Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Müasir dövrün haqqında ən çox müzakirə olunan, tənqid olunan şairlərindən biri heç şübhə etmədən deyə bilərəm ki, Aqşin Yeniseydir. Yazığa deyilməyən söz qalmayıb. Bu onun oxucuları üçün də keçərlidir. Şəxsən deyə bilərəm ki, “Yüz qırx yeddi dənə sən” kitabını oxumağa başlayandan bitirənə qədər üç nəfərlə dalaşmışam. Bu mübahisənin əsas mövzusu Aqşin Yeniseydir. 

İlk öncə onu qeyd edim, təbii ki, hər şairin yaxşı, ən yaxşı və nisbətən yaxşı olmayan şeirləri olur. Bəli, bunu mən də qəbul edirəm. Kitabda mənim də bəyənmədiyim, yəni belə deyək mövzu baxımından zəif hesab etdiyim şeirlər oldu. Amma yenə də oxumağa dəyər bir kitabdır. 

Şairin özünə böyük bir simpatiyam var. Ümumiyyətlə, son vaxtlar Aqşin Yenisey və Aqşin Evrən qələmindən oxuduğum hər şeirə ayrı bir vuruluram. Halbuki mən əvvəllər şeir oxumağı sevən biri deyildim. 

Kitab daha çox qadın, şəhərə olan bezginlik, həyati mövzulara, eşqin bir çox tonuna toxunulur. Və... bunu da qeyd edim ki, kitabı bəyənməyənlər onu anlamayanlardır. Çünki Aqşin Yenisey şeirlərinin heç birində sözlər olduğu mənanı ifadə etmir. Hər şeirdə müəyyən fəlsəfə var. Cümləni oxuyub onu yazıldığı kimi dərk eləyənlər isə bilmirlər nə etsinlər, ən yaxşı yol olaraq daşlamağı seçirlər. Nə isə... 

Sizin üçün ən bəyəndiyim şeirlərdən olan "Sevginin asiliyi" şeirindən kiçik bir hissəni paylaşıram... 

Bir kağıza

“necə də daşürəkli adamlarsınız, 

sizin ürəklərinizdə mən ancaq 

cib bıçağımı sürtüb itiləyərdim”

yazdım, 

Əlimi tapança kimi tutub, 

gicgahıma atəş açdım.

Yıxıldım, öldüm. 

İstənilən ölüm intihardır!

Onsuz da ən axırda insan 

həmişə özü-özünü öldürür. 

Yıxılmaqdan, ölməkdən bezdim

İyrəndim 

Ögüdüm

Qusdum

Kəsilən buğa başı kimi ağır kədərlə

böyürüb susdum.

 Xoş mütaliələr!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(14.03.2024)