Habil Yaşar, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

 

Diasporumuzun qabaqcılları layihəsində sadə peşə nümayəndəsi olan pedaqoq İradə Allahverdiyeva ilə müsahibəni təqdim edirik. Amma geniş dünyagörüşünə malik olan İradə xanım böyük bir məktəbdir. İnsanlıq, səmimiyyət, mədəniyyət, təlim-tərbiyə məktəbi. Və ondan çox şey öyrənmək olar. 

 

-İradə xanım öncə özünüz haqqında məlumat verərdiniz zəhmət olmasa.

 

-Mən Gürcüstanın Bolnisi rayonunun Kəpənəkçi kəndində 1975-ci il iyunun 6-da anadan olmuşam. Kəpənəkçi kəndinin 1-nömrəli məktəbini bitirmişəm. 16-yaşımdan Moskvada yaşayıram. 4 uşaq anasıyam.  2001-ci ildə mənə uşaq bağçasından təklif ğəldi. Orda işlədim. 2007-ci ildə Moskvada 4- nömrəli pedaqoji texnikuma qəbul oldum, oranı bitirdikdən sonra Moskova Pedaqoji Unversitetinə qəbul oldum.  

 

-Müəllim peşəsinə sevginizin necə yaranması haqqında məlumat verə bilərsinizmi?

 

-Müəllim peşəsi yüksək və nəcib  peşədir. Müəllimin tərbiyəsini, təhsilini alan müəllim yox, onun olduğuna daxili inamı olan adam başqa cür olmalıdır. Bu etimad nadirdir və onu ancaq insanın öz peşəsi yolunda göstərdiyi fədakarlıqlarla sübut etmək olar...” (L.Tolstoy). Müəllim olmaq yolum 24- ilə yaxındır, uşaqlıqdan müəllim olacağıma  inanırdım və bu mənim peşəmdir. Bu peşəyə keçdiyim yolu təhlil etməyə çalışaraq anladım ki, bütün hərəkətlərim məni mənzil başına daha da yaxınlaşdırıb və ona doğru aparır. Hələ uşaqlıqda özümü müəllim kimi təsəvvür edirdim. Təbaşirlə yazmaq, dəftərləri yoxlamaq və qiymətləri xəyali gündəliyə qoymağı çox xoşlayırdım. Məktəb illərində həmişə başçı qız, yaxşı təşkilatçı idim və sinif yoldaşlarımı müxtəlif tədbirlərdə iştirak etməyə razı sala bilirdim. Mənim fikrim həmişə dinlənilib və dəyərləndirilib. Əlbəttə, bu çox vacibdir.  Düşünürəm ki, müəllim olmağıma uşaqlara qarşı olan sevgim böyük rol oynadı. Onlara yeni bir şey öyrətmək, kiçik bir insan üçün çoxlu sirlərin gizləndiyi bu çətin dünyanı anlamağa kömək etmək arzusu. Onların “Necə?”, “Niyə?”,  “Nə üçün?” sonsuz suallarına cavab verməyə kömək etmək. Mən onlara cavab verməklə onların biliyə olan ehtiyacını ödəyirəm və mən də öz növbəmdə onları ödəməkdən böyük həzz alıram. Ailəmizdə kiçik bir bacımız var. Deməli, o balaca olanda onunla oynamaq, ona nəsə kömək etmək, öyrətməyi cox sevirdim və rəhmətlik qaynatam məktəb direktoru, həm də ədəbiyat muəllimi idi. O, hər üç gündən  bir mənə bir kitab gətirirdi oxumaq üçün, mən də geçə-gündüz oxuyurdum. Bilirdim ki, 3 gün ərzində yeni kitab gələcək. Düşünürəm ki, müəllim peşəsini seçməkdə bu faktın da böyük rolu olub.  

 

-Hansı janrda kitabları oxumağı daha çox sevirsiniz İradə xanım?

 

-Bəzən, janrın əhəmiyyəti yoxdur. Əsas süjet və təqdimat tərzidir. Deməli, məni janr yox, daha çox müəllif maraqlandırır... Məsələn, Stiven Kinq... Onun dəhşəti var, fantaziyası var, mistisizmi var, distopiyası var, kifayət qədər realizmi var, detektivləri var...

Əlavə olaraq  elmi və tam ədəbiyyatı çox sevirəm (psixologiya və psixoanaliz sahəsində). Həmçinin sosiologiya və sosioloji tədqiqatlar oxuyuram.  Mən real həyatla əlaqəli şeyləri oxumağı sevirəm. Uşaq ikən fəlsəfə oxumağı çox sevirdim, xatırlayıram Əlibala Hacızadənin “İtkin gəlin", "Əfsanəsiz illər" və "Ayrılığın sonu yoxmuş" əsərlərini oxumuşam.  Ən cox sevdiyim əsər Danell Stilin əsərləri olub. Danell Stilin əsərlərinin sayəsində rus dilini oyrənmişəm və bu əsərlər  rus dilində oxuduğum ilk əsərlər olub. 

 

-Rusiyada mütaliənin səviyyəsi sizi qane edirmi?

 

-Bəli, şübhəsiz. Hətta deyərdim ki, xeyli sayda insan kitab oxuyur. Həm də nəinki yaşlı nəsil, hətta uşaqlar, yeniyetmələr, tələbələr. Hal-hazırda mütaliə daha çox dəb alıb. Bundan əlavə, kitabı heç nə əvəz edə bilməz, o, beyni, nitqi və ünsiyyət bacarıqlarını yaxşı inkişaf etdirir.   

Nəzərə alsaq ki, əmək qabiliyyətli əhali oyaq vaxtlarının çoxunu işdə keçirir və evə gələndə yolda kitab oxuyurlar, metro rusların kitab oxumağa meylinin göstəricisi ola bilər. Təxminən eyni sayda insanlar da elektron kitab oxuyur. Vaqonlarda bir neçə nəfər kağız kitab oxuyur. Adətən bunlar dərslik oxuyan tələbələr və ya təqaüdçülərdir. Baxmayaraq ki, kağız nəşrləri vərəqləyən gənclər də var. Amma görünür, bu dəbə verilən qiymətdir, onun qeyri-adiliyini göstərməkdir.  

Sərnişinlərin metroda səyahət edərkən nə etdiklərinə diqqət yetirsəniz, ikinci qism deyə bilərik ki, əksərən  messencerdə yazışır, bir az qismi isə filmə baxır. Populyarlığa görə üçüncü yerdə oyunlardır. 

 

-Daha çox hansı filmləri və musiqiləri sevirsiniz?

 

-İnsan mahiyyətinin digər tərəfdən açıldığı və düşüncə qidası verdiyi psixoloji dramlara baxmağı çox sevirəm. Yazıçılar haqda filmlərə çox baxıram. Təəssüf ki, indi müasir filmlər çox deyil, ona görə də köhnə filmlərə (sovet və ya digər ölkələrin) baxıram. İstirahət etmək istəyəndə komediya və ya macəra filmlərinə baxıram.  “Moskva göz yaşlarına inanmır”, “Sevgi və göyərçinlər” və bu kimi sovet filmlərinə baxmağa üstünlük verirəm. Onları seyr edərkən həm ruh, həm də bədən rahatlaşır.  Qaldı da musiqi,  klassik-instrumental musiqiləri dinləməyi  sevirəm.   

 

 -Bildiyim qədər çox ölkələrdə, şəhərlərdə olmusunuz, İradə xanım. Qısa da olsa getdiyiniz məkanlar haqqında məlumat verə bilərsinizmi?

 

-Bəli, Habil bəy, düz bilirsiniz, çox ölkələrdə, şəhərlərdə olmuşam, yaxşı və ya pis deyə bilmərəm, ona görə ki, hər ölkənin, hər şəhərin öz gözəlliyi var, təbiəti, mədəniyyəti bir-birindən fərqlidi. İstanbulda olmuşam, oranın öz gözəlliyi var, Parisdə oldum ora tamam başqadır və s.  Doğma vətənim  Gürcüstan, Azərbaycan, Rusiyanın çox şəhərində olmuşam. Sankt Peterburqda, Novosibirskdə, Ekaterinburqda, Kazanda, Kalininqradda, Zelenaqorskidə və s. Hal-hazırda isə səfərim Muromadır, “Svetaya” Rus. 

 

-Səyahətləriniz zamanı unudulmaz xatirələrinizdən biz də bilmək istərdik. Əgər mümkünsə...

 

-Ən cox xatırladığım Sankt Peterburqdu. Orada olmaq uşaqlıqdan arzum idi. Rəhmətlik atam aparacam deyirdi, Ermitaji görmək üçün. Amma təssüf ki, atamın ömrü çatmadı. 33-ildən sonra yalnız getdim. Bunu da deyim ki, yalnız deyildim. Ermitaja girəndə bir balaca qıza çevrildim, o qıza, atamın söz verdiyi uzun qara saçlı qız oldum və atam yanımdaydı, o kiçik qızın əlindən tutub Ermitaji gəzirdi. Atam yanımda olduğundan onu duyduğuma göz yaşlarım sel kimk axırdı yanaqlarımdan, çox xoşbəxt idim. Sankt-Peterburqun gözəl xatirəsi həmişə mənimlə yaşayacaq.

 

-Gənc pedaqoqlara nə məsləhət verərdiniz?

 

-Gənc pedaqoqlarımıza tövsiyəm-əvvəlcə davranışların müəyyənləşdirilməsidir. Siz necə müəllim olmaq istəyirsiniz? Eyni zamanda, faktiki davranışınızı nəzərə alın. Uşaqlardan qorxmaq lazım deyil - Həmişə , dik durun, sözlərinizi aydın şəkildə tələffüz edin, göz təması qurmağı unutmayın. Şagirdlər sizin qorxularınızı hiss edərlərsə, gələcəkdə onlarla münasibət qurmaq çətin olacaq. Aşağılamayın, ləyaqətinizi nə aşağılamayın, nə də yüksəltməyin. İlk baxışdan, elə ilk dərsdən özünüzü təsdiqləyin, səlahiyyətinizi qurun. Bu o deməkdir ki, siz dərsə əvvəlcədən hazırlaşmalı və yüksək ixtisaslı mütəxəssis olduğunuzu, nüfuzunuzun sarsılmaz olduğunu hiss etməlisiniz (lakin bunun üçün həmişə təkmilləşin: kurslara gedin, distant dərslər keçin, seminarlarda iştirak edin və s.);

 

-Bizlərə dəyərli zamanınızdan vaxt ayırdığınız üçün minnətdaram İradə xanım.

 

-Xoşdur buyurun Habil bəy. Mən də sizə, eyni zamanda bu gözəl portalın bütün kollektivinə xüsusi minnətdarlıq bildirirəm!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.09.2023)

Leyla Səfərova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

 

 

Sevmək... 

Sevəndə necə sevir insanlar? 

Necə sevirsən sən? 

Bilmək istəyirəm, əgər məni sevsən necə sevəcəksən?

Bilmək istəyirəm, sən bu dünyanın hansı romanının aşiqisən?

Məni fəsilsiz sevərsənmi? Yağış altında kapşonumu keçirib günahkartək başıaşağı gəzərkən, ya da yaz gələndə baxçalardan lalə, çobanyastığı toplayarkən. Məni yayın ən qızmar ayında çiyələkli dondurma axtararkən sevərsənmi biraz? 

Sənin yanında ağlayanda, ən çox səninlə güləndə qəlbində saxlayarsanmı? 

Bəzən heç sevmədiyin musiqiləri birlikdə  dinləyək deyə səninlə dalaşanda, ya da sənin sevdiyin o filmə baxmaq istəməyəndə...

Məsələn, ən çətin anlarını görəndə sənə qaçarkən, amma özüm çətinə düşəndə səndən qaçışlarımı görə-görə gələrsənmi ardımca? 

Məni bir az həssas anlarımda, həyatımda səndən başqa kimsəm yoxmuştək sənə bağlananda, tək sənə sarılanda, bezmədən, usanmadan, sadəcə mən varmışam kimi sevərsənmi? 

Qış-yay demədən ruhumu isidərsənmi istəsəm? 

Mən sevərəm səni. Qışında da, yazında da. Sevərəm, ayrılarkən gözlərində gördüyüm o vecsiz baxışınla da. Bir az qırğın, bir az  uşaqca davranışlarınla da.

Əslində səbəb axtarmadan, "rəğmən" sevərəm səni. Hər şeyə rəğmən, hər kəsə rəğmən...

Səni sevsəm, şərtsiz sevərəm mən. Heç nə  istəmədən, heç nə gözləmədən. 

Sevsəm, zamansız sevərəm mən, gələcəyi düşünmədən, keçmişə baxmadan. 

Və səni sevsəm... Gün gələndə, sən məni sevəndə, mən hələ də səni sevsəm, üzmədən sevəcəyəm səni. İllərdir bu anı gözlədiyimi unutmadan, sanki Məcnunmuş kimi. Sanki Fərhadmış, Sanki Əsliymiş kimi. Sanki heç kiminkinə bənzəməyən ən mükəmməl sevgi mənimmiş kimi.

Sən məni sevdiyin gün mən də səni sevə bilsəm... 

Hər xatirənlə, hər xatirinlə sevərəm səni... Günü bu gün də sevdiyim kimi.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(26.09.2023)

Murat Vəlixanov, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

 

 

1-Cİ PƏRDƏ 

İstanbul şəhəri, 14 Sentyabr 1918-ci il.

 

M:Əsgər, dərhal Nuri Paşanın çağırın!

A:Oldu, Paşam!

N:Paşa həzrətləri, məni əmr etmisiniz.

M:Gəl, Nuru paşam. Gün doğmadan Bakıda olun bütün təchizatınızla birlikdə. Azərbaycanlı qardaşlarımızın yanında olun. Bakını rus işğalçılarından təmizləmək şərtdir. Qida, silah, nə qədər əskiklik varsa tamamlansın. 

N:Baş üstə, Paşa həzrətləri.

 

 

2-Cİ PƏRDƏ 

Bakı şəhəri, 15 Sentyabr 1918-ci il.

 

Ə:Yoldaş Mehmandarov, artıq mərmimiz bitir. Azadlıq mübarizəmiz deyəsən son mərmimizlə birlikdə bitəcək. 

S:Yox, yoldaş Şıxlinski, səhviniz var. Biz ölsək də mübarizəmiz ölməyəcək. Bizdən sonrakılar bu mübarizəni dvam etdirəcək. Mən əminəm ki, bizim verdiyimiz bu haqq savaşının ardı hələ gələcək. Haqqını halal et, yoldaş Şıxlinski, mənim dəyərli silahdaşım. 

Elə bu vaxt arxadan gələn səs Səmədbəy Mehmandarov və Əliağa Şıxlinskinin tükənmiş ümidlərini yenidən közərtdi. 

N:Geri addım atmaq bizim qanımızda var, qardaşlar? Yorulmaq Türkə yaraşarmı heç? 

S:Nuru paşa. Xoş gəldiniz, qardaş. 

Ş:Türkün baş tacı, yıxılmaz dirəyi Nuru Paşa. Xoş gəldiniz qardaş.

N:Xoş gördük, qardaşlar. Eşitdik ki, qardaşlarımız haqq savaşı uğrunda ayağa qalxıb, bu yolda bizim də dəstəyimiz olsun istədik. 

S:Tam vaxtında gəldiniz, qardaş. Bizim  əlimiz hər yerdən üzülmüşdü. Tam vaxtında yetişdiniz. 

N:Elə də olmalıdır, qardaşım. Türkün türkdən başqa dostu-sirdaşı yoxdur. Deyin hələ, haradan başlayırıq? 

Ş:Şəhərin əsas nöqtəsi qala qapısı və dənizkənarıdı. O istiqamətlər güclü şəkildə müdafiə olunur. Ordan  şəhərə daxil olmaq çətin olacaq.

N:Türkün haqq savaşının asan olduğu harda görülüb, cənab Şıxlinski? Dənizkənarından hücum edib əvvəlcə ön tərəfdəki birlikləri geri sovuracağıq, ardınca bütün gücümüzlə hücum edib qala divarlarına qədər  irəliləyəcəyik. İndi dayansaq bu fürsət bir daha əlimizə keçməyəcək. Uca  ALLAHIN izni ilə Qafqaz-İslam ordusu bu xaçlıları yerlə yeksan edəcək və günəş ikinci dəfə doğmamış Bakımız sahibinə qovuşacaq. 

S:Amin İnşallah, Nuru Paşam!

N:Bismillah. Qəzamız mübarək, ALLAH yardımçımız olsun!

 

Gərgin keçən döyüşlər zamanı Bakı Şəhəri sentaybrın 15-i axşam saatlarında azadlığına qovuşdu. Qafqaz İslam Ordusu bu döyüşlərdə 1130 şəhid verdi. 

 

N:Qardaş bunlar qaçır, mən şanlı Azərbaycan bayrağını Bakının Qala divarlarına sancacağam. 

Ş:Nuru Paşa, gözlə birlikdə gedək, bu soysuzlar pusqu qurar, birdən. 

N:Boş ver, qardaşım, bunların pusqu quracaq halı qalmayıb. Mən gedirəm qoruma atəşi aç. 

S:Nuru paşa. Paşanı qoruyun.  

N:Ay qansızlar gəlin. Türkə aid olana göz dikənin gözünü oyub yerinə duzu basarıq ALLAHIN İZNİ İLƏ. 

 

Arxadan atılan mərmilərdən birinin qəlpəsi Nuru paşanın kürəyinə dəyir. 

 

S:Nuru Paşa, qardaş səbrli ol, sən sağalacaqsan, hələ yolumuz uzundu. Səninlə birgə hələ Zəngəzura, İrəvana gedəciyik. 

N:Gedəcəyik, əlbəttə gedəcəyik. Biz bu bolşevik-daşnak tör-töküntülərini sonuncusuna kimi yox edəcəyik. RƏBBİM çoxumuza vətən torpağında şəhid olmağı nəsib etdi. Onların da arzularını biz həyata keçirəcəyik. ƏŞHƏDÜ ƏN LA İLAHƏ İLALLAH VƏ ƏŞHƏDÜ ƏN LA MUHAMMEDƏN ABDUHU VƏ RƏSULULLAH. 

Ş:Məkanları cənnət olsun, qardaş. Yoldaş Mehmandarov, Mustafa Kamal Paşaya dərhal məktub yazılmalıdır. Həm qələbənin sevincini bölüşmək üçün, həm də  şəhidlərimizin nəəşini təhvil vermək üçün. 

S:Düzdü, yoldaş Şıxlinski, tez Mustafa Kamal Paşaya məktub yazaraq onu vəziyyətdən xəbərdar edin. 

 

 

3-CÜ PƏRDƏ 

İstanbul, 17 Sentyabr 1918-ci il. 

 

M:Çox şükür, azərbaycanlı qardaşlarımızın vətən həsrəti sona yetmişdir və bu haqq savaşında Qafqaz-İslam ordusunun 1130 igidi şəhid  olmuşdur. ALLAH şəhidlərimizə rəhmət eləsin. AMİN. 

 

 

4-CÜ PƏRDƏ 

Hadisələrdən 105 il sonra, 15 sentyabr 2023-cü il, Bakı, 1-ci Fəxri Xiyaban.

 

M:Ata, bura haradır? 

P:Bura aldığımız nəfəsi, içdiyimiz suyu, yediyimiz çörəyi borclu olduğumuz şəhidlərimizin uyuduğu yerdir, Murad. Düz 105 il əvvəl 1918-ci il Sentyabrın 15-ində Qafqaz-islam ordusu Bakıya daxil oldu və erməni-rus qoşunlarını məğlub edərək Bakını işğaldan azad etdi və elə həmin il Bakı şanlı Azərbaycanımızın paytaxtı oldu. Qafqaz-İslam ordusunun komandanı Nuru Paşa Bakıda şəhid olub. İndi mənə söz ver, Murad. Söz ver: Torpağın üçün, vətənin üçün canını qanını əsirgəməyəcəksən. Lazım gələrsə bu yolda şəhid olmaqdan belə qaçmayacaqsan. 

M:Söz verirəm, ata, mən də hamı kimi bu vətənin, millətin, bu torpağın uğrunda canımı-qanımı fəda edəcəm, sənə, milllətimə layiq oğul olacam. 

P:Afərin mənim oğluma. Səninlə fəxr edirəm. 

 

ALLAH BÜTÜN ŞƏHİDLƏRİMİZƏ RƏHMƏT ELƏSİN!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.09.2023)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində bu gün şeir vaxtıdır, Süleyman Abdullanın şeirləri ilə tanışlıqdır.

 

            

YOL ŞEİRİ

 

Hər sabah bir günü salıram yola,

Artan yaşımızdır, azalan ömür.

Uzanır gecələr getdikcə zaman

Gündüzlər gödəlir... və qalan ömür.

 

Sərinlik gətirir araya, dostum,

Taleyin boz yeli hansısa tindən.

Açıqdı pəncərə ürək qırana,

Baxırıq havanın sınan yerindən.

 

Kim qaldı son gündə əl uzatmağa,

Sənin də əvvəlki ərkin, havan yox.

Küsübdür ömrünün ağaran çağı,

Can dostu dediyin daha o can yox.

 

Qaldı bir işıqlıq nahar yeməyi,

Gəldik gözü toxdan, ürəyi toxdan.

Bu dünya dediyin vəfa acıdır,

Çoxları andını yeyibdi çoxdan.

 

Ad da tapmaq olmur xatırlamağa,

Yada da düşməyir unutmaq daha.

Əllərin üzülən vaxtıdır haqdan,

Əlidən qalmayıb əl tutmaq daha.

 

Çətindir bu ruhda yollara düşmək,

Dünən nə oldu ki, bu gün nə ola.

Düzdür, nə ümid var, nə vaxt sabaha,

Yenə də mən səni verirəm yola.

 

Gecikmə, toparlan işıq gözünə,

Mənə də bir vida edərsən, dostum.

Etibar eyləmək olmur heç kimə,

Keçib ürəyimdən gedərsən, dostum.

 

Canım sıxılanda əl sıxmıram mən,

Nə düşür tez küsüb gec barışana.

Bir zərrə nur qalıb, tükənməmişdən,

Mən də üz tuturam şər qarışana.

 

Keçən üşütmədir ağ ciyərimdən,

Bir udum nəfəs də alıram yola.

Adam var bir ömür vaxtı öldürür,

Mənsə...

Hər sabah bir günü salıram yola.

 

 

BOZ EVİN AĞ GECƏSİ

 

Sonra hamı susdu...

Daha hönkürmədi divar küncləri...

Nə vaxt qarışmışdı, yox idi bilən,

Axşamın xeyiri, sabahın şəri.

 

Şəkil çəkdirirdi sabaha sanki,

Donub divardibi qara kölgələr.

Unudub getmişdi gecə rəngini...

Sərsəm pəncərədən süzülürdü şər.

 

Hörümçək torları yuxulamışdı,

Tavanın gözündən axmırdı nur-zad.

Kədər sərilmişdi boz döşəmədə,

Xonçası çat qapı durmuşdu "azad"...

 

Külək oynadırdı əsən şüşəni,

Titrəyən pəncərə alaca idi.

Zorla nəfəsini dərirdi küçə,

Təngiyən nəfəslik balaca idi.

 

Dara çəkilirdi istidə daş yol,

Asılıb qalmışdı havada bürkü.

Aynalar əsirdi quş ürəyitək,

Paslı barmaqlığa qonmuşdu hürkü.

 

Arana düşmüşdü yolu atəşin,

Yanğı təbiətin nazı deyildi.

Payız sarısıydı üzü divarın,

Dərdin çiçəkləyən yazı deyildi.

 

Səsini çəkmişdi içinə dünya,

Gecə ağuşunda aldı qır damı.

Əvvəl külək idi o inildəyən...

Sonra…

Və susdu hamı...

 

 

SÖZÜN AXŞAM BAZARI

 

Hələ soyuqların zamanı deyil,

Havalar istidir, aralar sərin.

Nə söz vaxtı çəkir, nə də vaxt sözü,

Bazar günü imiş tərəzilərin...

 

Heç vaxt düzgün olmur pulla ölçülən,

Birinin fəhmi var, birinin zəhmi.

Üz-üzə dayanıb halallaşmağa

Alanın pulqabı, satanın rəhmi.

 

Sözü ucuzluğa getməyək daha,

Qulaqla ölçülməz bu yerdə darı.

Kimə deyəsən ki, bazardır bura,

Olmur bazar günü axşam bazarı.

 

 

ELƏ VAXT GƏLƏR Kİ...

 

Bu haqsız zamanın dəyişməyi var,

Yetişər çoxunun kiçilən günü.

Bir ömür şaqqanaq çəkəni ağlar,

Hıçqırıq boğanın gələr şən günü.

 

Arazın suları axar aşıqdan,

Topuq isladarıq yenə Kür boyu.

Hərənin ölümlük bir səbəbi var,

Mən sözdən ölmüşəm bir ömür boyu.

 

Vardır çox keçənin ümid hələsi,

İçilmiş çox andın amanı gələr.

O qədər dilək var vaxtı gələsi,

Bir də vaxt olar ki, zamanı gələr...

 

Üzü Xeyirəyik qarışanda şər,

İşığa çıxası var daha bir gün.

Bizim də yolumuz zülmətdən keçər,

Çıxar zil gecədən sabaha bir gün.

 

Bizim də haqqımız çatır xoş günə,

Yaraşmaz adama, eyləsə giley.

Zamanın təkəri dönər düzünə,

Elə vaxt gələr ki, dəyişər hər şey...

 

 

QƏRİBİN QÜRBƏT ŞEİRİ

 

Uzaqlardır ayrılığın ünvanı,

Hansı şəhər unudacaq adını?

Xəyalında şirin idi, gizlədin,

Damağında acıların dadını.

 

Yollar keçər gözlərindən dolama,

Toz dumanı lap axıra saxlayar.

Nə olsun ki, gülümsəyir dan yeri,

Axşamüstü qürub xəlvət ağlayar.

 

Həsrət var ki, yaşamağa dəymir heç,

Öz yurdunda ölmək imiş ən çətin.

Doğma elin qəribliyi bir ayrı,

Bir başqadır sıxıntısı qürbətin.

 

Uçurumlar atılmağa yarayır,

Nəfəsini dərə adam son kərə.

Üz çevirib sinə dolu çəkə ah

Əlçatmayan, ünyetməyən yerlərə.

 

Kimsə yoxdu söyləməyə əlvida,

Əllərini az silkələ boşluğa.

Yad olarsan, yer olar ki, hamıya,

Öyrəşmək var hələ, hələ boşluğa.

 

Tanış gəlməz küçələrin cod adı,

Tənhalığı ya tanıma, ya tanı.

Yaxınlaşıb yad birindən soruş lap,

Uzaqlardır ayrılığın ünvanı.

 

 

RƏNGLƏRİN ŞEİRİ

 

Heç kəs yaşıl çıxmayacaq bu payızdan,

hərənin bir yarpaq tökümü var –

sarı, sarı, sapsarı...

Ağaran üfüqlərə nəfəsi çatmaz baharın,

bütün yağışların bir çiçək dövrü

və bir yapraq tökümü...

Yağdımı, bir daha dolmayacaq o bulud...

Eh, necə də aldanıb yüyürmüşük

ətəyimiz qum dolu

göy qurşağının arxasınca.

Haqqıx daşları kimi yağıb

başımıza qızıl almalar,

sel-su axıdanda ömrümüzü zaman-zaman...

Axının əksinə üzməlisən

almaları tutmaq üçün,

oysa ki, olmur,

olmur quyruğunu tapdalamaq əjdahaların.

Ağzından çıxan atəş qarsar canını,

içindəki yanğını hiss edirsənsə,

hələ udmamış səni

zəbanə çəkən alovlar, demək...

Qürubun sarısında bir payız məhrəmliyi,

üfüqlərin o biri üzündən əsən

bir sərin mehə susayar

pəncələrindəki yanıq izləri...

Elə o andan atılarsan

yarpaq yağışının şiləvaranına...

Öndə bir ağ işıq,

arxada sapsarı bir qürub...

Heç kəs yaşıl çıxmayacaq ömrünün qışına,

biləsən,

hər dövrün öz rəngi var,

gözlərin tumurcuqlayacaqsa bir daha....

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.09.2023)