altında səninlə birgə islanmaq istəyirdim, amma indi tək qalıram — və hər damla, içimdəki boşluğu bir az daha dərinləşdirir.

Yağış səssiz deyildi, dostum. O, bizim yarımçıq qalan sözlərimizi deyirdi, sənə çatmayan məktubların sətirlərini. Çəmənlər saralmış, güllər büzüşmüş, amma qəlbimdəki sevda hələ də yaşıl qalmışdı — sənə dair. O yaşıl, indi hər yağışda boğulur, sənə toxuna bilmədikcə bir az daha solur.

Əllərimi göyə açıb səni dilədim — sanki göy üzü bir cavab verəcəkmiş kimi. Amma səssizlikdən başqa heç nə eşitmədim. Qayıtmadın. Sən onda küləklər aparan bir qayıq, mən isə sahilində yağışla ağlayan bir ada. Bu ada hələ də səni gözləyir, səninlə islanmaq üçün bir bahar daha istəyir, sənli bir bahar. Amma bilirəm… artıq hər yazda payız var, hər ümiddə bir az kədər. Çünki sənsiz yaz — yalnız bir mövsüm deyil, bitməyən bir yoxluqdur.

ÜLVİYYƏ ƏBÜLFƏZQIZI:

Günəşin nəfəsi torpağı qışın soyuq sığalından yenicə xilas etmişdi. Torpaq  amansız şaxtadan sonra Günəşin ilıq nəfəsinin mərhəmətini heyranlıqla seyr edirdi və  Günəşə minnətdarlıq üçün ağacları ağ çiçəklərlə bəzədi, ağacların çiçək donu Günəşin çox xoşuna gəlirdi. Hələ yasəmən çiçəkləri torpağın Günəşə sevgisini çatdıran gözəl çaparlar idi.

Bu gözəlliyi, sevgini qısqanan " dəli külək" də vardı.

O, Günəş və torpaq sevgisinə mane olmaq üçün ömür boyu əsməyə hazır idi. Günəşi qara buludlara əsir edib, var gücü ilə buludları topa halına gətirmək niyyətində idi. Beləcə o, niyyətinə çatdı, dayanmadan yağan yağış yenicə açılan çiçəklərə sərtliklə toxunurdu, Günəş əlləri bağlı oturmuşdu, acizləşmişdi. Torpaq onu var gücü ilə səsləsə də, Günəş əsirlikdən qurtula bilmirdi. Torpağın Günəşə olan sevgisindən ciyəri odlanırdı, yağışı içdikcə özünə gəlirdi, yağışı sevgi ilə dərin qatlarına qəbul edirdi. Külək anladı ki, Torpaq və Günəş sevgisini yoxetmə gücündə deyil. Buludlar da yorulmuşdu, küləyin fitnəsi onları da usandırmışdı.

Bir azdan göyqurşağı səmanı yeddi rəngin möcüzəvi sehri ilə ovsunlayacaqdı..

Günəşi örtsə də qara buludlar, 

Yenə Günəş adlı bir qüdrəti var. (Nizami Gəncəvi)

İNCİ MƏMMƏDZADƏ:

Yaz fəsli adətən insanlarda təravət, yenilik və ümid hissi oyadır. Qışın sərtliyindən sonra təbiətin canlanması, ağacların tumurcuqlaması, torpağın oyanması insan ruhuna da bir dirilik gətirir. Ancaq bəzən bu sakit və gözəl mənzərəni qəfil yağan sərt yaz yağışları pozur. Gözlənilmədən göy üzünü qaplayan buludlar, ildırımın səsi və güclü yağış damlaları yazın zərifliyinə sərtlik qatır.

Yaz yağışı fərqlidir – o nə payızın sakit çisəyi, nə də qışın buz kimi dolusudur. O, öz içində həm həyat, həm də təlatüm daşıyır. Bəzən sanki göy üzündə toplanan duyğular bir anda boşalır, yağışla birgə torpağa tökülür. Bu sərt yağışlar torpağı yuyar, təbiəti təmizləyər, çiçəkləri bəzən əyib, bəzən isə daha da qüvvətləndirər. Təbiətin bu sərt anları bizə göstərir ki, həyat təkcə sakitlikdən ibarət deyil; dəyişkənlik də onun bir parçasıdır.

Bu cür yağışlar həm də insana dərs verir. Bəzən həyatda da yaz fəslindəki kimi hər şey yaxşı gedərkən, qəfil çətinliklər ortaya çıxır. Lakin bu çətinliklər keçicidir. Necə ki, sərt yaz yağışı tez keçər və yerini yenidən günəşə buraxar, eləcə də həyatdakı çətin anlar da keçər və arxasınca yenidən ümid doğar.

Yazın sərt yağışı təbiətin bizə verdiyi həm vizual, həm də fəlsəfi bir dərsdir. O, həm gözəllik, həm də sınaq daşıyır, lakin nəticədə yenilənməyə, təmizlənməyə aparır.

NİGAR XANƏLİYEVA:

Aprel… Adı yaz olsa da, özü payız kimi soyuq. Bu ayın yağışı da qəribədir — göydən deyil, sanki içdən yağır. Və onun baxışları… elə bu aprel kimi — nə tam qış, nə də yaza çatan bir istilik.

Nə vaxtsa sığınmaq istədiyim o baxışlar indi üşüdür məni. Gözlərindəki səssizlik bir şaxta kimi içimi dondurur. Nəfəsi yox, amma havası var o baxışların — sərt, üzümə çırpılan, çəmənləri saraldan, gülləri büzüşdürən bir hava.

Nə zamansa bahar deyə inanmışdım ona — içimi isidən, ruhumu oyadan. Amma indi anlayıram ki, o da bir küləkmiş. Gözlənilmədən gələn, heç bir xəbər vermədən gedən. “Qayıt” deməyə dəyməyəcək qədər qərarlı bir gediş…

Sən onda küləklər aparan qayıq idin. Baxışlarınla belə uzaqlaşdın məndən. Gözlərin danışmır artıq — danışsa da, mənim dilimlə deyil.

Mən isə tənha qalmışam… İçimdə səssiz həsrət adası, üstü aprel yağışı ilə islanmış. Və hər damla, sənin baxışlarını xatırladır — sərt, soyuq və geri dönməyəcək qədər uzaq…

İMRAN VERDİYEV:

Təbiət də insana oxşayır. O da bəzən mənim kimi, yazında payız yaşayır.

ZƏHRA ALLAHVERDİYEVA:

Yaz günüydü, amma göy üzü başqa cür danışırdı. Bir qaranlıq göy gurultusu şəhəri titrətdi. Yağış elə bil uşaq kimi ağlayırdı. Hər damla torpağa bir xəbər gətirirdi: “Bu gün yaz yoxdu.”

Küçələr dəli bir selin izinə çevrildi. İnsanlar pəncərələrin arxasında, təbiətin qəzəbinə tamaşa edirdi. Çətirlər aciz, ayaqqabılar yorğun, yollar isə susdurulmuşdu. Quşlar səssizcə sığınıb gözləyirdi – bu qeyri-adi yaz gününün sonunu.

Bu, sadəcə yağış deyildi – bu, yazın öz dilində yazdığı bir məktub idi. Və həmin məktubun sonunda yalnız bir cümlə yazılmışdı: "Hər fəsildə günəş olmur."

Ağaclar gül açanda bir mərdimazar yağış-külək olmasa, olmazdı...

İLHAMƏ MƏHƏMMƏDQIZI:

Sənin xəyalına bürünmüş, sonsuz, ülvi arzularla döyünmüş, sevgi nəğmələrinin dalğalarıyla düşüncələr sahilinə çatmış, qəmi-kədəri atmış qəlbimin pıçıltıyla son sözü sənə budur: Ayaz gətirən bu yazın sazağında, qərib axşamında soyuq baxışınla olma bulud, üşüyən qəlbimi ovut, demə mənə: "Məni unut, məni unut".

AYNUR İSMAYILOVA:

Mən isə payızı sevirəm. Çünki o başqadır. Heç bir fəslə bənzəmir, ancaq hər fəsildən bir iz daşıyır. Bir payız qoxusuyla məlhəm tapır yaralar. İndi payız fəsli deyil, ancaq havada payız qoxusu var. Sanki keçmişdən gələrək bizə bir şeylər pıçıldayır. Bəlkə yarım qalmış arzuların səsi gəlir bu qoxudan. Bəlkə də, baş tutmamış görüşləri xatırladır bu qoxu. Bir küçə, bir yarpaq, bir rüzgar və yağış ilə payızın xatirələri yenidən səhnəyə çıxır. Mənim üçün bu dəyişim sadəcə xatirələri oyatdı içimdə. Küləklə birlikdə keçmişdən nəsə gəlib toxundu mənə. Və düşündüm ki, hər şey yolunda kimi göründüyü zaman belə, bu yol həqiqətən doğrudurmu?

HARUN SOLTANOV:

Mənsə deyirəm ki, Aprel  noyabrın səsini daşıyır. Və hər leysan yuyulmamış bir vicdanın üstündə qaynayır. Külək sadəcə ağacları əymir, xatirələri də silkələyir. Əgər bir şəhər küləkdən doğulubsa, onun insanları da əsənlərə bənzəyir. Heç vaxt yerində durmaz, heç vaxt tam bağışlamaz..

Bəzən təbiət belə ikrahla gülər... İnsanlar kimi. Dodağı təbəssüm, içi tüstü. Səsi bahar amma ruhu buz..

Hər fəsil sadəcə bir haldır. Dəyişən, keçici bir hal. İnsan haldan hala düşməkçün yaradılmyıb ki. Sadəcə dərk etmək lazımdır ki, biz də bu təbiətin özüyük. Dəyişməkçün yaradılmasaq belə bu bizim yaradılışımızda var. Yəni, qismən də olsa bu dəyişiklik az da olsa daxilimizdə olan "mən"də var..

Təbiətin heç kimə və heç nəyə borcu yoxdu. Sadəcə biz hər şeyə gecikmişik..

İndi sən de. Kim kimə məzar olacağ? Biz təbiətə, yoxsa təbiət bizə?

Bu adlar yalnız kağız üzərində yazıla bilər. Čünki gerçəkdə adların mənası yox, səssizliyi var..

Təbiət heç kəsə heç nə vəd etməz məncə. Çünki o bizi eşitməz. Biz onu seyr edərik, lakin o bizə baxmaz. Yaz fəsli əgər içimizi isitmirsə, deməli o yaz deyil.

Aprel sükutun tərs üzü, əksidir. Baxırsan ki, gül açır. Münasibətlər kimi. Amma sual yaranır: O gül yaşamaq üçünmü açır, yoxsa ölmək üçünmu?

NAİL ZEYNİYEV:

Külək də bir tərəfdən, yağış da bir tərəfdən,

Küsmə, qurbanın olum, bağışla bir tərəfdən.

Bağışla, bu qış səni tək qoydum, soyuq oldu,

Ümidlərim böyüdü, yelkənli qayıq oldu.

Sənə doğru yol aldı xəyallarım, amalım,

Eşqə aşina oldum, yüksəldikcə kamalım.

Könül quşum göylərə pərvazlanmaq istədi,

Xəzər coşdu, qaynadı, alovlanmaq istədi.

Bahar gəldi, çəmənlər oyandı, çiçək açdı,

Bax, bu bağçamızdakı ilk boy atan ağacdı.

Onun pöhrələrindən sənə çələng hörmüşəm,

Daha şeir yazmasam, bil, dərdindən ölmüşəm...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət”, Güney Azərbaycan təmsilçisi

Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati  dəstəyi ilə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalında həyata keçirilən “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə Süməyyə Xanməhəmmədinin şeirləritəqdim ediləcək.

Son bir ildə böyük oxucu auditoriyası toplayan və hər iki Azərbaycanda sevilərək izlənən layihəmiz davam edir. 

1.

Bu mənəm

Əlində bir çamadan yolçuluq

Üz-gözü palçıqlı qaranlığa bulaşan!

Bu mənəm...

Gözlərimin dibinə qədər

Çalır pəltək bir yazını Şopen əllərim

Ucalır səssizliyim.

İstədiyim qədər dayanır

İstəmədiyim qədər yola düşür məndən öncə bu mən!..

Yaşadıqca ölür məndə bir şey

Otururam səsimin önündə

Duymur məni heç...

Çizir Pikasso əllərin

Saçlarımın buruq-buruq yollarını...

Dar-düdük bir geyim çəkirəm beynimin əyninə...

Makyajlanır kitablarımdakı qadınlar.

Üşüyürəm damı, divarı darıxmalarımı...

Bağrıma basdığım soyuq tavanları sanki

Yalnız düşüncələrimiz öpə biləcəklər bir-birlərini...

2.

Bir kürə fırladır başımı

Qara dəliklərin içinə!

Nəslimi kökləyirəm

Bir əsri oyandırıb

Paltosunu

Çəliyini götürüb

Gözlüyünü taxıram

Olmayan qızımın gəlincikləri ilə

İçimi çantaya töküb

Dünyanın bütün erkəkləri ilə qaçıram bu şəhərdən!

Məndən sonra

Olursa...

Sadəcə

Balaca bir devrim olur!..

3.

Və...

Gedir taksi

Gündüzü

Qırmızı çıraqdan sovuşur!

Boş bir qadın...

Tüstülədir şəhəri külqabı dibində!

Gecənin boğazından

Sallanır külək

Saçlarını

Uçurtma uçurdur!

Gedir taksi

Ağrıyır boylu bir kişini

Şüşələr dodağını əmir

Dəsmal çəkir gözlərinə

Fallarını heç zaman almadığı uşaqlar!

Yol gedir caddə

Saralır matikləri

Bir boş qadın

Kortaj olur insandan

Tikələnir gözləri

Önəmli deyil qanı

Pozitiv yoxsa neqativ!

Eşit ölçüdə

Bulunur dodaqları!

4.

Ləhləyir çərçivəmdə gözlərin

Çeynəyib uduram yolları

Qapanırıq

Sadəcə ortamızda bir körpə qanayır

Barmaqlarının üzülməsini görmədən!

Pozuruq oyuncaqlarının

Pozlu qadının!

Heç belə şaşırmadan!

Yuxularına qatırıq ölüm dadını

Geyinirik döyüş paltarlarına

Dördüncü dünya savaşında!

Heç belə vecimizə almadan

Qafamızı gəmiririk!

Qapımızdakı itin heykəli pozulur

Səni

Hər gün başqa bir dekorda tamsındığında

Söküb dağıdır bizi

Və səni düyünlədiyim buxçanı!

5.

Yolları başımdan asıram

Kimisə gövdəmi soruşur

Barmaqlarımın üzərində yeriyir.

Uşaqlarımı məndə doğan

Qarğanmış bir peyğəmbərlə

Yel küçələri özü ilə aparır

Sözcüklərimin dekorası pozulduğundan qar yağır...

Mən isə doqquz aylığının yanında

Sabah üçün şal ilə papaq toxuyuram.

Özümü taxçadan götürüb

Ən uşaqyana qadının əli ilə

Qarın bumu üstündə rəsimlənirəm

Oğlumun doğulması ilə su olan,

Küçənin başındakı qar adamı sayaq...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

İnci Məmmədzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

İqlim dəyişiklikləri və ekoloji problemlər, bu günümüzün ən önəmli qlobal məsələlərindən biridir. Bu məsələlər, yer üzündəki təbii sistemlərin pozulması və insanların həyatına olan təsirləri ilə bağlı geniş müzakirələrə səbəb olur. İqlim dəyişikliyi, ekosistemlərə və insanların həyatına ciddi təsir göstərə biləcək bir problemdir və bu məsələnin həlli çox vaxt sürətli və birgə fəaliyyət tələb edir.

İqlim Dəyişiklikləri:

İqlim dəyişiklikləri, yerin atmosferindəki uzunmüddətli dəyişiklikləri və bu dəyişikliklərin planetin ekosisteminə və həyat şərtlərinə təsirini ifadə edir. Bu dəyişikliklərin əsas səbəbi insan fəaliyyətidir, xüsusilə sənayeləşmə və fosil yanacaqların (neft, kömür, təbii qaz) yandırılması ilə bağlı emissiyalardır.

1. Qlobal istiləşmə:

Qlobal istiləşmə, planetin orta temperaturunun artmasını nəzərdə tutur. Bu proses, atmosferə buraxılan qazlar (karbon dioksid, metan, nitrojen oksidləri və s.) nəticəsində istilik enerjisinin tutulmasına səbəb olur. Bu, iqlim şərtlərinin dəyişməsinə və təbii fəlakətlərin artmasına yol açır.

2. Qlobal istiləşmənin təsirləri:

*Buzlaqların əriməsi və dəniz səviyyəsinin qalxması:*

Yüksələn temperatur nəticəsində, qütb bölgələrindəki buzlaqlar və dağ buzları əriməyə başlayır. Bu, dəniz səviyyəsinin yüksəlməsinə və sahil bölgələrindəki ərazilərin su altında qalmasına səbəb olur.

*Ekstremal hava hadisələri:*

Qlobal istiləşmə, tropik fırtınaların, qasırğaların, quraqlıqların, sel və digər ekstremal hava hadisələrinin artmasına səbəb olur.

*Əkinçilik və su təchizatı:*

Quraqlıqlar və iqlim dəyişiklikləri nəticəsində suyun təchizatı və əkinçilik sahələri əhəmiyyətli dərəcədə təsirlənir. Bu, qida təhlükəsizliyinə və kənd təsərrüfatına ciddi təsir edir.

Ekoloji Problemlər:

İqlim dəyişikliklərinin gətirdiyi ekoloji problemlər, təbiətə və insan həyatına birbaşa təsir göstərir. İnsan fəaliyyəti ekosistemləri təhdid edir, biyoçeşidliliyi azaldır və ekosistem xidmətlərini zəiflədir.

*1. Çirklənmə:*

*Hava çirkliliyi:*

Sənaye fəaliyyəti, nəqliyyat vasitələrinin istifadəsi və enerji istehsalı nəticəsində havada zəhərli maddələr (karbon monoksid, azot oksidləri, kükürd dioksid və s.) yığılır. Bu çirkləndirici maddələr yalnız sağlamlıq problemləri yaratmır, həm də iqlim dəyişikliyinə təsir edir.

*Su çirkliliyi:*

Kimyəvi maddələrin və plastiklərin su hövzələrinə atılması, su təchizatı üçün həyati əhəmiyyətə malik olan təbii resursları çirkləndirir.

*Torpaq çirkliliyi:*

Kimyəvi gübrələr, pestisidlər və sənaye tullantıları torpağı çirkləndirir və bu da bitkilərin və heyvanların sağ qalmasına təhlükə yaradır.

*2. Biyoçeşidlik itkisi:*

İqlim dəyişiklikləri və ekosistemlərin pozulması nəticəsində, bir çox növün həyat mühiti itir, bu da onların yox olmasına gətirib çıxarır. Təbii ekosistemlərdəki biyoçeşidlik, insanların qida zəncirindəki rolunu oynayır və ekosistemlərin davamlılığını təmin edir.

*3. Meşələrin kəsilməsi:*

Meşələr, karbon dioksidi udmaq və oksigen istehsal etmək baxımından vacibdir. Ancaq meşələrin kəsilməsi, əkinçilik və şəhərsalma səbəbiylə meşə sahələrinin azalması, ekosistemi ciddi şəkildə təhdid edir.

*4. Su ehtiyatlarının azalması:*

Artan əhali və sənayeləşmə nəticəsində təbii su ehtiyatları azalır. İqlim dəyişiklikləri ilə bağlı quraqlıqlar və suyun qeyri-bərabər paylanması su təchizatını çətinləşdirir.

İqlim Dəyişiklikləri və Ekoloji Problemlərin Qarşısının Alınması:

*1. Fosil Yanacaqların Azaldılması:*

Fosil yanacaqların istifadəsinin azaldılması və təmiz enerji mənbələrinin istifadəsinin artırılması. Günəş enerjisi, külək enerjisi və hidrogen kimi bərpa olunan enerji mənbələri bu sahədə mühüm addımlar atmağa kömək edir.

*2. Yaşıl İnfrastruktur:*

Yaşıl şəhərlər və şəhərsalma layihələri təbiətə uyğun inkişafı təşviq edir. Bu, həm də karbon emissiyalarını azaldır və təbii ekosistemləri qoruyur.

*3. Meşəçilik və Bərpa:*

Meşələrin qorunması və bərpası, atmosferdən karbon dioksidi udmaq üçün vacib bir yanaşmadır. Ağaçların əkilməsi və ya mövcud meşələrin qorunması həm iqlim dəyişikliklərinə, həm də ekosistemlərə müsbət təsir edir.

*4. Təkrar İstifadə və Geri Dönüşüm:*

Plastiklər və digər tullantıların təkrar istifadəsi və geri dönüştürülməsi, çirklənmənin qarşısını almağa kömək edir. Bu, həmçinin təbii resursların israfını azaldır.

*5. Beynəlxalq Sazişlər və Kooperasiya:*

Qlobal səviyyədə iqlim dəyişiklikləri ilə mübarizə üçün beynəlxalq əməkdaşlıq önəmlidir. Paris İqlim Razılaşması kimi sazişlər, ölkələrə iqlim dəyişiklikləri ilə mübarizədə qarşılıqlı məsuliyyət götürməyə imkan verir.

_İqlim Dəyişiklikləri və Ekoloji Problemlərlə Mübarizədə Hər Kəsin Rolu:_

*Fərdi səviyyədə:*

Hər kəs gündəlik həyatında enerji təchizatını optimallaşdırmaq, təkrar istifadə etmək, tullantıları azaltmaq və təmiz enerji mənbələrinə keçid etməklə iqlim dəyişikliyinə qarşı mübarizəyə qatılmağa kömək edə bilər.

*Sosial və siyasi səviyyədə:*

Hökumətlər və beynəlxalq təşkilatlar iqlim dəyişikliklərinin qarşısını almaq üçün qanunvericilik və siyasətlər tətbiq etməli, təmiz enerji investisiyalarını dəstəkləməlidir.

İqlim dəyişikliyi və ekoloji problemlərlə bağlı mübarizə, qlobal səviyyədə çoxşaxəli və uzunmüddətli bir yanaşma tələb edir. Bu mövzuda hər bir fərdin və təşkilatın fəaliyyətləri çox önəmlidir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)

Hacı Abbas Əli oğlu Bağırov, provizor-həkim, Tibb üzrə fəlsəfə doktoru. Qələbə Tibb Mərkəzi MMC-nin direktoru. “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün. 

Nərimanlı kəndini şərəfləndirən ziyalı şəxsiyyətlərdən biri 17 aprel 1962-ci ildə Bakı şəhərində dünyaya göz açan  Elşən Qurbanovdur. Professor Elşən Qurbanov dünyanın nüfuzlu dairələrində tanınmış böyük azərbaycanlı alimdir. 

O, Azərbaycan, İnqilis, Rus dillərini mükəmməl; Türk, Yapon dillərini yüksək səviyyədə bilir. 1979-1984-cu ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin Fizika fakültəsində Magistr dərəcəsi, 1986-1990-cı ildə Sankt Peterburq Dövlət Texniki Universitetində “Neft və Qaz Qurğularının hidrodinamikası, layihələndirməsi və tikintisi” üzrə Fəlsəfə Doktoru (Ph.D.) dərəcəsi almışdır. 1994-1996-cı ildə Yaponiyanın Tsukuba Universitetinin, Sosial və İqtisadi Planlaşdırma fakultəsində “Beynəlxalq Müştərək Müəssisələrin və Multi-Milli Korporasiyaların İdarəolunması” üzrə xüsusi proqramın Fəlsəfə Magistri (Yaponiyanın MBA uyğunluğu) dərəcəsi almağa müvəffəq olmuşdur. 

1996-1998-ci ildə Tsukuba Universitetin (Yaponiya) “İdarəetmə Elmləri və Sosial Siyasət” İnstitutunda “Yapon şirkətlərinin qeyri müəyyən bazarlarda investisiyaları”-nı araşdıraraq doktorluq dərəcəsini müdafiə edib. Yaponiyada elmi işi müdafiə etmiş ilk Azərbaycan vətəndaşı olaraq, 1998-ci ilin fevral ayında Tokio şəhərində Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Heydər Əliyevlə görüş zamanı onun doktorluq işi Ümummilli Liderə Yaponiya rəsmi nümayəndələri tərəfindən  şəxsən təqdim olunaraq yüksək səviyyədə təqdir edilmişdir. 

2011-- 2013-cü illərdə London İqtisadiyyət Məktəbində (London School of Economics) “Beynəlxalq İqtisadiyyat və Xarici Siyasət” mövzusunda Böyük Britaniyanın Diplomatları üçün Xüsusi Proqramın məzunudur. 

Professor Elşən Mahmud oğlu Qurbanovun əmək fəaliyyəti çoxşaxəlidir və dünyanın harasında olursa olsun, Azərbaycan adına ucalıq gətirən lahiyələrin müəllifi və icraçısı kimi şöhrət qazanmışdır. 1983-cü ildən Dövlət Neft Şirkətinin Layihə institunda Neft və Qaz qurğularının rəqəmsal layihələşdirilməsi departamentində mühəndislikdən başlayıb, SOCAR-da işlədiyi müddətdə Azəri-Çiraq-Günəşli layihəsinin İqtisadi əsaslandırılmasının koordinatoru olmaqla bərabər Xarici İnvestisiyalar İdarəsinin Marketing və Kontraktlar Departamentinin Müdir müavini işləmişdir.

1998-ci ildən İTOCHU Korporasiyasının Azərbaycanda Nümayəndəsinin müavini, sonra isə Yapon Azərbaycan Neft Əməliyyət Şirkətinin (JAOC) STƏM, Əməliyyatlar, Dövlət və İctimaiyyətlə Əlaqələr üzrə Baş Koordinatoru olmuşdur. 2005-ci ildən AZPROMO-nun İxrac üzrə direktoru, AZPROMO-nun Qazaxıstanda Nümayəndəliyin rəhbəri, sonra isə 2010-cu ildən Alternativ və Bərpaolunan Enerji Mənbələri üzrə Dövlət Agentliyinin “Strateji İnkişaf və İnvestisiya Layihələri” departamentinin müdiri olub. 

2011-ci ildən Azərbaycanda Böyük Britaniya Səfirliyinin Enerji Sektoru və İqtisadi məsələlər üzrə baş müşaviri olaraq Böyük Britaniyanın maliyyə qurumları ilə əlaqələr, iri miqyaslı layihələrin inkişafı və Dövlət orqanları ilə əlaqələr üzrə məsul şəxs olub. 2013-cü ildən Şotlandiyanın Ariot Vott Universiteti və Baki Ali Neft Məktəbinin professoru olaraq “Neftkimya sektorunda Biznesin və Layihələrin idarəolunması və İnkişafı”, “Neft Sektorunun İqtisadiyyatı və Layihələrinin İnkişafı” və “Strateji İdarəetmə” mövzularında aparıcı lektor olub.

2015-ci ildən özəl sektorda Maşınqayırma, Mühəndislik və Kənd təsərrüfatı sahələrində innovativ və Hi-Tech layihələrinin maliyyələşdirilməsi və inkişafına rəhbərlik edib. 2018-ci ildən Azərbaycan Respublikası Kiçik və Orta Biznesin İnkişafı Agentliyinin İdarə Heyəti Sədrinin müşaviri vəzifəsinə təyin edilmişdir. 2020-ci ilin Yanvarından Biznesin İnkişafında Rahat Güvənli Əməkdaşlıq – BİRGƏ investisiya şirkətinin Baş Direktoru olmuşdur. 2020-ci ilin Sentyabrından Azərbacan Memarlıq və İnşaat Universitetinin Biznesin İqtisadiyyatı və Menecment kafedrasının, sonra isə Layihələrin İdarə olunması kafedrasının professorudur.  Dünya Bankı, BMT İnkişaf Programı və Avropa İttifaqının və yerli qrant əsaslı təhsil və təlim, energetika, emal və sairə bu kimi sektorlarda bir sıra layihələrin iştirakçısı və rəhbəri olub.

2013-cü ildən mütəmadi olaraq Bakı Ali Neft Məktəbi, Heriot Watt Universiteti, Jeneva Biznes Məktəbi, Qərb Universiteti dəvət olunmuş professor və Azərbaycan Memarlıq və İnşaat Universitetinin Biznesin İqtisadiyyatı və Menecment kafedrasının professoru vəzifəsində işləyib. Dörd Magistr və bir Doktorantın elmi rəhbəridir. Respublika televiziyasının bir sıra kanallarında iqtisadiyyat, energetika, alternativ enerji və beynəlxalq əlaqələr üzrə aparıcı şərhçidir. Yaponiyada təhsil almış Azərbaycanlı məzunların assosiasiyasının təsisçisi və uzun müddət sədri olub. İtisadiyyat, Biznes, İdarəetmə, Maliyyə, Birbaşa İnvestisiyalar, Alternativ və bərpa olunan enerji, Neft və Qaz və yeni texnologiyalar sahələrdə yetmişdən artıq elmi məqalələr, məruzələr, rəsmi və məxfi hesabatların və üç kitabın müəllifidir. Beynəlxalq Neft Mühəndisləri (SPE) cəmiyyətinin üzvüdür.

Birinci Qarabağ Müharibəsi  başlayan zaman Elşən Qurbanov da bir çox vətənpərvər insanlar kimi könüllü olaraq Vətən uğrunda döyüşlərdə iştirak etmişdir. Birinci Qarabağ müharibəsi veteranıdır. Ailəlidir. 3 övladı var.

Bu cür şəxsiyyətlər Azərbaycanın adını uca edənlərdir deyə onlar barədə cəmiyyət yetərincə məlumatlanmalıdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.04.2025)