Super User
İçərişəhərdə “Söz Yaddaşındakı Xocalı” adlı xatirə axşamı keçirilib
“İçərişəhər” Dövlət Tarix-Memarlıq Qoruğu İdarəsinin “Ədibin Evi” Ədəbiyyata Dəstək Fondu ilə birgə “Söz yaddaşındakı Xocalı” adlı xatirə axşamında bu il 30 illiyi qeyd edilən qətliam anılıb.
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalına “Söz” ədəbi layihəsinin rəhbəri, tanınmış şairə Nigar Həsənzadənin verdiyi məlumata görə, Nigar Həsənzadə tərəfindən təqdim edilən xatirə axşamında II Qarabağ müharibəsi veteranları, işğal edilmiş Azərbaycan torpaqlarının azad edilməsində medallarla təltif edilən gənc istedadlı şairlər Cavid Əli, Nicat Ağayev, Həsən Kür və Kərəm Aydın Xocalıya həsr etdikləri şeirlərini ifa ediblər.
Xatirə axşamında həmçinin Xocalı faciəsinin şahidləri Əsəd Fərəcov, Valeh Hüseynov və Dürdanə Ağayevanın qətliam gecəsi yaşadıqları, daha sonra əsir düşərək erməni vəhşiliyinin qurbanlarına çevrildikləri, günahsız mülki əhaliyə qarşı işğalçının insanlığa sığmayan qəddarlığı barədə çətin və ağrılı xatirələri dinlənilib.
Xatirə axşamı iştirakçılarına video müraciətlərini beynəlxalq təhlilçilər - ABŞ-ın Delaver Universitetinin Qlobal Araşdırmalar Mərkəzinin eksperti Aleksandr Selimov, İsraildən Xocalı faciəsinə həsr olunmuş “Ağrı” romanının müəllifi, siyasi təhlilçi Arye Qut, Fransadan “Xocalı 613” simfonik poemasının müəllifi Pier Tiloy göndərərək dünya ictimaiyyətini “Xocalıya Ədalət” kampaniyasına qoşulmağa, bu qətliamı tanımağa çağırmışlar. Axşamın bədii hissəsində Böyük Britaniyadan Avropa Mədəniyyəti Parlamentinin üzvü, skripka ifaçısı Səbinə Rakçeyeva və Respublika İncəsənət Gimnaziyasının muğam triosu Xocalı faciəsinin qurbanlarına musiqili ithafla çıxış ediblər. Əməkdar artist Gülzar Qurbanova isə Rəsul Rzanın “Mən, istəyirəm” şeirini ifa etməklə Azərbaycan xalqının ağrılı tarixinə baxmayaraq sülhpərvər və humanist dəyərlər üzərində kökləndiyini xatırladıb.
Axşamın sonunda “Ədibin Evi” Ədəbiyyata Dəstək Fondunun təsisçisi Ədibə Paşayeva II Qarabağ müharibəsi veteranlarına “Ədibin Evi” və “İçərişəhər” adından xatirə hədiyyələri təqdim edib.
“Söz yaddaşındakı Xocalı” adlı xatirə axşamında Müdafiə Nazirliyi, Mədəniyyət Nazirliyi, Təhsil Nazirliyi, YAŞAT Fondu və digər təşkilatlardan nümayəndələr iştirak ediblər.
Tədbirin informasiya dəstəyini Azərbaycan Televiziyasının “Mədəniyyət” telekanalı həyata keçirib.
Günün fotosu: NATO-nun baş katibi Avropada sülhə son qoyan Rusiyanı ittiham edib
Günün fotosu:
NATO-nun baş katibi Avropada sülhə son qoyan Rusiyanı ittiham edib
NATO-nun baş katibi Yens Stoltenberq Brüsseldə, NATO-nun mənzil-qərargahında jurnalistlər qarşısında çıxış edərək Avropada sülhə son qoyan Rusiyanı ittiham edib, onun Ukraynaya hücumunu kəskin pisləyib.
“Cadenza” orkestri Xocalı soyqırımının 30-cu ildönümünə həsr olunmuş konsert proqramı təqdim edib
Beynəlxalq Muğam Mərkəzində “Cadenza” orkestri Xocalı soyqırımının 30-cu ildönümünə həsr olunmuş konsert proqramı təqdim edib.
Muğam Mərkəzindən bildirilib ki, “Koordinat 39°54'47" şm.e. 46°47'25" ş.u.; qar üzərindəki ayaq izləri ilə” adlı ədəbi-musiqili gecədə Aqşin Əlizadənin “Muğam”, Qara Qarayevin 14 və 24 nömrəli prelüdləri, Ayaz Qəmbərlinin “Hüzn”, Tahir İbişovun “Epitafiya”, Rəhilə Həsənovanın “Ulduzların laylası” və Üzeyir Hacıbəylinin “Cəngi” əsərləri səslənib.
Konsertdən əvvəl musiqişünas Şəfaqət Məmmədova çıxış edərək layihənin konsepsiyası ilə bağlı fikirlərini bölüşüb. Bildirib ki, əsərlərin seçimi Xocalı faciəsi baş verən o məşum gecənin musiqi ilə sanki portretini çəkir. A.Əlizadənin "Kənd süitası"ından “Muğam”la başlayan proqram hələ heç nədən xəbəri olmayan Xocalı sakinlərinin faciəyə addım-addım yaxınlaşmalarını, bu əsərin ardınca, səslənən əsərlər isə bütünlüklə Xocalı qətliamının musiqi ilə rənglərini nümayiş etdirir. Sonda səslənən "Cəngi" isə qələbə rəmzidir...
Konsert proqramı boyunca monitorda Xocalı faciəsindən lentə alınan kadrlar nümayiş olunub.
Ədəbi-musiqili gecənin konsertmeysteri Samir Əsədov, qiraətçi Cavid Baba, videoart müəllifi Elnur Mehdiyevdir.
Qeyd edək ki, səslənən əsərlərdən A.Əlizadənin “Muğam” əsəri bəstəkarın “Kənd süitası”ndan Mustafa Mehmandarov tərəfindən işlənib. Ü.Hacıbəylinin “Cəngi” əsərini isə orkestr üçün Ayaz Qəmbərli hazırlayıb. Q.Qarayevin 14 və 24 nömrəli prelüdlərini Səid Qəni işləyib.
Xatırladaq ki, 2016-cı ildən fəaliyyət göstərən “Cadenza” orkestri Azərbaycanda müasir musiqi ifaçılığı və ənənəsini yaşatmağı, çağdaş musiqi ənənələrini davam etdirməklə yanaşı, musiqi maarifçiliyini həyata keçirməyi, müxtəlif auditoriyalar üçün konsertlər təşkil etməyi qarşısına məqsəd qoyub. Orkestrin bədii rəhbəri bəstəkar Türkər Qasımzadədir.
Almatıda “Oljas Süleymenovu oxuyuruq” adlı albomun təqdimatı olub
Qazaxıstanın Almatıdakı Kasteyev adına Milli İncəsənət Muzeyində TÜRKSOY-un təşkilatçılığı ilə Oljas Süleymenovun əsərlərindən ibarət albomun təqdimatı keçirilib.
AzərTAC xəbər verir ki, TÜRKSOY-un nəşr etdirdiyi “Oljas Süleymanovu oxuyuruq” adlı kitabda türk dünyasının rəssamlarının qələmə aldığı fotolar, sənət əsərləri yer alıb.
Oljas Süleymenovun da qatıldığı tədbirdə TÜRKSOY-un baş katibi Düsen Kaseinov, ölkəmizin Qazaxıstandakı səfirliyinin müşaviri, Almatıdakı nümayəndəsi Anar Hüseynzadə, Türkiyənin Almatıdakı baş konsulu Ali Rza Akıncı iştirak ediblər.
“Xəyallarımın arxasında” adlı sərgi açılıb
Azərbaycan Rəssamlıq Akademiyasının Muzey-Sərgi Kompleksində tanınmış rəssam, akademiyanın müəllimi Adalet Karanın Xocalı soyqırımının 30 illiyinə həsr olunmuş “Xəyallarımın arxasında” adlı fərdi sərgisi açılıb.
Sərgidə rəssamın 70 əsəri nümayiş olunub.
Sərginin məqsədi Xocalı soyqırımı həqiqətlərinin ictimaiyyətə çatdırılmasına, faciənin qurbanlarının xatirələrinin yad edilməsinə, onların gənc nəsil tərəfindən unudulmamasına yönəlib.
Xocalı soyqırımına həsr olunmuş “Remember” əsərinin videoklipi təqdim edilib
Xocalı soyqırımının 30-cu ildönümü ilə əlaqədar “Remember” əsərinin klipi yutub kanalında yerləşdirilib.
Diasporla İş üzrə Dövlət Komitəsinin mətbuat xidmətindən bildirilib ki, komitənin dəstəyi, Londonda yaşayan bəstəkar, “EMC Production”nın rəhbəri Emin Məcnunbəylinin təşəbbüsü ilə ərsəyə gələn klip Xocalı qurbanlarının əziz xatirəsinə ithaf olunub. Əsərin musiqisi Emin Məcnunbəyliyə, sözləri Çexiyada yaşayan şairə Leyla Begimə məxsusdur.
Emin Məcnunbəylinin ifasında səslənən əsəri gitarada Erdem Gonenc müşayiət edib. Musiqi videosunun rejissoru Həbib Cəbrayılovdur.
Klipi aşağıdakı linkdən izləmək mümkündür: https://www.youtube.com/watch?v=f6ob_f3x0DI
“Qaranlığı yazanın gecəsi” - Habil Yaşardan yeni hekayə
Ax, o qədər yorulmuşam ki... Özü də lap çox. Yorulmaq nədir ki... Ondan da betər olmuşam. Usanmışam, bezmişəm, lap cana gəlmişəm.
Köks ötürürəm.
İlahi, gör nə qədər havalanmışam ki, kompüter qarşımda dura-dura yazıq qələm-kağızı danlayıram. Axı çoxdandır kompüterlə yazdığımı da unutmuşam. Bunu bildiyim halda nədən qələm-kağızı günahlandırdım ki... Xeyr, onların zərrə qədər də günahı yoxdur. Günahkar, bəli, günahkar məhz kompüterdir. Ax səni, kompüter, insan icadı olmağına baxmayaraq, deyəsən yavaş-yavaş insanı da üstələməkdəsən. Üstələ, üstələ görək, axırda nə edəcəksən. Ya sonumuza çıxacaqsan, ya da sən də biz insanlar kimi, özün-özündən yorulacaqsan və günlərin birində sənin kimilərini yaratdıqları üçün biz insanları danlayacaqsan, necə ki, biz də bəxtimizdən şikayət edib, bizi yaradanı, yəni Allahı müqəssir bilirik.
Ax, qarışdırdım, hər şeyi bir-birinə o qədər dolaşdırdım ki, lap həftəbecər elədim. İndi mən yazmaq istəyərkən kompüterin nə günahı var ki... Ey qələm-kağız və ey kompüter, hər birinizdən dönə-dönə üzr istəyirəm. Günahkar, bəli, əsl günahkar elə mən özüməm. Bəli, mən günahkaram, özü də xalisindən. 1.4 kq-lıq beynimi o qədər yükləmişəm ki, milyon, bəlkə də milyard kompüter ola, bu yükü üzərinə götürə bilməz, error verərək fəaliyyətini dayandıra bilər. Ah, nə isə, yaman çox zəvzəklədim. Axı mən yazmalıyam. Gecənin bir aləmi (kompüterimdə saat 00:25 göstərir) yuxuma haram qatmağımın səbəbi yazmaq deyilmi... Elə isə yazmağı bir kənara qoyub nədən başqa şeylər haqqında düşünürəm... Nə isə, başladım yazmağa. Ya Allah.
Ya Allah demişkən, bir şey yadıma düşdü. Ah, yenə fikrimi dağıdacağam deyəsən. Hə, harda qalmışdım?... Ya Allah demişkən, görəsən ateistlər yazarkən və ya hər hansı bir işə başlayarkən “Ya Allah”ın yerinə hansı ifadəni işlədirlər? Yəqin ki, “başladıq” deyərək başlayırlar işə. Amma... Amma nə? Yenə ağlıma bir şey gəldi. (Ax mən bu cızmaqaramı nə zaman yazacağam görəsən...) İllər qabaq bir ateistlə avtomobilə əyləşərkən onun “Ya Allah” deyərək sükana əyləşdiyinin özüm şahidiyəm axı. O zaman nə qədər təəccüblənmişdimsə hal-hazırda da onun təsirindən çıxa bilmirəm. Bu necə ola bilər və ya, bu qədər ziddiyyət ola bilərmi? Bu dünyada hər hansı bir ateistdən “Ya Allah” sözünü eşitmək qədər qəribə nəsə ola bilərmi? Zənn etmirəm. Ax nə isə, digərlərinin nə düşünüb-düşünmədiyi nəyimə gərək. Mən öz yazımı yazmağa çalışmalıyam. Vaxt gedir, vədə gedir. Hələ istədiklərimə tam olaraq nail ola bilməmişəm. Hər saniyəmin qızıl dəyərində olduğunu bildiyim halda mümkünsüzləri mümkün etmək haqqında düşünməyimin mənə nə faydası. Onsuz, dünya yaranan gündən yaxşı ya pis, öz axarıyla getmirmi... Kim onu dəyişməyi bacarıb ki, mən də onu dəyişə biləm... Əlbəttə, bu mənim başım üçün deyil. Onda nədən vaxtımın itirilməsinə yol verirəm. Ya Allah başladım.
Toparlanıb yazmağa başlayarkən... Ax bu Nazim. Zəng etməyə vaxt tapdın da.
-Alo!
...
-Hə bildim, necəsən?
...
-Hal-hazırda yazmaqla məşğulam.
...
-Yox, bu nə sözdü, xoşdu qardaş.
...
-Hə, saat 5 üçün olacam “Aygün city” nin qarşısında.
...
-Görüşərik, hələlik.
...
On dəqiqədir oturmuşam kompüterin qarşısında. Allahın bir cümləsini, nəinki cümləsini, hətta bir sözünü də yaza bilməmişəm. Fikrim elə dağda, aranda. Üstəlik də bu zəng. Heç hənanın yeri idi. Mərdimazara lənət. Əstafurullah. Öz yaxın dostuma gör nə deyirəm də. Şeytana lənət. Hə lənət olsun şeytana. Odur mənim düşüncələrimi dolaşıq salaraq yazmağa qoymayan.
Azacıq sükutdan sonra davam edirəm:
Şeytan demişkən. Görəsən, o, hal-hazırda məni görürmü? Hərəkətlərimi izləyə bilirmi? Bəlkə də görməyinə görür. Yaxşı, bəs, düşüncələrimi oxuya bilirmi? Ax, deyəsən dəli oluram. Əşi şeytanın məni görüb-görməməyi nəyimə lazım. Adama deyərlər ki, a bala, otur yazını yaz da, sənin şeytanla nə işin. Yoxsa şeytanla alış- verişin var?
Beynimi vurub dağıtmaq istəyirəm, olmayan beynimi. Amma yazmaq üçün beyin lazımdır axı. Axı yazmaq mənim ən böyük ehtirasımdır. Offf... Yenə qatıb-qarışdırdım. Gah beynimi dağıtmaq istəyirəm, gah da yazmaq. Yox, yox, qoy yazım. Beynimi sonra da dağıda bilərəm. Bir də ki, beynimi dağıtmaqla nə düzələcək ki... Zaman yenə su kimi axacaq, dünya da öz oxu ətrafında həmişəki kimi fırlanacaq. Ara yerdə özümü məhv edəcəyəm. Onsuz da məhv olmuş kimiyəm. Amma indi bu müzakirələrin yeri deyil. Şeytana lənət. Yazmağa davam.
Bir qədər sükutdan sonra “Word” də ilk söz olaraq “Qaranlıqdayam” yazıram.
Qaranlıq demişkən... Bir az qaranlıqdan qorxuram axı, bəlkə də bir az yox, normadan daha çox. Bəzən qışqıraraq yuxudanqan tər içində oyanır və bəzən də yuxuyla-oyanıqlıq arasında iflic vəziyyətində qalıram. Hətta bir dəfə qapqara geyinmiş çarşablı qadın gecədən səhərə kimi qapının yanında dayanaraq düz gözlərimin içinə baxırdı. Qorxudan hərəkət etmək bir yana, heç səsimi də çıxara bilmədim ki, evdəkilər eşidərək məni bu gorbagordan xilas etsinlər. Çünki, işıqlar yandırılsa çox güman ki, bu zibildən qurtula bilərdim. Bu qarabasmalar məndən nə istəyir axı... Araşdırmalara görə, qarabasmalardan daha çox stress keçirən insanlar əziyyət çəkir. O ki qaldı, mənim kimi biri ola.
Bir neçə saniyə keçir.
Eşitdiyimə görə cinlər gecələr daha fəal olurlar, xüsusən də saat 2-4 arası. Gecələr yatarkən ayaqlarımı yorğandan çölə çıxara bilmirəm, daha çox da evdə tək olduğum zamanlar. Hətta, bəzən bütün otaqların işığını yandırıb yatmağa çalışsam da qara fikirləri beynimdən çıxara bilmirəm. Elə bilirəm, cin və ya kabus, xülasə siz nə düşünürsünüz düşünün, hər hansı bir bədheybət şey bu dəqiqə ayaqlarımdan tutub məni evboyu sürüyəcək-sürüyəcək, axırda da götürüb doqquzuncu mərtəbədən yerə vıyıldadacaq. Hər şey bununla bitsə mənim üçün daha da rahat olardı. Çünki, daha dəhşətli şeylərə beynim ssenarilər qurur. Özü də daha betərindən. Cin və ya kabus və bəlkə də hər hansı bir bədniyyətli ruh məni saçımdan sürükləyərək dəhlizə... yox, hamama gətirib ayağa qaldıraraq başımı güzgüyə çırpır. Güzgünün sınması cəhənnəm, üzüm-gözüm qana bulaşır və azacıq sonra o, başımı vannanın içinə salmağa başlayır. Vanna ağzına kimi qan içində. Boğsaydı öldürüb canımı qurtarardı və mənə yaxşılıq etmiş olardı. Amma nə boğmaq. O hələ bu mənzərəni daha da dramatikləşdirərək zövq almaq niyyətindədir. Sonra məni hamamdan çıxarıb... (burası lap dəhşətlidir) tualetə apararaq başımı unitaza soxmaqdadır. Ardınca başımı dəfələrlə divara çırpmaqdadır. Divarlara sıçramış qan qorxu filmlərindəki əcaib səhnələri xatırladır. Sanki, divarlarda qanla “ölüm” yazılmaqdadır.
Səsi qonşular eşidə bilərdi, amma tərslikdən ən yaxın qonşular bir neçə gün öncə evdən getmişdilər. Sanki, olacaqlardan xəbərdar imişcəsinə. Bəs niyə mənə deməmişdilər? Ax sizi, xainlər.
Düşünmək qabiliyyətimin tamamilə itməməsi səbəbindən bir anlıq haqsız yerə qonşuların günahını yumağımdan utandım. Axı onlar olacaqları haradan biləydilər və ya bilib nə edə biləcəkdilər ki... Kim bu ifritlə mübarizə aparmağa özündə güc tapa bilərdi... Əlbəttə, heç kim.
Nə isə, harada qalmışdım? Bəlkə heç ardını davam etməyim və bəlkə davam edim? İki od arasında qalmışam vallah. Axı mən yazı yazmalıyam. Bu nə qaranlıq düşüncələrdir, yenidən yaxaladı məni. Yox, heç nəyə baxmayaraq davam edəcəyəm. Hə, burda qalmışdım axı. Başımı bir neçə dəfə divara çırpdıqdan sonra məni sürüyərək mətbəxə aparıb, başımı yanmaqda olan qazın üzərinə yaxınlaşdırdı. Dərim əriyərək ətrafa süzülməkdə idi. Amma son nəfəsimi verməyənə kimi bu əzabları yaşamalı, baş verənləri müşahidə etməli idim. Çünki, Əzrayıl adlandırdığımız ölüm mələyi hələ gəlib çıxmamışdı. Deyəsən, onun da bu mənzərəyə tamaşa etməkdən xoşu gəlirdi. Özü də adını mələk qoyub. Həm də onu niyə qınayım ki, zatən adı üstündə “ölüm mələyi” deyilmi? Bu mənzərəyə şahid olan bir Əzrayıl olacaqdı. Yox, unutdum, əstafurullah, bir də ki, Allah. Ax Allah, bu bəlanı sən mənə necə qıydın? Offffff deyəsən dindən-imandan çıxıram. Yavaş-yavaş mürtədə çevrilirəm. Allah, bağışla məni! Bağışla məni, Allah! Məni bağışla ki, mən də səni bağışlayım. Çəkdiyim bu əzabları taleyimə sən yazmamısanmı? Cinləri, şeytanları, ruhları, kabusları sən yaratmamısanmı? Yaratdıqlarından daha çox səndən inciyirəm Allah. Offff, gör mən nələr danışıram, nələr düşünürəm, Allah. Xətasız qul olmaz. Allah, bağışla məni! Bağışla məni, Allah! İllər öncə yazdığım bir şeirdən bu misralar indi necə də yerinə düşür:
Nədir bu qaranlıq? nədir bu zülmət?
Varmı bu dəhşətin sonu, ilahi?
Canı sən vermisən, sənə əmanət,
Qoru qaranlıqdan onu, ilahi!
Ax, qaranlığı yazmaqdaykən haradan gəldi beynimə bu yarı sərsəm, yarı həqiqətin özü olan fikirlər? Bəlkə heç bu haqda yazmayım? Başqa maraqlı bir mövzu daha gözəl olmazmı? Yox. Elə əsas qorxduğum şeylərdən yazmaq arzusunda deyildimmi? Bu yaxşı mövzu ola bilər. Elə isə mövzunu əsla dəyişməyim.
Kompüterin enerjisi də bitmək üzrədir. 3 faiz qalıb. Görəsən enerji yükləyicisini hara qoymuşam? Ax, bayaqdan hər şeyi fikirləşirəm, xəyallarımla kainatı fəth edirəm, amma gözümün qarşısındakı enerji yükləyicisini görməyəcək qədər kor olduğumundan xəbərsizəm.
Yükləyici sayğaca qoşulduqdan bir az sonra “facebook”a ismarıc gəlir:
“Qardaş hələ yatmamısan? Saat dördə işləyir”
Bir buna deyən lazımdır ki, a zalım balası, bəs özün neyçün yatmamısan? Deyən lazımdır deyəndə ki, niyə də özüm yazmayım ki...
O, da eyni sualla ismarıc yazaraq göndərir. Unutmayaq ki, o yazanda da, yazmayanda da həmişə facebook səhifəsi “online” olur.
Nə isə yenə də mərdimazara...
Bir az da düşüncələrə dalıram.
Dörd saatdan çoxdur ki, sadəcə bir söz yazmışam: “Qaranlıqdayam”. Belə getsə deyəsən heç nə yaza bilməyəcəyəm. Səhər açılmamış soruşacaqlar ki, nə oldu, bir şey yaza bildin? “Hə” desəm, onsuz da oxumayacaqlar. “Yox” desəm, soruşacaqlar ki, bəs niyə gecədən səhərə kimi dəli kimi otururdun? “Heç olmasa başqa bir iş görəydin”- deyəcəklər. Daha nə bilsinlər, yazmağın necə mürəkkəb bir proses olduğunu. Bir cümləni yazmaq üçün bir gecənin nə qədər qısa və bəlkə də, məsələn, bir romanı yazmağın bir ömrü yaşamaqdan daha çətin olduğunu hardan bilsinlər. Onsuz da bilməyəcəklər. Bilməyəcəkləri, anlamayacaqları bir şeyi sübut etməyə çalışmağın nə faydası. Bohemada¹ yaşamağı o qədər arzulamışam ki... Şairlərin, rəssamların, ümumiyyətlə, sənət adamlarının məskunlaşdığı bir məkanda yaşamaq istəyi. Onlar da səni anlamasa, o zaman kimlər anlayacaq ki... Bəlkə də ətrafımda məni anlayacaq biriləri vardır, amma o birilərini kəşf etmək üçün olsun ki, bir ömür kifayət etməyə bilər. Bu səbəbdəndir ki, Bohema arzularım arzu olaraq qalmaqdadır. Çox təəssüf...
Amma saatlar gəlib keçməkdədir. Qarışıq düşüncələrin əlindən “Qaranlıqdayam” sözündən başqa heç nə yazılmamaqdadır. Amma nəzərə alsaq ki, bir tək “qaranlıqdayam” sözünün özü belə böyük bir məna kəsb edir, o zaman “heç nə yaza bilməmişəm” sözünün özü belə haqsızlıq sayılmazmı?
Doğru olmağına doğrudur. Amma söhbət hansı qaranlıqdan gedir, onu oxuculara əsaslandırmalı, bir səhifə də olsun nəsə bir şey yazmalıyam. Əks halda, “qaranlıqdayam” sözü nəinki oxuculara, hətta özümə belə həmişə qaranlıq qalacaq. Bu qaranlığı yarmaq üçün kiçik bir hekayə belə yetər. Kiçik şeylərin çox zaman böyük iztirablardan doğduğunun fərqindəsinizmi?
Düşüncələrlə keçən növbəti bir saatımdan sonra bayırdan sübh azanı eşidilir.
Bəli, Allah böyükdür. Bizim dərk edə bilməyəcəyimiz qədər böyük. Elə isə nədən ikinci cümləni “Allah böyükdür” olaraq yazmayım? Bundan gözəl söz varmı... O zaman bu sözü mütləq yazmalıyam. Bax bu da iki cümlə...”Qaranlıqdayam. Allah böyükdür”. Bəs növbəti cümlə necə yazılmalıdır? Ah mən necə də səfehəm. Səfehin ta yekəsiyəm. Bax bu da növbəti, üçüncü cümlə: “Qaranlıqdan Allahın böyüklüyünə sığınıram”.
Və beləcə, “Qaranlıqdan Allaha sığınanlar” adlı altı səhifəlik bir hekayə günəş doğmaqda olarkən tamamlanmış olur.
1.Bohema-Nyu-Yorkda yerləşir
Rejissor Arif Qazıyev vəfat edib
Azərbaycanın tanınmış televiziya rejissoru Arif Qazıyev fevralın 24-də 84 yaşında vəfat edib.
AzərTAC xəbər verir ki, bu barədə mərhumun bacısı oğlu Mətləb Nəcəfov məlumat verib.
Qeyd edək ki, rejissor 1938-ci ildə anadan olub. Arif Qazıyev 2008-ci ildə "Şöhrət" ordeni ilə təltif olunub, 2017-ci ildə isə Azərbaycan Prezidentinin fərdi təqaüdünə layiq görülüb.
Xalq artisti Yalçın Rzazadənin xatirə axşamı keçirilib
R.Behbudov adına Azərbaycan Dövlət Mahnı Teatrında görkəmli müğənni, Xalq artisti Yalçın Rzazadəyə həsr olunan xatirə axşamı keçirilib.
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadəb məlumat verir ki, nazirliyin İncəsənət və qeyri-maddi mədəni irs şöbəsinin müdiri Fərəh Acalova çıxış edərək sənətkarın həyat və sənət yolundan söz açıb. Bildirib ki, Yalçın Rzazadə ötən il dünyasını dəyişsə də, onun ifa etdiyi nəğmələr tamaşaçıların qəlbində əbədi yaşayacaq: “Yalçın Rzazadənin özünəməxsus ifa tərzi onun həqiqi sənətkar olduğunun göstəricisidir. Azərbaycan musiqi sənətinin ən parlaq nümayəndələrindən olan Yalçın Rzazadə bir çox görkəmli bəstəkarlarımızın mahnılarının ilk və mahir ifaçısı kimi tanınıb. Cahangir Cahangirov, Emin Sabitoğlu, Tofiq Quliyev, Oqtay Kazımi, Eldar Mansurov kimi bəstəkarlar onun üçün mahnılar bəstələyiblər. “Qayınana”, “Dədə Qorqud”, “Baladadaşın ilk məhəbbəti”, “Gün keçdi” kimi filmlərimizə də Yalçın Rzazadə bənzərsiz ifası ilə ölməzlik bəxş edib”.
Sonra Dövlət Mahnı Teatrının ansamblı və solistləri sənətkarın repertuarından olan mahnılardan ibarət konsert proqramı ilə çıxış etdilər.
Proqram Xalq artisti Salman Qəmbərovun fortepianoda müşayiəti ilə Emin Sabitoğlunun “Bakı, sabahın xeyir” mahnısı ilə başlanıb. Konsert boyu “Taleyim mənim”, “Gəl barışaq”, “Durnalar”, “Şirin dil”, “Ay Laçın” və digər mahnılar səsləndirilib.
Solistlər Rövşən Qəhrəmanov, Fəxri Kazım-Nicat və Aynur İsgəndərli, Mətin Rzazadə, Xalq artistləri Heydər Anatollu, Gülyaz və Gülyanaq Məmmədovalar, Əməkdar artist Aygün Qurbanova ifaları ilə ötən illərin nəğmələrinə yeni nəfəs veriblər.
Yalçın Rzazadənin övladları Mətin və Orxan Rzazadələr atalarının xatirəsinə göstərilən ehtirama görə tədbirin təşkilatçılarına və iştirakçılara minnətdarlıqlarını ifadə ediblər.
Tədbirdə iştirak edən Əməkdar artist Nüşabə Ələsgərli sənətkarla bağlı xatirələrini KİV media nümayəndələri ilə bölüşüb: “Yalçın Rzazadə ilə bizim tanışlığımız 90-cı illərə təsadüf edir. Biz bir yerdə konsert proqramlarında çıxış etmişdik. O kübar, mədəni, ətrafındakılara sevgi ilə yanaşan bir insan idi. Tale elə gətirdi ki, Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinə daxil olanda o bizim kafedranın müdiri idi. Biz bir yerdə on il çalışdıq. İşinə məsuliyyətli, tələbələrə qarşı tələbkar bir insan kimi yadımda qalıb. Geyimindən tutmuş repertuar seçiminə qədər ondan kübarlıq yağırdı. Onunla bir səhnəni bölüşdüyüm üçün özümü şanslı hiss edirəm...”.
Mədəniyyət nazirinin iştirakı ilə İctimai Şuranın iclası keçirilib
Mədəniyyət naziri Anar Kərimovun iştirakı ilə Mədəniyyət Nazirliyi yanında İctimai Şuranın iclası keçirilib.
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Mədəniyyət Nazirliyinə istinadən xəbər verir ki, tədbiri giriş sözü ilə açan A.Kərimov bu tədbirin əldə edilən uğurlardan sonra ilk görüş olduğunu bildirib. 2022-ci ilin “Şuşa ili” elan edilməsini vurğulayaraq, cari ilin Şuşa bayramı kimi keçiriləcəyi iclas iştirakçılarının nəzərinə çatdırılıb.
İctimai Şuranın sədri Gəray Əlibəyov çıxış edərək, şuranın fəaliyyətindən bəhs edib. Şura tərkibində 7 işçi qrupu yaradıldığı bildirilib. Teatr və kino sahəsi üzrə işçi qrupunun keçirəcəyi 1-ci Müstəqil teatrlar festivalı haqda məlumat verilib. 17 özəl teatrın festivalda iştirak edəcəyi bildirilib. Digər işçi qruplarının da görəcəyi işlərdən danışıb. Növbəti 6 ay üçün 100-ə yaxın tədbirin baş tutacağı qeyd olunub.
A.Kərimov çıxışında bildirib ki, tədbirlərin sayına yox, keyfiyyətinə önəm verilməlidir. İctimai Şuradan gözləntimiz budur ki, ictimaiyyət ilə Mədəniyyət Nazirliyi arasında körpü yaratsın. Vətəndaş cəmiyyətinin səsini bizə çatdırsın. Vətəndaş cəmiyyətinin baxışı bizim üçün vacibdir. İctimai Şura vəzifədir, imtiyaz deyil. İctimai Şuranın vəzifəsi məsuliyyətdir. Bu baxımdan nazirlik ilə konstruktiv əməkdaşlıq edilməlidir.
İctimai Şuranın sədr müavini Şahin Qədirov çıxış edərək bildirib ki, işə götürmə sahəsində problemlər mövcuddur.
A.Kərimov həmçinin qeyd edib ki, işə götürülmə üçün platforma, meyar müəyyən edilməlidir. Vətəndaşlar platformaya çıxsın, şəffaf şəkildə işə götürülmə həyata keçirilsin. Bildirilib ki, sistem formalaşmalıdır ki, pərakəndəlik olmasın. Əks halda şəffaflıq və keyfiyyət olmayacaq. Artıq 1 ildi islahatlara başlanılıb. Uşaq musiqi və incəsənət məktəblərinə Dövlət İmtahan Mərkəzi ilə birgə şəffaf şəkildə imtahanlar keçiriləcək. Bu nümunə teatrlar, mədəniyyət klubları və digər mədəniyyət müəssisələrinə də tətbiq olunacaq.
Nazir habelə bildirib ki, islahatlar uzunmüddətli olaraq uğura yol açmalıdır.
“Nazirlik keçid dövründədir. İslahatların arxasında sağlam niyyət var. Uzun illərdən qalan problemləri həll etmək lazımdır”.
Sədr müavini Əkbər Yolçuyev çıxış edərək, işğaldan azad olunmuş ərazilərdə mədəni irsimizlə bağı möcud olan problemlərdən danışıb. Birgə həll yolları müzakirə olunub.
Strateji inkişaf və layihələrin idarə edilməsi şöbəsinin əməkdaşı Elgün Əliyev aidiyyəti üzrə görülən işlərdən bəhs edərək bildirib ki, 194 şəhid ailəsi üzvü işlə təmin olunub. Qeyd edilib ki, işə götürülmə ilə bağlı sözügedən fəaliyyət davam etdirilir.
Sonda A.Kərimov bildirib ki, aidiyyəti şöbələr ilə İctimai Şura arasında ayda bir dəfədən az olmayaraq görüş keçirilməlidir. Mədəniyyət əyləncə deyil, sərvətdir, mirasdır, güc-qüvvədir. Mədəniyyət çox mühüm məsələdir. Gələcək nəsillər qarşısında öhdəliyimiz var. Məhz buna görə də, İctimai Şura ilə birlikdə produktiv, effektiv, səmərəli fəaliyyət qurulmalıdır.
