Taleh Mansur, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Ulduz" jurnalının təşkilatçılığı ilə  Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Natəvan  klubunda  yazıçı Varislə görüş keçirilib.  Görüş jurnal redaksiyasının həyata keçirdiyi "Ulduz"lu görüşlər”in növbətisi idi.

 

Azərbaycan Univerisiteti tələbələrinin iştirak etdiyi tədbiri "Ulduz" jurnalının baş redaktoru Qulu Ağsəs açaraq, Varisin yaradıcılığı haqda geniş məlumat verib. Jurnalın şöbə redaktoru Taleh Mansur gənc filoloqlara onları maraqlandıran suallarla yazıçıya müraciət etməyə çağırıb. Gənclərlə görüşə məmnunluqla qatıldığını bildirən yazıçı Varis,  öz təcümeyi-halını danışıb, jurnalist, naşir və ədib kimi keçdiyi yola nəzər salıb.

Varis tələbələrə onu da xatırladıb ki, "Ulduz" jurnalı və "Ədəbiyyat və incəsənət" portalı dost mətbu orqanlardır, "Biri ikisində" adlı birgə layihələri illərdi uğurla davam edir.

Öz yazı texnikası və ədəbi düşüncülərini bölüşən Varis gənc filoloqların suallarını cavablandırıb, onlara imzalı kitablarını hədiyyə edib.

Qeyd edək ki, "Ulduz"lu görüşlər"in növbəti qonağı yazıçı Əyyub Qiyas olacaq.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.04.2025)

 

 

 

 

Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun prezidenti Aktotı Raimkulova və Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət nazirinin müavini Murad Hüseynov arasında görüş keçirilib. Görüş zamanı ortaq layihələrin icrası, o cümlədən Fond və Nazirlik arasında gələcək əməkdaşlıq istiqamətləri ilə bağlı ətraflı fikir mübadiləsi aparılıb.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalına Fonddan verilən məlumata əsasən, görüşdə həmçinin Azərbaycan Milli Konservatoriyasının rektoru Kamilə Dadaş-zadə və prorektoru Lalə Hüseynova, eləcə də Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Folklor İnstitutunun direktoru Hikmət Quliyev iştirak ediblər. 

Görüş çərçivəsində Türk dünyasının zəngin mədəni irsinin qorunması və təbliği, o cümlədən birgə tədbirlərin, festivalların və konfransların təşkili məsələləri müzakirə edilib.

Tərəflər, həmçinin, Üzeyir Hacıbəyli Beynəlxalq Musiqi Festivalı çərçivəsində baş tutacaq tədbirlər, Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun festivalda iştirakı haqqında danışıblar. 

Aktotı Raimkulova Türk dövlətləri arasında mədəni əlaqələrinin daha da inkişaf etdirilməsinin vacibliyini qeyd edərək, Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən Fondun fəaliyyətinə göstərilən dəstəyə görə təşəkkürünü bildirib.

Murad Hüseynov yeni layihələrin ərsəyə gəlməsi və faydalı işbirliyinin yaradılası üçün əvəzsiz platforma olan bu kimi görüşlərin mütəmadi əsasda təşkil edilməsinin önəmini vurğulayıb.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.04.2025)

 

 

1 aprel 2025-ci il tarixində Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun prezidenti Aktotı Raimkulova Azərbaycan Memarlıq və İnşaat Universitetinin rektoru, professor Gülçöhrə Məmmədova ilə görüşüb. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalına Fonddan verilən məlumata görə, görüş zamanı iki qurum arasında əməkdaşlığın genişləndirilməsi, Fondun layihələrində gənclərin fəal iştirakının dəstəklənməsi, eləcə də Fondun nəzdində yaradılmış Türk Dünyasının Bərpaçılarının və Arxitektorlarının Məşvərətçi Şurasının fəaliyyəti barədə fikir mübadiləsi aparılıb.

Görüşdə həmçinin Türk Dünyasının mədəni irsinin qorunması və bərpası sahəsində birgə təlimlərin, elmi seminarların və təcrübə proqramlarının təşkili məsələləri müzakirə edilib, Türk dünyasının memarlıq irsinin bərpası istiqamətində birgə təşəbbüslərin həyata keçirilməsi ilə bağlı razılığa gəlinib.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.04.2025)

Elman Eldaroğlu, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Ölkənin parlamentində təmsil olunmaq hər adama nəsib olmur. Zarafat deyil, on milyonluq əhalinin arasında yüz iyirmi beş adamdan biri olursan. Bu isə təsadüf ola bilməz. Gərək buna Allahın da izni olsun. O ki qaldı xalqın məhəbbətini qazanmağa, bu artıq həmin adamdan fədailik tələb edir...

 

Bu gün sizə dörd çağırış deputat olmuş Vahid Əhmədovdan söhbət açmaq istəyirəm. O, 1947-ci ildə Quba rayonunun Qonaqkənd qəsəbəsində dünyaya gəlib. Qonaqkənd orta məktəbini qızıl medalla bitirdikdən sonra, Azərbaycan Politexnik İnstitutunda ali təhsil alaraq mühəndis-energetik ixtisasına yiyələnib. Dörd il indiki Səttərxan adına maşınqayırma zavodunda fəhlə, sex ustası, sex rəisi vəzifələrində çalışıb. 1971–1972-ci illərdə Sovet ordusu sıralarında xidmət edib. Hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra, yenidən maşınqayırma zavoduna qayıdaraq orada beş il sex rəisi vəzifəsində işləyib. Daha sonra Bakı Radio zavoduna keçərək orada sex rəisi, istehsalat şöbəsinin rəisi vəzifələrində əmək fəaliyyətini davam etdirib. 1981–1983-cü illərdə Bakı Dəzgahqayırma İstehsalat Birliyində baş mühəndis vəzifəsində çalışıb. 1983–1986-cı illərdə "Bakı fəhləsi" adına maşınqayırma zavodunun, 1986-cı ildə Keşlə maşınqayırma zavodunun, 1989-cu ildə "Bakneftmaş" İstehsalat Birliyinin baş direktoru olub. 1989–1992-ci illərdə Almaniyada Bonn Menecment İnstitutunda təhsilini davam etdirərək, menecment-iqtisadçı beynəlxalq diplomuna layiq görülüb. Almaniyada təhsilini başa vurduqdan sonra, 1992- ci ildə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin fərmanı ilə baş nazirin müavini vəzifəsinə təyin olunub. Bir qədər bu vəzifədə çalışdıqdan sonra baş nazirin birinci müavini vəzifəsi ona həvalə edilib. İki il sonra bu vəzifədən azad olunub. Həyatının sonrakı hissəsi parlamentlə bağlı olub. Xidmətlərinə görə "Azərbaycan SSR əməkdar mühəndisi" fəxri adına və “Şöhrət” ordeninə layiq görülüb. Hazırda təqaüddədir...

 

Tükənməz həyat enerjisi var. Qərarlı davranışı ilə başladığı hər işi sonuna çatdırmağı bacarır. Güclü əsəb sisteminə, yaradıcı təfəkkürə, mahir idarəetmə qabiliyyətinə malikdir. Həllini tapmamış problemlərə nifrət edir. Hər zaman yenilik arzusunda olması ən diqqət çəkən xüsusiyyətlərindən biridir. Sərbəst insandır, müstəqilliyinin məhdudlaşdırılmasını, fəaliyyətinə sərhəd qoyulmasını sevmir. Ona məmnun olmadığı nəyisə bəyəndirməyə çalışmaq olduqca çətin və yorucudur. Həssas təbiəti var, yardım etməyi, necə deyərlər, ehtiyacı olanlara əl tutmağı xoşlayır. Praktiki zəkası çox inkişaf etdiyindən mülahizə və təhlillərdə çətinlik çəkmir...

 

Deyir ki,- “Atam mühasib, anam isə evdar qadın idi. Böyük ailəmiz vardı- 7 qardaş, 2 bacı olmuşuq. Birinci sinifdən 10-cu sinifə kimi təhsil aldığım orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirmişəm. Bütün bu 10 ildə “5”dən başqa qiymət almadım. Halbuki, çox çətin şəraitdə yaşayırdıq. 10-12 yaşımdan etibarən ailəmizin dolanışığına kömək etmək, çörəkpulu qazanmaq üçün dərsdən sonra meşəyə odun qırmağa gedirdim. Gətirib, həmin odunları kənddə satır, ailəmizin ehtiyaclarına xərcləyirdik. Bir müddət sonra böyük qardaşım Bakıda Tibb İnstitutuna daxil oldu. Artıq tələbə olan qardaşıma da maddi köməklik etmək lazım gəlirdi. Kəndimizdə bütün ailələr bizim kimi yaşamırdı. Bəzi ailələrdə uşaq sayı az olduğundan həyat şəraiti normal idi. Bizim kimi çoxuşaqlı ailələrdə isə uşaqların hamısının geyinib-keçinməsi, oxuması maddi problemlərə səbəb olurdu. Evimizdən yalnız atam işləyirdi. Gəlir az, külfət çox olduğuna görə, bütün ailənin atamın maaşı ilə dolanması mümkün deyildi. İşləməsəydim oxumaq, Bakıda təhsil alan qardaşıma maddi kömək etmək imkanımız olmazdı...”

 

Uşaq yaşlarından çevikliyi, qoçaqlığı ilə fərqlənib. Böyüdüyü ailənin maddi problemlərinin həllində bacardığı qədər fəallıq göstərib. Ata-anasına yardımçı olub...

Göründüyü kimi, aşağıdan yuxarıya uzun yol keçib. Kifayət qədər savadlıdır və zəngin təcrübəsi var. Məhz bunların sayəsində iqtisadiyyatı güclü bilir, verdiyi proqnozlar doğru çıxır. Bir iqtisadçı millət vəkili kimi də fəal olub, xalqın mənafeyinə uyğun çıxışları ilə rəğbət qazanıb. Mənəviyyata bağlı, ənənəyə sadiq adamdır. Heç vaxt insanlara yuxarıdan aşağı baxmaz. Necə deyərlər, uşaqla uşaq, böyüklə böyükdür. Kiminsə xətrinə dəymək, kobudluq etmək təbiətinə ziddir...

 

Bəli, haqqında danışdığım Vahid Əhmədov Azərbaycan xalqının sevimli ziyalılarından biridir və xalqı sevməyi bacardığından ürəklərdə yuva qura bilib. Bu gün deputat olmasa da adı ehtiramla çəkilir... 

Aprelin 2-də - yəni bu gün 78 yaşı tamam olur. Ona ağrı-acısız günlər, hələ uzun müddət ayaqüstə olmağı arzulayırıq.

Yaxşı kişinin yeni yaşı mübarək olsun!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.05.2025)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağlanın növbəti təqdim etdiyi şair Tehranda yaşayan Məryəm Səfəvidir.

 

Məryəm Səfəvi

Tehran

 

 

MÜHARİBƏSİZ SEVGİ

 

Həyat müharibələrlə doludur.

İnsanın ilk müharibəsi isə

Beləsi bir başlanğıcı olmalıdır;

Həvva ilə şeytanın arasındakı müharibə!

Həvvanın şeytana tovlanıb da,

Yasaq almanı dişləməsi!

 

İnsanın doğulmanın isə səbəbi

Doğulduğundan bəri müharibələrdə olmasıdır.

Onun üçün,

Doğulduğumuz gündən bəri,

Hər gün müharibədəyik, özümüz ilə!

Türlü-türlü müharibə meydanlarında

Döyüşürük bir-birimiz ilə.

 

Bəzən də

Müharibə meydanlarının

İçərisində doğulmuşuq sanki biz!

Özümüz heç bilmədən,

İstəmədən də döyüşürük, hər birimiz!

Bu isə bizim cəzamızdır,

Yasaqların qarşısında

Baş qaldırdığımız üçün!

 

Biz insan oğlu insan

Məhkum doğulduğumuzu bilə-bilə,

Ağlaya-ağlaya

Ayaq qoymuşuq bu dünyaya

Anamızın bilməzdən etdiyi cinayətinə xatir.

 

Biz ağrı çəkməliyik indi bu gün,

Sınmalıyıq,

Sınaqdan keçə bilmədiyimiz üçün!

 

Bu bizə verilmiş olan

Cəza olmalıdır sanki əzəldən,

Biz bu müharibə ilə

Yaşamağa məhkum olmuşuq əbədə qədər.

Çünki müharibələr

İnsanın insanlığını bəlli edər,

Şeytanın isə şeytanlığını...

Bütün yanlışların sonu şeytandır

Həqiqət, tanrıya tərəf gedər...

 

Təkcə alıb da verdiyimiz

Bir şeylərimiz vardır müharibəsiz!

Bir sevgimiz vardır,

Bir də sevincimiz!

Bunlardır bu boyda dünyada, bizim

Qiymətsiz sayılan iki incimiz.

 

Bu dünyanın qalibi olmaq istərsənsə,

Sən sevgini əsirgəmədən,

Sevinclə, məhəbbətlə

Toxunmaqdan çəkinməyəcəksən

Büsbütün bu canlılara!..

 

Aldığımız cəzamızdan bizi, əlbəttə

Mütləq elə bunlar qurtaracaqdır, 

nəhayət də.

Şeytana bir daha aldanıb da, 

qulaq verməkdənsə,

Müharibəsizcəsinə

Könüllərin məmləkətini

Topsuz, tüfəngsiz fəth etməlisən!

Durmadan,

Çəkinmədən...

Bu bizim yasamızdır –

“Müharibəsiz sevgi...”

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

 (02.04.2025)

 

Murad Vəlixanov,  “Ədəbiyyat və incəsənət”  

 

Bir millətin başına nə gətirilirsə gətirilsin, o millət heç vaxt keçmişini, gəldiyi soyu unutmur. Bu gün tarixi Azərbaycan torpaqlarından olan Qərbi Azərbaycanda yerləşən Talın qalası barədə danışmaq istəyirəm.

 

Talın mahalı  coğrafi baxımdan İrəvan xanlığının şimal-şərqində Alagöz dağının cənub ətəklərində yerləşirdi.  Arpaçay çayı   mahalı Qars paşalığından  ayırırdı.  

Talın mahalı şimaldan Şörəyel  sultanlığı,  qərbdən  Qars paşalığı,  cənubdan Sərdarabad və  Səədli mahalları, şərqdən  Seyidli-Ağsaqqallı mahalları ilə həmsərhəd idi.  Qərbi Azərbaycanın məşhur qalalarından olan Aşağı Talın qalası  Aşağı Talın kəndinin cənub kənarında yerləşir.  Qala iki cərgə dairəvi bürcləri olan qala divarları, kiçik məbədi və onun mərkəzi hissəsində ucaldılmış təyinatı barədə müxtəlif fikirlər səsləndiriilən tikilidən ibarətdir.  Həmin tikili daha çox siqnal qülləsinə bənzədilir.  Ümumiyyətlə, qala mövcud  olduğu  tarix ərzində öz dövrünün görkəmli tarixi-memarlıq abidələrindən biri kimi hesab edilir və bu kimi xüsusiyyətləri özündə cəmləşdirir. 

Bu unikal quruluş Qərbi Azərbaycanın keçmiş tarixi sirrlərini yaşadan sübutlardan biri kimi göstərilir. 

Sonradan sturuktur qismən təmir edilib,  ibadətgahı isə tamamilə yenidən qurulmuşdur. Qalanın şərq divarında  1174-cü ilə aid ərəbcə kufi xətti ilə yazılmış ithab yazısı mövcuddur.  Mətndə qeyd edilir:  “ Allah ucaltsın. 570-ci ilin mübarək səfər ayında bu möhkəm qalanın ağası şahzadə, böyük spasalar, iman sütunu, islamın vəsf edəni sultan ibn Şavur ibn Mahmud”. 

Tikili Anidə  hökmranlıq edən Şəddadi şahzadələrindən olan Sultan İbn Mahmuda aid edilir. Qalanın ətrafını səkkizguşəli divar əhatə edir və XIX əsrin əvvəllərində tikilmişdir. Səkkiz dənə qala və pərdə divarlarından ibarət davamlı xətt daxili istehkamları əhatə edir. Şimalda yeddi dənə müntəzəm çoxbucaqlı istehkam, bir dənə yarımdairəvi və ya "aypara" qala yerləşir. Aşağı Talın kəndində yerləşən yarımdairəvi və nizami istehkamlar arasındakı pərdə divarları birincisi bitişik çıxıntılı istehkamlarla qorunsun deyə bir qədər bucaqlıdır. Əsas darvaza şimal bastionun şərqindən sağ bucaq altında daxil olmağı tələb edir. Bu dizayn basqın zamanı süvarilərin girişi doldurmasına mane olur.

Tağvarı darvazanın üstündə yerləşən xarici divarda "panellər"də aşağı relyefli aslan təsvirləri var. Alçaq düzbucaqlı onbucaqlı daxili divar qala qoruğunu və ona bitişik X əsrə aid Müqəddəs Sarkis kilsəsini əhatə edir. On orijinal yarımdairəvi istehkamdan beşi ayaqda qalır. Qalıq XII əsrə aid olduğu ehtimal edilən dörd yarımdairəvi qüllədən ibarətdir ki, onlar daha sonra X əsrin əvvəllərində tikilmiş istehkamlara bərkidilmişdir. 

Təbii ki, düşmən tapdağında olan torpaqlarda qalmış abidə indi uçulub dağıdılmışdır.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.04.2025)

 

 

“Ədəbiyat və incəsənət” portalı sizlərə Şamil Ənvəroğlunun şeirlərini təqdim edilir.

 

 

BİZİ UNUTMA, TANRI...

 

Bizi unutduğun yerdən yazıram sənə, Tanrı.

Demək istəyirəm ki,

bir boşluğa yığılmış axar su kimiyəm,

bu yer mənimki deyil,

yad nəfəslər duyuram ətrafımda.

Yad əllər toxunur əllərimə,

itkin düşən bədənimi axtarıram ümidsizcə...

Mənim deyil bu ömür də,

bu dünya da...

Nəsə yanlış olmalı...

Səssizəm, çaşqınam...

Sınıq ümidlərin batdığı sabahlar kimiyəm-

xəstəyəm, qırğınam... 

 

Bir qaranlıq otağın küncündən boylanıram sənə.

Demək istəyirəm ki,

beynimdə bir yalnızlıq simfoniyası,

qəlbimdə bir həsrət nəğməsi səslənir neçə vaxtdır, aramsız və nədənsiz... 

 

Hər dəfə qapı səsinə diksinirəm,Tanrı.

Yenə də gələn ağrılar olacaq deyə, yeyirəm içimi.

Demək istəyirəm ki,

gələnlərim heç xoş nəsə olmadı ki...

Ya susmayan hıçqırıqlar döydü qapını,

gözü yaşlı, sözü yaşlı,

ya da aldanıb sınmış adamlar,

sürüşkən ayaqlı, yüngül başlı... 

 

Zamanla göz yaşına düşüb üzməyi də öyrəndim.

Bir vaxtlar bir damla acıda boğulurdum çarəsizcə,

indi isə nə dəryalarda üzürəm, nə dəryalarda...

Demək istəyirəm ki,

yanlışlığın deyil, yaxşılığın əsarətinə düşdüm,

yaxşı olmaqdan da bezərmiş insan.

Və içimdə bir dəli üsyan da var bütün pisliklərə... 

 

Sanki min illərin dərviş yolçusuyam,Tanrı,

elə ağır yorğunam ki,

əsir torpaq misali,

nə alan var, nə verən,

elə ağır susqunam ki,

sahibsiz məzar kimi,

nə gələn var, nə gedən...

Bir az mənasız ümidləri yaşamaqdan yoruldum,

bir az  "dəyməz"miş deyilən insanları daşımaqdan,

bir az da heç enişləri olmayan yoxuşlara dırmaşmaqdan...

 

Sındı...

əlimdən düşüb sındı sən verən ümidlər də, Tanrı,

qəlbimdən düşüb sınan sevdalar kimi.

Üzümüzdən uzaq düşdü təbəssümlər, gülüşlər,

əməlindən yetim qalan qupquru sözlər kimi... 

 

İnsan olmaq nə qədər də zormuş, Tanrı.

Ya "olmaz"ları görə-görə ölür adam,

ya dərd yükünü çəkə-çəkə,

ya da bir nankoru sevə-sevə ölür adam...

Demək istəyirəm ki...

Ya da boş ver, susuram...

Zatən görürsən özün,

hər şeyi də, hər kəsi də...

Ancaq səndən bircə xahişim var, Tanrı,

bircə xahişim...

Əgər imkan varsa,

əgər bacara bilsən, BİZİ UNUTMA...

 

 

***

 

Elə körpə arzular var

sınıq arzular içində,

həyat dolu,

ümid dolu...

Qıyıb da, ata bilmirik.

Neçə sevinc itkin düşüb

ağrıların arasında,

eşələyib hər bir günü

gəzirik, tapa bilmirik. 

 

bu dünyanın bazarında

gün satıb

dərd alan olduq,

səsimiz də çıxan kimi

doğru ikən yalan olduq,

Həyat dedik,

sabah dedik...

için-için dolan olduq,

Sarılırıq boşluqlara,

donuruq, yata bilmirik. 

 

yanımızdan ötüb keçir

biz gözləyən

sabahlar da,

adamlar da,

arzular da...

Bir də baxıb görürük ki,

gələn başqa,

üzümüzə gülən başqa,

içimizi didən başqa... 

 

Elə də səssiz gəlirlər,

heç bilmirik gələn nəydi?

Bir baxırıq,

tufan qopdu,

sol tərəfə nəsə dəydi.

Sonra qəfil ağırlaşdı,

qəddimizi nəsə əydi,

Sonra əl açıb Tanrıya,

yerində tapa bilmirik.

 

 

***

 

Tənhalıq o deyil ki,

kimsə olmaya yanında,

Tənhalıq o ki, bu qədər çoxluq içində başını dizinə qoyub rahatca ağlaya biləcəyin,

bu gün ən zəif yerini bilib də,

sabah elə o həmin yerdən səni vurmayacaq bir kimsən yoxdur yanında.

Tənhalıq o ki, 

arzun arzusu,

ümidin ümidi,

səbəbin səbəbi olan bir kimsən yoxdur yanında...

 

Sevmək o deyil ki,

təkcə əllərindən tutmağı,

sarılıb öpməyi,

çılğınca sevişməyi arzulayasan.

Sevmək o ki, 

onun adını duyanda yenidən doğulasan bu dünyaya, yenidən...

Yenidən hər gün bir daha sevəsən o hər kəsin saydığın insanı.

Dünyan, sadəcə, ondan ibarət deyilsə,

dünyanı aydınlatmırsa, SEVGİ adlı günəşin,

nə yaşayıb

nə gördün ki sən?

 

Ölmək o deyil ki,

büküb atalar bir boşluğa,

sən də zamanla yox olasan bir ovuc torpaq şəklində.

Ölmək o ki, insan olmaqdan çıxıb olursan bir əşya,

ya da nəsə...

Ya bıçaq olarsan ümidlər doğrayan,

ya qazan olarsan nifrət qaynadan,

ya da gedər səndən səni SƏN edən hər şey,

qalar səndən geriyə yeriyən bir daş parçası hər gün öz ayağına dolaşa-dolaşa,

hər gün öz başına düşə-düşə.

Nəyi qaldı ki,

İNSAN olmaqdan çıxanların???

 

 

BİR ADI DA YENİDƏN DOĞULMAQDIR SEVMƏYİN...

 

Nəfəs bədənin,

sevgi ruhun Tanrısıdır,

bədən nəfəssiz,

ruh da sevgisiz olanda "adı var, özü yox"ların cəm halına çevrilər.

"Adı insan olanın həyatı bir ağrılı roman olar" demişdi nə vaxtsa bir şair.

Həyatlar əsərlərdə yaşar,

əsərlərdə gülər,

əsərlərdə ağlar...

Homer gözlərindən yetim qalandan sonra yazmışdı ən gözəl əsərini.

Bəlkə də, gözlər düşünməyin ən qəddar düşmənidir,

bəlkə də, düşünmək ruhun ən ağır işgəncəsidir.

Ən çox ağrıyanlar isə ən çox düşünənlərdir,

ən gözəl əsərlər bir ağrıyan ruhun ölüm duasıdır...

Və bir adı da ağrımaqdır yazmağın...

 

Dünənlər hər zaman kövrəldər,

ya xoş xatirələrin,

ya da "təəssüf"lərin melodiyası ağladar insanı.

Dünənlər sabahların keçmiş zaman formasıdır,

sabahlar dünənin gələcək zaman forması olduğu kimi...

İnsan dünəniylə kövrələr,

bu günüylə yaşayar,

sabahıyla ovunar...

Ağlamaq... ağlamaq dünyanın ən məsum duasıdır,

ən səssiz üsyanıdır,

ən gerçək üsyan faktıdır...

Və bir adı da səssizlikdir üsyanların...

 

İnsan sevgidən açılar,

sevgidən gülər,

sevgidən küsər,

sevgidən ölər...

Sevgi ən səmimi ibadətdir,

heç düşməyən hərarətdir...

İnsan sevəndə anlar həyatı,

yaşamağı,

yaşatmağı...

İnsan sevəndə anlar səssizcə danışmağı,

susub, susub uzlaşmağı...

İnsan ən çox itirəndə anlar itirdiyinin dəyərini,

ən çox itirənlər axtarar dünənini,

ən çox axtardığını tapmaz insan, tapmaz...

Sevgi axtarmaqla tapılmaz,

çağırmaqla gəlinməz,

istəyəndə var olmaz...

Sevgi özü gələr,

özü seçər insanını...

Sevgi ölməzdir,

insan ruhunda yaşamağa gələr,

sonra da bir həyat bitən kimi başqa bədənə köçər.

sevgi enerjinin müsbət halıdır,

qovuşanların xoşbəxtliyi,

ayrı qalanların müsibət halıdır.

Bir filmdə deyildiyi kimi: 

"Bir insan əgər sevibsə,YAŞAYIB, demək"

Və bir adı da yenidən doğulmaqdır sevməyin...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.04.2025)