Nemət Tahir, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Qarabağ təmsilçisi

Немат Тахир, Карабахский представитель портала «Литература и искусство»

Sizə bir insan taleyi barədə söhbət açmaq istəyirəm.

Lyubov Məmmədova 1963-cü ildə Ukraynanın Xarkov şəhərində anadan olub. Onun atası gürcü, anası isə ukraynalıdır. 1983-cü ildə azərbaycanlı Hüseyn Məmmədov ilə ailə quraraq Azərbaycana - Ağdam rayonunun Qarazeynallı kəndinə köçüb. Bu, onun həyatında yeni bir dövrün başlanğıcı idi. Burada, ailəsinin əsas dayağı olan iki uşağı – oğlu Ruslan və qızı Esmira dünyaya gəlib. Oğlu 1984-cü ildə, qızı isə 1987-ci ildə anadan olub. 

Əvvəlki illərin xoşbəxt ailə həyatı təəssüf ki, uzun sürmədi. Qarabağda ermənilərin torpaq iddialarının başlaması ilə bütün Qarabağ camaatı vətənin müdafiəsinə qalxdı və 1992-ci ildə Lyubovun həyat yoldaşı Hüseyn də bu mübarizəyə qoşuldu. Müharibə dəhşətləri, təəssüf ki, Hüseynin həyatını aldı. O, müharibənin qorxunc sınaqları nəticəsində həlak oldu. Lakin Lyubov baş verən bu faciə ilə bacarıqlı və möhkəm bir ana olaraq başa çıxdı. Övladlarını özünün bütün sevgisi və diqqəti ilə böyüdərək, onlara həm analıq, həm də atalıq rolu ilə yanaşdı. O, bir ana olaraq, həyatını övladlarının xoşbəxtliyi üçün həsr etdi.

Bu ağır günlərdə, tək qalan Lyubov Məmmədova ailəsini bir arada saxlamaq üçün mübarizə aparmaq qərarına gəldi. Onlar Ukraynaya köçdülər və burada Lyubov azərbaycanlılara olan dərin sevgisi və hörməti ilə tanınan bir insan oldu. Həmişə öz kökünü unutmayaraq iş həyatında çalışdı və namusla övladlarını böyütdü. Onun həyatındakı ən böyük məqsəd, uşaqlarını ən yaxşı şəkildə yetişdirmək, onlara ailənin əsl dəyərlərini aşılamaq oldu. Lyubov, həyat yoldaşı Hüseynin xatirəsinə hörmət edərək, heç vaxt ailə qurmadı və övladlarına yalnız ana deyil, həm də atanın dəyərini göstərdi. 

Xarkovda yaşayan azərbaycanlılar deyirlər ki, Lyubov hər il Hüseynin anım günlərində məscidə gedər və orada yoldaşı üçün Quran oxudardı. O, həmişə övladlarına Azərbaycan dilini öyrədərək onlara həm milli kimliklərini, həm də Hüseynin ruhunu yaşatmağa çalışdı. Lyubov Məmmədova uşaqlarına daim deyərdi ki, "Atanız həmişə bizimlədir, onun ruhu şad olsun". O, Azərbaycanla əlaqələrini heç vaxt kəsmədi və 2000-ci illərdə övladları ilə birlikdə Bakıya gəldi. Burada, Hüseynin bütün qohumları ilə görüşərək, uşaqlarını onlarla tanış etdi. O, onlara: "Mən ölərəm, amma balalarım qohumlarını tanısın, kimsəsiz olmadıqlarını bilsinlər", - deyə xatırladırdı.

Lyubov Məmmədova, həmçinin övladlarına daim tövsiyə edirdi ki, "Əgər siz ailə qurarsınızsa, yalnız azərbaycanlı ilə ailə qurun, yoxsa atanızın ruhu bizdən inciyər". Bu, onun Azərbaycan sevgisinin və dəyərlərinin nə qədər dərin olduğunu göstərirdi. 

2006-cı ildə qızı Esmira Naxçıvandan olan bir Azərbaycan vətəndaşı ilə ailə quraraq, Lyubovun iki nəvəsini dünyaya gətirdi. Həyat davam edirdi, amma yeni ağır sınaqlar da gəlirdi. Oğlu Ruslan Ukrayna ordusunda minamiyot komandiri kimi xidmət edərək,  2022-ci  il oktyabrın 7-də  Ukrayna-Rusiya müharibəsində şəhid oldu. Bu, Lyubovun həyatında bir başqa böyük faciə idi. Lakin o, övladını itirməsinə baxmayaraq, belə bir qəhrəmanlıqdan qürur duyurdu. O, heç vaxt unutmadı ki, oğlu Ruslan atasının qəhrəmanlığını davam etdirərək, vətənini müdafiə edib.

Lyubov Məmmədova, əsl Azərbaycan xanımlarına xas olan xüsusiyyətləri ilə özünü göstərdi. O, həyatının hər bir anını Azərbaycan sevgisi və övladlarına olan dərin bağlılıqla yaşadı. Onun bu həyatıAzərbaycan xalqının hər bir üzvü üçün əsl bir nümunədir. Lyubovun həyatı, həm ailə dəyərlərinin, həm də vətən sevgisinin əsl təcəssümüdür. O, öz övladlarına, onların gələcək həyatlarına yalnız sevgi və bağlılıq ilə deyil, həm də Azərbaycan torpağına və onun müqəddəs dəyərlərinə olan sonsuz hörmətlə yanaşdı. Bu gözəl qadınAzərbaycan xalqının qəhrəman qadınlarından biridir və onun həyatı gələcək nəsillər üçün bir örnək olaraq qalacaq.

Я хочу начать с вами разговор о судьбе одной женшины.

Любовь Мамедова родилась в 1963 году в Харькове, Украина. Ее отец был грузином, а мать украинкой.  В 1984 году она вышла замуж за азербайджанца - Хусейна Мамедова. Вместе с мужем она переехала в Азербайджан, в село Каразейналлы Агдамского района. Здесь, в 1983 году, родился их сын Руслан, а в 1987 году - дочь Эсмира. 

Этот счастливый семейный период не длился долго. Когда армяне начали претендовать на Карабах, вся карабахская община встала на защиту Родины. В 1992 году Хусейн отправился на фронт. Но, к сожалению, в одном бою он погиб. Оставшись одна, Любовь забрала детей и уехала в Украину. Там она продолжала работать торговцем, а также проявила особую заботу и внимание, чтобы воспитать детей с честью и достоинством. После смерти Хусейна она не выходила замуж и продолжала быть и матерью, и отцом для своих детей. 

В Харькове, где живут немало азербайджанцов, азербайджанцы, говорят, что в годовщину смерти Хусейна Любовь всегда ходила в мечеть и читала Коран для него. Она говорила детям: «Мы всегда будем между собой говорить на азербайджанском языке, ваш отец всегда с нами, пусть его душа будет в покое».

Любовь никогда не разрывала связи с Азербайджаном. В начале 2000-х она приехала в Баку с детьми и встретилась со всеми родственниками Хусейна, чтобы познакомить детей с их семьей. Она говорила: «Когда я умру, пусть мои дети знают, кто их родственники. Пусть они понимают, что они не одни». Также она наставляла детей: «Когда вы будете создавать свою семью, обязательно выберите азербайджанцев, иначе душа вашего отца будет на нас сердиться». 

В 2006 году дочь Эсмира вышла замуж за гражданина Азербайджана из Нахичевани, и у Любови появилось два внука. 

Жаль что судьба нанесла еще один удар этой женщине. Ее сын, Руслан Мамедов, который служил в украинской армии, погиб в 2022 году в ходе войны Украины с Россией.

Любовь всегда говорила, что сын, как и его отец Хусейн, стал героем. Вопреки всем трудностям, она гордилась своим сыном.

Любовь Мамедова является настоящим примером для азербайджанских женщин. Она всю свою жизнь посвятила воспитанию детей и сохранению памяти о муже. Она воспитывала их в любви к своей родине, к Азербайджану, и они навсегда будут помнить её уроки.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(10.02.2025)