“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı İordaniyalı şair Məhəmməd Əli Taher Miqdadinin “Göyün qapısı” şeirinin Azərbaycan dilinə tərcüməsini təqdim edir. Şeiri İngilis dilindən çevirən Rəsmiyyə Sabirdir. 

Qeyd edək ki, bu iordaniyalı şairin şeirinin dilimizə ilk çevrilməsidir. 

74 YAŞLI ŞAİR

Məhəmməd Əli Taher Miqdadi – 1952-ci ildə İordaniyada dünyaya göz açıb. 1974-cü ildə Şam Universitetinin bakalavr, 1988-ci ildə isə İordaniya Universitetinin magistr pilləsini bitirib. 

1994-cü ildə ABŞ-da “Beynəlxalq iqtisadiyyat” ixtisası üzrə fəlsəfə doktoru elmi dərəcəsini alıb. 1987-ci ildən İordaniya Yazarlar Birliyinin üzvüdür. 2006-cü ildə İordaniya Yazarlar Birliyinin Baş katibi olub. 2007-ci ildə isə Ərəb İnternet Yazarlar Birliyinin sədri seçilib. Ərəb dili Beynəlxalq Şurasının, Ərəb Yazarlar Birliyinin, Tunis Yazarlar Birliyinin və Amerikan İqtisadçılar Birliyinin üzvüdür. 

GÖYÜN QAPISI

 Sehrli bir əldən axan gümüş kimi

suyu gurhagur axır bu şəhərin.

Tanrının dərgahına çox yaxın kralları

göyüzündən alırlar

müqəddəsliyi, igidliyi...

Burda küçələrin necə boğulduğu

şəhərin divarlarından,

qara zamanın işgəncəsindən,

yoxsulluğun pəncəsindən

və bir də

miqrantların üzündən bəllidir...

Qara fəhlələrin alın təri

hər şeyi izah edir.

Bu qəriblərdən biri də mənəm.

Yalvarıram, nə olar,

aç mənə qucağını.

Qədim incinin işiltısına

heyran olum.

Məni də al qucağına.

Bitməyən nağılların

alsın yorğunluğumu.

Küçələrin aparsın məni

qəlbimin gərilmiş tellərinin

çalınacağı yerə...

İzin ver,

param-parça olmuş xəyallarımı

ağ mərmərlərin boşluğuna düzüm...

Mən qəribəm.

Yaraşmaq istəyirəm bir lavanta çiçəyinə.

Və mələklərin, peyğəmbərlərin

həyat üçün

yeni bir tablo yaratdığı

o uca aləmə...

Mən qəribəm.

Sal daşların,

qızmış qumların,

qayadan yonulmuş yastıqların

tikanın və tükün dilini öyrənə bildim.

Lakin hələ də

bir işıq şüası kimi

aşiqlərin üzünə

və təzə çiçəklərin

tac yarpaqlarına düşən

dilini öyrənə bilmədim.

Mən qəribəm.

Qar qədər yalnızam.

Gecə və gündüz

bağlı qapıların arxasındayam.

O başa-bu başa

gedirəm-qayıdıram.

Sənətkarlardan başqa

heç kim fərq etmir məni...

Mən qəribəm.

Ayaqlarım

sərt yoxuşlarda yoruldu.

Qan dondu damarlarımda.

Ac qarğalar

xarabalıqlarımda

yaralı arzularını

hayqıraraq uçuşurlar.

Küləyin şiddətindən dilim tutuldu.

Oynaqlarımı gəmirən soyuq

məğlub oldu.

Və yenidən

aylı gecələrdə bədənimdə,

sümüklərimdə dolaşır o musiqi.

Elə buna görə də

Tanrıdan

uzun kölgəni qorumağı

diləyirəm.

Böyütsün zəhmətkeş Günəşini.

Və şəfqətli əlləriylə

xəyallara hamilə üfüqləri

genişləndirsin.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.06.2024)