Super User
Yardımlıda kinosevərlər üçün töhvə hazırlanır
O cümlədən bölgə əhalisinə Azərbaycan mədəniyyətini təbliğ edən “Yardımlı Xeyriyyə Cəmiyyəti” üzümüzə gələn ay bu dəfə kinosevərləri sevindirəcək.
Cəmiyyətin sədri Elman Mustafayevin “Ədəbiyyat və incəsənət” portalına verdiyi məlumata görə, noyabrın 14-ü saat 12:00-da Yardımlı rayon Mərkəzi Mədəniyyət Evində tanınmış jurnalist-publisist Arif Əliyevin ssenari müəllifi olduğu, mərhum rejissor Rövşən Almuradlının ərsəyə gətirdiyi “Əsgərlər unudulanda ölürlər” filminin nümayişini keçirəcək.
Həmin gün üç görkəmli ziyalı - professor Qulu Meherremli, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin sədri Elçin Şıxlinski və tanınmış publisist Arif Əliyev Yardımlı ictimaiyyətinin qonağı olacaqlar, ictimaiyyəti düşündürən sualları cavablandıracaqlar.
Təşkilatçılar yardımlıları bu tədbirdə iştirak etməyə dəvət edir.
“Əsgərlər unudulanda ölürlər” filminin qısa məzmununu oxucularımıza çatdırırıq:
Filmdə 1920-ci ildə Azərbaycana təcavüz etmiş 70 minlik XI Qırmızı Ordunun qarşısına birinci çıxan və son nəfəsinədək düşmən qarşısından çəkilməyən Yalama qarnizonunun 350 igid əsgərinin taleyindən bəhs edilir. Xatırladaq ki, qarnizonun 350 əsgəri 70 minlik işğalçı ordunun zərbəsi qarşısında Yalama döyüşü zamanı iki saat duruş gətirmiş və son nəfəsinə qədər mövqeyindən çəkilməmişdir.
“Eurovision 2022”nin iştirakçı ölkələri açıqlanıb
İtaliyanın Turin şəhərinin ev sahibliyi ilə gələn ilin mayında keçiriləcək 66-cı “Eurovision” mahnı müsabiqəsində 41 ölkə iştirak edəcək.
AzərTAC xəbər verir ki, Avropa Yayım Birliyi (EBU) və İtaliyanın “Rai” televiziya kanalının təşkilatçılığı ilə keçiriləcək dünyanın ən böyük canlı musiqi tədbirinin yarımfinalları 2022-ci il mayın 10-12-də olacaq. “Eurovision 2022”nin finalı isə mayın 14-də İtaliyanın ən böyük qapalı arenalarından olan “PalaOlimpico”da keçiriləcək.
Builki müsabiqə ilə müqayisədə gələn il iştirakçı ölkələrin sayı 39-dan 41-ə yüksələcək. Həmin 41 ölkənin 36-sı yarımfinallarda yarışacaq. Fransa, Almaniya, İspaniya, Böyük Britaniya və ev sahibi İtaliya isə birbaşa finaldan yarışmaya qoşulacaq.
“Eurovision 2022”də iştirak edəcək ölkələr və yayım hüququna malik televiziya kanalları aşağıdakı kimidir. Azərbaycan (“İctimai TV”), Almaniya (“ARD”/”NDR”), Albaniya (“RTSH”), Avstraliya (“SBS”), Avstriya (“ORF”), Belçika (“RTBF”), Bolqarıstan (“BNT”), Böyük Britaniya (“BBC”), Çexiya (“CT”), Danimarka (“DR”), Estoniya (“ERR”), Finlandiya (“YLE”), Fransa (“FT”), Gürcüstan (“GPB”), Yunanıstan (“ERT”), İslandiya (“RUV”), İrlandiya (“RTE”), İsrail (“KAN”), İtaliya (“Rai”), Kipr (“CyBC”), Latviya (“LTV”), Litva (“LRT”), Malta (“PBS”), Moldova (“TRM”), Monteneqro (“RTCG”), Niderland (“AVROTROS”), Norveç (“NRK”), Polşa (“TVP”), Portuqaliya (“RTP”), Rumıniya (“TVR”), Rusiya (“RTR”), San Marino (“RTV”), Serbiya (“RTS”), Sloveniya (“RTVSLO”), Şimali Makedoniya (“MKRTV”), İspaniya (“TVE”), İsveç (“SVT”), İsveçrə (“SRG SSR”), Xorvatiya (“HRT”), Ukrayna (“UA:PBC”), Ermənistan (“AMPTV”).
Qeyd edək ki, “Eurovision” mahnı müsabiqəsi 31 ildən sonra yenidən İtaliyada keçiriləcək. İtaliya “Zitti e buona” mahnısı ilə 1990-cı ildən bəri ilk dəfə bu il “Eurovision” müsabiqəsinin qalibi olub. İtaliya artıq üçüncü dəfə (1965-ci ildə Neapol, 1991-ci ildə Roma) “Eurovision” mahnı müsabiqəsinə ev sahibliyi edəcək.
“28” filminin Haaqada təqdimat olub
Haaqa şəhərinin “Valliant” teatrında “Ana Vətən” Avropa Azərbaycanlı Qadınlar Birliyi Assosiasiyasının təşkilatçılığı, Diasporla İş üzrə Dövlət Komitəsinin dəstəyi ilə Xatirə Sərdarqızının müəllifi olduğu “28” filminin təqdimatı olub.
AzərTAC xəbər verir ki, filmin təqdimatında ölkəmizin Niderland Krallığındakı səfiri Fikrət Axundov, yerli ictimaiyyətin, eləcə də bu ölkədə yaşayan Azərbaycan diasporasının nümayəndələri iştirak ediblər.
Tədbiri giriş sözü ilə “Ana Vətən” Avropa Azərbaycanlı Qadınlar Birliyi Assosiasiyasının sədri Mayisə Ağamirzəyeva açaraq film haqqında qısa məlumat verib.
Səfir Fikrət Axundov Azərbaycan, xüsusilə də onun mədəniyyət paytaxtı olan Şuşa haqqında danışıb.
Filmin müəllifi Xatirə Sərdarqızı doğma şəhərinə 28 illik həsrətindən söz açaraq, Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi altında Rəşadətli Ordumuzun azad etdiyi torpaqlarımıza, uşaqlıq xatirələrini qoyduğu Şuşadakı evlərinə qayıdışından danışıb. 28 illik həsrətdən sonra döndüyü doğma şəhərinə ilk gəlişində keçirdiyi hissləri bölüşüb.
Filmin nümayişindən sonra fikir mübadiləsi aparılıb, filmi seyr edənlər təəssüratlarını bölüşüblər.
Tədbir Muğam Televiziya müsabiqəsinin qalibi Güllü Muradovanın ifasında muğam konserti ilə davam edib.
1480 və 1908. Bu gün Ümumdünya Opera Günüdür
Bu günə təsadüf edən digər əlamətdar hadisələri diqqətinizə çatdırırıq:
25 oktyabr. Ümumdünya Opera Günü
İncəsənətin ən kübar növlərindən biri olan opera günü elə bir gündür ki, həmin gün opera truppaları peşəkar və həvəskar operasevərlərlə birgə bu incəsənət növününü ən qiymətli məziyyətlərinə önəm verirlər. Bu gününü qeyd edilməsi bir informasiya kampaniyasının təşkil edilməsidir ki, cəmiyyətin opera barədə bilgilərini artırmağa hesablanır. Bu günün təqvimə salınması təşəbbüskarları Opera America və Opera Europa təsisatlarıdır. Bəs niyə 25 oktyabr? Çünki bu gün dünyada ən məşhur opera və operettaların müəllifləri olan iki dahi bəstəkarın – Jorj Bizenin və İohann Ştrausun doğum günləridir. Opera italyan dilində iş, məşğuliyyət anlamı verir. Opera İtaliyada misteriyalarda – musiqisi epizodik işlədilən və əhəmiyyəti o qədər də yüksək olmayan ruhani tamaşalarda yaranıb. 1480-ci ildə səhnəyə çıxan Beverininin "Müqəddəs Pavelin dönməsi" ruhani tamaşası tarixin ilk operası sayılır. Azərbaycanda isə opera sənətinin əsası 1908-ci il yanvarın 12-də Üzeyir Hacıbəylinin Hacı Zeynalabdin Tağıyev teatrında səhnələşdirilən və şərq-müsəlman aləminin ilk opera əsəri olan "Leyli və Məcnun"u ilə qoyulub.
Bu gün gərək mütləq Opera və Balet Teatrına baş çəkək.
25 oktyabr. Ümumdünya Makaron Günü
Bayramınız mübarək, makaronsevərlər. Ümumdünya Makaron Məmulatları Assosiasiyası 1995-ci ildən bu günü təqvimə salmağa müvəffəq olub, dünyanın az qala hər yerində bu un məmulatını sevirlər, italyanlar isə nəinki makaronu sevirlər, hətta spaqetti deyə əzizləyə-əzizləyə ona abidə də qoyublar. Makaronu kəşf edən çinlilər olsa da onu dünyaca məşhur edən italyanlar olublar. Bir təsəvvür edin, duru tomat sousunda, hisdə qurudulmuş qızartma kolbasa dilimləri, qara zeytun və göbələklə italyansayağı bişirilmiş spaqetti, yaxud, toyuq əti ilə ağ sarımsaq sousunda dadından doymaq olmayan fettuçini. Ya da rusların donanmasayağı bişirilmiş makaronları. Yaxud azərbaycansayağı – üzərinə ya kotlet, ya da ət qoyulmuş azacıq sousda makaron qaynatması. Bu gün bir sıra ölkələrdə restoranlar müxtəlif makaron yeməkləri təklif edəcəklər. Təsəvvür edin ki, 600 cür makaron növü var. Adlarına baxaqmı? Spaqetti şnur şəklində, vermişil balaca qurd çəklində, fuzilli kəndir çəklində, konçilyi balıqqulağı şəklində, penne lələk çəklində, kapellini nazik saç çəklində, rotini spiral şəklində olur. Bu gün makaronun bayramıdır. Mənsə bu bayram günündə uşaqlığımı xatırlayıb “Stremyanka və makaron” cizgi filminə baxacağam. Çünki makaron yeməkdən əsla xoşum gəlmir.
25 oktyabr. Beynəlxalq məktəbli kitabxanaları günü
YUNESKO-nun təklifi ilə qeyd edilən bu gün insanda necə nostalji hisslər oyadır. Məktəb illəri yada düşür, məktəbin özünəməxsus toz və kif qarışıq qoxusu olan kitabxanası üçün darıxırsan. Yadımdadır, sinif qızları sevgi seirlərini, melodramları tələb edərdilər, oğlanlar “Min bir gecə” kitabından ötrü sinov gedərdi. Amma o kitabı gördüm deyən olmazdı, nə vaxt istəyərdin, kitabxanaçı “əldədir” deyərdi. Mənim ən çox marağımı cəlb edən “Vokruq sveta” dərgiləri idi, hər dəfə macal tapanda gedib ilbəil “podşivkaları” qarşıma qoyar, dünyanın ən ucqar, ekzotik, sirli ölkələri barədə məlumatlar əldə edərdim.
Çox təəssüf ki, müasir dünyamızda kitabxanalar get-gedə arxaikləşirlər. İndi şagirlər üçün mobil telefon hər bir şeyi əvəzləyir.
25 oktyabr. Görkəmli general Mustafa Nəsirovun 100 illiyi
Hərb tariximizdə xüsusi yer tutan şəxslərdən biri də Mustafa Cəfər oğlu Nəsirovdur, 1921-ci il oktyabr ayının 25-də Dərbənd şəhərində anadan olan həmyerlimiz hərbi təhsil alan kimi SSRİ üzrə bir çox yerlərdə yüksək hərbi vəzifələr daşımışdır. 1943-cü ilin aprel ayında leytenant hərbi rütbəsində DİXK-nın sərhəd qoşunlarının Qırğızıstan dairəsində komandir vəzifəsini daşımış, 1947-ci ilin fevral ayından Frunze səhərində DİN qoşunları üzrə qarnizon komendaturasının komendantı olmuş, 1952-ci ilin sentyabrından Azərbaycan sərhəd dairəsinin Göytəpə Sərhəd Dəstəsinin qərargah rəisi, Neftçala Sərhəd Dəstəsinin rəisi, 1962-1968-ci illərdə isə Naxçıvan Sərhəd Dəstəsinin komandanı olmuş, 1964-cü ildə polkovnik hərbi rütbəsi almışdır. 1968-ci ilin oktyabr ayında SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsinin Zaqafqaziya Sərhəd Dairəsi komandan müavini təyin olunmuşdur. 1972-ci ilin dekabrından SSRİ DTK-nın Zaqafqaziya sərhəd dairəsi ordusunun rəis müavini olmuşdur. 1987-ci ildə istefaya çıxan Mustafa Nəsirov, Azərbaycan Müharibə, Əmək və Hərbi Qüvvələr Veteranları Şurasının ilk sədri seçilmişdir. 1993-cü ilin avqustunda Azərbaycan Respublikası Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin sərhəd məsələləri üzrə baş məsləhətçisi təyin olunmuş və bu vəzifədə 1995-ci ilin iyuluna qədər işləmişdir. M.Nəsirov 1963-71-ci illərdə Naxçıvan MR Ali Sovetinin, 1975-95-ci illərdə Azərbaycan Respublikasının Ali Sovetinin deputatı seçilmişdir. 1990-1995- ci illərdə Azərbaycan Respublikasının Ali Sovetinin Rəyasət Heyətinin üzvü olmuşdur. 1994-cü ildən 1995-ci ilə qədər MDB ölkələri iştirakçılarının parlamentarası Assambleyasının üzvü, mühafizə və təhlükəsizlik məsələləri üzrə onun daimi komissiyasının sədri olmuşdur. O, “Qırmızı Bayraq” (1967), “Qırmızı Əmək Bayrağı” (1977) və “Vətən müharibəsi” (1985) ordenləri ilə təltif olunmuşdur. Ona Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar hüquqşünası” (1984), “Dövlət təhlükəsizliyinin fəxri əməkdaşı” (1980), eləcə də “Dərbənd şəhərinin fəxri vətəndaşı” (1996) fəxri adları verilmişdir. General-mayor ali hərbi rütbəsinə qədər yüksələn M. Nəsirov Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2011-ci il 24 oktyabr tarixli sərəncamı ilə “Şöhrət” ordeni ilə təltif edilmişdir.
Mustafa Nəsirov uzun ömür yaşamış, 27 may 2012-ci ildə 91 yaşında Bakıda vəfat etmişdir. Haqqında “General Nəsirov” adlı film çəkilmiş, 2012-ci ildə “Ölməzlik” kitabı yazılmışdır. Ruhu şad olsun!
Varisin “21-27 oktyabrın təqvimi” yazısından
Şəkildə: Dünyanın ən yaxşı opera teatrı – La Skala, Milan, İtaliya
Dünyaşöhrətli rəssam Pablo Pikassonun 140 illiyidir
Yox, Pikasso fransız deyil, ispandır, o, 1881-ci il oktyabr ayının 25-də İspaniyanın Malaqa şəhərində anadan olub. Pablo Pikasso rəssamlığı atası X.Ruisdən öyrənib. Təhsilini artırmaq üçün La-Korunya, Barselona və Madrid şəhərlərində Zərif sənətlər məktəbində oxuyub, 1904-cü ildən isə Parisdə yaşayıb. Yaratdığı əsərlərdə realizmin zəngin və rəngarəng qaynaqlarına əsaslanan Pikassonun yaradıcılığı mürəkkəb, ziddiyyətli və eyni zamanda çoxcəhətli olub. Müxtəlif dövrlərdə yaratdığı əsərlərdə o, həm ekspressionizm, həm neoklassizm, həm kubizm, həm sürrealizm cərəyanlarına istinad edib. Pikasso yaradıcılığı əsasən iki dövrə - “mavi” və “çəhrayı” dövrlərə ayrılır. “Mavi dövr” (1901-1904) tablolarında rəssam əsasən mavi, göy, yaşıl rəng çalarlarından, “Çəhrayı dövr” (1905-1906) tablolarında isə çəhrayı qızılı, çəhrayı-boz koloritdən istifadə edib Bu əsərlərdə cəmiyyətin ictimai ziddiyyətləri ilə qarşılaşan insanların psixoloji aləmi təsvir olunurdu. “Dilənçi qoca oğlan ilə” (1903), “Şar üstündə dayanmış qız” (1905) kimi əsərlərində zavallı insanların həyatına xas olan tənhalıq motivləri əsas yer tuturdu. 1910-cu ildən başlayaraq Pikasso neoklassizm və realizm üslubunda yaratdığı əsərlərdə lirik motivlərə geniş yer verməyə başlayıb. “Üç qadın bulaq başında”, “Ana və Körpə” əsərləri bu üslubda işlənən əsərlərdir. Pikasso İkinci Dünya müharibəsi illərində Fransa Müqavimət hərəkatına qoşulub, müharibədən sonrakı illərdə isə daim sülh və demokratiya uğrunda mübarizə aparıb. Onun mütərəqqi, humanist görüşləri əsərlərində də öz əksini tapıb. “Gernika”, “Sülh”, “Müharibə” əsərləri sülh uğrunda mübarizə rəmzinə çevrilib. Onun ən məşhur əsəri isə 1947-ci ildə şəkdiyi, bütün dünyada sülhü tərənnüm edən “Sülh göyərçini” taplosudur.
Pikasso kommunist meyillərinə də uymuşdur, SSRİ-yə səfər etmişdir. Mürəkkəb yaradıcılıq yolu keçmiş rəssam 1950-ci ildə “Beynəlxalq Sülh mükafatı”, 1962-ci ildə “Xalqlar arasında sülhü möhkəmləndirməyə görə” Lenin mükafatı laureatı olmuşdur.
Pablo Pikasso 1973-cü il aprel ayının 8-də Fransanın Mujen şəhərində vəfat etmişdir. Madriddə Pikassonun abidəsi və adına meydan vardır. Adı tarixdə 100 ən çox öyrənilmiş şəxsiyyətlər siyahısındadır.
“Göstərir Bakı!” kəlmələrini ilk dəfə səsləndirən Nəcibə Məlikovanın 100 illiyi
Sizdən soruşsalar ki, Azərbaycanda televiziya fəaliyyətə başlayanda ilk olaraq tamaşaçılar hansı simanı görüblər, onda nə cavabı verərsiniz? Nəcibə Haşım qızı Məlikova 1921-ci il oktyabr ayının 25-də Bakının Buzovna kəndində anadan olub. Uşaqlıqda həkim olmaq istəsə də dayısı Ruhulla Axundovun “xalq düşməni” elan edilməsi səbəbindən çox qapılar üzünə bağlanıb. Qadağa yalnız aktyorluq sənətinə aid edilmədiyindən 1940-cı ildə Bakı Teatr Texnikumuna daxil olub, xalq artisti Fatma Qədrinin sinfində dərs alıb. 1943-cü ildə oranı bitirib, Gəncə Dövlət Dram Teatrında bir qədər işləyəndən sonra Bakıya qayıdaraq Azərbaycan Dövlət Teatr İnstitutunda da təhsil alıb. Nəcibə Məlikova klassik və çağdaş Azərbaycan dramaturqlarının, dünya ədiblərinin dram əsərlərində və bir qədər də komediyalarda müxtəlif rollar oynayıb. “Şeyx Sənan”da Xumar, “Səyavuş”da Firəngiz, “Pəri cadu” da Şamama, “Sevil”də Edilya, “Vaqif”də Xuraman, “Əliqulu evlənir”də Yasəmən kimi yaddaqalan obrazlar yaradıb. Nəcibə xanım teatrla yanaşı kinoda da uğurlu rollar yaradıb, onların arasında “Ögey ana”da Dilarə, “Aygün”də Aygün, “Arşın mal alan”da Cahan xala, “Əhməd haradadır?”da Nərgiz xala rollarının ifası aktrisanın yaradıcılıq nailiyyətləri kimi dəyərləndirilir.
Nəcibə Məlikovanın adını tarixə yazan daha bir fakt var. 14 fevral 1956-cı ildə Bakı televiziya studiyası fəaliyyət göstərməyə başlayanda ilk veriliş günü ekranda Nəcibə Məlikova görünüb, çıxışını “Göstərir Bakı!” kəlməsi ilə başlayan aktrisa tamaşaçıları televiziyanın fəaliyyətə başlaması münasibətilə təbrik edib. İstedadlı aktrisa 10 iyun 1959-cu ildə Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar artist”, 1 iyun 1974-cü ildə “Xalq artisti” fəxri adlarına layiq görülüb.
Nəcibə Məlikova 27 iyul 1992-ci ildə Bakıda vəfat edib, II Fəxri Xiyabanda dəfn olunub. Ruhu şad olsun.
Bu gün Qubadlı rayonunun işğaldan azad edildiyi gündür
Rayonların işğal tarixini qeyd etməkdən rayonların azadolunma tarixlərini qeyd etməyə keçid çox qürurvericidir, deyilmi? Bu gün də Qubadlının işğaldan azad edilməsi günüdür. Qubadlı Azərbaycan tarixinə görkəmli şəxsiyyətlər vermişdir: Azərbaycanın xalq qəhrəmanları Qaçaq Nəbi və Həcər, akademik Möhbalı Əmiraslanov, general Valeh Bərşadlı, xalq yazıçısı Süleyman Rəhimov, 2 nəfər akademik, 24 elmlər doktoru, 4 general, 6 nəfər Sosialist Əməyi Qəhrəmanı... Azərbaycanın cənub-qərbində yerləşən, 802 kvadratmetr əraziyə malik olan Qubadlı rayonu 1933-cü ildə təşkil edilib. 1963-cü ildə ləğv edilərək ərazisi Zəngilan rayonuna verilib. 1964-cü ildən yenidən müstəqil rayon kimi fəaliyyətə başlayıb. Qubadlı kənd təsərrüfatı rayonudur. Rayon Dağlıq və dağətəyi rayondur. Ən hündür yeri dəniz səvviyəsindən 2003 metr yüksəklikdə yerləşən Torağac yüksəkliyidir. Ərazisindən Həkəri və Bərgüşad çayları keçir. Qubadlı rayonu qərbdən 120 km məsafədə Ermənistan ilə, şimaldan Laçın rayonu, Hadrut qəsəbəsi, şərqdən Cəbrayıl rayonu, cənubdan isə Zəngilan rayonu ilə həmsərhəddir. Tarixi qaynaqlarda Qubadlının qədim türklərin yaşayış məskənlərindən olduğu dönə-dönə vurğulanıbdır. Qubadlı torpağının tarixi uludur. Onun adı dörd əsr bundan əvvəl yaranıb, Qubadlı XVI əsrin sonunda Azərbaycana köçmüş səlcuq türklərinə mənsub Qubad nəslinin adını daşıyır. Burada çox qiymətli tarixi abidələr var. Gavur dərəsindəki mağara ibadətgah IV, Muradxanlı kəndindəki Qalalı, Əliquluşağı kəndindəki Göy qala abidələri V, Yazı düzündəki Cavanşir türbəsi, Dəmirçilər kəndindəki iki türbə XIV, Gürcülü kəndindəki türbə XVII, Xocamsaxlı kəndindəki türbə XVIII yüzilliklərdən xəbər verir. Əliquluşağı kəndindəki mağara ibadətgah, Xocamsalı kəndindəki qala, Seytas kəndindəki Anabat, Oğlan-qız qayası, Sınıq körpü və digər bu sayaq abidələr ululuq və qədimlik salnaməsidir.
1988-ci ildən başlayaraq Ermənistanla və Dağlıq Qarabağla sərhəddə yerləşən Qubadlı rayonuna hər iki tərəfdən təcavüzkar hücumlar başlayıb, dinc əhaliyə qarşı terror törədilməsi sistemli şəkildə davam etdirilib. 1993-cü il avqust ayının sonunadək davam edən 5 illik müharibə zamanı Qubadlı rayonu 238 nəfər şəhid verib. Onlardan 9 nəfəri ölümündən sonra Azərbaycan Respublikasının Milli Qərrəmanı adına layiq görülüb. Laçın, Ağdam, Füzuli, Cəbrayıl rayonları işğal olunduqdan sonra faktiki yarımmühasirə vəziyyətinə düşən Qubadlı rayonu 1993-cü il avqust ayının 31- də erməni təcavüzkarlarının işğalına məruz qalmışdı. Qubadlı şəhəri və rayonun 93 kəndi erməni qüvvələrinin nəzarətinə keçmiş, 31 mindən çox əhali yurd-yuvasından didərgin düşmüşdü. Rayonun 1,2 milyard ABŞ dollar dəyərində şəxsi və ictimai mülküyyəti erməni işğalçıları tərəfindən talan və məhv edilmişdi. Rayonda 13.2 min hektar meşə sahəsi var idi, Qubadlı meşələri ermənilər tərəfındən qırılaraq Ermənistana və ya xarici ölkələrə daşınmışdı. 2020-ci il 25 oktyabr tarixində Qubadlının Azərbaycan Silahlı Qüvvələri tərəfindən işğaldan azad edildiyi prezident tərəfindən bəyan edildi. Yaşasın Azərbaycan ordusu!
“Rebuild Karabakh” sərgisində mədəni proqram təşkil edilib
22 oktyabr 2021-ci il tarixində “Rebuild Karabakh” - Azərbaycan Beynəlxalq “Qarabağın Bərpa, Yenidənqurma və İnkişaf” sərgisində mədəni proqram təşkil edilib.
Tədbirdə Dövlət Mahnı və Rəqs Ansamblının rəqqasları “Cəngi”, “Uzundərə”, “Naz eləmə”, “Sarı gəlin”, “Yallı” rəqslərini nümayiş etdiriblər. Bundan başqa muğam üçlüyü tərəfindən solo ifalar, “Xudayar”, “Bayatı-Şiraz”, “Mahur”, Segah təsnifləri, Qarabağ şikəstəsi ifa edilib.
Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi, “Caspian Event Organisers” (CEO) şirkəti, Azərbaycanda İxracın və İnvestisiyaların Təşviqi Fondunun dəstəyi ilə təşkil edilən tədbir sərgi ziyarətçiləri, təşkilatçılar və qonaqlar tərəfindən məmnunluqla qarşılanıb.
“Ərtoğrol Cavid və Nizami Gəncəvi irsi” kitabı çapdan çıxıb
AMEA Hüseyn Cavidin ev-muzeyinin direktoru filologiya elmləri doktoru Gülbəniz Babaxanlının “Ərtoğrol Cavid və Nizami Gəncəvi irsi” adlı kitabı nəşr olunub.
Bu barədə AzərTAC-a muzeydən məlumat verilib.
Kitab Prezident İlham Əliyev tərəfindən 2021-ci ilin ölkəmizdə “Nizami Gəncəvi İli” elan edilməsi və dahi Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvinin 880 illik yubileyi ilə əlaqədar çap etdirilib.
Nəşrdə muzeyin fondunda mühafizə olunan və Ərtoğrol Cavidin mütəfəkkir şair Nizami Gəncəvi irsinə hədsiz məhəbbətini, heyranlığını ifadə edən materiallar toplanıb. Bu nadir materiallar Ərtoğrol Cavidin dahi şairin sözlərinə bəstələdiyi musiqi əsərlərinin not yazılarını, onun topladığı və görkəmli xanəndə Cabbar Qaryağdıoğlunun repertuarında istifadə edilmiş Nizami yaradıcılığı nümunələrini əhatə edir.
Kitab mütəxəssislər və nizamisevərlər üçün nəzərdə tutulub.
Xatırladaq ki, oktyabrın 22-də böyük Azərbaycan şairi və dramaturqu Hüseyn Cavidin oğlu, bəstəkar, musiqişünas və folklorşünas Ərtoğrol Cavidin anadan olmasının 102 ili tamam olub.
İlqar İlkin: “Cəmiyyətdə hər şey o qədər korşaldı, hörmətdən düşdü ki, bu son illərin qarışıqlığında içimə çəkilməyə başladım”
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının növbəti şənbə qonağını siz daha çox media xadimi, ictimaiyyətçi, türkçü kimi tanıyırsınız. Halbuki o, həm də gözəl şeirlər müəllifidir. Təvazökarlıqla şeir yazmasını həmişə arxa planda saxlayan İlqar İlkindir bu gün İntiqam Yaşarın qonağı.
-Salam, İlqar müəllim! Şeirlə məsafəni nə çox saxladınız?
-Bəlkə də, şeirlə insan arasında məsafə yoxdur. Amma yazmaqla bağlı məqamlar var ki, mənim bu məsələyə həmişə baxışım fərqli olub. Məsələn, 25-30 kitab çap etdirən adamları mən heç vaxt başa düşə bilməmişəm. Başa düşə bilməmişm ki, o şairlərin o qədər yazmaq ehtiyaclarımı olub, yoxsa onların zərurətimi olub?! Bu qədər yüklənməni necə edə biliblər?! Sonra qənaətə gəlmişəm ki, əslində o adamlar heç ona yüklənməyiblər də. Çox az yazan adamlar var ki, onlar az yazsalar da, şair kimi qalıblar. Çox yazan adamlar da var ki, şair ola bilməyiblər. Şeirlə insanın arasındakı məsafə, təkarən deyirəm, yoxdur. Ya şeir insanın özünə hopub, o, şairdir, ya da ki ondan ayrılıb. Somerset Moemin “Ay və qara şahı” adlı bir əsəri var. O əsərdə bir yer var, rəssam sevdiyi qızın rəsmini çəkir. Sonra baxır ki, gözlədiyindən o qədər gözəl çəkib ki, şəkli qıza gətirib göstərməyə qıymır. O, tablonu məhv edir. Bu, qıraqdan bir eqo kimi də görünə bilər. Şeiri Tanrının ona ötürdüyünü düşünə bilən insanlar bunu eqo yox, Tanrının onlara verdiyi ən gözəl duyğu kimi qəbul edirlər və bunun fərqində olurlar, onu paylaşmağa o qədər də meyilli olmurlar. Mənim şeirlə aramda olan məsafə cəmiyyətin özünün hazırkı quruluşu ilə bağlıdır. Bir yerdə dəyərli olduğunu hiss etməyəndə oraya getmirsən. Elə bil, cəmiyyətdə hər şey o qədər korşaldı, hörmətdən düşdü ki, bu son illərin qarışıqlığında özüm öz içimə çəkilməyə başladım. Mən dəfələrlə özümdə dönmüşəm ki, çeşidləyim, nələrsə edim. Görmüşəm ki, bəzən şeirin özü imkan vermir insana nələrsə etməyə. Bəlkə heç yazmasaq da, zamanımız bitsə də bir şair taleyi var, ordan uzaq düşməmişəm, o taleyi həmişə yaşamışam və davam etdirirəm.
-Bir ədəbiyyat adamı kimi danışmaq asandır, yoxsa bir media adamı kimi?
-Mən hər ikisində tam olmamışam, hər ikisində yarımçıq kimiyəm. Medianın da, ədəbiyyatın da bir növ öz tələbləri var. Bütün gün yazacaqsan, öndə olacaqsan və s. Mən bunların heç birinə cəhd etməmişəm, heç birində də marağım olmayıb. Mən öz xarakterimcə çox görünməyi sevməyən adamam. Məsələn, mən görmüşəm ki, kimsə mənim bir yazımı tərifləmək istəyir, tez söhbəti dəyişmişəm. Əslində insan bundan xoşallanmalıdır. Məndə bu duyğu ölüb həmişə. Ona görə kimdənsə bir şeyi də gözləmirəm. Mən cəmiyyətdə həmişə öz funksiyamı anlayıram, özümə, içimə heç vaxt xəyanət etməyən adamam. Bəzi məqamlar var ki, mən həmin an özüm geri çəkilirəm. Bilirəm ki, sona qədər gedəcək deyiləm. Çünki mənim içərimdə öz icazələrim var. Ona görə də mən azad düşünməyi, azad yazmağı seçirəm. Məsələn, mən baxıram tənqidçilərin bəziləri bir istedadlı gənc yazardan yazmaq istəmir, hansısa vəzifəli şəxsdən yazır, bu məndə həmişə ikrah doğurur. Ona görə, mənim ruhum mənə nəyisə yazdıranda yazıram. Həm də mən ictimai təşkilatlarla çalışdığım üçün, gündəlik bəyanatlar və bu kimi digər şeylər də məni ədəbiyyatdan uzaqlaşdıran amillər sırasında olur.
-Sözə bağlılıq Qaraçöpdənmi gəlir? (Qaraçöp-İlqar İlkinin doğulduğu kənddir-red.)
-Sözə bağlılıq mənim türk ruhumun yaddaşından gəlir. Qədim türk ellərinin hamısında balballar deyilən şey vardı. Qədim qəbirlər, daşlar var. Onların üzərində əllərində and qədəhləri tutmuş adamlar təsvir olunub. Bu, türkün sözünə həmişə vəfalılığı ilə bağlıdır. Qədimdə bir şeyi rəsmiləşdirmək üçün indiki natariuslar olmayıb, onları rəsmiləşdirmək üçün bir-birinə and qədəhləri qaldırıblar, and qədəhləri vurublar. Bu, mənim doğulduğum eldə köklü şəkildə qalıb deyə bilirəm. Yəni bəzən mən verdiyim sözün köləsi oluram. Həmişə düz qərar verməkdə çətinliklər çəkən adamam. Yəni, həmişə isti başla qərar verirəm və ondan sonra o qərarın qulu oluram. Bəzən görsəm də ki, bu qərar mənim həyatımı sıfıra aparacaq, yenə də sözü vermişəmsə ondan dönə bilmirəm. Yəni bayaqkı fikri bilmirəm nə dərəcədə izah edə bildim, deməyim odur ki, qədimdə sözə türklərdə bu cür bağlılıq olub. Kişilər sözü veriblər və ona əməl ediblər. Sonradan zamanə dəyişib, indi hər şeyə don geyindirilir, adına siyasət deyilir. Bayaq dediyim kimi, buna görə də bir şeyi sona qədər edə bilmirəm.
-İlqar bəy, bu günün türk dünyası və dünənin türk dünyası...Necə dəyərləndirmə aparardınız?
-Bizim əski türklərin özünün konsepsiyası vardı. Hansı ki, areal var, biz deyirik Sibiryadan qalxdılar, Orta Asiyadan keçdilər və getdilər Macarıstana, Romaya qədər, bu arealın özü də bir konsepsiya və strategiya idi. Yəni mənə elə gəlir ki, bizim türk dünyasının keçmişi daha sağlam təməllər üzərində idi. Baxmayaraq ki, bu gün bizim əlimizdə xəritə var, amma onlar xəritələri görmədən haraya qədər gedəcəklərini bilirdilər və sonsuzluğa qədər getməyi düşünürdülər. Bu günün türk dünyası dünənin təməlləri üzərindədir. Türk dünyasından danışarkən Əhməd bəy Ağaoğluna, Ziya Göyalpa və digərlərinə qayıdırıq. Onların düşüncəsidir ki, bizi bu günə gətirib çıxarıb. Türk dünyasında bəzən qırılmalar, boşluqlar da olub. Bəzən başqa ideologiya gəlib, məsələn kommunizm, türk dünyasını bütünlüklə əhatələməsə də, böyük bir qismini cənginə alıb. Sonrakı bəzi dövrlərdə dini ideologiyanı içərimizə salmaq istəyiblər. Amma ayrı-ayrı aydınlar türkçülük yaddaşını götürüb bir bütöv halında gələcək nəsillərə ötürüblər. Bu gün qurulan türk birliyi, Türk şurasında birləşmələr də o alt yapıdan gələn şüurdur. İnstinkt olaraq da bütün birliklər üçün həmişə təhlükələr olub. Bizim coğrafiyada da həmişə təhlükələr olub və olacaq. Səngimələr, barışıqlar olacaq. Amma yenə əvvəlki vəziyyət yaranacaq. Türk birliyi ona görə vacibdir ki, kimsə bizə qarşı qalxmağa cəsarət etməsin. Bunun üçün bizim xeyli vaxtımızı alıblar. İki yüz il ərzində bizi bir-birimizdən ayırıb “parçala və hökm sür” siyasətini həyata keçiriblər. Türk dünyasının önündə bir neçə problem vardı ki, bunun birincisi Qarabağ problemi idi. Bundan başqa Uyğur problemi var, Kıbrısın tanınma problemi var. Bunların başında Qarabağ problemi dayanırdı. Qarabağın bir hissəsinin azadlığı bütün türk dövlətlərində həm də bir özünə inam formalaşdıra bildi. Keçən ilin timsalında türk öz kimliyini bir daha göstərmiş oldu. Türk birliyinin keçmişi nə qədər şərəfli və gözəldirsə, gələcəyi də bir o qədər aydındır mənim üçün. Bu yola mən həmişə təmənnasız xidmət eləmişəm və inanmışam. Adam var ki, bu gün işində bu yolla bir uyğunluq var deyə oradadır, amma mən kökümüzün üstündə olan bağlılığa, inama görə bu yolda olmuşam.
-Ədəbi arenadan danışsaq, indiki durumdan qanesinizmi?
-Bizim qane olub-olmayacağımızdan asılı olmayaraq bir proses həmişə gedir. İçi bizim nəsil də daxil olmaqla son 30 ildə elə bil bir köpüklü dalğa gəldi. Bu, sanki 5-6 ildən bir baş verir. 5-6 nəfər çox istedadsız şair uşaqlar çıxır ortaya. Onlar bir müddət bir dalğa kimi bir-birinə təkanla gəlir və sonra hər hansısa amillə bağlı bir dağınıqlıq baş verir. Mən son dərəcə istedadlı adamların haqqında danışanda həmişə deyirəm, onlar bəzən öz enerjilərini adi bir statusda da çıxarırlar. Ədəbiyyat həmişə davam edəcək. Mənə elə gəlir ki, istedadlar yetirən nəsil həmişə gələcək.
-Ruhən qərb şeirinə yoxsa, şərq şeirinə yaxınsınız?
-Şərq şeiri deyərkən, məsələn, mən qəzələ heç yaxın deyiləm. Qoşma ruhumda var, elimdə-obamda olduğu kimi. Amma, mən azad şeirin tərəfdarıyam. Qafiyəli şeirlərdə necə ki, daşları gətirib üst-üstə qoyursan, bax o cür də başqa sözü gətirib qoya bilməzsən. Amma, mən sırbıst şeirin - qərb şeirinin və ədəbiyyatının daha çox tərəfdarıyam. Əslində tərəfdarı da demək olmaz. Mən sazı da dinləyirəm, amma qərbin klassik musiqilərini, simfoniyalarını da çox dinləyirəm. Yəni, mən Aşıq Ələsgəri də oxumuşam, qərb ədəbiyyatını da. Mənim hisslərim, duyğularım getdikcə oraya doğru yönəlib. Biz sadəcə qərbin ədəbiyyatından danışırıq, amma onların düşüncə tərzindən, yönətim sistemindən də danışa bilərik. Dünyada olan şeyləri qütblərə bölməyin özü belə yanlışdır. Ola bilsin, bir çox şeylər şərqdən yaranıb. Bunu qərb götürüb öz cəmiyyətində tətbiq edə bilibsə nə gözəl. Biz çox da deyə bilərik ki, “Qurani Kərim” ən yaxşı kitabdır və bizə gəlib. Biz bununla sadəcə öyünə bilərik. Bir qərbli onu götürüb oradakı şeyləri öz cəmiyyətində tətbiq edə bilirsə, bizdən çox onlara aidiyyatı var o kitabın. O kitab təkcə müsəlmanlar üçün gəlməyib ki, eləcə də “İncil”, eləcə də ədəbiyyat, Viktor Hüqo məsələn. Viktor Hüqo təkcə fransızlar üçün deyil ki, həm də bizim üçündür. Üzeyir Hacıbəylinin yazdığı üverturalar təkcə bizim üçün deyil ki, həm də fransızlar, ingilislər və s. xalqlar üçündür. Bu baxımdan biz qərblə şərqi ayırmalı deyilik, bütövləşdirib içindəki gözəl şeyləri dünyaya qazandırmalıyıq.
-Hazırda nəsə yazırsınızmı?
-Hazırda heç nə yazmıram. Yazmıram deyəndə, bu bir az qəribə çıxır. Çox açıq desəm, yaza bilmirəm. Texnologiyasını da bilirsən, yaza da bilərsən. Amma o, mənim yazdıqlarım olacaq. Hər gün birini yazmaq olar. Bir zamanlar demişdim, İlqar yazmır, yox yaza bilmir. Adlar da çəkmişdim zalda oturanlar, filankəs, filankəs elə bilir ki yaza bilir. Yaza bilməməyi anlamağın özü çox yaxşı ədəbiyyat bilicisinə çevrilməkdir. Bunu bəzən adamlar tükənmək kimi düşünür. Tükənmək anlayışı yoxdur. Yaza bilmirsən. Bayaq dediyim kimi, oturaq, bu dəqiqə şeir yazım müxtəlif janrlarda. Amma bu, mənim ədəbiyyat anlayışıma ziddir. Belə şairləri mən qəbullana da bilmirəm. Onları onsuz da oxuyanda bilirsən ki, özünü yazmayıblar.
-Zövq anlayışı deyək....
-Bir məsələni danışım. Mənim Pəri nənəmə yazdığım bir şeirim vardı. Pəri nənəm babamın ikinci həyat yoldaşı olmuşdu. Sonsuz qadın idi. Pəri nənəmi də mən 5-6 yaşımdan sonra görməmişdim. Ona yazdığım şeir beləydi:
Qonşu evlərdən gələn uşaq səslərinə,
döşləri süd gətirirdi Pəri nənəmin.
Sağırdı ovuclarına qısır döşlərini,
süd yerinə qan dolurdu ovuclarına.
Gözlərini yumub getdi,
dünyadan doydu gözləri.
Əlləri qaldı bu dünyada,
süd kimi ağ əlləri.
Mən şeiri də qərbə və şərqə bölmürəm. Mənim uşaq yaddaşımda qalan Pəri nənəm haqda düşünəndə həmişə mənə elə gəlirdi ki, qonşuda uşaq ağlayanda onun döşləri süd gətirirdi ki, o uşağı əmizidrisin. Bu mənə aid yaşantıdır artıq. Bütün şeirlərimdə bu şeylər keçib. İndi yaşadıqlarım içərisində məni bu kimi təsirləndirən şeylər daha yoxdur. İnsanın qarşısında bəzən bu kimi tıxaclanmalar olur. Bilmirəm bəlkə də bir ildən sonra başqa cür olacaq. Mən bir vaxtlar “Alın yazımın stenoqramı” adlı bir kitab da çapa hazırlamışdım. Amma sonra başım başqa işlərə qarışdı, çap etdirmədim. Heç ona həvəsim də yoxdu. Mənim dostlarım var, kitabları çap olunur. Çoxunun təqdimatına da ürəklə gedirəm. Çox yaxşı təqdimat günləri də keçirirlər. Xoşum da gəlir. Amma özümü orada görmürəm. İmza günü keçirəm, orada mən olam və s. Çəksə, bəlkə də, toparlayıb bir kitab çap etdirərəm.
-“Birlik” jurnalından danışaq bir az da.
-“Birlik” - türk xalqları, mədəniyyəti, siyasəti və s. ilə bağlı bir dərgidir. Bəlkə də çox diqqətdə olmayan, amma türk xalqlarını, ortaq dəyərlərini tanıdan bir dərgidir. Burada çox maraqlı imzalar çap olunur. Biz necə ki, əsrin əvvələrinə baxanda deyirdik ki, “Azərbaycan” qəzetində çalışan filankəslər vardı, orada yazırdılar, fəaliyyət göstərirdilər. Bu dərginin də 40-a yaxın sayı çıxıb, çox yaxşı imzalar var ki, bunlardan Güllü Yoloğlunun, Dilqəm Əhmədin, Vüqar Zifəroğlunun, Faiq Ələkbərlinin adlarını çəkə bilərik. Bu adamların hər biri türkçülük ruhuna bağlı, türk düşüncəsini daşıyan imzalardır. Burada türk millətinin dəyərlərinə uyğun olmayan heç bir yazı getmir. Biz də bu yaddaşı gələcəyə ötürmək istəyirik. Bu dərgini türk dünyasının hər yerinə daşımışıq, aparmışıq.
-Azərbaycanda ədəbi dərgiləri necə dəyərləndirisiniz?
-Bu, birbaşa ovqata bağlı məsələdir. Mən son vaxtlar nədənsə təhlil yazılarını daha çox sevirəm. Birdən görürsən ki, bunların içərisində çox yaxşı ədəbiyyat oxumaq istəyirsən və dönüb bir hekayə, bir şeir oxuyursan. O sənə çox xoş gəlir və səni ruhən dincəldir. Ədəbi dərgilərimiz bizim ölkəmizdəki oxucunun tutumu nədirsə onu təqdim edir. Yalandan deyə bilmərəm ki, məni qane edən yazı yoxdur. Yəni biz öz təfəkkürümüzü nümayiş etdiririk. İndi cəmiyyətin sanki boğulan vaxtıdır. Bu təkcə Azərbaycanla bağlı deyil. Dünyada belədir. Pandemiya da vəziyyəti bir az gərginləşdirib. Belə olan halda çox yüklənmək belə cəmiyyəti xilas etmir. Çünki, gözümüzün qarşısında baş verən bu çaşbaşlıqlar, qarmaqarışıqlar ki var, bizim duyğu üzvlərimizin heç biri onlara hazır deyil. Bu, bəlkə də ruh halıdır. Hal-hazırdakı ruh halım belədir.
-Bir redaktor olaraq yazıları oxumaq zövqvericidir, yoxsa bir şair kimi yazmaq.
-Bəzən elə şeirlər oxumuşam ki, demişəm, nə gözəl yazıb. Ümumiyyətlə, mən paxıl deyiləm. Mən universitetdə oxuyanda doxsanıncı illərdə rəhmətlik Ağa Laçınlının dərnəyi vardı. O dərnəyə gedirdim. O dərnəkdə çox istedadlı gənclər vardı. Orda kimsə gözəl bir şeir oxuyanda hamı sevinirdi. Elə bilirdin sən özün yazmısan. Bu, bilmirəm, fiziklərdə, riyaziyyatçılarda da belədirmi. Mən gözəl şeir, gözəl ədəbiyyat oxuyanda çox sevinirəm. İsa Muğannanı oxuyanda görürsən ki, Azərbaycan təfəkkürünün möhtəşəmliyini nə gözəl açan bir sənətkardır. Bizə nə lazımdır?! O yaddaşı bəlkə də sən ötürməli idin, o ötürdü.
-Bundan sonra yaradıcılıq istiqamətində düşüncələriniz, planlarınız nədir?
-Heç vaxt heç nəyi planlamıram. Məsələn, adam var, durub deyir ki, mütləq şair olacağam. Mənim yarıda qalmış bir şeirim heç vaxt tamamlanmasa mən təəssüflənməyəcəm. Sabah, birisi gün başqa bir iş olacaq gedib onu edəcəm. Amma, hamısını eyni zövqlə, eyni yaradıcılıqla edəcəyəm. Adam var ki, başqa işlə məşğuldu, amma işinə başqa zövqlə yanaşır. Biz bayaq tükənmək dedik, mən o sözü sevmirəm, amma insan tükəndiyini başa düşməlidir. Yenilənməyi bacarmalıdır. Bir şeyi davam etdirə bilmirsənsə “mütləq orda olmalıyam” deyə davam etdirməməlisən. İndi adamlar bununla məşğuldur. Bayaq da dedim, adam var, otuz kitablıq şeir yazıb. Otuz kitablıq şeir yaza bilərmi adam? Elə adamlar var ki, dirəşib qalır şairlikdə. Məsələn, mən sənin 3-5 şeirini oxumuşam, çox da bəyənmişəm. O da sənin ovqatındı, ruhundu, onu da almış olduq, duymuş olduq. Şeiri həmişə ruhla bağlayıram mən. Bir adamın şeirini oxuyanda onun ruhunu duymuş olursan, əgər onu ruhla yazıbsa. Bayaq dedim, texnologiya ilə yazılıbsa, o başqa şeydi. Elə şairlər var ki, adı öndə çəkilir, tanınır, amma texnologiya ilə yazır. Çoxu da kopyalayır bir- birindən. Çoxu oturur qurur, düşünür. Bayaq sənə Pəri nənə şeirini dedim, orda hansısa bir sözü dəyişmək mümkün deyil. Bütün ovqatımın tamlığı ilə yazmışam onu. Hansısa şeirin üstündə işləyib yenidən düşünüb yazanda alınmır məndə. Necə hiss edirəmsə, elə yazıram. Bayatılarımız, bəzi şeirlərimiz cilalana-cilalana gəlib, düzdü. Aşıq Ələsgərin qoşmaları aşıqla rtərəfindən oxuna- oxuna cilalanıb. Elə sözlər var ki, yerinə düşməyib, bu başqa məsələ. Bəzən düşünəsən ki, tutalım dənizə, günəşə, ağaca şeir yazacam və ya hansısa bir mövzuda şeir yazacam. Bu məndə alınmır.
-Hazırda türk dünyası ədəbi gəncliyi, ümumiyyətlə, təkcə gənclik yox, türk dünyasının ədəbi sferası bir-birini tanıya bilirmi?
-Xeyr, tanımır, çox nadir hallarda tanıyır. İki gün əvvəl Qazaxıstan səfirliyində Nəriman Əbürrəhmanlının tərcümə etdiyi bir kitabın təqdimatı oldu. Roman, hekayələr, esselər tərcümə olunub. Rollan Seysenbayevin kitabıS emipalatinskdə olan nüvə partlayışı ilə bağlı kitabıydı, çox gözəl də tərcümə edərək Nəriman müəllim bunu bizə qazandırdı. Bir qırğızın normal ədəbiyyatını Azərbaycana gətirib tanıda bilməmişik. Eyniylə bizim ədəbi adamları da onlarda. Biz bunu necə eləmişik? Məsələn, ilkin mərhələdə bir neçə şeirlərini biz tərcümə etmişik, bir neçə şeirimizi onlar. Qazaxıstan, Qırğızıstan və ya Özbəkistan ədəbiyyatını bir-birinə təqdim edə bilmək, tam da bu deyil. Hər il Türk Dünyası qəzetçilər fedarasiyası “Belgesel film” festivalı həyata keçirir, bizi də çağırır. Mən onların sənədli filmlərinə baxıram. Qırğızıstandan iki il bundan öncə bir film qalib oldu, filmdə bir qırğız ailəsinin aul həyatını təsvir ediblər. O qədər möhtəşəm, insan həyatını təsvir ediblər ki, həm rejisorluq, həm də aktyorluq baxımından. Möhtəşəmdirlər. İndi dünya daha çox bu kimi etnik spesifikliyə maraqlıdır, bu cür təqdimat maraqlıdır dünyaya.
-Təşəkkür edirəm maraqlı söhbət üçün.
-Sağ olun.
