Kubra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Aylar sonra səndən bir mesaj gəldi.

Yazmışdın: 

“Və səndən sonra…

Səndən sonra dəyişdim mən.

Sənsizliyi səssizliyin dərinlərində axtardım.

Səndən sonra oxşadığın saqqalımı kəsdim.

Saçlarım da, dağınıq və qıvrım deyil artıq.

Əvvəlki kimi mahnı da oxumuram.

Heç ailəmlə də aram yaxşı deyil.

Anam məndən küsüb, atam heç üzümə baxmır.

Bilirsən, ilk dəfə bir iti qucağıma aldım.

Hətta bir-iki tutuquşu aldım otağıma, eynilə sənin kimi.

İlk dəfə idi ki, kitab evinin qarşısında ayaq saxladım.

İlk dəfə idi ki, sənin sözünə əməl edib ixtiyari bir kitabı satın almaq əvəzinə kitab evinə üzv oldum.

Bunu sən öyrətmişdin mənə.

“Bir kitabı satın alsan, o sadəcə səndə bir iz qoyacaq, lakin bir kitabxanaya üzv olsan, istədiyin qədər kitab oxuya, hər oxuduqca təsir edən cümlələri not edə bilərsən”.

Bax, sən öyrətmişdin mənə.

“Kitabda sözlərin altından xətt çəkmə, onları qəlbinə qazı və təsadüfi bir yerə qeyd et” 

İndi şəhərin hər yerində mənə səni xatırladan cümlələri qeyd etmişəm.

Çoxdandı, mavi silinib yaddaşımdan.

Baxa bilmirəm dənizə, baxa bilmirəm səmaya.

Baxa bilmirəm gözlərimin içinə.

Aynada üzləşə bilmirəm özümlə.

Yadına gəlir, bir dəfə məcbur etdin məni.

Məcbur etdin ki ağlayım.

5 il sonra ilk sənin yanında ağlamışdım xatırlayırsan..?

Keçən ayın iyirmi üçündə də ağladım.

Səbəbsizcə.

İstəmsizcə.

Ya da tam tərsi.

Bildiyim səbəblərə, istəyərək etdiyim səhvlərə görə.

Deyəsən, səni itirdiyimi iliklərimdə hiss edirəm.

Deyəsən, sənsizlik ruhumu əsir alır.

Deyəsən, deyə bilmədiklərim məni öldürür.

İstəməzdim belə olsun.

İstəməzdim səni yaralı qoyub gedim.

İstəməzdim, istəməzdim, istəməzdim.

Bağışlaya bilsən əgər.

İçindəki uşağı öldürdüymə görə.

Xəyal qırıqlıqlarına görə.

Tərk edilmişliyinə görə.

Göz yaşlarına görə.

Susqunluğuna görə.

Səni səndən aldığıma görə.

Ruhsuz hala saldığıma görə.

Qırğınlıqlarına görə.

Ümidsizliklərinə görə.

Bəyaza görə.

Maviyə görə.

Bağışla məni sənsiz qoyduğuma görə.

Bir təsadüf oldu, notunu gördüm.

Və məndən sonra yazılmışdı notun başlanığıcında..

Bilmirəm, yazdıqlarımı görəcəksən, görsən belə axıra kimi oxuyacaqsan. Ya hər zamankı kimi, tanış olmayan nömrədi deyə siləcəksən.

Bilmirəm, bəlkə oxuyacaqsan sonuna kimi, bəlkə də, incidəcək bu yazılarım son dəfə.

Bilmirəm, inan heç nə bilmirəm.

Hardayam, necə hiss edirəm, nə haldayam bilmirəm.

Sadəcə bağışla məni.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.11.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində yaşı 35-ədək olan şairlərin şeirlərinin dərcini davam etdiririk. Bu gün növbə Günel Şamilqızınındır.

Günel ŞAMİLQIZI

İKONA

Bütün obalarda qaraçılar var,

Ən köhnə daxmalar bənzəyir rusa,

Mənəsə komalar doğmadı hələ,

Bir də evlər – əgər mənim də olsa.

Səni öz evindən mən qovdum o vaxt,

Qayıt, qoy uçulsun bu hasar suçum.

Söküb kandarını köhnə daxmanın

Sənə qapı boyda pəncərə açım.

Bu koma, bu daxma, ev ömrü görüb

O vaxt özül bilib quyu qazardım.

Səni uduzmağa mən çağırmışdım,

Uduzub özünü, məni qazandın.

İsanın çarmıxı düz bizə baxır,

Nəsimidən qalan qürub sarımı?

Bütün ikonalar daxıl kimidi,

Udub saxlayıblar dualarımı.

Çox güman, bu evdə mən də əşyayam,

Dua qonduraram susqun dillərə.

Xaçlı, bax, ovcumda mismar yeri var,

Bir müsəlman eşqi dolur o yerə.

LAL TÜLKÜNÜN  MAHNISI

Evimin küncündə toz yoxdur, qonaq,

Mən küncə qısılıb gözlədim  səni.

Bu  birdir, bu iki, bu üç, bu da dörd,

Ardını saymağa səslədim səni.

Balaca otaqlar qatdı başını,

Bu boyda tələni ev bilib gəzdin.

Malasız divarda daş adamları

Bilmədən söykənib o qədər əzdin...

Kaş Allah mənə də dil verəydi, dil.

Deyəydim, ay yolçu, adını söylə.

Bilim ki, bir ömür kimi gözlədim?

Kimdir gəlib çıxan bu möcüzəylə?

Deyəydim, ay qərib, yuxuna qurban,

Ayıl, bağrındakı yaranı bağla.

Mən səni ölməyə çağırmamışam,

Yatma, dirəyim ol, evimi saxla.

Ömrümdə bir dəfə tülkü olmazdım,

Sinəmdə sızlayan yalan yeridir.

İndi doğrunu da səssiz deyirəm:

– Bura  qanadların  sınan yeridir.

Hanı mənim səsim, hanı, İlahi?

Onu səsləməkdən  batdı, bilmədim.

Hanı mənim ruzum, hanı, İlahi?

Bu yazıq acından yatdı, bilmədim.

Bu gün qonağıma nə verə bildim,

Sabah ayılmağa nə gücü olsun?

Mənim  stolumun üç ayağı var,

Üçü də istəmir dördüncü olsun.

Bəlkə, yuxu bildin bu qonaqlığı,

Bəlkə də, unutdun  nə  dediyimi.

Xörəyi nimçədə soyuyan durnam,

Ya ac qal, ya sındır öz dimdiyini.

PALTAR

Yad paltarda keçən ömür,
Allah bilir, hara axır.
Bu bədən həminkidirmi?
İçində ruhum darıxır.

Mən alanda təptəzəydi,
Bir-bir qırdım düymələri.
Öz ruhumun paltarına
Özüm vurdum döymələri.

Əzdim, ütüyə gəlmədi,
Sonra kimsə tapdaladı.
Ətəyindən tutdu divlər,
O tüpürdü, bu yaladı.

Düz sol döşümün altından,
Sökülür, çürüyür indi.
Başdan-ayağa ləkədi,
Yuya bilmirəm mən pinti.

Hanı bu paltarın rəngi?
Yazdı, qışdı, bomboz qalıb.
Mən tikirəm, o sökülür,
Elə sapım da az qalıb.

Bu yaşda bu qədər yamaq –
Ağırdı, iynəm, ağırdı.
Bu gün də yamaq vururdum,
Bu gün də Allah baxırdı.

HƏVVA SEVGİSİ

Dərd uydur, əzizim, bir az ağlayaq,
Səninlə sevinmək bəs etmir daha.
İndi dünyadan da qovulmaq üçün
Batmaq istəyirəm yeni günaha.

Milyon illər sonra görüşdük, gülmə,
Heç kim yarısını belə gözlətmir.
Hələ də palçıqsan, qurumamısan,
Ən qalın paltar da səni gizlətmir.

Bəşər beşiyində beş günlük yatıb,
Ayılıb bizi də tanımayacaq.
Tanrı bağışlasa, qayıtsaq ora,
İnan, heç kəs bizi qınamayacaq.

Mənə bir qabırğa boşluğundakı
Ağrıdan danışma, o ağrı mənəm!
İndi qucağına bərk-bərk sığınsam...
Can, özün bilirsən, lüzum yox dinəm.

Ağlımda sözləri unutmaq vardı
Sən mənim dilimi bilənə qədər.
Gəl gedək dünyadan, görək cənnəti,
Bir də söyləmərəm: O almanı dər!

MƏNİ UNUTMAĞA NƏ VAR Kİ, DOSTUM

Mən bir iş bilirəm, hamı bacarır –
Yorğanın altında ağlamaq kimi.
Bu gün böyütdüyün təkliyi sabah
Torpağın altda da saxlamaq kimi.

Bu gün istiotun vətəni mənəm,
Bu gün işim-peşəm acı salmaqdır.
Bu gün bildim, dostum, ən böyük arzum:
Hamıyla heç kimsiz – tənha qalmaqdır.

Çoxdan susadığım rahatlıq varmış,
Bütün dostlarımı unutmaq kimi.
Sonra təmiz-təmiz yalan danışmaq...
Azad! Öz-özümü aldatmaq kimi.

İnan, qış kimidir elə payız da,
Təklikdə hər fəsil bir cür soyuqdur.
Amma soyuğun da öz ləzzəti var,
Çoxdandır istidən bağrım oyuqdur.

Məni unutmağa nə var ki, dostum,
Daha yaddaşında qala bilmərəm.
Sənin nə vaxtını, nə ürəyini –
Sənin heç nəyini ala bilmərəm.

Mən sizi vaxtından əvvəl görmüşəm,
Gecdir, mənə görə eynək taxmayın.
Şəhərin alnına elan vurmuşam,
Vurmuşam ki: “Heç vaxt mənə baxmayın!”

Beliniz bükülər – boyum qısadır,
Sığmazsız içinə – qəlbim kiçikdir.
Bizdə meyvələri kal dərir külək,
Sınmış budaqların şirəsi çiydir...
Məni unutmağa nə var ki, dostum!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.11.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Qiraət saatında Adəm İsmayıl Bakuvinin “Məhşər divanı, yaxud yalanın 17 anı” sənədli romanının dərci davam edir. Roman erməni millətindən olan bəşəriyyət canilərinin utopik məhkəməsindən bəhs edir. Onu nəinki oxumaq, hətta ən maraqlı faktları yaymaq, təbliğ etmək lazımdır.

56-CI DƏRC

Elə bu vaxt Baş Hakim hökmü səsləndirdi:

-Divan özbək xalqına qarşı yönləndirdiyi talan, şərəf və ləyaqətin alçaldılması, günahsız həbslər səbəbindən Telman Xorenoviç Qdlyana əbədi qeybedilmə cəzası çıxarır! Hökmün dərhal icra olunması təmin olunsun!

Növbəti bir proses də beləcə yekunlaşdı.

13 rəqəmi Telman Qdlyana düşmədi. Amma onun cinayəti o qədər dərin idi ki, digər rəqəmlərin cəmi belə onu aldığı cəzadan qopara biməzdi.

Əslində, nəhs rəqəm yoxdur, nəhs rəqəm – nəhsə düşməyə məhkum olan insanın sadəcə uydurmasıdır.

14 –CÜ PROSES.

ABEL AQANBEKYAN

Bu gün proses əvvəlkilərdən tam fərqli olacağını ilk başlanğıcdaca büruzə verdi. Portretlərdən birinin üzərindən örtük götürülməli, kulisdən müttəhimin adı çəkilməli, mühafizəçilər təqsirləndiriləni gətirib müttəhimlər kürsüsündə əyləşdirməli idilər. Amma bütün bunlar olmadı, sükut xeyli uzun çəkdi. Milçək vızıltıları bir an sonra eşidilməyə başladı, artdı, meydanı bürüdü. Yalnız Divan Hakiminin amiranə səsi bu vızıltının üzərinə gəlib onu öz cingiltisi altında boğdu:

-Mən proses ərəfəsində xahiş edirəm ki, Divan heyəti və tamaşaçılar 1992-ci il fevralın 26-da erməni silahlıları tərəfindən Azərbaycanın Xocalı adlı yaşayış məskənində həyata keçirilmiş dəhşətli qətliamda həlak olanların xatirəsini bir dəqiqəlik sükutla yad etsinlər.

Hamı ayağa durdu, bir dəqiqəlik sükut mərasımı baş tutdu. Sonra Baş Hakim nitqinə davam etdi:

-Möhtərəm tamaşaçılar! Bu günkü prosesin proqramı, sezdiyiniz kimi fərqli olacaq, iki təqsirləndirilən şəxsimiz olacaq, amma onların elan olunmasından öncə prosesin adı elan olunacaq: Qarabağ müharibəsi. Erməni millətçiliyinin 19-cu əsrin sonlarında Türkiyə ərazilərində başladığı Böyük Ermənistan çabaları bu gün – 21-ci əsrdə Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ bölgəsinin və sərhəd rayonlarının işğalı formasında davam etdirilməkdədir, hazırda ermənilər qanunsuz Dağlıq Qarabağ Respublikası qurublar, onun tanınmasına cəhd edirlər. Mən ekspertlərdən xahiş edərdim Ermənistanın Azərbaycana yönəli elan olunmamış Qarabağ müharibəsinin bugünkü nəticələri barədə qısa məlumat səsləndirsinlər.

Dərhal məlumat səsləndirildi:

-XX əsrin sonunda monoetnik dövlət yaratmağa nail olan Ermənistanın təcavüzü nəticəsində 1992-1993-cü illərdə Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ bölgəsi və onun hüdudlarından kənarda yerləşən Laçın, Kəlbəcər, Ağdam, Füzuli, Cəbrayıl, Qubadlı və Zəngilan rayonları zəbt edilib və hazırda Azərbaycan ərazisinin 20 faizdən çox hissəsi Ermənistan silahlı qüvvələrinin işğalı altındadır. Ermənistanın hərbi təcavüzü nəticəsində bu ərazilər etnik təmizləməyə məruz qalıb, Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərindən 1 milyondan çox azərbaycanlı əhali öz doğma torpağından məcburən köçkün düşüb. Bütün dövrlərdə olduğu kimi, 1988-1993-cü illərdə Ermənistanın həyata keçirdiyi bu işğalçılıq siyasəti nəticəsində 20 000 nəfər azərbaycanlı həlak olub, 50 000 nəfər isə müxtəlif dərəcəli xəsarət alaraq əlil olub.

Ermənistanın Azərbaycana qarşı təcavüzü ilə əlaqədar 1993-cü ildə BMT Təhlükəsizlik Şurası tərəfindən qəbul edilmiş 822, 853, 874 və 884 saylı qətnamələrində Azərbaycanın ərazi bütövlüyü, suverenliyi və sərhədlərinin toxunulmazlığının zəruriliyi bir daha təsdiq olunur, işğalçı qüvvələrin işğal etdikləri Azərbaycan ərazilərindən dərhal, tam və qeyd-şərtsiz çıxması göstərilir. Ancaq BMT Təhlükəsizlik Şurasının dörd qətnaməsinə, Qoşulmama Hərəkatının, Avropa Şurası Parlament Assambleyasının, İslam Əməkdaşlıq Təşkilatının və eləcə də digər beynəlxalq təşkilatların qəbul etdiyi sənədlərə baxmayaraq indiyə kimi Ermənistan Respublikasının açıq-aşkar hərbi işğalçılıq mövqeyi tutması ucbatından münaqişə Azərbaycanın ərazi bütövlüyü və suverenliyi çərçivəsində öz həllini tapmayıb.

Ekspert mətni oxuyub bitirəndən sonra Baş Hakim Qarabağın azərbaycanlı əhalisinin beynəlxalq birliyə yönəli müraciətinin oxunmasını zəruri sandığını söylədi, xanım diktor çıxıb həmin müraciəti oxumağa başladı:

-“Azərbaycan Respublikası Dağlıq Qarabağ bölgəsinin 80 mindən artıq  azərbaycanlı əhalisi adından beynəlxalq birliyi Azərbaycan xalqına qarşı bu gün də davam edən təcavüz hərəkətlərinə obyektiv siyasi-hüquqi qiymətin verilməsi üçün ölkəmizin haqlı mövqeyini müdafiə etməyə, tarixi, memarlıq və dini abidələrimizin məqsədyönlü şəkildə dağıdılması, talan edilməsi və mənimsənilməsinə, eləcə də bu işğala son qoyulmasına çağırırıq.

Biz bütün beynəlxalq təşkilatlardan tələb edirik ki, Ermənistanın təcavüzünün qurbanı olan bir milyondan çox insanın haqq səsi eşidilsin və pozulmuş hüquqlarımızın bərpa olunması üçün ermənilərin cinayətkar əməlləri beynəlxalq səviyyədə qınaq obyektinə çevrilsin. Eyni zamanda, nəzərinizə çatdırmaq istəyirik ki, Azərbaycan dövləti və xalqı bu işğalla heç vaxt barışmayacaq. Bu baxımdan, Azərbaycan Ordusunun 4 il əvvəl - 2016-cı il aprelin 2-dən 5-dək davam edən uğurlu əks-hücum əməliyyatları ölkəmizə hərbi-strateji nöqteyi-nəzərdən çox böyük üstünlüklər verdi. İlk növbədə, Azərbaycan çox mühüm psixoloji qələbə qazandı. Azərbaycan Ordusu Qarabağın şimal və cənub hissələrində çox böyük strateji əhəmiyyətə malik yüksəklikləri, o cümlədən Füzuli, Cəbrayıl və Ağdərə rayonlarının bir hissəsini azad etdi. Bununla da, Azərbaycan öz torpaqlarını azad etmək bacarığını, potensialını, döyüş əzmini nümayiş etdirdi.

Hesab edirik ki, münaqişənin ədalətli həlli Ermənistan silahlı qüvvələrinin işğal olunmuş ərazilərdən çıxarılması haqqında BMT Təhlükəsizlik Şurası tərəfindən qəbul edilmiş müvafiq qətnamələrin icra edilməsindən, Azərbaycan Respublikasının Dağlıq Qarabağ və ətraf yeddi rayonundan təcavüzə məruz qalaraq məcburən köçkün düşmüş azərbaycanlıların doğma torpaqlarına qayıtmasından və beynəlxalq birlik tərəfindən tanınan ölkəmizin ərazi bütövlüyünün bərpasından sonra mümkündür. Yalnız, bu halda iki dövlət arasında normal qonşuluq münasibətlərinin qurulması, regionda davamlı və ədalətli sülh təmin oluna bilər".

Azərbaycanlıların müraciəti səsləndikdən sonra Baş Hakim nitqinə davam etdi:

-Qarabağ müharibəsi ilə bağlı çox mətləblər açmaq, çox faktlar gətirmək, bunun insanlığa vurduğu zərbələr barədə çox danışmaq olar. Amma bütün danışıqlarımızın fövqündə dayanacaq bir hadisə var. Həmin hadisə 1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecədə Yuxarı Qarabağın azərbaycanlılar yaşayan Xocalı qəsəbəsində törədilən qətliamdır.

Divan Hakimi Divan heyətinə buyurdu:

-Xocalı qətliamı barədə məlumatlar oxunsun.

Kişi diktorlar səhnəyə çıxıb əllərindəki kağızdan növbə ilə oxumağa başladılar.

Birinci diktor:

-1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə şiddətli şaxtası, dizə qədər qarı ilə yaddaşlara yazılacaqdı. Amma həmin gecə elə bir hadisə baş verdi ki, bəşəriyyəti sarsıdaraq qışı, qarı unutdurdu. Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ bölgəsini ələ keçirmək istəyən erməni millətçiləri həmin gün öz planlarını yerinə yetirmək məqamını əldən vermədilər: Ermənistan silahlı qüvvələri  Dağlıq Qarabağda dislokasiya olunmuş Rusiyanın 366-cı motoatıcı alayının iştirakı ilə Xocalıya hücum etdilər, qəsəbəni işğal edərək etnik azərbaycanlılara qarşı soyqırımı həyata keçirdilər.

Xocalı soyqırımı nəticəsində 63-ü uşaq, 106-sı qadın, 70-i qoca və qarı olmaqla, 613 Xocalı sakini qətlə yetirildi, 8 ailə tamamilə məhv edildi, 25 uşaq hər iki valideynini, 130 uşaq valideynlərindən birini itirdi.  Düşmən gülləsindən 76-sı uşaq olmaqla 487 nəfər yaralandı. 1275 nəfər əsir götürüldü. Əsir götürülənlərdən 150 nəfərinin, o cümlədən 68 qadın və 26 uşağın taleyi bu günədək məlum deyil.

İkinci diktor:

-Xocalı Ermənistan dəstələri tərəfindən zəbt olunduqdan sonra orada qalan mülki əhali deportasiya olundu. Bu əməllər mütəşəkkil formada həyata keçirildi. Deportasiya olunan əhalinin əksəriyyəti Xankəndidə saxlanıldı və bu barədə qondarma Dağlıq Qarabağ Respublikası hakimiyyətinin müvafiq əmri var idi. Xocalıda dinc əhalinin, o cümlədən qadınların girov kimi tutulması və saxlanılması "DQR" hakimiyyətinin Xocalının bütün dinc insanlarını əvəzsiz olaraq Azərbaycan tərəfinə qaytarmağa hazır olması ilə bağlı bəyanatları ilə aşkarca ziddiyyət təşkil etdi. Girovların saxlanma şəraiti kəskin dərəcədə qeyri-qənaətbəxş idi, Xocalının saxlanılan sakinlərinə qarşı zorakılıq tətbiq edilirdi. Xocalı sakinləri qanunsuz olaraq mülkiyyətlərindən məhrum olundu, onların əmlakı Xankəndidə və ətraf məntəqələrdə məskunlaşan şəxslər tərəfindən mənimsənildi. “DQR” hakimiyyəti həmçinin şəhərdən çıxan və ya deportasiya olunan Xocalı sakinlərinə məxsus evləri zəbt etmək üzrə erməni əhalisinə orderlər verməklə başqa şəxslərə məxsus bu cür əmlakın mənimsənilməsini leqallaşdırdılar.

Divanın Baş Hakimi ilə azacıq məşvərətdən sonra onun sol tərəfində əyləşmiş yaşlı hakim mikrofonunu yandırıb ekspertlər əyləşən kürsüyə səsləndi:

-Cənab ekspertlər, mümkünsə daha iki arayış verin. Ümumən Xocalı barədə, bir də Xocalı qətliamına dünyanın reaksiyası barədə. Çünki, bu iki məsələ barədə tamaşaçılarda rəy oyatmasaq onlar prosesin gedişini və yekun qərarı tam anlamaya da bilərlər. Buyurun.

Ekspertlərdən biri dərhal qovluqlardan bir neçə kağız götürərək aparıb xanım diktorlara  təqdim etdi.

Birinci xanım diktor ona təqdim olunan kağızı oxumağa başladı:

-Xocalı Dağlıq Qarabağda yerləşən və erməni silahlı birləşmələrinin yer üzündən sildiyi bir Azərbaycanda şəhəri idi, Xocalı rayonunun inzibati mərkəziydi. 1999-cı il fevral ayının 26-da Əsgəran rayonu bazasında yaradılmışdı. Rayonun sahəsi 0,94 min kv. km, əhalisi 26,0 min nəfərdi. Son illərdə baş vermiş hadisələrlə əlaqədar olaraq Özbəkistanın Fərqanə vilayətindən qaçqın düşmüş 54 məhsəti-türkü ailəsi, həmçinin Ermənistandan və Xankəndindən qovulmuş azərbaycanlıların bəziləri Xocalı şəhərində məskunlaşmışdılar. Xocalı rayonu ilə paytaxt Bakı arasında olan məsafə 375 kilometrə bərabər idi. Rayon Laçın, Kəlbəcər, Ağdam, Xocavənd və Şuşa rayonları ilə qonşu idi. Rayona Xocalı şəhəri, Əsgəran qəsəbəsi, 50 kənd daxil idi. Mərkəzi Xocalı şəhəriydi. Tarix üçün bir qismi yer üzündən silinən, bir qismi isə işğaldan sonra türk adları erməni adlarıyla əvəzlənən kəndlərinin adlarını da sadalamağı özümüzə borc bilirik - Almalı, Qarakötük, Ballıca, Xanyurdu, Mehdibəyli, Cəmilli, Çanaqçı, Sığnaq, Dağyurd, Daşbulaq, Badara, Xanyeri, Qayabaşı, Suncinka, Harov, Dağdağan, Xanabad, Ağgədik, Aşağı Qılıçbağ, Kosalar, Başkənd, Canhəsən, Təzəbinə, Qışlaq, Cavadlar, Yalobakənd, Qarabulaq, Dəmirçilər, Quşçubaba, Mədətkənd, Qızıloba, Aşağı Yemişcan, Xaçmaz, Yuxarı Yemişcan, Meşəli, Naxçıvanlı, Ağbulaq, Aranzəmin, Dəhrəz, Pircamal, Pirlər, Daşbaşı, Fərrux, Seyidbəyli, Ulubaba, Şuşakənd, Daşkənd, Muxtar, Sərdarkənd, Şəlvə. Rayonun ərazisindən uzunluğu 32 km olan birinci kateqoriyalı şose yolu və Bakı-Xankəndi dəmir yolu keçirdi.

 (Davamı var)

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.11.2023)

Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

İsveçi mənə yazıçı Astrid Lindqren öz “Uzuncorab Peppi”si və “Balaca və damda yaşayan Karlsson”u ilə lap uşaqlıqdan sevdirib. Ona görə də bu ölkənin mədəniyyətinə xüsusi sevgi bəsləyirəm. Dünyaşöhrətli ABBA qrupunun mahnıları isə mənimçün bir musiqi zirvəsidir. 

Bu gün İsveç Krallığının ölkəmizdəki səfirliyi və Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının birgə əməkdaşlığı çərçivəsində paytaxtımızda Skandinav film günləri başlayır.

Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının yaydığı məlumat mənə çox cəlbedici göründü, film nümayişləri bu gün, habelə noyabrın 14, 21 və 28-də “Azərbaycan” CinemaPlus-da təşkil olunacaq.

İndi isə nümayiş olunacaq filmlərə keçək. 

7 NOYABR, “MÜHACİRLƏR”

Festivala Erik Poppenin “Mühacirlər” tammetrajlı bədii filmi ilə start veriləcək. Erik Poppe məşhur Norveç rejissorudur və bu film ona böyük şöhrət gətirib. Film ailəsi ilə birlikdə İsveçdən Amerikaya mühacirət edən Kristina Nilssonun həyatından bəhs edir. Filmin tanıtım posterində “Yenidən başlamaq. Özünü yenidən yaratmaq. Bu mümkündürmü? Biz hansısa yeni ölkəyə köçürük, yoxsa ölkə bizə?” cümlələri həkk edilib. Bu, filmin qəhrəmanı Kristinanın ömrü boyu cavab axtardığı suallardır.

(Qapaq şəklində bu filmdən fraqmenti görürsünüz)

14 NOYABR, “CƏNNƏTDƏN GƏLƏN OĞLAN”

İkinci film ərəb əsilli Tarik Salehin “Cənnətdən gələn oğlan” tammetrajlı bədii filmidir. Film Qahirədə Əl-Əzhər Universitetində təhsil alan Adəmin dini və siyasi mübarizənin qurbanına çevrilməsindən bəhs edir.

21 NOYABR, “KOMEDİYA KRALİÇASI”

Noyabrın 21-də Sanna Lenkenin “Komediya kraliçası” tammetrajlı bədii filmi nümayiş olunacaq. 13 yaşlı Saşa stendap-komediyaçısı olmaq istəyir. Onun əsas məqsədi, anasının vəfatından sonra üzü gülməyən atasını güldürməkdir.

28 NOYABR, “HİLMA”

Sonuncu film noyabrın 28-də Lasse Hallströmün rəssam qadın Hilmanın həyatından bəhs edən “Hilma” tammetrajlı bədii filmi olacaq. Film onun uşaqlıq dövründən başlayır və qəhrəmanın sənəti bütün dinlərə və mədəniyyətlərə mənsub insanlarla əlaqə quranda bitir.

Qeyd edim ki, filmlər orijinal dildə Azərbaycan dilindəki altyazılarla nümayiş olunacaq.

Mən məmnuniyyətlə filmləri izləyəcəyəm, sizə də tövsiyyə edirəm. 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.11.2023)

Əlibala Məhərrəmzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Biz uğurun nə olduğu barədə qısa bilgilər aldıq. Necə ki, bir ali məktəb məzunu üçün uğur sərfəli iş tapmaqda, bir sahibkar üçün gəlirli biznes layihəsində, bir yazıçı üçün populyar bestseller yazmaqda, bir idmançı üçün çempionluqda, bir müğənni üçün ulduz olmaqda, bir aşiq üçün sevgilisinə qovuşmaqda, bir əsgər üçün generallıqda, bir ağır xəstə üçün sağlamlıqdadır, eləcə də çəkməçinin, papaqçının, yanğınsöndürənin, kosmonavtın, bir sözlə hər bir kəsin öz uğur ünvanı vardır.

Hamı uğur qazanmaq istəyir, uğur qazananlar öz uğur yollarının sirlərini bölüşür, spikerlər bu barədə kitablar yazırlar. İllərdir ki, ən müxtəlif uğur formulları yaranır, bundan sonra da, bəşəriyyət durduqca belə formullar yaranmaqda davam edəcək.

Bütün uğur formullarını sıxıb şirəsini çıxarsaq, təxminən belə bir nəticə əldə edə bilərik:

Uğur formulu=arzulamaq – qarşıya məqsəd qoymaq – planlaşdırmaq – hazırlaşmaq – fəaliyyətə başlamaq – nəticə əldə etmək.

Sadəcə arzulamaq, istəmək və buna can atmaq lazımdır, həyat həmişə şans verəcək! Bu şans gecikə bilər, amma heç nə əsas vermir ki, arzularından geri çəkiləsən. Uğurlu olmaq – xoşbəxt olmaq deməkdir. Xoşbəxtliksə qəlbin elə bir halıdır ki, həyatın harmoniyasından tam ləzzət almağı mümkün edir.

Düşünməyin ki, xoşbəxtlik yalnız var-dövlətli olmaqdadır. Mən milyonları olan, uğurlu karyerası ilə qürrələnən, ancaq ailəsində ciddi problemlər yaşanan, ailə həyatı cəhənnəm əzabı olan insan tanıyıram. Və yaxud, kiloyla qızılı, nəticəsinə və kötükcəsinə belə bəs edən pul-parası olan, ancaq ağır, sağalmaz xəstəlikdən bulud kimi tutqun insan tanıyıram. Pul çox şeyi həll edir. Amma pul hər şeyi həll etmir. Urəyincə işi, babat şəraiti, gözəl ailəsi, dəmir kimi orqanizmi və hədəflərə vurmaq məharəti olan, uğura doğru addım-addım irəliləyən insan, bax, ən böyük xoşbəxt həmin insandır.

Bu gün ARZULAMAQ barədə danışacağıq:

1.     Arzulamaq

«Öz arzularınızdan bərk tutun. Onları buraxmayın!» Məşhur Amerika psixoloqu və psixoterapevti Marden Orison bu sözləri nahaq yerə deməyib ki.

Bütün böyük hədəflər, bütün nailiyyətlər ilk öncə arzu şəklində olur. Əgər siz daha yaxşı yaşamaq istəyirsinizsə, ilk öncə anlamalısınız ki, siz konkret nə istəyirsiniz. Həmin o yaxşı həyatı öncə arzularda yaratmalısınız. Əgər arzulamağı uşaq məşğuliyyəti hesab edən varsa, o, kökündən yanlışlığa yol verir. İnsan həmişə arzulamağı bacarmalıdır. Kim bunu bacarmırsa, dərhal bu qabiliyyəti özünə qaytarmağa çalışmalıdır. Biz öz istəklərimizin reallaşmasını arzulamalıyıq, arzuladıqca özümüzü daha yaxşı tanımalı, nəyə qadir olduğumuzu daha yaxşı saf-çürük etməli, ürəyimizin səsini daha yaxşı dinləməliyik.

Uğur qazanmağın əsas sirri – öz həyatın üçün bütün məsuliyyəti öz üzərinə götürməyindir, onu idarə edə bilməyindir. Hər bir insan öz həyatının ağası ola bilmir, bu faktdır. Bəziləri ona görə işə gedir, ona görə yemək yeyir, ona görə televizora baxır, ona görə qəzet oxuyur, ona görə internetə girir, ona görə dost-tanışla ünsiyyətə girirlər ki, buna sadəcə adət ediblər. Onların monoton, şablon həyatlarında hər gün hər şey sadəcə təkrarlanır. Belələri arzulamaqdan məhrum olan insanlardır. Onların yekcins ömür kitablarında heç vaxt nə zavyazka, nə razvyazka, nə də kulminasiyaya rast gəlinməyəcək.

Arzulara gen-bol imkan verin ki, yaransınlar, böyüsünlər, şaxələnsinlər. Özünüzə tək gözəl güzəran, var-dövlət, yaxşı iş, son dəb avtomobil, yaraşıqlı villa kimi maddiyyat arzulamayın, özünüzə yaxşı dostlar, böyük incəsənət uğurları, elmi kəşflər, idman qələbələri, karyera nailiyyətləri, kəsəsi, zirvələr arzulayın. Unutmayın, uğur yolunun startı arzulamaqdan keçir.

Qarşıya məqsəd qoymaq- növbəti gün bu barədə bəhs edəcəyik!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.11.2023)

Sərtyel, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Rəiyyətin bir gözü həmişə marketlərin endirim lövhələrində olar, hamı çalışar, 3-5 qəpik ucuzlaşan mallardan alıb feyziyab olsun. O cümlədən də mənim. 

Məsəlçün, əvvəlki illər 13 manata aldığımız Yeni Zelandiya kərə yağını indi endirimlə 17 manata ala bilməyimizə (deməzsənmiş, hazırkı qiyməti 18 imiş) sevinməyib neyniyək? Rahat marketlə Araz marketin ötənilki endirim kitabçaları ilə builkini müqayisə edəndə adamın lapdan ürəyi tutur. 

Ötən il filan şirkətin 25 faizlik xamasının 200 qramı 1,50 manat idisə indi qıpqırmızı 1,90-a satılır. Və bizə xoş rifah bəxş edib endirimlə 1,70-ə satırlar. 

50 manatlıq alış-veriş edənlərə olan xüsusi endirimlər isə lap göz oxşayır. 

Bazarstor isə böyük məbləğdə alış-veriş edənlərə bir kiloqram narı hardasa 35 qəpiyə satır. 

Ağlıma bu endirimləri və hədiyyələri bu cür parodiya etmək gəldi.

Məsələn: “Tükkəzban” hipermarketində misli görünməmiş endirim. 2 kiloqram qara kürü alana (kiloqramı 1550 manatadır) 1 kiloqram soğanın kolosu 65 qəpik deyil, 59 qəpiyə. 

Məsələn: “Fatmanissə” avtosalonunda bəşəriyyətə sığmayan endirim. 2 ədəd “Qalenvagen” avtomobili alana (bir ədədinin qiyməti 375 min manata) 1 ədəd brelok (qiyməti 2 manat) hədiyyə. 

Endirimlər həyatımızın mənasıdır. Təki hər yerdə endirim görək. 

Təkcə maaşlara endirim tətbiq edilməsin amma. Çünki onların endiriləsi yeri yoxdur.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.11.2023)