Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Bu gün rubrikamda sevilən şairimiz, günlər öncə 70 illiyini qeyd etdiyimiz Baba Vəziroğlunun yaradıcılığına müraciət edəcəyəm. Və onun “Bağışlaram səni” şeirini sizlərə təqdim eləyəcəyəm. Amma çox istərdim ki, bu şeiri oxuyandan sonra həm də bu şeirə bəstələnmiş eyniadlı mahnını da dinləyəsiniz. Özü də məhz Nəsibə Abdullayevanın ifasında. 

Həqiqətən də “bu dünya sevdirir və ayrılıq salırmış…”

 

 

Baba Vəziroğlu –

BAĞIŞLARAM SƏNİ

 

Sən hara getsən,

qəlbim dözən qədər dözərəm mən..

Sən “gözlə” desən,

Səni ömrüm boyu gözlərəm mən..

 

Sən hara getsən,

bir gün görüşməyə güman qalır,

Bu zalım fələk

nədən yolumuzu ayrı salır?

 

Sən olmasan,

Sənli xatirələr hər zaman qalır,

Sən olmasan,

sevgimiz alışan gecələr qalır

Bu dünya sevdirir, ayrılıq salır.

 

Nə söyləsəm saxlamaz 

göz yaşlarım Səni.

Bu həsrətdən ayırmaz, 

baxışlarım Səni.

Haçan dönsən, onu bil 

bağışlaram Seni…

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)

Rubrikanı Könül aparır. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Azərbaycan Milli Kulinariya Assosiasiyası ilə birgə layihəsində sizlərə hər dəfə İrəvan mətbəxindən nümunələr təqdim edəcəyik. Bu nümunələr Azərbaycanın bu sahə üzrə tanınmış mütəxəssisi, əməkdar mədəniyyət işçisi, tarix üzrə fəlsəfə doktoru, kulinar Tahir Əmiraslanovun gərgin əməyi nəticəsində ortaya çıxmışdır. 

 

Bu dəfə Azərbaycanın bütün əyalətlərində atüstü yemək kimi yaranmış “dürmək” barədə danışacağıq. 

Azərbaycan mətbəxində bu tip yeməklər yaxmac və dürməklərdir. 

Dürməklər iki növ olur.

1. Dürülən, bürülən, bükülən dürməklər ( bürməklər, bükmələr) - bunlar nazik çorəklərdən; yuxa, lavaş, şatır(səngah )kimi çörəklərdən hazırlanır. Məhsul nazik çörəyin arasına qöyulub boru şəklində bürülür, dürülür, bükülür və yeyilir. Bu yemək müasir tez yemək kimi tərəfimizdən Burqerxan tez yemək sisteminə də gətirilib və Makdonalds sistemində də tətbiq edilib. Dürməklər həm də küçə yeməyi kimi də yayılıb.

2. ⁠ Cibli dürməklər təndir çörəyi, xamralı , bozlamac kimi çörəklərdən hazırlanır. Çörək ortadan ikiyə ayrlır. Çörəyin üst və alt qatı bir-birindən ayrılır, əmələ gələn cibə bənzər boşluğa hazır içlik doldurulur.

 

İçlik üçün lazım olan ərzaqlar: 

Yağ-pendir (qoz)

Qovurma

Qiymə

Şor-yağ

Yağ-bal

Pendir (keşniş, göy soğan,

tərxun və ya reyhan)

ayrılıqda və birlikdə

Mürəbbə, rical , yağ

Bişmiş yumurta göyərti ilə

Qovrulmuş tərəvəz (kartof,

badımcan, kabak və s.) göyərti ilə.

 

Səhər yeməyi zamanı bal, qaymaq, xama, doşab, yağ, pendir, şor, süd, qiymə, qayğanaq, bişmiş yumurta, mürəbbə, və s., mövsümündə üzüm, təzə qoz ləpəsi və pendir, qatıq və ya bunların ikisinin ya daha çoxunun qarışığı nazik çörəklərə dürmələnib, ya çörək cibinə doldurulub süfrəyə verilir. Dürmək ayaq üstə də yeyilir. 

Bir zamanlar oynamaqdan doymayan uşaqlar gəlib evdən bir dürmək alıb yenə küçəyə qaçardılar. Yol gedəndə, iş vaxtı, yemək öynələrində də dürməklərdən istifadə edilir. Əslində, dürməklər həm də dünyanın ən gigiyenik çörək arası (buterbrod)  hesab edilə bilər. Gigiyenik cəhətdən yaxmaclardan daha üstündür. Müasir restoran biznesində dürməkləri kiçik tikələrə doğrayıb, çöplərə keçirdir və furşet süfrələrinə verirlər.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)

Əlibala Məhərrəmzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Seçimi necə etməli

 

Adətən sizin üçün ən yaxşı biznes sizin ən çox təcrübəniz olan, yaxından bələd olduğunuz və maraqlı olduğunuz biznes növüdür. Ola bilsin ki, sizin üçün daha maraqlı olanı odur ki, sadə xobbi kifayət dərəcə gəlirli və uğurlu biznesə çevrilir.

Seçilmiş biznes sahəsində təhsilinizi və təcrübənizi bu növ məhsul və xidmət növünə yerli bazarda olan tələbat və rəqabətlə müqayisə edərək şansınızı müəyyən edə bilərsiniz. Ən əsası, nəyi hər şeydən yaxşı bacardığınızı və nəyi hər şeydən çox arzuladığınızı müəyyən etməkdir.

 

 

 “Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)

 

Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Təbrizdən -  Güney Azərbaycanımızdan bu səfər quzeyli oxuculara öz şeirlərimi ərməğan etmək istəyirəm. Ümidliyəm ki, onları bəyənəcəksiniz.

 

 

SINIQ AYNA

 

Qaranlığa qapıldım ümidsiz xəyallarımla

Ürəyim sıxılan həbsxananın divarları oldu,

Depremdən törənən səsim titrədi

Və dünya getdikcə uzanan yollara çevrildi!

 

Göyün sonsuzluğunda izlədiyim ulduzlar

Başımın üstündən uzaqlaşdılar sayrışaraq.

Yenidən birləşmələri üçün

dartınan sınıq aynanın parçaları kimi

Ulduzların bir daha birləşməyəcəklərini anladım.

 

Göy üzünü ay, yer üstünü şəhərdəki işıq dirəkləri işıqlandırsa da

Qaranlığı axtarıram!

Küçələrin bucağında ağzı köpüklənən qardaşın yanında,

Bacının həyətdə şəritə sərdiyi büstqalterinə baxan

Qonşuların parıltılı gözlərində axtarıram qaranlığı!

Ananın məhkəmədə dodağının üstündə

Göllənən burun suyuna qarışmış göz yaşlarında

Və atanın... Atanını qabar əllərindəki göm-gör pullarda axtarıram...

 

Yer kürəsini “Müsbət fikirləşək” adlı kitablar qurtarsa da

Bu sınıq aynanın cinsindəki ailəni birləşdirə bilməyəcək.

İtsəm də qarışıq nizamın içində

Əsarətin zəncirini qırmağa çalışmağımı

Sərhəd kənarında uçan quşların qanadlarından öyrəndim!

 

Yenə də ümidimin alovları közərir içimdə

Adımı çığıra-çığıra səsləyən qızın səsini xatırlayıram.

Simasını xatırlamağa çalışıram, xatırlaya bilmirəm.

Hə... düşdü yadıma duvağı dağılmış köpəyin qızı!

Qaranlığı doldurun içimə, bu qızı tanımıram bəlkə də!

Ağarmamışdı saçları, məni çığıra-çığıra səsləyən qızın

Heç zaman da inana bilməzdim ağaracağına.

Üzünə çopur, alnına şeir qazmamışdı təcrübələr

Yaşıl yaylığını yelləndirərdi o olsaydı.

Silin bu səhnəni, beynimdən silin!..

 

Ümid adlı bir işığın böyüklüyü

Kiçik, amma güclü qaranlığa məğlubdur!..

Ey mənə azadlığı öyrədən sərhəd kənarındakı quşlar

Sizin kimi qanadlandıracağam

Bacıların dumanda yolunu azan istəklərini,

Qardaşların ürəklərindəki istismar diləklərini

Və yaylıqlarını yelləndirən qocalmış qızların duyğularını!..

 

BU GECƏ

 

İki qarğanın toyudur bu gecə!

Qar-qar stress yaşayır dişi qarğa.

Baxsan alnına erkək qarğanın

Tərdən muncuq düzülübdür.

Uzun corablarını ağacdan yelləndirərkən dişi qarğa

Yaxasındakı qalstukunu sığallayır qarğa bəy.

Kim deyir görmədin?

Gördüm onları, sevişdikdə...

 

İki itin bir alabaş balası olur bu gecə!

Atasına oxşayır küçük oğlu küçük...

Anasının göz yaşı döşündəki südünə qarışıb sevincindən

Atası sevinc dolu həyəcanından başını dik tutur

Və gecənin sükutunda harmoniyalı mahnı oxuyur: Haf-haf-haf...

Kim deyir görmədin?

Gördüm onları, sevindikdə...

 

İki ayı qədəh-qədəhə vurur bu gecə!

Başqa bir ayının sağlığına.

Mağaranı şərab qoxusu bürüyüb.

Üç aydır mükərrər içirlər ayılar

Və üç aydır yuxularına şərab calayırlar.

Kim deyir görmədin?

Gördüm onları, içdikdə...

 

İki tülkü quyruqları ilə aslana plan çəkirlər bu gecə!

Gözlərindəki hiylə ilə kibrit çəkirlər qaranlığa.

Əllərində yuxu şərbəti

Boyunlarından aslanan sülh medalları

Kim deyir görmədin?

Gördüm onları, danışdıqda...

 

İki çaqqal şeir yazır bu gecə!

Və sabah tribuna arxasında şərr oxuyacaqlar.

Aslanın əlindən “Xalq şairi” ordeni almaq üçün...

Kim deyir görmədin?

Gördüm onları, şeir yazdıqda...

 

Və bir insan darıxır bu gecə!

Yüksəldir qramafondakı Zara Leanderin  səsini

Başındakı papağını masaya qoyub fikirləşir.

Barmağı ilə ballistik raketi oynadır,

Meşənin bağrına sancaqlayır alovları.

Kim deyir görmədin?

Gördüm “Bir”-lərin acımasızlığını...

 

SƏSSİZ UÇURUM

 

Səssiz uçurumun ucundayam

Geriyə baxdığımda qanadı yolunmuş quşları görürəm

Dəmirləri paslanmış qəfəslərin açıq qapılarını

Çevrilirəm, baxmaq istəmirəm.

Yaşıllığa inanmadığım üçün, bozarır önümdəki mənzərə!

 

Qaranlıq düşüncələr ağrıya sürükləyir məni

Və ölümün səssizliyi, lal-dinməz dayanıb yanımda.

Görürəm, bilirəm

Bilirəm, görə-görə çox şeyləri yenə də görmürəm

Bədənim parça-parça, ruhumda deşiklər var

Və səssiz uçurumun ucunda

Bu son nəfəsim olsun deyə çalışsam da

Sayısı yadımdan çıxıbdır nəfəslərimin.

 

Heç bir şey qalmadı, heç bir şey üstümdən qatar kimi keçmir artıq

Quş olub uçmaq duyğularımı qara divarlar pozdular otağımda

Duyğulana bilmirəm heç bir şeyə...

Mən bir şeyə inana bilmirəm, bir şeyə.

Bəlkə də asılı qaldığım “Bir” sözünün üstündəyəm

Sözümün üstündüyəm, asılı qalmışam.

Asılı bir,

Bir asılı bilir

Bir sözümün üstündə

“Bir” sözünün üstündə...

 

Dünyanın həbsxana olduğunu bilirəm

Bilirəm, asıldığımdan sonra həbsxananın qapısının əbədi açıq buraxılacağını da bilirəm

Bilirəm dünya müharibə meydanı olsa da belə

Ayaqlarımı sevgi minalarının üstündə buraxdığımdan sonra

Sülh bəyannaməsini imzalayacaq hökmranlar – diktatorlar, bilirəm.

Sən evdə oturub qəzetə oxuyarkən,

Xəbərimi eşidəcəksən... Muğayat ol... Çayın soyumasın...

Hər şeyin sonu qap-qara qaranlıqda yox olur

Yox olur, əvvəldən olmayan “Bir” sözü, yox olur.

Yox olur,

      Olur,

          Yox olur,

                  Asılmır

                           Asılır...

Bir sözünün üstündə asılı qalıram

Bir sözünün...

Sözünün bir-bir

Bir sözünün asılıram üstündə

Üstündəyəm bir sözünün

Sözümün üstündə dayanıb asılıram.

 

Ümidlərim balıq olmaq arzusunda ikən

Sizin həyətinizin mavi hovuzunda qərq oldular.

İndi paslı qəfəslərin açıq buraxılmış qapıları,

Minaların xünsa olmaqları

Və sənin sətir-sətir qəzetə oxumağın

Divardakı pişiyin balıqlara şorgözlük etməyini görməməyin

Ağlamağın, üzünü didməyin

Fotoqrafçıların işinə yarayar sadəcə, bilirəm.

 

Gələcəyin olmadığı son nöqtədə

Geriyə baxa bilmədiyim səssiz uçurumun ucunda

Bu son nəfəsim olsun dediyim sözə vəfalı olmasam da

Son siqaretimi alışdırıram...

Yanıram...

Bunu sən bilməyəcəksən...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)

Sərtyel, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

 

AZƏRBAYCAN LƏTİFƏSİ

Ana - özəl şirkətdə mühasib işləyən Gülçahan xanım məzunların 20 ildən sonrakı görüşündə iştirakdan sonra evə pəjmürdə halda qayıdır. 

14 yaşlı qızı Süsən soruşur:

-Ana, sən niyə uzun ayrılıqdan sonra sinif yoldaşlarınla görüşdən belə dilxor qayıtmısan?

Gülcahan xanım hıçqırır:

-Hamısı o əclaf Mamedə görədir.

-Ana, əclaf Mamed dediyin sənə nə etdi ki?

-Dedi, hamı dəyişib, tək Gülcahandan başqa.

-Bunun nəyi pisdir ki? Yəni hamı yaşlaşıb, tək sən cavan qalmısan da. 

-Yox e. Bundan getmir söhbət. O, məktəbdə həmişə mənə gicbəsər deyərdi. 

 

ERMƏNİ LƏTİFƏSİ

Suren əsgərlikdən Haykanuşa o qədər dalbadal məktub yazdı ki, Haykanuş onu Poçtalyona dəyişdi. 

 

ÇİN MƏSƏLİ

Tək vucdanın oyanması ilə ruh doya bilməz, ona həm də etirafetmə lazımdır.

 

PRİBALT MƏSƏLİ

Pula görə sevgi fahişəlikdir, pula görə dostluqsa biznes. 

 

RUS MƏSƏLİ

Xırda adamlar həmişə böyük problemlər yaradırlar. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)

Habil Yaşar, “Ədəbiyyat və incəsənət”

 

Bu dəfə müsahibim Qardaş Türkiyənin dəyərli yazarlarından biri olan Kudret Köksal bəydir.

 

-Kudret bəy! Necəsiniz? Zəhmət olmasa öncə azərbaycanlı oxuculara özünüz barədə məlumat verərdiniz.

 

-Çox sağ olun. Həyat mənə imkan verdiyi qədər yaxşıyam. Və ümid edirəm ki, siz də yaxşısınız.

 Samsunda doğulmuşam. Atamın zabit olması və daimi peşə təyinatlarına görə qeydiyyatım Giresundadır. Atam Salonikidən olan mühacirdir. Anam İzmirdən olan Turqutlu bir yunan qadının qızıdır.

Uşaqlığımı və gəncliyimi Ankarada keçirmişəm. Daha sonra məni çox depressiyaya salan Ankaradan köçüb İstanbulda məskunlaşdım. Mən indi orada yaşayıram.

Məndən həmişə “haralısan?” deyə soruşurlar. Verdiyim cavab isə belə olur: “İnsan harada  xoşbəxt və hüzurlu olursa oralıdır”. Deyəsən, hələ o yeri tapmamışam.

Atamın qərargah polkovniki rütbəsində 1960-cı il inqilabının aparıcı kadrlarından biri olması, inqilabdan sonra Milli Birlik Komitəsində (MBK) iştirak etməsi, daha sonra isə sərt siyasi arenada müxalif siyasətçi olması və çoxlu yollardan keçməsi nəticəsində çox dinc bir uşaqlıq keçirdiyimi deyə bilmərəm.

Gəncliyimi 1970-ci illərdən əvvəlki xaosda aktiv siyasətdə keçirmişəm. Hər gün ölümlər, hər gün hücumlar və s. 

 

-Mən hətta sizin gəncliyinizdə siyasi fəaliyyətinizlə bağlı həbs olunmağınız barədə məlumat da eşitmişəm. 

 

-Bəli. Mən gəncliyimdə Dövlət Mühəndislik və Memarlıq Akademiyasında memarlıq təhsilimi başa vurmadan əvvəl adımı Türkiyə və Yaxın Şərq Dövlət İdarəçilik İnstitutunun İdarəetmə Fakültəsinə yazdırdım. Lakin 1980-ci il sentyabrın 12-də məni intellektual cinayətkar kimi Mamak Hərbi Həbsxanasına və İstintaq Təcridxanasına apardılar. Azadlığa çıxandan sonra şagird olduğum məktəbin bağlandığını öyrəndim. Qazi Universitetində imtahan verdim və həmən universtetinin Dövlət İdarəçiliyi fakültəsini bitirdim. Ancaq heç vaxt dövlət sektorunda işləməmişəm.

 

-Bəs hansı sahələrdə çalışmısınız?

 

-Müxtəlif vaxtlarda böyük nəşriyyatlarda, özümün qurduğum şirkətlərdə çalışmışam. Bəli, poliqrafiya və nəşriyyat sahəsində fəaliyyət göstərən bir çox şirkətlərə Baş Koordinatorluqları, Baş Satış Müdirlikləri və s. etdim. Onlardan biri Britannica Ensiklopediyasıdır. Mən də 3 dəfə öz şirkətimi qurdum, onlardan biri nəşriyyat şirkəti idi. Amma bütün bunlarla yanaşı, uşaqlıqdan bəri ən çox sevdiyim və maraqlandığım şey “yazmaq” olub. O qədər ki, yazı get-gedə mənim həyat tərzimə çevrilib. Çox gənc yaşlarımda 5-6 siyasi jurnalın nəşrində fəal iştirak etmişəm və redaksiyalarda intensivləşən yazı işim bir çox siyasi və qeyri-siyasi jurnallarda təxəllüsümlə və ya əsl adımla davam edib. İndiyə qədər çoxlu şeirlər, hekayələr, məqalələr, esselər və s. yazdım. Çünki bu yazılar mənim özümlə və  həyatla söhbətlərim, dərdləşməm, hesablaşmalarımdı. Keçmişdə bir müddət işçi tətili və işəgötürən lokaut səbəbindən bağlanan Türkiyə Xəbər Agentliyində jurnalist kimi çalışdım. Və “Agentlik jurnalistikası işləmir” iddialarının əksinə olaraq, xəbərlərim bir çox qəzetlərdə işıqlandırıldı. Bəzi QHT-lərin, bələdiyyələrin qəzetlərində də gündəlik-siyasi yazılar yazmışam. Və əlbəttə ki, qadın jurnallarında, sənət jurnallarında da və s...

Zaman sürətlə qocalır, bizim yaşımız da tez qocalır. Hər şeyə baxmayaraq, qocalmamağa çalışıram. Həyata bağlanmaq üçün əlimdən gələni edirəm.

 

-Ədəbiyyata marağınız necə yarandı? Bu haqda fikirlərinizi bilmək çox maraqlı olardı.

 

-Düşünürəm bu mənim “yazmaq həvəsim”lə birlikdə inkişaf etdi. “Fikir və hisslərimi daha yaxşı ifadə etmək üçün göstərdiyim səy nəticəsində” deyə bilərik. Bəlkə də insanları, canlıları, təbiəti, dünyanı və kainatı hər cəhətdən daha yaxşı və dərindən anlamaq və izah etmək cəhdi idi. Yoxsa, ədəbiyyata meylli deyildim. Çünki uşaq vaxtı bəstələrim müəllimlərim tərəfindən yüksək qiymətləndirilsə də, ədəbiyyat dərsləri məni o qədər də maraqlandırmırdı. Lakin həyatı və özümü öz bədənimdən, ağlımdan kənardan müşahidə etmək istəyi, onu dərk edib izah etmək cəhdi istər-istəməz məni düşünməyə, dolayısıyla ədəbiyyata sövq etdirdi. Və düşünürəm bu səydir ki, orta yaşlarımda Corc Politzerin Fəlsəfənin Fundamental Prinsipləri kitabını oxumağa və bitirməyə çalışdım.

 

-Əsərləriniz haqqında məlumat verə bilərsinizmi?

 

-İki şeir, iki xatirə-hekayə, bir xatirə-yumor, iki araşdırma və mükafatlı hekayədən ibarət kitablarım var.

Bunlardan: “Zindanda ve Ölüme Böylesine Yakınken DOĞUM”, “Zindanda ve Ölüme Böylesine Yakınken KALBİMDEKİ CAN SULARI”, “Ölüm Sonrası Bunaltılar AYTEN ve Katilimdir Kelimeler”, “MASKE MACERALARIM” və “ÇAY OCAĞINDAN FISILTILAR”– “Boyundan Büyük Hikâyeler”  “İzan” Nəşriyyatından, “Halide Edip Adıvar – BENİM ÇİÇEK MAHALLEM”  və “Bir yanında İzzetpaşa, Bir Yaynında Gülbahar – MECİDİYEKÖY” İstanbul - Şişli Bələdiyyəsi tərəfindən və Naci Girginsoy xatirəsinə “YİRMİ YAZAR YİRMİ ÖYKÜ” isə İzmit Bələdiyyəsi tərəfindən nəşr edilmişdir.

Çox gənc yaşlarımdan kağızlarla maraqlanmışam. İlk vaxtlar qələm və kağız mənim yeganə yazı vasitəm idi. Sonra yazı makinasına çevrildi. Sonra zərurətdən ağlımla yazmağa başladım. Və daha sonra kompüter və telefon klaviaturası. Amma, ən vacib yazı alətimin hələ də ağlım olduğunu düşünürəm. Daha sonra vaxt və məkan mənə uyğun gələndə ağlıma gələnləri yazıram.

 

-Həbsxanada da bol-bol yazmısınız…

 

-1980-ci illərdə cəmiyyətin siyasi təbəqələrindən olan bir çox intellektual cinayətkar kimi məni də Mamak Hərbi Həbsxanası və İstintaq Təcridxanasına salınanda, əlbəttə ki, fəaliyyətsiz qala bilməzdim, orada yüzlərlə hekayə, şeir yazdım. Çünki kağız-qələmin belə qadağan edildiyi Mamak kameralarında qaldım. Kifayət qədər riskli olsa da, orada yazılanları müxtəlif üsullarla çölə çıxara bildim. İdarələrdən yan keçməklə, bəlkə də onları aldatmaqla... Şeirlərimdən bir neçəsi o vaxtlar nüfuzlu və önəmli bir jurnalda çap olundu. Lakin bu dövr hərbi vəziyyət olduğu üçün jurnala da problem yaradırdı və məni alçaltmaq bahasına olsa da bunu dəf etdilər. Ona görə də jurnalı bağlamaq təhlükəsinə qarşı məni qurban verdilər. O zaman beynimdə təsvir etdiyim və təxminən altı yüz səhifə olduğunu təxmin etdiyim iki kitabı dondurucuya qoydum. Böyük risk edərək yaşadıqlarımı birdən-birə görməzlikdən gələrək kitab nəşr etmək xəyallarımdan əl çəkdim. Və özüm üçün yazmağa başladım. Bu mövzunu kitablarımdan birində “Gün Gelir Dillenir Sırdaş Susukunluklar” başlığı ilə oxucuya çatdırdım.

2019-cu ildə dünyasını dəyişən sevimli həyat yoldaşım Aytən mənim kitab çıxarmağımı çox istərdi. Çünki yazılanlar durmadan qalaqlanır və sonda yoxa çıxırdı. O, mənə dedi ki, “Qüdrət, bütün işləri bir kənara qoy. Evlə mən məşğul olacağam” - çünki o, inşaatçı və çox çalışqan, bacarıqlı qadın idi - “Gəl sənə ofisdə  və evdə şəxsi otaq düzəldək ki, oturub yaz və hədər olmadan yazdıqlarını kitaba çevir. Qızların da oxusun” dedi. Təəssüflər olsun ki, evimə və iş yerimə edilən reydlər zamanı bir çox yazılarım yenə intellektual cinayətlər çərçivəsində zibilliyə çevrildi. İllərlə Aytənin istəyinə müqavimət göstərmişəm. Yazdıqlarımın bəzilərini bəzi sosial media kanallarında yalnız arxiv məqsədi ilə paylaşdım. 9 mart 2019-cu ildə o möhtəşəm qadın vəfat edəndə onun vəsiyyəti olaraq, inadkarlığımdan əl çəkdim və 2021-ci ilin sentyabr ayından etibarən yazılarımı kitab halına gətirməyə başladım. İki ildə səkkiz kitab çap etdirdim. Hazırda altı kitab faylı çap olunmağı gözləyir.

Budur kitablarımın qısa yazı və nəşr macərası.

 

-Xəyallarınızın genişlənməsinə səbəb olan hadisələr hansılardır və bizlərə bu haqda bəhs edə bilərsinizmi?

 

-Xəyal dediniz... Çox gənc yaşlarımda axşamlar yatanda Allaha dua edirdim ki, “Səhər oyananda Mikki Maus yanımda olsun”. Amma səhər gözümü açanda kədərlənirdim, xəyallarım qırılırdı. Təəssüf ki, həyat məyusluqlar toplusu olsa da, biz heç vaxt arzularımızdan vaz keçə bilmərik. Qırılmış xəyallarımızda yeni xəyalların arxasınca gedirik. Çünki bu bizim həyat iksirimizdir.

Nə vaxt düşünsəm, xəyallarımın genişlənməsinin baş verdiyini düşünürəm, çünki xəyallarımın məhdudlaşdırılmasını istəməzdim. Düşüncələrim sosial-hüquqi təzyiqə məruz qalanda, o zaman xəyalım təzyiqi qıraraq hüdudsuzluğa çatmışdır. Mamak zindanlarında belə düşüncə və xəyallara edilən bütün təzyiqlərə baxmayaraq fikri fəaliyyətim, arzularım bitməmiş, əqli azadlığımı məhdudlaşdırıla bilməmişdilər və bunlar hücrələrdən çıxıb dünyanı qucaqlamışdır. 

 

 -Zaman sizin üçün nə deməkdir və yazarkən hər hansı bir rutininiz varmı?

 

-Məşhur filosof Avqustin Avreli zamanla bağlı: “Məndən heç kim soruşmasa bilirəm, amma kimsə soruşsa və mən ona izah etməliyəmsə, bilmirəm” demişdir. Məlumdur ki, zaman ölçülə bilən məfhumdur. Qara dəliklərin yaxınlığında və ya digər planetlərdə onun kosmosda axını daha yavaş və ya daha sürətli ola bilər. İşıq sürətinə yaxınlaşdıqca zamanın yavaşladığı elmi həqiqətdir. Fransızlar "zamanın qorxaqlar üçün uzun, bədbəxtlər üçün yavaş, xoşbəxtlər üçün tez, sevənlər üçün isə sonsuz olduğunu” deyirlər. Təbii ki, haqlıdırlar. Mənim üçün zaman heç vaxt tuta bilməyəcəyimiz, heç vaxt sonuna çata bilməyəcəyimiz, lakin bizi ələ keçirən və şəxsi heçliyimizə doğru sürükləyən bir burulğandır.

 Yazanda heç bir rutinim yoxdur. Evdə, küçədə, yolda, hər yerdə və istənilən vaxt yaza bilərəm. Hərdən maşını kənara çəkib uzun cızma-qara edir, bəzən də yataqdan qalxıb qeydlər aparıram.

 

-Kitab oxumaq vərdişini qazanmaq üçün nə etmək lazımdır?

 

-Kitab oxumaq vərdişini qazanmaq üçün uşaqlıqdan başlayaraq demək olar ki, hər bir mövzuya dünyaya, hadisələrə, hətta insanlara şübhə ilə baxmaqdan, sorğu-sualdan çəkinməmək lazımdır. Və bu, reallığa çatmağın yeganə yoludur.

 İnsan şübhə və təəccüb edərsə, araşdırar. Araşdırmaq, öyrənmək və həqiqətə çatmaq üçün dünyagörüşümüzü, biliklərimizi genişləndirən kitablara ehtiyacımız var. Ona görə də uşaqları uşaq yaşlarından şübhəli, sual verən, maraqlanan, səbəb-nəticə əlaqəsini araşdıran olaraq tərbiyə etməliyik ki, suallarına cavab tapmaq üçün kitablara müraciət etsinlər. Bundan başqa, qabiliyyətlərimiz və meyllərimiz nə olursa olsun, özümüzü istədiyimiz sahədə yetişdirməyin yeganə yolu kitablar deyilmi? Kitab bizi özümüzdən və məhdud dünyamızdan alıb-götürür, böyüdür, çoxaldır, ixtisaslaşdırır və bizim üçün sonsuz dünya kəşf etmək vasitəsinə çevrilir.

 

-Türkiyədəki hal-hazırdakı mütaliənin vəziyyəti sizi qane edirmi?

 

-Bir sözlə, yox. Çünki, Türkiyədə savadlılıq səviyyəsi təəssüf ki, kifayət qədər aşağıdır. Söhbət, hətta mətbəənin Avropadan 300 il sonra daxil olduğu coğrafiyadan gedir. Halbuki inkişafın ən mühüm meyarı mütaliədir. Təəssüf ki, bizdə hətta qəzet oxumaq da həddən artıq zəifdir. Buna görə də jurnal və idman mövzuları ön plandadır. Çünki hətta satılan qəzetlər daha çox jurnal və idman səhifələri üçün satılır. Təəssüf ki, 20 min əhalisi olan öz məhəlləmdə belə, bir dənə də olsun qəzet satıcısı yoxdur.

 

-Azərbaycan ədəbiyyatını izləyirsinizmi?

 

-Mənimki sistematik izləmə deyil. Amma bütün dünya kimi mən də xüsusilə Azərbaycan musiqisinə heyranam. Musiqi ədəbiyyatın, poeziyanın mədəni səviyyəsinin, inkişafının ifadəsi deyilmi? Azərbaycan ədəbiyyatının ən böyük şairlərindən olan Füzulini kim tanımır? Minilliyin əvvəllərindən Azərbaycan ədəbiyyatında ərəb, fars və sonralar türkcə əsərlər günümüzə qədər gəlib çatmışdır.

 1906-cı ildən Nəsrəddin Hocanın bir variantı kimi nəşr olunan və 1931-ci ilə qədər mövcudluğunu davam etdirən “Molla Nəsrəddin” yumor jurnalının ölkəmizdə tanındığını düşünürəm. O, demokratik müxalifət kimi çıxış edib, demokratik fikrin inkişafında rol oynayıb.

 Bilirəm ki, Azərbaycanda musiqi, ədəbiyyat və teatrla yanaşı, opera və operetta da çox yüksək səviyyədədir.

 Azərbaycan bu gün Şərq ədəbiyyatına da təsir etmiş yazıçılar yetişdirmiş köklü bir ədəbiyyat kimi parlayır.

Azərbaycan və İran ədəbiyyatının ən qüdrətli şairlərindən biri olan Şəhriyarın kəndinin salındığı dağdan ilhamlanaraq qələmə aldığı “Heydərbabaya salam” poemasının sonuncu beşliyini də daxil etməklə bu sualın cavabını bitirək.

 

Heydərbaba, sənin könlün şad olsun

Dünya varkən ağzın dolu dad olsun,

Səndən keçən tanış olsun, yad olsun,

Deynə mənim şair oğlum Şəhriyar,

Bir ömürdür qəm üstünə qəm qalar.

 

-Gələcək planlarınız haqqında məlumat verə bilərsinizmi?

 

-Qəribə görünə bilər. Amma gələcəklə bağlı heç bir planım yoxdur. Yazıram, yazdıqlarımı çap etdirə də bilərəm, etdirməyə də, amma yazıram. Soruşduğunuz ədəbiyyat sahəsindəki planlarıma gəlincə, ağlım imkan verdikcə, əllərim yazdıqca ürəyimdə, beynimdə olanları çatdırmağa davam edəcəyim şübhəsizdir. Bəlkə də bu dünyadan getməmişdən əvvəl yekunlaşdırdığım 6-7 faylı kitaba çevirmək mənim üçün bir məqsəd ola bilər.

 

-Ənənəvi kitablara və ya elektron kitablara üstünlük verirsiniz?

 

-Əlbəttə ki, ənənəvi kitablar ölməzdir. Ancaq elektron kitablar da yayılır. Təsəvvür edin ki, daha bu yaxınlarda məlumat üçün ensiklopediyalara müraciət edirdik. Ancaq indi veb kitabxanalar ensiklopediyalarla əvəz edilmişdir. İnternetdə məlumatları gecikmədən və dərhal yeniləmək mümkündür. Başqa sözlə, istədiyiniz məlumatı dərhal və son inkişafları da  görərək əldə edə bilmək çox möhtəşəmdir. Məlumatların harada oxunmasından asılı olmayaraq oxumaq gərək. Ancaq deməliyəm ki, şəxsən ənənəvi kitaba daha çox əhəmiyyət verirəm. Ənənəvi kitablar həmçinin tarixin sənədləridir.

 

-Bir  yazar olaraq digər  yazarlara məsləhətləriniz nədir? Bu, sonuncu sualımdır. 

 

-Hər bir addım, hər bir münasibət, hər bir qərar özəl olsa belə siyasidir. Siyasi, hətta neytrallıq belə siyasdir. Siyasi olmaqdan qorxmaq mənasızdır. Siyasət və sənəti həyatın böyüklüyü üçün vatisə halına gətirsinlər. Sevgi və həyatı əhəmiyyətsizləşdirən fikirlər belə əslində siyasi deyilmi? Təvazökar tövsiyəm, heç vaxt işinizi bir ideologiyanın, bir siyasətin, bir inancın xidmətinə təqdim etməyiniz. Onları şüar etməyin. Yazdığınız hər bir əsər azad, müstəqil, həyat və insanları gözəlləşdirməyə meylli sevgi dolu olsun. Əsərlərinizdə şübhə etməkdən, maraqlanmaqdan, sual-cavab eləməkdən vaz keçməyin. Əsla itaətkar olmayın. İtaətin sənət və sənətkara heç vaxt yaraşmayacağını əsla unutmayın.

Hörmətli Habil Yaşar, Təşəkkür edirəm.

Sevgi ilə!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.01.2024)