Super User

Super User

Wednesday, 02 August 2023 16:30

Yusif Nəğməkardan aforizmlər

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Yusif Nəğməkarın aforizmlərini təqdim edir. Öncə isə şair özü öz aforizmlərinə şərh verir. 

 

 

Bəribaşdan mövzuya aydınlıq gətirim ki, bu fikirlər , konkret bir, üç, beş adama ünvanlanmayıb.

Əslində, mən söylədiyim bu ibrətli fikirləri, inanın ki, hər kəsdən çox, özümə də deyirəm...

İnsan mənəviyyatını ayaqda saxlamağa xidmət edən ayrı-ayrı hikmətli kəlamlar bəzən bir romanın təsirində ola bilir...

Etiraf edim ki, əksər qələm dostlarım şeirlərimlə yanaşı, bu qəbildən olan yazılarımın da sorağında olduqlarını bildirirlər...

Nə deyirəm ki?! Olsun.

Varını verən utanmaz...

 

*Yanı yamanların durma yanında,

Çünki yalmananı çoxdur onun da...

 

*Hərcayı məclisdə oturma başda,

Min tənə görərsən hər gözdə, qaşda...

 

*Hər kim ki, hayqırır: - "Yaxşı edirəm!",

Bil ki, onu sarmış pis etdiyi qəm...

 

*Niyyəti sağlamsa, xoşdur qonaqlıq,

Deyilsə, kələkdir -- sonu qınaqlıq...

 

*Dost ki bir düzünü min səhvə yozur,

O, səndən kənarda axtarır hüzur...

 

*Təmənna duyduğun yığnaqdan çəkin,

Çəkin, çıxılmasın cəmindən çəkin...

 

*Badəni badəyə hər vuranda sən,

Əyyaş vücudlardan səs gələr:--"əhsən!.."

 

*Qadını əlçatanlıq əldən aşağı salar,

Yalnız o, əlçatmazlıq xislətilə ucalar...

 

*İnciklik anlamazlıq olan yerdə baş verər,

Ancaq qəlbən sevənlər qəlp "qəlpə"yə boş verər...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.09.2023)

Sirr deyil ki, mədəni elmli və gözəl insan xalqın genfondunda əsas yer tutur. Bütün bu məziyyətlər isə sağlam yaşam tərzindən qaynaqlanır. Yəni, sağlam həyat sürən adamın beyni elmi dərk etməyə, ruhu mədəniyyəti qəbul etməyə, cismi də gözəl qalmağa rahatlıqla nail olur. Və sağlam yaşam tərzinin bir sirri də sağlam qidalanmaq, bütün vitamin və mikroekenenləri qədərincə qəbul etməkdir. 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının bu dəfə açmaq istədiyi mövzuya, düşünürük ki, heç bir oxucu biganə qalmayacaq. 

 

Üzüm çəyirdəyi yağı

 Əsl gözəllik vasitəsi!

Tərkibində bol-bol andioksidant toplanan, ürək-damar sisteminin qüsursuz fəaliyyətinə kömək edən, yaşlanma əleyhinə güclü təsir xüsisiyyətlərinə malik olan, qida əlavəsi və kosmetoloji vasitə kimi əvəzsiz sayılan üzüm çəyirdəyi yağını soyuq sıxım vasitəsilə sizlərə əlçatan etdik.

Təki sağlam və gözəl olasınız!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

Wednesday, 02 August 2023 15:00

Aman ayrılıq…

AYRILIQ ƏN ÇOX KİŞİLƏRƏ TƏSİR EDİR, YA QADINLARA?

 

Səbinə Məmmədli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Mövzu ilə bağlı psixoloqlara müraciət etdim. Ayrılıq ən çox kişilərə təsir edir, ya qadınlara? Qadınlar bitən münasibətlərin ardından ancaq özlərinin kədərləndiyini hesab edirlər. Əslində isə…

 

Hər insan “son”da bir daha heç kimi belə sevməyəcəyəm, heç kimə belə vurulmayacağam kimi fikirləşir. Xüsusən qızlar şişmiş gözləri ilə əlində yaylıq onun nə etdiyini düşünməkdən başqa heç nə etmirlər. “Əminəm, bütün gün kefdədir… Allah bilir kimlərlə gəzir… Bəlkə də çoxdan birini sevir artıq… məni unudub…” Bunlar yeni ayrılan qadının düşündükləridir.

 

Əslində isə çox vaxt elə ilk və tez unudan qadınlar olur. Qadınların fikrinə görə, ayrılığa ancaq onlar pis olur, ancaq onlar yas tuturlar. Əksinə, kişilər də ayrılıqlardan təsirlənirlər. Üstəlik də tərk edən qadındırsa, onda əzabları daha artıq olur. Haminin ağlına gəlir: niyə? Beləliklə, sizə bunun səbəblərini təqdim edir:

ayriliq

 

1. Kişilər ayrılanda özlərini yalnız və müdafiəsiz hiss edirlər…

Hadisəyə qadın tərəfindən baxsaq, qadın hadisəni ən incə detalına kimi rəfiqəsinə danışır. Qadın kişinin ayrılıq hekayəsini kiminləsə bölüşməməyini qarşı tərəf üçün önəmi olmadığı ilə əlaqələndirir. Əslində isə kişilərin çətinliklərini qadınlar qədər danışmamalarının tək səbəbi həddindən artıq məyus olduqları və danışmağın onlar üçün daha da çətin olduğunu düşünməkləridir. Qadınlar dostları ilə danışdıqca özlərini tək hiss etmirlər və özlərini daha tez ovundura bilirlər, daha tez özlərinə gəlirlər. Sevgililəri isə… “Heç pis olmadım da… nə idi dözmüşəm bu vaxta kimi ona…” deyə danışıb güclü olduqlarını sübut etməyə çalışırlar. Lakin bu vəziyyət onları daha da çətin psixoloji vəziyyətə salır.

 

2. Kişilər özlərini də aldadırlar…

Kişilər əzab çəkdiklərini, dünən yanında olan sevgilisi üçün dəli kimi darıxdığını və onsuz qalmağın nə qədər çətin olduğunu bilsələr də, qəbul etmək istəmirlər. Özlərini ayrılıqdan təsirlənmədiklərinə inandırmağa çalışırlar. Bunu büruzə verməsələr də bu dərd onların içdən yeyib məhv edir və əzabları artır gün-gündən azalmaq yerinə…

 

3. Qadınlar bir müddət sonra başqası üçün qollarını açırlar…Artıq yas bitib. Çəkilməsi lazım olan ayrılıq yası başa çatıb… Qadın bir müddət sonra onun geri dönməyini gözləyir. Əgər dönmürsə, artıq yeni bir həyata başlamaq vaxtıdır – deyə düşünür. Çünki sevilmək və arzu edilmək onların yaralı qəlblərini sağaltmaq üçün kifayət edir. Hətta daha da irəli gedir, keçmişin üstündən elə qalın xətt çəkir ki, heç keçmişi get-gedə yada salmırlar belə. Nə qədər böyük sevgi yaşamış olsalar da…Ancaq kişilər bu ayrılığı aydınlaşdırmadıqca yeni duyğularının tamamilə külə dönməyini görmədikcə, yeni münasibətlərə başlamağı düşünmürlər də. Hətta bütün bunları artıq geridə qoyduqlarını düşünsələr də, yeni sevgililərini hər zaman əvvəlki ilə müqayisə etməyə başlayırlar. Bu da yenə də keçmişi unutmaq ucun çox zaman lazım olduğunu sübut edir. Bu da xoşbəxt olmaq üçün uzun zaman tələb edən zəhmətdir.

 

4. Qadın ən çox “ayrılsaq nə olar?” kimi fikirləşir…

Hər qadın münasibətləri problemsiz davam etsə belə “birdən ayrılsaq…” sualını özlərinə çox vaxt verirlər… Beləliklə, ağlında olmasa da özünü bir ayrılığa hazırlayır. Lakin kişilər bu vəziyyəti ancaq bir problem olanda ağıllarına gətirdikləri üçün, ayrılığa hazır olmurlar və çox ciddi yaralar alırlar. Mənəvi sarsıntıdan ayılmaq düşündüyümüzdən də çətin olur…

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güneydən gələn səslər rubrikasının ən bəyənilən şeirlərinin təqdimatı sırasında bu həftə Əbasət Purhəsənin həftəsidir. Rubrikanı portalımızın Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağla aparır. 

 

Şair Əbasət Purhəsən bu gün “Bəzəkli mankən” deyəcək. 

 

BƏZƏKLİ MANKƏN

 

Bazar qabağında bəzəkli mankən,

Hər gələn əl atır donuna sənin.

Yaşamağın üçün açılmır donu,

Soyuq şəhrimizdə geydiyin donun.

 

Əllərin əlimdə, əlin əlimi,

Əlinin içində saxlaya bilmir,

Nə çəpik çalırlar qabağımızda?!

Nə üçün görənlər ağlayır, gülmür?

 

Mən səni sevdiyim qıza oxşatdım,

Ya şəhər ağılsız, ya da mən dəli!

Bir dəyqə özümü sevindirməyə,

Sənin də abrına toxundum, bəli.

 

Səndən ayrılıram, bilirəm ancaq,

Əynindəki donu götürəcaqlar.

Bilmirəm bəlkə də oğlan paltarın,

Geydirib əyninə, toy tutacaqlar.

 

Bəlkə də bazardan, bazara köçüb,

Gözdən düşəcəksən, gic qalacaqsan.

Bilmirəm, sabahın heç kimsə bilmir,

Bəlkə də sevdiyim qız olacaqsan!..

 

Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

2023-CÜ ILIN BREND AVTOMOBILLƏRI

 

 

Top Gear nəşri dünyanın ən bahalı beş avtomobilinin adını açıqlayıb. Qiymətlər 2023-cü ilin iyul ayına aiddir.

 

“Bugatti Chiron Profili”

 

Bir nüsxədə yaradılmışdır. O, dörd turbin ilə 1479 at gücünə malik mühərriklə təchiz edilib. 100 km/saata 2,3 saniyəyə sürətlənir. Hiperkarın qiyməti 9792500 avro təşkil edir.

 

“Bugatti Centodieci”

 

Brendin 110 illiyi üçün yaradılmış bu məhdud sayda hiperkar dörd turbinli 1578 at güclü W16 mühərriki ilə təchiz edilib. Hiperkar 100 km/saata cəmi 2,4 saniyəyə sürətlənir. Centodieci cəmi 10 ədəd hazırlanmışdır. Avtomobilin qiyməti 9 milyon avrodur.

 

“Pagani Huayra Codalunga”

 

Avtomobil Pagani Grandi Complicazioni tərəfindən hazırlanmış və yalnız 5 ədəd istehsal edilimişdir. Hiperkarın kapotunun altında 829 at gücünə malik “Mercedes-AMG V12” mühərriki var. İkili turboya malikdir. Modelin qiyməti 7 000000 avro təşkil edir.

 

“Bugatti W16 Mistral”

 

Cəmi 99 ədəd istehsal edilən bu avtomobil dünyanın ən sürətli rodsteridir. O, 1578 at gücü ilə 16 silindrli 8 litrlik dörd turbo mühərrikə malikdir. Avtomobilin qiyməti 5000000 avrodur.

 

“Koenigsegg CC850”

 

CC850 şirkətin qurucusu Kristian fon Koenigseqin 50 illik yubileyinə həsr olunmuş modeldir. Bu modeldən cəmi 70 ədəd istehsal edilib. Avtomobil 1169 at gücünə malik ikili turbo ilə 5,1 litrlik V8 mühərriki ilə təchiz edilib. Sportkarın qiyməti 3397000 avrodur.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

 

(02.08.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı “Qiraət saatı”nda Fəxrəddin Qasımoğlunun “Son gecə” detektiv romanının dərcini yekunlaşdırdı. Böyük oxucu marağını və istəyini nəzərə alıb romanın davamı olan “On ikiyə işləmiş” romanının dərcinə başlayırıq.

 

Özü polis orqanlarında çalışan, ən dəhşətli, tükürpədici cinayətlərdən bilavasitə xəbər tuta bilən müəllifin bu romanı da sizləri sonadək gərginlik içində saxlayacaq.

 

 

 

34–cü dərc

 

Bağdan çıxan Xalid maşını sürətlə sürüb özünü şəhərə çatdırmış, bağın açarlarını, çantanı, bağlamanı və məktubu Arif Dadaşzadəyə vermişdi. Polkovnik məktubu oxuyub Xalidə dincəlməsini tapşırmış, sonra dərhal Layiqənin rəfiqəsini qorumasını tapşırdığı adamını yanına çağırmışdı. Qız üçün heç bir təhlükənin olmadığı daha şübhə doğurmurdu və onu qorumağa ehtiyac yox idi. Bu, onun ən təcrübəli adamı idi. Ona verəcəyi tapşırıq isə olduqca diqqətli olmağı tələb edirdi. Artıq Əmirxanın qatilinin kim olduğu bilinmişdi və onu izləməyi gənclərdən heç birinə tapşıra bilməzdi. Qısa müddətdə yanına gələn adam tapşırığı alıb, vaxt itirmədən Kürdəxanı kəndinə yollanmışdı.

Nədənsə, polkovnik bu gün, daha doğrusu bu gecə çox vacib bir xəbər alacağını hiss edirdi. Ona görə də yuxusu qaçmışdı, gecə saat 3 olsa da, ona rahatlıq verməyən bu hissin təsiri altında son günlər qaldığı ofisindəki otağında var-gəl edir, dincəlməyi heç düşünmürdü.

Bəxtiyar, bağda keçirdiyi son yoxlamalardan sonra göndərdiyi məktubunda Qılıncın məhz onları maraqlandıran adam olduğunu yazmışdı. Razılaşdıqları kimi, indi Bəxtiyarın cızdığı planın ikinci hissəsini o həyata keçirirdi. Elə ona görə də bu işi ən çox etibar etdiyi adamına tapşırmışdı, hazırda o, Qılıncın evini nəzarətdə saxlayırdı. Adama səhərə qədər gözünü qırpmamağı tapşırmışdı polkovnik. Plan elə idi ki, hətta indi həyata keçirdiyi ikinci hissəsi bir neçə gün də çəkə bilərdi. Ancaq uzun illərin təcrübəsi və güclü hissiyatı ona hər şeyin bu gün aydınlaşacağını, bir çox yarımçıq qalmış sualların cavablarının yerini alacağını deyirdi.

Polkovnik otağın işığını söndürüb pəncərəyə yaxınlaşdı. Şəhər yatırdı. O, bu şəhərdə anadan olmuş, bu şəhərdə böyümüş, bütün ömrünü bu şəhərdə yaşamışdı. Bu qocaman insanın uşaqlıq xatirələri, məktəb, tələbəlik illəri, ömrünün yarısından çoxunu həsr etdiyi polis sıralarındakı xidməti bu şəhərlə, ona son dərəcə doğma olan Bakı ilə bağlı idi. O, bu şəhəri, onun insanlarını sevirdi. İstefaya çıxsa da doğma şəhərinin sakinlərinin rahatlığını pozan, onların həyatlarına qəsd edən, halal mal və mülklərinə göz dikənlərlə heç vaxt barışmayacağına, onlarla mübarizə aparacağına özünə söz vermişdi Arif Dadaşzadə…

 

* * *

Qaranlıqda gizlənib həkim briqadasının gəldiyinə əmin olduqdan sonra oradan uzaqlaşmışdım. Təxmin etdiyim kimi, gözətçi dayı «təcili yardım»a zəng etmişdi. Cibimdəki tapança ilə şəhərdə gəzmək təhlükəsiz deyildi. Əslində, tapança məsələsində gec də olsa Arif müəllimlə məsləhətləşməli idim. Ancaq hələ araşdırmanın lap əvvəlində ona sonluqdakı qərar barədə sual verəndə cavab vermək üçün necə çətinlik çəkdiyini görmüşdüm. Ona görə də, bu məsələ ilə onu daha da yükləməyə lüzum görmürdüm. Sadəcə, tapançanı yox edəcəkdim. Haraya, necə, bunu təkcə özüm biləcəkdim. Bəzən yaranmış vəziyyətə uyğun addım atmaq ən düzgün olan addım hesab olunur. İndi təcili yardım maşınında xəstəxanaya aparılan və fədakar həkimlərimizin «adam» bilərək həyatını xilas etmək üçün çalışdıqları, kim bilir neçə günahsız insanın həyatına son qoymuş o muzdlu qatil onsuz da öz cəzasına çatıb. Çətin ki, bu zədə ilə bir də kimisə öldürməyə qalxa bilsin. Cəzanı ona mən yox, Allah verdi. Belə işlərdə nə qədər hazırlıqlı olsam da, rəqibimin ən azı mənim qədər hazırlıq keçdiyi göz qabağında idi və bu qarşıdurmada əsas bel bağladığım gözlənilməzlik amili arxa plana çəkiləndən sonra üstünlük aşkar onun tərəfinə keçmişdi. Bəli, yaxın məsafədən atılmış iki güllədən məni salamat qurtaran da, qaranlıqda onu binanın yarımçıq betonlanmış döşəməsindən aşağı mərtəbəsinə yuvarladıb belini qıran da Allahdır. Başqa sözlə, o Uca Varlıq, hərəyə öz haqq etdiyini verdi. O ki qaldı tapançaya, onsuz da heç bir muzdlu qatil eyni silahdan iki dəfə istifadə etmir. Bu tapança «təmizdir» və ələ keçməsi onun törətdiyi heç bir qətlin açılmasına kömək etməyəcək.

Artıq saat 3 idi. Gecənin bu saatında Gülanəni narahat etmək fikrim yox idi. Bir neçə saat yatmağa görə hansısa bir oteldə yer götürmək də istəmirdim. Tək gedəcəyim yer Arif müəllimin ofisi idi. Xasiyyətini gözəl bildiyim üçün, araşdırmanın belə bir məqamında onun yatmayacağına, verdiyi tapşırıqla bağlı cavabı gözləyib oyaq qalacağına əmin idim. Oraya getməyim həm də vaxt udmağımıza kömək edə bilərdi. «Bağ əməliyyatı»nın ikinci hissəsi ilə bağlı hər-hansı məlumat daxil olardısa, onu Arif müəllimlə birlikdə dərhal müzakirə edib növbəti addımlarımız barədə qərar verərdik. Birgə olduğumuz müddətdə Qılıncı kifayət qədər «oxuya» bilmişdim. Nə qədər bic olsa da, onun bizim xeyrimizə işləyən bir cəhətini aşkara çıxarmışdım. Bu adam olduqca hövsələsiz biri idi. Bağa gələn kimi söhbəti uzatmadan və çaydan imtina edərək tez yekunlaşdırmaq üçün dərhal işə başlaması, arada qəsdən bağa keçib ona hansısa xırda tapşırıqlar verməyimdən qıcıqlanması, səhər açılar-açılmaz gecə qaldığı otaqda ona atdığım «yem»lə bağlı şübhələrini dəqiqləşdirmək üçün hətta səhər yeməyinin bitməsini gözləmədən suallar verməsi bu qənaətə gəlməyimə kifayət etmişdi. Əgər belədirsə və bu adamın bağda yarandığı şübhələrlə bağlı hansısa addım atmaq fikri varsa, mütləq elə bu gecə hərəkətə keçəcəyinə əmin idim. Bu gecədən bir «hədiyyə»mi almışdım, görək ikinci «hədiyyə»ni də bəxş edəcəkmi mənə gecə. Saata baxdım, 4-ə işləyirdi, səhərə hələ var idi.

 

* * *

Arif Dadaşzadənin Kürdəxanı kəndinə gəlmiş adamı lazım olan ünvanı tapdıqdan sonra uzaqdan müşahidə aparmış, hava qaraldıqdan sonra isə maşınını bir qədər yaxına sürüb görünməməkçün arxa oturacağa keçmişdi. Ancaq yenə də şübhə doğurmamaqçün izlədiyi evlə arasında kifayət qədər məsafə saxlamışdı. Kiçik taxta giriş qapısı, suvağı tökülmüş divarları, bu divarlardan aşıb küçəyə sallanan çoxdan budanmamış ağacların toz basmış budaqları evin olduqca kasıb və baxımsız olmasından xəbər verirdi. Kəndin bu qaranlıq küçəsində gediş-gəliş hələ axşamdan kəsilmişdi. Gecə düşdükdən sonra isə, ümumiyyətlə bir adam da gözə dəymirdi. Hər yan sükuta qərq olmuşdu, bu sükutu təkcə həyətlərdən hansındasa hərdən-bir hürən itin səsi pozurdu.

Adam qolunu azca qaldırıb əqrəbləri fosforlu olan saatına baxdı. Saat 03:30 idi. Elə bu zaman əsas küçədən bu ara küçəyə dönən avtomobilin işıqları hər yanı işıqlandırdı. Adam cəld maşının oturacağına uzanıb gözləməyə başladı. Maşın onun yanından keçib bir qədər irəlidə, axşamdan bəri müşahidə apardığı evin qarşısında dayandı. Ehmalca başını qaldıran adam bundan sonra nə olacağını görə bilmək üçün maşının dayandığı yerə baxmağa başladı. Gələn maşının üzərində taksi emblemi var idi. Sürücü mühərriki və işıqları söndürmədən sükan arxasında oturub gözləyirdi. Adam maşının markasını və nömrə nişanlarını yadında saxlayıb izləməni davam etdirdi. Gün kimi aydın idi ki, taksi hazırda onun izlədiyi ünvana çağırılıb və bu küçəni məkan barədə ona atılmış məlumat əsasında naviqator vasitəsilə çox rahatlıqla tapıb. Naviqator quraşdırılmış telefon aparatının ekranı hələ də maşının salonunu işıqlandırırdı.

Birdən həyətin qapısı açıldı və oradan hündürboylu, cantaraq bir kişi çıxıb maşına yaxınlaşdı. Maşının işığında kişini çox rahatlıqla görmək olurdu. Əynində qara kostyum, açıq mavi rəngli köynək, ayaqlarında ucu biz ayaqqabılar olan bu kişi, bir qədər sağa-sola boylanandan sonra taksinin arxa oturacağına oturdu. Taksi dövrə vurub gəldiyi yolla geri qayıtdı və əsas yola tərəf istiqamət aldı. Yenidən maşının işıqlarından gizlənməyə məcbur olan adam, taksi ötüb keçdikdən sonra cəld uzandığı yerdən qalxıb bir sıçrayışla öndəki oturacağa, sükan arxasına keçdi. Mühərriki işə salıb bir qədər gözlədi, sonra, işıqlarını yandırmadan maşını uzaqlaşmaqda olan taksinin ardınca sürdü.

 

* * *

 Saat 04:10 idi. Tapançanı «yox» etdikdən sonra Arif müəllimin ofisinə gəldim. Bir qədər aralıda düşdüyüm taksini yola salıb arxa tərəfdən binaya yaxınlaşdım. Dəmir qapıdakı kodu yığıb yuxarı qalxdım, ofisin qapısını şərtləşdiymiz kimi, əvvəl bir dəfə, kiçik fasilədən sonra isə iki dəfə taqqıldadıb gözlədim. Az keçmiş qapını açan Arif müəllimlə salamlaşıb içəri keçdim. Gözlədiyim kimi polkovnik yatmamışdı. Dəhlizin işığında mənə diqqətlə baxan polkovnik heç nə deməyib başını buladı.

Əlbəttə, nə qədər üst-başımı səhmana salsam da, az əvvəl toz basmış binadakı süpürləşmənin izləri paltarlarımda qalmışdı. Təcrübəli polkovnikin bunu sezməməsi mümkün deyildi. İndi bu söhbətin açılması marağımda olmadığından onun susması yerinə düşdü. Keçib divanda oturdum. Mətbəxdə özünə kofe düzəldən Arif müəllim oradan səsləndi:

-Çay içəcəksən?

O, hamının yuxusunu qaçıran kofenin mənə yuxu gətirdiyini bilirdi.

-Özüm süzərəm, -deyib ayağa qalxdım.

-Otur, gətirirəm, -nidasıyla bir azdan otağa qayıdan polkovnik çay süzdüyü bardağı və əlindəki konfeti mənə uzatdı. Elə bu vaxt kabinetdəki şəhər telefonuna zəng gəldi. Telefonun dəstəyini qaldırıb o, heç nə demədən qulaq asmağa başladı. Xəttin o başındakı adam söhbəti bitirdikdən sonra, -Daha dincələ bilərsən, -deyərək polkovnik dəstəyi yerinə qoydu. Sonra üzünü mənə tutdu:

-Təbrik edirəm, Bəxtiyar. Sənin planın yüz faiz özünü doğrultdu. Təxminən bir saat əvvəl evdən çıxıb taksi ilə şəhərə gələn Qılıncın getdiyi ünvan məlum oldu.

Maraqla onun üzünə baxıb susdum. Planımı hazırlayarkən, gecə bağda Qılıncın «rahatlığını» pozduqdan sonra gedə biləcəyi bir neçə ünvanı təxmin etmişdim. Ancaq onlar arasında seçim edə bilməmişdim. İndi, gələn zəngdən sonra gözlərindəki yorğunluğu bir anda yoxa çıxan müəllmimin hansı ünvanı səsləndirəcəyini gözləyib ona baxırdım. Gün kimi aydın idi ki, məhz o ünvanlardan birini eşidəcəyəm. Nəhayət gözləri gülən polkovnik dilləndi:

-«Dostumuz» Rəmziyə qonaq gedib.

Bu, gözlədiyim ehtimallardan biri idi. Nəhayət bütün daşlar yerini almağa başlayır. İndi Arif müəllim də, mən də deyə bilərdik ki, ilk gündən  yalnız ehtimallara əsaslanan araşdırmamızda ilk real nəticəni əldə etmişik. Qatil olduğunu müəyyən etdiyimiz, Bakı ətrafında yaşayıb onun-bunun həyətində işləməklə dolanan bir «dəli»nin böyük biznes imperiyasının başında dayanan, milyonlar sahibi Rəmzi Xanbabayevlə nə əlaqəsi ola bilərdi, təxmin etdinizmi? Özü də, az qala səhər açılana yaxın. Şəhərin özündən deyən kişiləri bu saatda Rəmzini narahat etməyə cəsarət etməz, nə qədər vacib işləri olsa belə, səhərin açılmasını gözləyərdilər. «Dəli» kimi tanınması bir yana, onun-bunun qapısında işləməklə dolanan biri isə çox rahat şəkildə bunu edir. Deməli, bu iki adamı bir-birinə bağlayan çox dərin tellər var. Üstəlik də, nə isə fövqəladə hadisə baş verib. «Fövqəladə hadisə»ni də biz yaratmışdıq onlar üçün. Böyük ehtimalla isə bu görüş hansısa yolla əvvəlcədən razılaşdırılıb.

Bəli, Əmirxanın qatilini müəyyən etməyin mənasız olduğunu, damla-damla toplayacağımız sübutların bizi bu qətlin sifarişçisinə çıxaracağını düşünmüşdük. Təxminən hər şey də buna gedirdi. Bir neçə adam diqqət mərkəzimizə düşmüş, onlar ətrafında aparılan işlə sifarişçiyə yaxınlaşmışdıq. Ancaq Matvey Semyonoviçin gözləmədiym halda verdiyi bir məlumat bizə həm də qətlin icraçısına çıxmağımıza kömək etmişdi. Maraqlı olsa da, əgər Rəmzi haqqında əvvəlki şübhələrimizi nəzərə almasaq, sonda məhz qatildən icraçıya çıxa bilmişdik. Bu, yüz olmasa da, doxsan doqquz faiz Rəmzinin sifarişçi, yaxud da sifarişçilərdən biri olduğunun sübutu idi. Heç nə danışmasa da, polkovnikin də belə düşündüyünə əmin idim. Nadir hallarda gözlərində görünən sevinc də buna dəlalət edirdi.

Dediyim kimi, araşdırmamızda maraq doğuracaq adamların tam siyahısını müəyyən etmək üçün etdiyim psixoloji gediş nəticə verməkdə davam edirdi. Heç də yaxşı şeylərə bağlanmayan böyük bir sirrin daşıyıcıları təhlükə hiss edən kimi təcili olaraq bir-biri ilə görüşməyə başlamışdılar. Əlbəttə, onların hamısı eyni vaxtda bir yerə yığışa bilməzdilər.  Kimin kimlə bağlılığı varsa, ona da üz tutmuşdu. Məsələn, İlk hərəkətə gətirilən Səlim İsfəndiyarı ziyarət edib şübhələrini yoxladıqdan sonra hər ehtimala qarşı Rəmzi ilə görüşüb vəziyyəti bölüşməyi lazım bildi. Qılınc da eyni şeyi etdi. Amma böyük ehtimalla o, Səlimi heç tanımır. Bu səbəbdən onunla görüşməsi mümkün deyil. Əminəm ki, Səttar dünyasını dəyişməsə idi, mütləq eyni şeyləri müşahidə edəcəkdik. O ki qaldı «Qızılbaş»a, onun bu qətldə hansısa formada birbaşa rolunun olmasına gümanım azdır. Hətta səhv etmirəmsə, Əmirxan qətlə yetiriləndə o həbsxanada olub və hər hansı iştirakı mümkün deyildi.Ancaq hələ də, adı çəkilən adamlardan hansınınsa onunla da görüşəcəyi istisna olunmur. Çünki qətlin araşdırmasında bizə qarşı verilən tapşırıqların ondan gəldiyini öyrənə bilmişdik. «Qızılbaş»a isə hansısa tapşırığı ondan qat-qat yuxarıda duran birisi verir. Deməli bu məsələdə «Qızılbaş» yox, ona bu işi tapşıran maraqlı tərəfdir. Bu faktın özü də ilk gündən gəldiyimiz qənaətin, bu məsələdə «oğru» dünyasının başında duranların əli olması barədəki ehtimallarımızı bir daha təsdiqləyir. Mənim qətlimin sifariş verilməsi kimi kəskin bir addımın atılması isə bu ehtimalların doğruluğuna heç bir şübhə qoymur. 

Sifarişçi və ya sifarişçilərdən birinin Rəmzi olması qənaətinə də elə-belə gəlmədik. Bu adamın adı düz üç dəfə hallandı araşdırmada. Belə təsadüf olmur. Əvvəlcə polkovnikin şübhələndiyi Səlim təhlükə hiss edən kimi bir müddət evinə qapandı, sonra isə Rəmzi ilə görüşməyə tələsdi. Bundan sonra Səttarın göndərdiyi gizli şifrin açmasında Rəmzi adı ortaya çıxdı. Bu artıq tutarlı sübut idi. Qılıncın da, bağdan qayıdan kimi elə həmin gecə, təcili Rəmzinin yanına getməsi bu sualın nöqtəsini qoymuş oldu.

İndi Arif müəllimin nə qərar verəcəyini gözləyirdim. Bizə lazım olan hədəflər artıq məlum idi. Ancaq məsələ o qədər də sadə deyildi. Hər şey bizim üçün məlum olmuşdu sadəcə. Az əvvəl sadaladıqlarım yalnız bizim apardığımız analitik işin və çoxgedişli kombinasiyalarımızın nəticəsində əldə olunan və doğruluğuna əmin olduğumuz sübutlardır. Bu sübutlarla, hətta aradan keçən müddəti nəzərə alaraq qanun imkan versə belə, istintaq orqanları qarşısında hansısa iddia qaldırmaq elə ilk gündən uduzmaq deməkdir. Ona görə də, hər şey müəllimimin verəcəyi qərardan asılı idi.

-Bu gün ayın neçəsidir?

Arif müəllimin sualı məni fikirdən ayırdı.

–Mayın iyirmi altısı.

Polkovnik əli ilə tük basmış çənəsini ovuşdurdu.

-Sən daha bu gün və sabah heç bir addım atma. Sonrasına baxarıq.

Yenə heç nə soruşmasa da, “heç bir addım atma” deyəndə, bayaq içəri girəndə paltarlarımda qalmış süpürləşmə əlamətlərini nəzərdə tuturdu polkovnik.

-Aydındır, Arif müəllim, -qısa cavab verdim.

-İndi isə bir az yatmaq lazımdır. Sən elə bu oturduğun divanda dincəl. Mən isə istirahət otağına keçirəm.

Arif müəllimin istirahət otağına keçməsini gözləyib ayaqqabılarımı çıxardım və divana uzandım. Bu iki günün niyə boş keçəcəyini bilmirdim. Ancaq bu iki gün Salamın yarımçıq qoyduğum işi ilə məşğul olmağım üçün əla fürsət idi. Nəyin harada qırıldığını tapmalı, sonra düzgünlüyünə əmin olduğum fərziyyəmi həmin yerdən davam etdirməli idim. Bunun üçünsə, indi bir qədər yatmaq lazım idi. Beyin insan ac olanda daha sürətlə işləyir, yuxusuz olanda isə fikirlər qarışır.

 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"CinemaPlus"da “Barbenheimer” fenomenal ajiotaj yaradıb. Belə ki, eyni gündə böyük ekranlarda nümayiş olunan “Barbi” və “Oppenheymer” filmləri ilin ən səs-küylü fenomeninə çevrilib.

 

“CinemaPlus”dan "Report"a verilən məlumata görə, tamaşaçılar hər iki filmi eyni gündə qiymətləndirə bilmək üçün bilet alırlar.

 

Onlar “CinemaPlus” kinoteatrlar şəbəkəsinə çəhrayı və qara rəngli geyimlərdə gəlirlər.

 

Təkcə ilk həftədə Marqo Robbi və Rayn Qoslinq-in rol aldığı “Barbi” dünya üzrə təxminən 530 milyon dollar gəlir əldə edib. “Oppenheymer” ilk həftəsində 265 milyon dollardan çox gəlir əldə edib. Ancaq kassa baxımından qalibi müəyyən etmək üçün filmləri müqayisə etmək düzgün olmazdı. Çünki “Barbi” dünyada bir çox nəsillərə məlum olan oyuncaq əsasında qurulub və film uşaqlarla rahat izlənilə bilər. “Oppenheymer” isə R reytinqli kimi qiymətləndirilən (17 yaşdan aşağı izləyicilərə valideyn müşayiəti tələb olunur) fizika haqqında üç saatlıq biopikdir.

 

Real hadisələr əsasında çəkilən “Oppenheymer” bioqrafik filmi II Dünya Müharibəsi illərində atom bombası yaratmış amerikalı fizikin həyatından bəhs edir. Kvant mexanikası və nəzəriyyəsi, eləcə də kosmik şüalar fizikası sahəsində çoxsaylı nailiyyətlərə baxmayaraq, Robert Oppenheymer əsasən ölümcül silahların yaradılması sayəsində bütün dünyada geniş tanındı. Məhz ona görə də əvvəlcə onu ABŞ-da, sonra isə bütün dünyada “nüvə bombasının atası” adlandırılmağa başladılar.

 

Filmin rejissoru və ssenari müəllifi Kristofer Nolandır. Baş rolu Killian Merfi canlandırıb, həmçinin Robert Dauni Jr., Emili Blant, Mett Deymon və başqaları da filmdə rol alıblar. Filmin büdcəsi 100 milyon dollardır. “CinemaPlus” kinoteatrlar şəbəkəsində film rus və ingilis dillərində nümayiş olunur.

 

“Mattel” şirkətinin Barbi oyuncaqları seriyası əsasında çəkilən “Barbi” komediya filminin rejissoru Qreta Qerviqdir. Barbi və Ken rollarını Margo Robbi və Rayan Qoslinq canlandırıblar. Həmçinin rollarda Uvill Ferrell, Emma Makey, Simu Lyu və başqaları çəkilib. Barbi gözəllik standartlarına uyğun olmadığı üçün “Barbieland”-dən qovulur. Bundan sonra o, real dünyada yeni həyata başlamaq qərarına gəlir və burada mükəmməlliyə yalnız daxili harmoniya ilə nail ola biləcəyini kəşf edir. Filmin büdcəsi 145 milyon dollardır.

 

“CinemaPlus” kinoteatrlar şəbəkəsində film türk, rus və ingilis olmaqla 3 dildə nümayiş olunur. “CinemaPlus” kino tarixinin ən yaxşı premyeraları ilə sizi sevindirməyə və xoş sürprizlər etməyə həmişə hazırdır.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

Wednesday, 02 August 2023 08:30

Cəmil Fərəcovun nekroloqu

Xəbər verdiyimiz kimi, Əməkdar incəsənət xadimi, Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının katibi Cəmil Fərəcov 77 yaşında vəfat edib.

O, uzun sürən xəstəlikdən sonra dünyasını dəyişib.

Cəmil Əliqulu oğlu Fərəcov 13 fevral 1946-cı ildə Bakıda anadan olub. Azərbaycan Neft və Kimya İnstitutunu, Leninqrad Dövlət Teatr, Musiqi və Kinematoqrafiya İnstitutunun rejissorluq fakültəsini bitirib. 1970-ci ildən "Azərbaycanfilm" kinostudiyasında rejissor işləyir.

Əməkdar incəsənət xadimidir. Ailəlidir, iki övladı, üç nəvəsi var.

 

Bu arada Mədəniyyət Nazirliyi Cəmil Fərəcovun vəfatı ilə bağlı nekroloq yayıb.

Həmin nekroloqda deyilir:

"Əməkdar incəsənət xadimi, Azərbaycan Kinematoqrafçılar İttifaqının katibi Cəmil Fərəcov vəfat edib.

Azərbaycan Mədəniyyət Nazirliyi mərhumun ailəsinə və yaxınlarına dərin hüznlə başsağlığı verir.

Allah rəhmət eləsin!"

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının poçtundan növbəti bədii əsəri diqqətinizə çatdırırıq. Ülviyyə Əbülfəzqızının “Vəhşi quş, yoxsa kəpənəkqanadlı təyyarə” hekayəsini.

 

Budur yenə həmin yollar, həmin təkrarlanan ağrılar. Hava limanına aparan yollardan nə vaxt keçirdimsə, mənəvi ağrılarım ən yüksək zirvəsinə çatırdı. Nə vaxt təyyarə görürdümsə, o mənə vəhşi quş kimi görünürdü, o vəhşi quş ki, sevdiyimi məndən alıb uzaqlara aparmışdı.

Psixomatik ağrılar kaş ki, heç yaranmazdı..

Hər hansı bir hadisə qarşısında yaranan xoş və ya pis hisslər insanın davranışında mütləq özünü göstərəcək. İnsan özünü yaxşı hiss etdikdə bu pozitivliyi vucudu əks etdirir. Məmnuniyyət, razılıq, xoşbəxtlik kimi müsbət emosiyalar serotonin və ya dopamin kimi müsbət kimyəvi maddələrin ifrazına imkan verir. Eyni hal bunun əksi üçün də keçərlidir. Özümüzü yaxşı hiss etmkriksə, bu zehni yorğunluq bədənimizlə özünü ifadə edə bilər. Məsələn: vücudumuz uzun müddətli fiziki, zehni və ya emosional stress yaşayanda kortizolun səviyyəsi artır.

Psixomatik ağrılar xroniki və fiziki əlamətləri olan, lakin tibbi bir açıqlaması olmayan narahatçılıqdır.

Mənfi düşüncələr və hisslərin enerji tezliyi müsbət olanlardan fərqlənir. Elə buna görə də orqan, toxuma və hüceyrələrə ağrı verir.

Deməli, bu ağrıları özümüz özümə layiq bilirik.

Nədir axı vücudumuzun təqsiri?!

Maraqlısı budur ki, bütün bunları bilə-bilə özümə, bəlkə də, ona əziyyət verirdim. Ruhum və cismim əzab adlı məngənədə dustaq idi.

Onun gedişini bilirdim, lakin, dayandırmaq üçün heç nə etməmişdim. Bəlkə də, onu məndən ayıran vücudu dəmir olan vəhşi quşa- təyyarəyə qalib gəlib sevdiyimi geri qaytara bilərdim, amma heç cəhd də etmədim. Halbuki, onsuz sadəcə nəfəs alan, məyus yaşayan bir robot olacaqdım.

Övladım olmadığını öyrənən zaman dünya başıma yıxılmışdı.

Atilla da məyus olmuşdu, amma bildirməmək üçün uğrunda canımı belə verə biləcəyim qara gözlərindəki hüznü qovub təbəssümü süni şəkildə göstərməyə çalışmışdı.

Məni isə “ Yəqin ki, səhv diaqnozdur” deyib, sakitləşdirməyə cəhd etmişdi. Amma sevdiyim insanı, əlbəttə, atalıq hissindən məhrum etməyəcəkdim.

Atilla xarakterimi və tərsliyimi gözəl bilirdi. Hətta bir dəfə Atilla xəstə olduğu üçün yemək yeməkdən imtina edəndə mən də həmin gün heç su da içməmişdim. Hətta ac və susuzluqdan az qala ikinci mərtəbədən düşəndə yıxılacaqdım və son anda Atillanın cəldliyi ilə qurtuldum.Amma o, əsəbi olanda “möhtəşəm mədəni danlağından” qurtulmaq olmazdı.

Lakin susub bir kəlmə də danışmadım, günahkar idim. Əslində o yesin deyə, mən də inad etmişdim. Yazıq Atilla, özü süfrə açıb “Müjgan xanım, buyur” -söyləmişdi.

Heç iştahım yox idi, Atillaya acığım tutmuşdu, amma onun aclığına dözə bilmədiyim üçün süfrəyə əyləşdim.

Onun simasına baxa bilmirdim. Atilla mən yıxılmaq üzrə olanda çox qorxmuşdu. Onu incitmək mənim üçün ağır idi. Çox tanışlarımız ideal cütlük ifadəsi zamanı “Atilla və Müjgan sevgisi” söyləyirdi. Əlbəttə, ailədə xırda söz-söhbətlərimiz olurdu, amma sevgimizin böyüklüyü incikliyi nöqtəyə çevirib yox edirdi.

Bir dəfə Atillanı qısqandığım üçün az qala maşının altında qalacaqdım.Təbii ki, bu dəfə Şeytan məni aldatmağı başarmışdı və indi də özümü bu hərəkətim üçün heç cür bağışlaya bilmirəm.

Atillanın xanım iş yoldaşı xəstə imiş , özünü pis hiss edirmiş, təzyiqi ani qalxıb və huşunu itirib yıxıldığı zaman Atillanın ona köməketmə məqamını səhv anlamışdım. Buna görə ondan bütün varlığımla incimişdim. Halbuki, Atilla o xanımı yerdən qaldırıb kürsüyə əyləşdirəndə xanım özündə deyilmiş.

Mən isə aləmi bir-birinə vurmuşdum. Necə də axmaq olub Atilla barəsində ona layiq olmayan fikirlər düşünmüşdüm.

Haqq yerin tapdı, mən isə bu dəfə uzun müddət Atilladan qaçıb anamgildə qaldım. O da ona güvənmədiyim üçün məndən çox incimişdi. Haqlı da idi.İlk dəfə idi ki, Atilladan bu qədər uzaq qalırdım.

Gecələr uzun və qara əlləri ilə məni boğub yarımcan edirdi. Qara rəng öz vahiməsində məni istədiyi kimi qorxuda bilirdi. Atilla- deyərək qışqırsam da, sanki səsim çıxmırdı. Bu səssizlik qaranlığın ehtirasını daha da vəhşilik dərəcəsinə çatdırırdı və mənə rəhmi gəlmirdi.

Atilla onsuz canlı ölü olduğumu bilirdi, amma ona inanmadığım üçün mənə bərk acığı tutmuşdu. Onun gəlişini arzu edirdim. Özüm isə addım ata bilmirdim,  görünməz zəncirlər ayaqlarımı bağlamışdı.

Əlimi bəlkə, yüz dəfə telefona atıb geri çevirmişdim. Əminəm ki, o da mənim kimi yarımcan idi.

O məndən 4 yaş da balaca idi. Onu qıcıqlandırmaq üçün- məndən balacasan-deyirdim. Bu onun heç xoşuna gəlmirdi.

Bu dəfə həqiqətən, günah məndə idi. Ona “sənin heç günahın olmayıb?” yazdım. Anında oxuyub “yazını getdiyin andan gözləyirdim”- yazdı.

Atilladan üzr istədim. Atilla isə bir şərtlə barışmağa razı oldu ki, o işdən qayıdanda sevdiyi balıq qızartması şam yeməyinə hazır olsun.

Baş üstə yazıb bir də səni qısqanmayacağam söylədim.

Əlbəttə, özüm dediyimə heç özüm də inanmadım. Mənfi cəhətim idi, ən zəif nöqtəm idi Atilla. Hətta kostyumuna belə təsadüfən yol keçən toxunurdusa, dəliyə dönürdüm. Deyəsən, qısqanclığım sərhəddi keçmişdi, bilirdim ki, bu, bizim yuvamızı uçura bilərdi. Bu hadisədən sonra özümə söz verdim ki, Atillanı səbəbsiz qısqanmayacağam. Atilla məni öz yanında işə də düzəltdi və hər şey çox gözəl davam edirdi.

Həkimə getdiyim o günə kimi.

Ailə qurduğumuz o gözəl gün -həsrətin məğlub, sevgimizin qalibiyyət qazandığı gündən düz 365 gün sonra..

Müxtəlif analizlərdən sonra həkim qərara gəldi ki, mən heç vaxt ana ola bilməyəcəyəm.

Bu xəbəri eşidəndə keçirtdiyim hissləri elə indi də xatırlayıram: uca sevincə sürətlə qanad açıb çox keçmədən qanadlarını itirmək kimi idi. Sevinc zirvəsinə az qalmış qanadlarını itirmək qədər ağrılı nə ola bilərdi ki?!

Mən qanadlarımı itirmişdim. Atilla isə bir an sadəcə susqun qalmışdı, lakin təsəlli vermək üçün tez özünə gəlmişdi.

Elə o andan Atilla ilə münasibətlərimi planlı şəkildə dəyişməyə başladım.

Mənəvi əzab çəkirdim, amma Atillanın mənə nifrət etməsini istəyirdim, ayrı cür o bağlararını məndən qoparmayacaqdı.

Atilla isə daxilimi üzümə oxuyurdu, nələri sevdiyimi, nədən nifrət etdiyimi əla bilirdi. Əslində biz onunla ruh əkizi idik. Düşündüyünü onun dili işə başlamamış söyləyirdim. Lap məəttəl qalırdı. Dediyinə görə, elə məni ona çəkən təxəyyülünü oxumam olubmuş.

Əslində tanışlığımız da ani olmuşdu. Yadımdadı, o, yaşıl rəngli gödəkçə geyinmişdi, saçları buruq idi. Maraqlı saç düzümü ona xüsusi yaraşıq verirdi.

Mən isə səbirsizliyimi nümayis etdirdiyim anda o məni izləyirmiş.Telefonuma kontur yükləmək istəyirdim, aparat isə pulu geri qaytarırdı, mən də tələsirdim. Dəfələrlə bu proses təkrar oldu, dodağımın altında “lənət sənə kor şeytan”- söyləmişdim. Atilla da məndən arxada növbə gözləyirmiş. O, pulu məndən alıb cəmi bir dəfəyə mənim bayaqdan  “vuruşduğum” məsələni həll etdi. Mən Atillanın üzünü görmədən ilk olaraq qolundan gödəkçəsinin yaşıl olduğunu görüb, biixtiyar -sağ ol yaşıl rəng- söylədim.

Atilla təəccüblə mənə baxdı. Bəlkə də, ürəyində “Bu qız lap dəlidir”- söylədi.

Sonra üzünə baxmadan “təşəkkür edirəm” söylədim.

Bu hadisədən bir həftə ötmüşdü. Bir dəfə tanımadığım nömrədən mənə zəng gəldi. Amma telefonu açdığımda kim idisə, səsini çıxarmırdı.

Bu düz beş dəfə təkrar oldu. Ən sonda yenə səbirsizliyimi nümayiş etdirib “Ay qorxaq, dilin laldı, yoxsa, cəsarətini qaranlıqda itirmisən”- söylədim.

Elə bu an: “Yaşıl gödəkçəli oğlanam” söylədi.

Anladım ki, o mənim nömrəmi balansımı artırarkən əzbərləyib. Düzü, acığım tutdu və biixtiyar söylədim ki, “Yaşıl rəngi sevirəm deyə, o demək deyil ki, bütün yaşıl rəngdə geyimi olanları da sevməliyəm”.

Atilla tutulub əlaqəni bitirmişdi. Mən isə sanki elədiyimdən peşman olmuşdum.Çünki o yaşıl gödəkçəli oğlan mədəni bir oğlana bənzəyirdi.

Etdiyimdən peşman olub ona zəng vurdum. Atilla, dili tutula-tutula- bəli- söylədi. Deyəsən, gözü qorxmuşdu.

Zəng etməyinin səbəbini soruşdum. Atilla isə “Sizə bir şəkil göndərmək istəyirəm”  söyləmişdi.

Əvvəlcə, yenə əsəb keçirdim, amma bu dəfə sakit tonla danışıb olar dedim. Özümə də maraqlı idi, bu yaşıl gödəkçəli oğlanda nə isə var idi..

Atilla şəkli mənə yönəltdi və gözlərimə inanmadım. Elə Atilla ilə qarşılaşdığım gündə itirdiyim- rəhmətlik nənəmin mənə yadigar verdiyi yaşıl rəngli sırqanın şəklini görəndə dəlicəsinə hönkürtü ilə ağlaya-ağlaya Atillaya “yaşıl gödəkçəli oğlan, təşəkkür edirəm”- deyib səsli mesaj yolladım. Yəqin ki, Atilla bu dəfə yüz faiz “Bu qız dəlidir” - söyləmişdi.

Sonra Atillaya bu sırqanın nənəmin mənə yadigarı və çox əziz olduğunu söylədim. Atilla isə “Yaşıl rəngi çoxmu sevirsən?” - soruşdu.

-Bəli, çox sevirəm söyləmişdim

Daha sonrakı səsli mesajda bildirdi ki, sırqanı tapmasaydım, Sizi narahat etməzdim. O, sırqa tayını məndən ayrılandan sonra elə həmin məkandan tapıbmış. Çox güman ki, qulağımda sırqanı görübmüş.

Düzü, kobudluğuma görə bir az utandım.

Atilladan soruşdum ki,  “Nə vaxt o sırqanı Sizdən götürə bilərəm?”

Atilla isə “Nə vaxt istəsəniz” –cavabını verdi.

Qərara aldıq, işimə yaxın bir yerdə görüşək, çünki heç cür vaxtım olmurdu.

Elə səhərisi gün dediyim saatda Atilla o sırqa tayını mənə gətirmişdi. Üstəgəl əlində balaca bir hədiyyə də var idi. Onu götürməyimi və evdə açmağımı xahiş etdi. Atilla quru xına yaşılı rəngində köynək də geyinmişdi və bu rəng o buruqbaşa çox yaraşırdı.

Deyəsən, yaşıl sevdası mənə baha başa gələcəkdi.

Əlbəttə, hədiyyəni işə çatmamış yolda açacaqdım, səbirsiz adam idim.

Hədiyyəni açanda isə yaşılqaşlı gözəl bir üzük gördüm. Anında barmağıma taxdım. Sanki bu üzük mənə xüsusi güc verirdi.

İşdən evə getdikdən sonra isə adını bilmədiyim yaşılgödəkçəli oğlana hədiyyə üçün təşəkkür etdim. Adını da soruşdum. O isə adının Atilla olduğunu söylədi.

Təsadüf idi, ya yox, amma bu adı çox sevirdim.

O da məndən adımı söyləməyi xahiş etdi.

Mən də adım Müjgandır söylədim.

Adımı söyləyən kimi məşhur şeirdən bir parçanı yazdı.

 

Çərşənbə günündə çeşmə başında,

Gözüm bir alagöz xanıma düşdü.

Atdı müjgan oxun keçdi sinəmdən,

Cadu qəmzələri canıma düşdü.

 

Aşıq Ələsgərin bu şeirini çox sevirdim.

Yaşadığım süjet xətti beynimi dumanlandırmışdı, Atilla artıq doğma birinə çevrilmişdi.

O, məşhur klinakalardan birində psixoloq çalışırdı. Atilla mənə yaşıl rəng haqqında səsli məlumat yollamışdı. Psixologiyada yaşıl rəngin enerji verən, ümid, inkişaf, sakitlik, rahatlıq kimi yozumları haqqında bilgilər idi.

Atillanın zəngin zəkasına günü-gündən aşiq olurdum. Hətta, bəzən ona olan möhtəşəm hisslərimə görə nənəmin mənə verdiyi sırqaya təşəkkür edirdim.

Artıq Atillanı tanıdığım gündən düz bir ay keçmişdi və Atilla ruhumun qidasına çevrilmişdi.

Psixologiya elmi haqqında maraqlı müzakirələr edirdik. Düzdür təhsilim olmasa da, dünyagörüşüm zəngin idi və bu Atillanın çox xoşuna gəlmişdi.

Hətta Atilla ali məktəbə sənəd verməyimi xahiş etdi. Atilla elə bil möcüzə yaradırdı. Mən ali məktəbə elə həmin il qəbul oldum. Halbuki, on birinci sinfi düz beş il əvvəl bitirmişdim. Birinci il 4-cü qrupa imtahan verib kəsilmişdim və tam ruhdan düşmüşdüm. Dəyərli psixoloq Atilla mənə necə motivasiya verdisə, 6 ay içində bütün proqramı əla mənimsəyib Tibb Universitetinə qəbul oldum.

Atillanının ailəsi ilə bizim ailəmiz münasibətlərimizi rəsmiləşdirmək qərarına gəlmişdi. Hisslərimiz onlara da bəlli idi. Atillanın mənə verdiyi yaşılqaşlı üzük hər ürək döyüntümə şərik idi. Sanki bu üzük Atillanın böyük sevgisinin simvolu idi. Bu üzüyü göz-bəbəyim kimi qoruyurdum.

Yazda nişanımız oldu, yayda isə nikah masasına əyləşdik.

Çox xoşbəxt idik. Amma bu xoşbəxtlik bitməyə iddialı idi. Atilla ata olmağa layiq idi. Ona bu hissləri yaşada bilmədiyim üçün hər gün ölüb-dirilirdim. Onun üçün, ümumiyyətlə, qız və oğlan övladının fərqi yox idi.

Onu ata kimi təsəvvürümdə çox canlandırmışdım. Mən sarışın olsam da, övladlarımızın Atilla kimi qaraşın və buruqsaçlı olmasını arzulayırdım. Amma başıma gələcəklərdən xəbərsiz idim.

Atillaya ayrılmalıyıq söyləyəndə, əlbəttə, bunu əsəbi və qəzəblə qarşıladı. Hətta körpələr evindən uşaq götürməmizi istədi, lakin buna razı olmadım.

Nəhayət, cəsarətimi toplayıb boşanma üçün ərizə verdim.

Atilla narazı olduğu üçün məhkəmə işi üç ay təxirə saldı, əlbəttə, bu müddətə kimi ondan uzaq və ayrı qalacaqdım.

Atilla çox cəhdlər etdi, amma mən fikrimdən dönmədim ki, dönmədim. İş o yerə çatdı ki, o əsəbindən içib sükan arxasına əyləşmişdi. Qəza belə törətmişdi. Yaxşı ki, yüngül xəsarət almışdı.

Mən isə ona qəzadan sonra belə baş çəkmədim.

Bu , Atilla üçün növbəti zərbə oldu.

Bu olanlardan sonra artıq onun da qüruruna toxunmuşdum...

Bir müddət gözümə görünmədi. Əlbəttə, Atillasız hər an əvvəl sönməz odda yanacaq sonra isə buz tutmuş bir otaqda titrəyəcəkdim. Amma təslim olan deyildim. Bu işgəncələri özüm seçmişdim.

Atillanı itirmək ruhumdan imtina etmək kimi bir şey idi, amma o, mənsizliyə alışmalı idi. Ata olub məni, əlbəttə, unudacaqdı.

Beləliklə, biz rəsmi boşandıq. İmzanı atanda Atillanın üzünə baxmaqdan imtina etsəm də dəhlizdə əsəbi şəkildə qolumdan tutub mənə nifrət etdiyini söylədi.

Mən isə bu cümlələri qələbə kimi hiss etdim. Böyük mübarizədə qalib idim. Mən sevdiyimi özümdən xilas etmişdim...Bəli.. sevdiyimi özümdən xilas etmişdim. Onu özümdən çox sevirdim, o hər şeyin ən gözəlinə layiq idi.

Mən onu möhtəşəm hisslərdən məhrum edə bilməzdim.

Boşanma prosesindən bir həftə sonra atam söylədi ki, Atilla Türkiyəyə köçüb orada çalışacaq. Bəli, mən Atillamı tam itirəcəkdim. Uçuş saatın bilirdim, bəlkə də, bir kəlməmlə o mənə dönərdi. Amma, əlbəttə, lal olacaqdım, hisslərimi Günəşdə yandırıb, buzda donduracaqdım. Dəmir vücudlu vəhşi quşun- təyyarənin uçuş vaxtını da bilirdim.

Anam söylədi ki, Atilla səninlə son dəfə danışmaq istəyir.

Nömrəmi dəyişmişdim, Atilla ona görə anama zəng vurmuşdu.

Mən isə “Allah, keç günahımdan” deyib Atilla ilə gözləmədiyi tonda və obrazda danışdım. Atilla tam varlığı ilə mənə nifrət etdi və mənimlə keçirtdiyi ömrünün hər anına lənət oxudu. Amma bu məni mənə, dediyim kimi, qələbə sevinci kimi gəlirdi, çünki Atillanı barsız söyüddən, boş beşikdən xilas etmişdim.

 

***

Atillanın qrup yoldaşı da Türkiyənin tanınmış xəstəxanalarından birində çalışırdı. Atilla da həmin xəstəxanaya işə düzəlmişdi..

O xanım subay idi. Tələbə olarkən aralarında ötəri sevgi hissi olmuşdu, amma Atilla üçün bu, sevgidən daha çox dostluq hissi olduğunu mənə etiraf etmişdi. O, qısqanclığımı gözəl bilirdi. Onun yerə düşən bir telini belə bir qadınla bölüşməzdim.

Atilla əminəm ki, məndən qisas almaq üçün onun yanına getmişdi. Çox sonralar onların evləndiklərini öyrəndim.

Hətta onlar məşhur türk xəstəxanasında çalışan azərbaycanlı cütlüklər kimi müsahibə də vermişdilər.

 

***

İllər sonra Atillanın simasını gördüm. Saçları ağarıb siması yadlaşmışdı, o özünə bənzəmirdi.

Yoxsa, xoşbəxt deyildi? Görəsən, ata olmuşdumu? Nədənsə, bu suala cavab almaq həvəsi nəfəsimi kəsdi. Atillanın anası da onunla Türkiyəyə köçmüşdü. Bilmirdim kimdən soruşum ki, Atilla ata olub, ya yox.

Artıq beş il idi ki, Atilladan uzaq yaşayırdım. Mart ayının 24-ü idi. İşə getmək üçün evdən çıxdım. Evimizdən bir az aralaşmışdım ki, gözlərimə inanmadım. Atilla yaşıl gödəkçə ilə qarşıma çıxdı. Əvvəlcə düşündüm, yenə xəyal görürəm. Amma o, mənə yaxınlaşıb qucaqlayanda yanaqlarının istisi illərlə buz tutmuş qəlbimi alovlandırdı, qəlbimin buzu isti suya çevrilib gözlərimdə selə döndü.

Atilla “Müjgan, səni analıqdan məhrum edən həyat yoldaşını bir də sevərsənmi” - söylədi. Nə baş verdiyini anlamadım.

Elə bu anda onun həyat yoldaşı- qrup yoldaşı dizi üstə yerə çöküb qarşımda ikiqat oldu. Yenə heç nə anlamadım.

Atilla söylədi ki, mənim analizlərim saxtalaşdırılıb və həmin qarşımda ikiqat olan bu xanımın çirkin niyyəti ilə..

Zaman da intiqamını Atillanın ata ola bilməyəcəyi surprizi ilə o xanıma verib. Hətta onlar bir ildir ki, boşandıqlarını söylədilər.

O xanım bağışlanmağını məndən dilədi.

Mən isə o xanıma “Allah səni bağışlasın” -söylədim.

Amma əvvəlki qısqanclıq ani qayıtdı, yaşıl gödəkçəli buruq başı özümə dartıb o xanıma “buradan yox ol” söylədim. Atilla isə artıq əvvəlki şıltaq və qısqanc Müjganı görürdü.

Artıq təyyarələr mənə vəhşi quş kimi yox, sevdiyimi mənə yetirən kəpənəkqanadlı kimi görünürdü. Bu dəfə dəmir vücuda sahib vəhşi quş gözümdə kövrəlmiş görünürdü. Hətta elə kövrəlmişdi ki, kəpənəkqanadlıya bənzəyirdi.

 

***

2018- ci il yanvar ayının 18-i Atilla qucağında Mədinə adlı bir körpə ilə nə isə danışırdı. Narkozun təsirindən ayılmamışdım, amma Atillanın “möcüzə qızım” söylədiyini tam eşidirdim.

Səbrimizin çiçəyi- meyvəsi çox şirin idi. Həm də Atillanın ikinci arzusu da yerinə yetmişdi. Mədinə mənə bənzəyirdi. Səbrimizin mükafatı isə yaman ağlağan idi. Onun ağlamağı belə Atillanın dodaqlarında təbəssümə çevrilirdi. Yaradana Şükr edirdik.

Allah səbir edənləri sevir.( Ali İmran 146)

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

 

 

Mərkəzi icra hakimiyyəti orqanları və digər idarəetmə qurumlarının rəhbərlərinin şəhər və rayonlarda vətəndaşların qəbulu cədvəlinə əsasən Azərbaycan Respublikasının mədəniyyət naziri Adil Kərimli tərəfindən 2023-cü il 23 avqust tarixində saat 10:00-da Tovuz rayonu Nizami adına Mədəniyyət Evində (Tovuz rayonu, Bəhram Əsgərov küçəsi 3) Tovuz, Ağstafa, Qazax, Şəmkir və Gədəbəy rayonlarından olan vətəndaşların qəbulu keçiriləcək.

 

Vətəndaşlar 16 avqust 2023-cü il tarixinə qədər nazirliyin This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. elektron poçt ünvanı, (012) 493-43-98 telefon nömrəsi vasitəsi ilə və  “Whatsapp” xidmətinə  (0 777 147 147) müraciət etməklə qəbula yazıla bilərlər.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2023)

Sayt Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən 2024-cü ildə “Qeyri-hökumət təşkilatları üçün qrant müsabiqəsi” çərçivəsində Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun həyata keçirdiyi “Yeniyetmə və gənclərdə mütaliə mədəniyyətinin formalaşdırılması” layihəsinin tərəfdaşı olaraq yenilənmiş, yeni bölmələr əlavə ediımiş, layihənin təbliği üzrə funksional fəaliyyət aparılmışdır.