Joldubek Kackynbaev, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Qırğızıstan təmsilçisi

Beynəlxalq Türk Mədəniyyəti və İrsi Fondunun “Ədəbiyyat və İncəsənət” portalı ilə birgə “Türk dünyasının mədəniyyət xadimlərini Azərbaycanda tanıdaq” layihəsi təqdim edilir.

Bu dəfə Teatr və kino ulduzu, bir çox beynəlxalq mükafatlara layiq görülmüş aktrisa, Qırğızıstan Respublikasının Əməkdar artisti Albina İmaşovailə müsahibəmiz olacaq.

- Aktyorluq bacarığınızın olduğunu harada və nə vaxt kəşf etdiniz?

- Məktəbdə oxuyanda riyaziyyat və fizika dərslərinə yaxın idim. Aktrisa olmaq fikri heç ağlımdan da keçməyib. Bir dəfə Aktan Arım Kubat Ton rayonunda yaşadığım Karl Marks kəndinə gəldi və 7-8-ci sinif şagirdləri üçün kastinq etdi. “Beş qarıqadın” filmində Aynurə adlı qız rolu üçün namizəd axtarırdılar. Sinifimizdə ən ucaboy mən idim. Oğlanlar və qızlar sıraya düzüləndə başım çıxırdı.Boyumdan utanıb, əyilib dedim ki, mən niyə balaca doğulmamışam? Amma məhz məni seçdilər. Kamera qarşısında çox utancaq idim. O vaxt mərkəzdəki kinoteatrda filmlər nümayiş etdirilirdi və mən filmdə necə təsvir olunduğumu görməmişdim.Bir də Bubusara Beyşenaliyeva adına Qırğızıstan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinə daxil olanda müəllimlərim “Beş qarı qadın” filmində rol alan qız deyilmi?” deyə soruşdular, “xalq məni görüb” deyə sevindim.

-Ailəniz işinizə təsir edirmi?

-Bəli, mən İssık-Kul rayonunun Bokonbayev kəndində anadan olmuşam. Anam orada kitabxanaçı, atam müəllim işləyirdi. Yaradıcılıq toxumu uşaqlıqdan səpilir, valideyinlərimin hər ikisi çox kitab oxuyurdu. Valideynlər nümunə göstərirlər, biz də ailədə kitabsevər böyümüşük. Evdə dolanarkən açıq kitabımın səhifəsini bağlamadan, oxuyaraq ev işlərini görürdüm. Atam ağır xasiyyətli, ciddi nizam-intizamlı adam idi, heç nə deməyə cəsarət edə bilmirdik. Əvvəlki nəsillərə xas adam idi, atamla çay içərkən milçək uçduğunu belə eşidirdin. “Pıçıldaşmayın, əllərinizi çox uzatmayın, bir-birinizi itələməyin!!!” Daim xəbərdarlıqlar edərdi. Anamın gözəl səsi var, toylarda, məclislərdə atam hər şeyi saxlayıb anamı oxutdururdu, müğənniyə “dur, indi də Şaygül oxusun” deyirdi.

- Teatrda da, kinoda da varsınız. Hansı daha çox xoşunuza gəlir?

- Teatr mənim əsas işimdir. Və mən kinoda artıq aktrisa kimi karyerama başladım. İkisi arasındakı fərq ikidir. Teatrda tamaşaçı ilə personajlar arasında canlı əlaqə var. Biz alqışlardan enerji alırıq. Filmdə isə iki söz danışacaqsansa, 2 və ya 10 dubl edəcəksən. Həm də bütövlükdə filmin hansı istiqaməti tutacağını bilmirsən.Nəticəni ancaq film hazır olanda və ekranlara çıxanda görürsən. Burada qüsurlarını  görməyə başlayırsan. Amma onu dəyişdirmək üçün qətiyyən bir yolun yoxdur. Tarixdə o cür də qalacaq. Teatrda isə bu gün səhv etmişəmsə, sabah onu təkrarlamamağa çalışırsan. Teatr mənim üçün böyük ağacdırsa, filmlər də, kliplər də, toylarda Umayın anası kimi görünməyim də budaqlardır.

-Hansı janrda rol almaq istərdiniz?

- Filmlərdə komediya rolunu oynayıramsa, teatrda tez-tez faciəvi obrazlar yaradıram. Həyatımda çoxlu komediya istəyirəm, evdə həmişə gülürəm. Bizim ailədə kiminsə göz qapaqları sallanırsa, “sənə nə olub?” deyə qışqırmağa başlayırıq. Bunu eşidən gözünü qaldırır.

-Xəyal etdiyiniz filmlər haqqında bizə məlumat verin.

-Arzum tarixi bir əsərdə oynamaqdır. Dramatik və psixoloji janrlı obrazlar da bəyənilir. Bu janrda filmlərim də var. Deyə bilərəm ki, mən müxtəlif janrlarda rollar yarada bilən aktrisayam. Teatrda “Tölgö” tamaşasında Kanıkey anamızın obrazını yaradıram. Dram janrındadır. Əgər siz məni kinoda qışqıran xala kimi görürsünüzsə, teatrda başqa obrazlarda da görə bilərsiniz.

-İctimaiyyətin diqqətində olan insanlara çoxlu tənqidlər verilir. Tənqidi necə qəbul edirsiniz?

-Mən tənqidi qəbul edirəm. Səhvlər olur, baxmayaraq ki, onu mükəmməl şəkildə bağlamaq mümkün deyil. Kino sahəsindəki qüsurlar o sahənin adamlarına məlumdur. Daha sonra təhlil edəcəyik və səhvlərimizi bir daha təkrarlamamağa çalışacağıq. İstər müsbət, istər mənfi, hər bir fikir insanı stimullaşdırır.

-Həyat yoldaşınızın da aktyor olduğunu bilirik. Sizi bir araya gətirən nədir?

-Deyəsən, ikimizin də xoşladığı, bir-birimizi bəyəndiyimiz mövzu tapdıq. Bizim ailə qurmağımız da maraqlı idi. Arnis mənimimlə eyni məktəbdə 2 sinif aşağıda oxuyurdu. Bir dəfə mikroavtobusla Tüp rayonunun Dolon kəndinə gedirdik. Nə qədər erkən getsək də, yanvar olduğu üçün qaranlığa düşdük.Dolon kəndi magistral yoldan 13 kilometr aralıda olduğundan, mikroavtobusdan düşəndən sonra başqa maşın tutmalı idik. Gecə saat 1-2 idi, Arnis sürücüyə dedi ki, dayı, kəndə evlənməyə gedirdik, bizi evimizə apara bilərsən, biz burada yolada qala bilmərik. Sürücü sərnişinlərdən soruşanda ki, kəndı dönməyə icazə verirsinizmi, hamısı razılaşdı. Həmin sərnişinlərə minnətdarıq.

- Heç peşəniz üçün fədakarlıq etmisinizmi?

-İlkimin - qızımın indi 8 yaşı var. Dünən Böyük Britaniyadan olan rejissor Sara Berger Şekspirin “Makbet” əsərini səhnələşdirdi. Baş qəhrəman Makbetin həyat yoldaşı rolunu oynadım. Bundan əvvəl Suyun Otkeev Megatoy filminin ikinci hissəsini çəkmək qərarına gəlmişdi. Bildiyiniz kimi, mən o filmdə xala rolunu oynamışam. Amma ikincisi gecələr çəkilir. Gündüz tamaşada işləyirəmsə, gecələr filmə çəkilirəmsə, demək ki, sağlamlığımı qurban verirəm. İçim yansa da ondan imtina etməli oldum, çünki hər şeyin daha yaxşısını etmək istəyirdim.

-Maraqlı müsahibə üçün çox sağ olun. Var olun!

-Təşəkkür edirəm!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(16.01.2025)