Dəyərli oxucularımız. “Mütaliə saatı” rubrikasında “Ədəbiyyat və incəsənət” sizlər üçün yeni romanın yayımlanmasına başlayır: Fəxrəddin Qasımoğlu, “İkibaşlı əjdaha”!

«Son gecə» və «On ikiyə işləmiş» adlı iki biri-birindən maraqlı romanlarla debüt edən yazıçının hər iki romanı portalımızda dərc edilib. Əminik ki, Fəxrəddin Qasımoğlunun “İkibaşlı əjdaha”sını da bəyənəcəksiniz.

 

Qapını arxadan bağlayan adam pıçıltı ilə dedi:

-Keç içəri, evdə danışaq.

İrəlidə mavi kostyumlu, ardınca ev sahibi kiçik həyəti keçib evə girdilər. Evin ortasında qoyulmuş masada yerlərini rahatladıqdan sonra ev sahibi yenə pıçıltı ilə davam etdi:

-Vəziyyət qəlizləşib. Sən də son dərəcə ehtiyatlı ol.

Bunu deyib ev sahibi ona bir zərf uzatdı.

Qonaq zərfi alıb cibində gizlətdi.

Ev sahibi yenə sözünə davam etdi:

-Zərfi sənə məlum ünvanın poçt qutusuna atarsan. Sonra evə gedirsən. Bu gündən evdən bir addım da kənara atmırsan. Adamımız istənilən vaxt əmanətin dalınca gələ bilər. O, xəbərdarlıqsız gələcək, bilirsən. Nəsə səhv getsə, özündən küs.

Son sözlərdən mavi kostyumlunun bədənini soyuq tər basdı. Qarşısındakı sakit-sakit danışan adamın nəyə qadir olduğunu o, qısa müddətdə gözəl öyrənə bilmişdi. Ona görə də tələsik cavab verdi:

-Arxayın ol. Evdən bir addım da kənara atmayacam.

-Elə isə, daha tərpən.

Birlikdə ayağa qalxdılar. Bir dəqiqədən sonra qonağı yola salıb qapını arxadan bağlayan ev sahibi həyətin ortasında dayanıb bir siqaret yandırdı. Siqaretinə dərin bir qullab vurub tüstünü sinəsinə çəkdi. Sonra əlini cibinə salıb telefonunu çıxardı.

* * *

Mahirin zəngi gözlədiyimdən tez gəldi. Onun heç iki saat keçməmiş zəng edərək dediklərini maraqlı adlandırmaq sadəcə bu məlumata qarşı insafsızlıq olardı. Dedikləri olduqca maraqlı idi.

-Bəxtiyar, sənin maraqlandığın adamın, yəni Sərxan Nağıyevin meyiti dünən səhər saatlarında şəhər qəbiristanlığında tapılıb. Elə dünən də yarıldıqdan sonra axşam saatlarında morqdan təhvil verilərək qohumları tərəfindən dəfn olunub. Ekspertlərin verdiyi rəyə əsasən o, sentyabr ayının iyirmi altısından iyirmi yeddisinə keçən gecə ürəyindən vurulmuş bir bıçaq zərbəsi ilə öldürülüb. Sənin istədiyin məlumatlar hazırlanarkən meyit hələ aşkar olunmadığından, tapılandan sonra isə şəxsiyyətini müəyyən edilməsi xeyli vaxt apardığından bundan xəbərimiz olmayıb.

-Meyitin üzərində nə olub?-ilk sualım bu oldu.

-Səni cib telefonu maraqlandırırsa, olmayıb. Ev açarı, yüz on iki manat pul, barmağındakı qızıl üzük, siqaret və alışqan, bir də cib dəsmalından başqa üzərində heç nə olmayıb.

-Meyiti kim aşkar edib?

-Qəbiristanlığın gözətçisi.

Bu gün sentyabrın iyirmi doqquzudur. Əgər meyit dünən, ayın iyirmi səkkizində səhər saatlarında tapılıbsa, deməli, otuz saatdan çox vurulduğu yerdə qalıb. Bunları fikirləşib növbəti sualımı verdim.

-Ehtimal etsək ki, meyitin orada qaldığı müddətdə kimsə gözətçidən əvvəl onu görüb və telefonunu götürüb, onda bunu edən adam xislətinə uyğun olaraq üzüyü də, pulları da götürmüş olmalıydı. Ancaq bunu etməyib. Deməli, öldürən hər kimdirsə, məhz telefonu orada qoymaq istəməyib.

-Razıyam,-Mahir yenə qısa cavab verdi.

-Ayrıca, Sərxanın qətlə yetirildiyi tarixə fikir ver, bu sənə heç nədən xəbər vermir ki?

-Özü də necə bir şeydən xəbər verir-Mahir də mənim tonumda cavab verdi: Bizim üçün vaxtın işə düşdüyü bir gündə, sentyabrın iyirmi yeddisində adı araşdırmamızdakı məlumatlarda keçən birinin qardaşının vaxtına son qoyulur.

-Deməli, buz qırılmağa başladı, cənab polkovnik.

-Razıyam, Bəxtiyar. Buz nəhayət ki, çat verdi.

Gecədən dönə-dönə təhlil etdiyim yeddi keçmiş məhkum barədə olan məlumatları əzbərdən xatırlayırdım. Lazım olanları bir daha tez yaddaşımdan keçirdim:Tərxan həbs olunandan sonra həyat yoldaşı uşaqları ilə birlikdə onu atıb gedib. Qardaşı Sərxan isə heç vaxt ailə qurmayıb. Ataları çoxdan dünyasını dəyişib. İki qardaş yaşlı anaları ilə ata evində yaşayıblar. Həbsdən çıxan Tərxan təxminən il yarım əvvəl dünyasını dəyişib. İndi də Sərxanın qətlə yetirildiyi məlum olub.

Alınan məlumat həqiqətən çox gözlənilməz idi. Mahirin susması onun səhərdən nəyə işarə vurduğumu başa düşməsi, indi də eynilə mənim düşündüklərimi təhlil etdiyi anlamına gəlirdi. Sükutu birinci mən pozdum:

-Təcili bütün mobil operatorlara sorğu verin. Son iki ildə hər iki qardaşın istifadəsində olmuş nömrələr haqqında cavab tələb edin. Cavablar ən xırda məlumat belə nəzərdən qaçırılmadan, ən qısa müddətdə verilsin.

-Sorğuları şifahi verəcəm. İki saata cavablar bizdə olacaq.

* * *

 Səhər saatlarında mindiyi yerdə avtobusdan düşən mavi kostyumlu adam dayanacağın yaxınlığındakı ərzaq mağazasına girdi. Yarım saatdan sonra əlində bir neçə dolu zənbillə oradan çıxıb evinə tərəf yan aldı. Qeyri-müəyyən bir müddətdə evini tərk etməmək tapşırığı almış bu adam, ərzaq ehtiyatını tutmaq üçün əlinə gələni alıb zənbillərə doldurmuş, indi bu dolu zənbillərin ağırlığı altında ayaqlarını zorla sürüyürdü. Nəhayət mağaza ilə evinin arasındakı məsafəni qət edib açarı çıxarmaq üçün zənbilləri yerə qoydu. O, bu ikimərtəbəli evdə tək yaşayırdı. Evin qapısını açıb zənbilləri götürdü və içəri keçdi. Arxasınca ayağı ilə itələyib örtdüyü qapının kilidi avtomatik olaraq bağlandı. Zənbilləri yerə qoymadan ayaqqabılarını çıxarıb mətbəxə keçdi.

Evə gəlməmişdən qabaq lazımı ünvana gedib ona verilmiş zərfi tanış mənzilin poçt qutusuna atmışdı. Daha görüləcək bir işi qalmamışdı. Aldıqlarını yerbəyer edib dincələcəkdi. Ona gözləmək tapşırılmışdı.

* * *

Bütün qurumlar hərbi rejimə keçdiyi üçün operativlik ikiqat sürətlə təmin olunurdu. Lazım olan məlumatı Mahir iki saatdan da az vaxtda əldə edə bilmişdi. Təhlillər əsasında yaranmış ehtimalımın doğruluğunu təsdiq edən bir fakt artıq ortaya çıxmışdı-diqqət mərkəzimə düşən Sərxan Nağıyev ölü halda tapılmışdı. Özü də müharibənin başlayacağı gecə qətlə yetirilmişdi. Az əvvəl mobil operatorlardan alınan son cavablarla doğru yolda olduğumuzun bir təsdiqini də tapmışdıq. Ehtimalımın tam doğruluğunu təsdiq edən yol isə, oğlunu itirmiş dərdli ana ilə söhbətdən keçirdi. Təcili Sərxanın anası ilə görüşmək tələb olunurdu. Böyük ehtimalla indi qohum-əqrəba, qonşular dünən oğlunu dəfn etmiş, tək qalmış ananın başına yığışıb. Ancaq başqa çarə yox idi. Az əvvəl zəng etmiş Mahir alınan cavabların nəticə verdiyini deyib, oraya birlikdə getməyi təklif etmişdi.

Hazırlaşıb onu gözləyirdim. Tez gələcəyini bilirdim. Belə də oldu. Heç on beş dəqiqə keçməmiş Mahir gəldi və birlikdə bizə lazım olan ünvana yollandıq. Bizi çətin söhbətin gözlədiyi məlum idi. Ancaq belə hallarda dialoqun necə qurulacağını, həqiqəti üzə çıxarmaq üçün hansı üsullardan istifadə olunduğunu ikimiz də gözəl bilirdik. Bircə «əmma» var idi ki, söhbət edəcəyimiz adam cəmi bir gün əvvəl övladını torpağa tapşırmış yaşlı ana idi. Ona görə də seçəcəyimiz sözlərdə son dərəcə diqqətli olmalıydıq.

Bütün yas düşmüş evlərdəki kimi getdiyimiz evin də həyət qapısı laybalay açıq idi. Hələ içəri girməmiş həyətdə qaynadılan samovarın tüstüsünün iyi burnumuza vurdu. Qapıdan keçib bizi qarşılayan gənclə salamlaşdıq. Həyət kifayət qədər böyük idi. Salamımızı alan gənc bizi yuxarı başda, iri tut ağacının altında qoyulmuş masaya dəvət edib kimisə işarə ilə çağırdı. Oradan yaxınlaşan orta yaşlı kişinin müşayiəti ilə uzun masanın arxasında oturmuş kişilərin yanına gəldik. Salamlaşıb başsağlığı verdikdən sonra masaya əyləşdik. Mollanın verdiyi fatihədən sonra salavat çevirib mərhuma rəhmət dilədik. Öz-özlüyümdə, əgər ehtimalım təsdiqlənərsə, bu rəhməti geri götürəcəyimi qət etdim. Məclisdə xeyli adam var idi. Bayaq bizi qarşılayan gənc yaxınlaşıb gətirdiyi iki stəkan çayı qarşımıza qoydu və yenə də samovarın yanına qayıtdı.

Mərhumun anasının adı Səyyarə idi. İçəri girən kimi Səyyarə xanımı soruşub onunla söhbət etmək istədiymizi demək yaxşı qarşılanmazdı. Belə işlərdə mentaliteti nəzərə almaq mütləq idi.

 

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(01.03.2024)

 

 

 

 

Əlibala Məhərrəmzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Biz bir neçə gün ərzində biznesdə, peşə fəaliyyətində uğur qazanmağın yolunu göstərən ən çox tələb olunan kitablardan 10-na nəzər yetirdik. İndi də gəlin, ümumiyyətlə adi insanı uğurlu insana çevirən, insanın düşüncə tərzini, adət və xasiyyətini, xarakterik cəhətlərini dəyişən ən populyar kitablardan 10-na nəzər yetirək.

Bu kitablar, əziz oxucularım, insanlara düzgün istiqamət verir, sürətli və keyfiyyətli dəyişikliklərə bir təkan olur.

Beləliklə, seçdiyim növbəti 10-luğu sizlərə təqdim edirəm.

 

Con Maksvell, «Uğurlu insanlar necə düşünür».

Həm də korporativ inkişaf və şəxsiyyət məsələləri üzrə məşhur natiq olan bu motivasiya spikeri düzgün, məhsuldar düşüncə tərzinə malik olmağı uğur qazanmaq yolunda ən vacib şərt hesab edir.

Con Maksvel iddia edir ki, eqoist o şəxs deyil ki, özü barədə çox düşünür. Eqoist o şəxsdir ki, başqaları barədə az düşünür.

Onun aləmində düzgün düşüncə tərzinə malik olmağın bir neçə yolu var:

 - Çalışın ki, sizin sözlərinizlə işləriniz heç zaman ziddiyyət təşkil etməsin.

 - Xırda hesab etdiyiniz hərəkətiniz başqalarına çox ağır təsir edə bilər. Çatılmış qaşlar əvəzinə gülümsəməyinizlə siz kiminsə gününü bayrama döndərə bilərsiniz.

 - Əksər insan odu odla söndürmək, ağrıya ağrıyla cavab verməyə meyilli olur. Amma incidilmiş adama cavab zərbəsi yetirmək, yerə yıxılanı vurmaq kimidir.

 - «Mumkünsüzdür» fakt deyil, rəydir. «Mümkünsüzdür» bəyanat deyil, çağırışdır. Potensialdır. Müvəqqəti haldır. Heç nədir!

 - Hər bir çətinlikdə imkanlar gizlənir. Və hər bir imkan da çətinlikdən keçir.

 - Uğurun ən əsas formulası insanlarla necə münasibət qurmağı bilməkdir.

 - Ondan qorxmayın ki, həyatınız bitəcək. Ondan qorxun ki, o heç vaxt başlamayacaq.

 - Sabahkı uğurun ən qorxulu düşməni bugünkü uğurdur.

 - Saat 10-a kimi xoşagəlimli olsanız bütün gününüz yağ kimi gedər. 

Uğurlu və adi insanın fərqi onların uğursuzluğa münasibətindədir.

İstəkli oxucularıma onu da söyləyim ki, amerikalı kilsə xadimi, 24 kitab müəllifi Con Maksvell həm də dünyanın ən məşhur liderlik məsələləri üzrə ekspertlərindən biridir.

 

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(01.03.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gün nəsr vaxtıdır, sizlərə Sadiq Qarayevin “Bağbanın hekayəsi” adlı hekayəsi təqdim edilir.                                                            

 

         – Hasarların diblərini də dərmənlayarsan ha, qarışqa-zad olur! – ayağını ayağının üstə aşırıb çay içə-içə telefondakı prikollara baxıb gülən, hərdən də onunla dindən, halallıqdan danışan, keçəl, ağ buxaqlı adam dilləndi. İstədi desin ki, şərtdə hasarın dibi yox idi, amma gözünün önünə daxmasının günü-gündən genişlənən çatları gəldi, bir də gördüyü işdən alacağı əlli manat... Bir xeyli susandan sonar başı ilə razılaşdığını bildirdi... Min beş yüz düzəldib öz həyətində yeni ev tikməyə mane olan, üç-beş kubik hörüləndən sonra gəlib uçurdan dəstənin başçısı, balcaboy, arıq, qarasifət, tülkügöz, at mədəli məmura rüşvət verməliydi... Hesabladı ki, əllinin iyirmisini xərcləyər, otuzunu yığar... Əlli dəfə bu cür iş düşsə, tikintiyə icazə ala bilərdi...

         İş qurtaranda, keçəl, ağ buxaqlı adam sözünün üstündə durmadı, israfçılığa, qənatə, halallığa aid xeyli "ibrətamiz" misallar gətirib mübahisə elədi, otuz manatdan artıq bir qəpik də vermədi…

         Ordan ayrılanda qolları yanına düşmüşdü, susuzuluqdan da yanırdı. Yolüstü çay içmək istədi. Qarşısına çıxan kafeyə döndü. Dedilər, burda tək çay verilmir, gərək yemək də yeyəsən. Həyətdəki ağacların altında səliqəli, ağ süfrəli masalarda yer də yox idi... Nəhayət, boynundan adı, soyadı, vəzifəsi asılmış biri yaxınlaşıb, küncdə ona yer göstərdi... Limonlu çaydan dalbadal üç armudu stəkan içdi, utanmasa üç stəkan da içərdi. Öz-özünə düşündü ki, yox, hələ bu dünyada yaxşı insanlar  var, dünya ona görə dağlımır...

Sərin meh əsirdi, süfrəyə qoyulmuş qozdan, badamdan, şirniyyatdan yeyə-yeyə dincəlir, kök, bəstəboy, dörddodaqlı qadının oxuduğu ara mahnılarına heyranlıqla qulaq asırdı. Müğənni qadın masalara yaxınlaşıb başını əsdirir, adamlar üçdən-beşdən əllərinə gələni verib könlünü xoş edirdilər.

Ona yaxınlaşanda arxa tərəfdki masadan gülüşmə səsləri gəldi, çönüb baxdı. Onlar idi, ev tikməyinə  imkan verməyən, üst-üstə hördüyü daşları təpikləyib uçuran "alçaq könüllü" adamlar… Masalarının üstündə barmaq qoymağa yer yox idi.  Kabablar, içkilər, meyvələr, yanlarında da subtropik, giləmeyvəli, gülüşü səbzəli xanımlar...

İçi, çölü kiçik boylu, qaraüz başçı adam onun geri çönüb baxmasına əsəbiləşdi, lakin tanıyanda gülüb dedi: “Yalvarıb özünü öldürürsən ki, pulum yoxdur, gör gəlib harda yeyib-içirsən? Sənin kimiləri  yaxşı tanıyıram...”.

         Yemək sözünü eşidəndə elə bil yuxudan ayıldı. Evə getməliydi, səhər uşaqların anası deyirdi ki, səhər yeməyinə heç nə yoxdur. Pul alsan, uşaqlara yeyəcək al.

O cəld iki manat çıxarıb çaynikin altına qoydu. Restoranın qapısına çathaçatda kiminsə çağırdığını eşitdi, çönüb baxdı. Həmin "yaxşı adam" idi. Elə bayaqkı kimi, gülə-gülə ona çek uzatdı. Alıb baxdı, "25 manat 50 qəpik" yazılmışdı…

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(01.03.2024)

 

 

 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Təranə Dəmirin ustad şairimiz Qulu Ağsəs barədə qeydlərini təqdim edir. 

 

Bu dəfə şair-publisist, neçə ildi "Ulduz"un yükünü çiyinlərində sevə-sevə daşıyan Qulu Ağsəs haqda tamam fərqli yazı yazmaq istədim. Heç şeirlərindən də misal gətirmək fikrim yoxdu bu dəfə... Sadəcə özündən danışmaq istəyirəm. Düşündüklərimi üzünə deyə bilmirəm (ayağı yer tutar deyə), heç olmasa gizlində danışım. Heç Qulu da bu yazının fərqli olduğunu bilməyəcək. Bir az eynəyi güləcək, vəssalam. Bilirəm. Tanıyıram axı. Bəzən təlatümlü, bəzən sakit şairin çoxlarının düşündüyü kimi nə eqosu var, nə təkəbbürü. Bir özüdü, bir də sözü. Anlayançün uşaq kimi safdı, başa düşməyənçün daş, qaya. Əvvəlcə mən də onun içində gizlənən o uşağı duya bilmirdim. İnciyirdim, incidirdim. Sonra eynəyiylə, daha sonra səsiylə, ən sonda sözüylə tanıdım Qulu Ağsəsi. Özündən də yaxşı tanıdım. Hərf-hərf, heca-heca, sətir-sətir anlatdı özünü və anladım ki, nöqtədən sonra vergül olmur.

Qulu Ağsəs hər adama etibar etməz, etibar etdiyinəsə axıracan güvənər. Bacarmadığı işin qulpundan yapışmaz, amma söz verdisə, edər. Dünya dağılsa da, eləyər. Ona zorla heç nə etdirə bilməzsən. Gərək özü istəyə. Ürəyinə bir şey yatmadısa, vəssalam. Bircə dəfə deyər sözünü. Amma sözü də daşdan keçər.

Tərifi inandığı adamdan qəbul edər ancaq. Səsindən tutarsan ürəyindən keçənləri. Onun paltarı da, çantası da, eynəyi də adamla danışar. Özü də şeircə. Adamın üstü, başı şeirdi elə... Gözlərində doğar əvvəlcə şeir, sonra ürəyində, daha sonra barmaqlarında. Sirlidi. Yerişi, duruşu, gülüşü, baxışı - hamısı sirdi. Özünü bircə özü çəkər, kimsəyə etibar etməz.Ya da qıymaz kiməsə. Bəlkə, özünə qıymaz Qulu Ağsəs. Susa-susa danışar bəzən. Susa-susa qışqırar, susa-susa küsər, susa-susa barışar, susa-susa ağlayar, susa-susa gülər, susa-susa axtarar, susa-susa gözləyər. Səssizliyinin öz dili var şairin. Tənhalığında bircə özüylədi. Heç kimə borclu qalmaz. Bircə borcu Tanrıyadı. Ürəyindən keçənləri dilinə gətirməz. Hünərin var, onu səssiz anla. Kiməsə bənzəməyi sevməz. Elə özünə bənzəyər həmişə. Çox dostu yoxdu. Ən yaxın dostu sözüdü. Sözüylə nəfəs alar sadəcə. Gizlində yazar, gizlində pozar. Hər kəs anlamaz quş dilini. Mükəmməlliyə qaçar. Yazdığını min dəfə özünə oxuyar. Varağa oxuyar, divara, tavana, qapıya, pəncərəyə oxuyar. Pıçıltısını uzaqdan eşidərsən. Hay-küyü sevməz. Elə hamıyçün da yazmaz Qulu Ağsəs. Heç hamı kimi düşünməz də. Elə hamı da onun kimi düşünə bilməz. Eynəyindən oxuyarsan ürəyindən keçənləri. Zarafat deyil. Onun qəhrini o eynəkdi çəkən elə. İkisi də bir-birinə vəfalıdı. Bir də əl çantasıdı ona dözən... Heç yanından əskik etməz. Hara getsə, özüylə daşıyar. Nə o, çantaya yükdü, nə çanta ona. Yollaşıb gedirlər.

Yeriyəndə qolları özündən qabaqda qaçar. Elə bil ki, ayaqlarına yol açar qolları. Sükutunun içində şeir doğular. Elə gözəl yiyə durar ki sözünə. Sözünün ağasıdı axı. Onu özündən heç kim çıxara bilməz, bircə özündən başqa. Sözü balası kimi sevər, amma özünə deməz. Dedim axı, Qulu Ağsəs fərqlidi. Hərdən elə söz çıxar ki ağzından, məəttəl qalarsan. Sözü bişirənlərdən deyil axı. Fərasəti yoxdu bu sarıdan. Bər-bəzəkdən uzaqdı. İnnən belə istəsə də, bəzək vura bilməz fikirlərinə. Necə düşünürsə, elə danışır. Uçurub dağıtdığını da özü yığışdırar. 55 ildi bir üzü var. Min şükür...

Bilmirəm yazı necə alındı. Amma bir az Qulu Ağsəsə bənzədi, deyəsən.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(29.02.2024)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində növbəti dəfə şeir vaxtıdır, sizlərə Namiq Hacıheydərlinin şeirləri təqdim ediləcək.

 

RUHUMUZ UCADIR...

 

Ürək döyüntünü dinlədim bu gün

Baş qoyub ətirli sinənin üstə.

Söz ilə, and ilə qurmuşuq düyün

Eşq ilə süslənmiş dünənin üstə...

                   

Arada yüz dərə, yüz dəniz olsun,

Bir gün yollarımız yovuşmalıdır.

Əyər yer üzündə birləşəmməsək,

Göylərdə ruhumuz qovuşmalıdır.

 

Gəlsin üstümüzə kədər sel kimi,

Dünyalar yığılsın lap bizə qarşı.

Qaranlıq işığı söndürə bilməz,

Gecələr ha çıxsın gündüzə qarşı...

 

Bizi qorxutmayır tufan, qasırğa,

Əzablı yolları azmı getmişik?

Bəzən başımıza balta vurublar,

Yenə var olmuşuq, yenə bitmişik.

 

Dərəyə dartsınlar, düzə çəksinlər,

Ruhumuz ucadır, yerlərə sinməz.

Nadanlar nə bilsin Ulu Tanrının

Uca yaratdığı göylərdən enməz...

 

Göylər deyir ki;

 

Şairləri əzilən bir şəhərə

Göydən mələklər qarğış yağdırar,

Qutsal Ruhlar narahat dolanar bu şəhərin üzərində.

Bir gün bəlanın mütləq olduğunu bildikləri üçün

Bəla var qarşıda;

Tufan, qasırğa,

Bir də cana doymuş Xəzərin üsyanı var qarşıda.

Qara qanını içib, gününü qara edənlərə qəzəb püskürəcək

Bir gün...                                                                                       

Günahkar şəhərin nəfəsindən

Zaman-zaman udduğu murdar zibillər

Qasırğaya qarışıb geri dönəcək;

Çırpılacaq üzlərə,

Göylər qəzəblənəcək,

İldırımlar nərə çəkəcək,

Şimşəklər toqquşacaq...

Hər şey bir anda baş verəcək;

Şiddətli külək, qasırğa, tufan,

Bir də Xəzərin şahə qalxmış dalğaları...

O zaman

Qurtuluş olmayacaq,

Tikdiyiniz evlərə nicat olmayacaq;

Şüşələri qırılacaq,

         qapıları yıxılacaq,

                   daşları uçacaq

o zaman üçün

yeni evlər tikin;

bünövrəsi halaldan,

daşları yaxşılıqdan,

qapısı sevgidən olsun!

və...

Şairləri incitməyin...

                                     

                  

SƏN MƏNİM KİMİMSƏN?

                             

Hara baxsam, təkcə səni görürəm,

Yolumsan, Yerimsən, Göyümsən axı.

Niyə səni  mən bu qədər sevirəm?

Sən mənim kimimsən, nəyimsən axı?!

                                                        

Masmavi göylərdə ağappaq bulud,

Günəş də, torpaq da, külək də sənsən.

Ağaca, çiçəyə can verən su da,

Çiçəkdə ətir də, çiçək də sənsən.

 

Qovuşdu, birləşdi iki saf bulaq,

Bir bahar günündə axar çay oldu.

Xəbərsiz doğulduq bir-birimizdən,

Bax, ancaq ruhumuz əkiztay oldu.

 

Ulduz arxasından enib gəlibsən,

Atadan, anadan yaranmamısan.

Sənin sığalını mələklər çəkib,

Sən bəşər əliylə daranmamısan.

 

Niyə baxışınla alışar sinəm?!

Harandan od alır bu odum mənim?!

Qanadım deyilsən, ancaq bəs nədən

Qəmlənsən, qırılar qanadım mənim?!

 

Üzündə qəm, gözündə nəm görünsə,

Aldığım nəfəs də daşa çevrilər.

Sənin içindəki ağrı-acılar,

Mənim gözlərimdə yaşa çevrilər.

 

Biz qoşa bədəndə bütöv canıqmı?

Dodağın qurusa,

         ciyərim yanar.

Ayrıyıq, uzağıq, bəs niyə ruhum

Sənin varlığını varlığım sanar?!

 

Sənin ayağına batan bir tikan

Mənim ürəyimi qanatmış, gülüm!

Anladım... Bir kökdən yaranmasaq da,

Ruhumuz bir kökdən boy atmış, gülüm...

 

Ruhu doğmalardı qohum olanlar,

Bir ata-anadan doğulan deyil.

Var olan dipdiri ruhu olandı,

Ayağı, əlləri sağ olan deyil.

 

 

QALDIMI?

 

Bir zaman içində yanan alovdan,
İçdə qığılcımın, közün qaldımı?!
Ürəyin büsbütün söz dəniziydi,
Ürəkdə Eşq dolu  sözün qaldımı?!

 

 

Təmizlə dünyanı, dara, yu, eşqim!

Ruha sığal çəkər mənim qu eşqim.

Deyirdin, minillər sönməz bu eşqim,

Eşqindən nişanə,  izin qaldımı?

 

 

Yalan ah – üzlərdə yalançı boyaq.

Vaxtsız yorulmağın adın nə qoyaq?!

Bu uzun yolları gedəcək ayaq,

Bu yükə dözəcək dizin qaldımı?!

 

Dünya dəmirçinin qaynar kürəsi –

Yandırar ağ bayraq qaldıran kəsi.

İrəli getməyə yaşam həvəsi,

Geriyə dönməyə üzün qaldımı?!

 

 

Döndü tarixlərə o çağ, deyəsən,

 Açdın qədərinə qucaq, deyəsən...                                              

...İçində sönübdü ocaq, deyəsən;

Barı özünsənmi, ÖZün qaldımı?

 

                                     

KİŞİLƏR VAR İDİ...

 

Kişilər var idi bu yer üzündə,

Bir elin yükünü çəkən kişilər.

Quduz sultanlara qılınc sıyırıb

Yetim qarşısında çökən kişilər.

 

Babalar var idi, bir kəlmə sözü

Qan söhbəti bağlamağa bəs idi.

Nənələr var idi, nənə deyirəm;

Təpədən-dırnağa nur kündəsiydi.

 

Qadınlar var idi, şimşək baxışlı,

Qanında yüz ərin qeyrəti vardı.

Nə oldu, necoldu ülvi adamlar,

Torpaqmı gizlədi, yelmi apardı?!

 

Oğullar var idi, qaya parçası,

Ölsələr, harama yanaşmazdılar.

Qurban gedərdilər namus üstündə,

Namusdan bir kərə danışmazdılar.

 

Obalar var idi, barlı-bəhərli,

Bir giriş, bir çıxış cığırı vardı.

Gələn yolçuları hələ uzaqdan

Təndir çörəyinin ətri vurardı...

 

...Günəş həmin Günəş, Ay həmin Aysa,

Bəs niyə dəyişdi bu cahan belə?!

Kök həmin kökdüsə, soy eyni soysa,

Nədən cılızlaşdı bəs insan belə?!

                                              

                                                       

HƏLƏ Kİ NİDAYAM

 

Dan yeri ağarır, oyağam hələ,

Nə gözlər yumulur, nə qəlb dincəlir.

Açılmaz səhərim ta innən belə,

Baxma üfüqlərdə günəş yüksəlir...

 

Dostları min olsun, nə faydası var?

Əgər tənhadısa ruhu insanın?

Duyulmaz oldusa, bir qaydası var,

Yüksələr göylərə ahı insanın.

 

Din gəzdim, ruhuma dinclik aradım,

Sonunda gördüm ki, özüm dinmişəm.

Yerlərdə, göylərdə min sirr aradım,

Dünyanın ən böyük sirri mənmişəm.

 

İnsan sirr, ömür sirr, bu yer, bu göy sirr,

Beşikdən qəbrəcən sirri açılmaz.

Sabah nə olacaq, bir kimsə bilmir;

Yazısı dəyişməz, qədər – qaçılmaz.

 

Nə olsun milyondu hər yerdə sayı,

Milyonlar içində təkdi hər adam.

Bu göylər altında, bu yer üzündə

Bəxtəvər olmadı hələ bir adam...

 

...Nə arzu tükəndi, nə də ki dərdim,

Yaxşı ki, dərd boyda min xəyalım var.

Ömrü palaz kimi yollara sərdim,

Göylərə verəcək çox sualım var.

 

Hələ ki nidayam bu yer üzündə,

Heyrətlər içində çoxmu qalacam?!

Ömrümə qoyulan işarə kimi,

Ömrümün sonunda sual olacam...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(29.02.2024)