Uraqan Abdullayev, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bir çoxunuz məni "Allahsızlar Şəhəri", "Hərbidən Qeydlər", həmçinin "Kəpənək" kitabı ilə tanıyır. Lakin öz dövrünü gözləyən bir kitab daha var: İnterpolun ən təhlükəli qatillərinin saxlanıldığı "Qəfəsdəki məhbuslar" əsəri. Xeyr, bu dəfəki müsahibənin qonağı mən deyiləm. Lakin kitablarımın rəssamı olan CP ilə sizləri tanış etmək istəyirəm. Hansı ki, kitablarımla tanış olan oxucuların ilk reaksiyası belə olur:

"Bu rəsmlərin müəllifi kimdir?"

Onu kəşf etməyim mənim üçün sadəcə bir tapıntıdır. Düşünürəm ki, öz sərhədlərini zorlayan bu rəssamı sizlər də yaxından tanımalısınız.

Bu gün sizlər kitablarımın rəssamı olan CP ilə yaxından tanış olacağıqsınız.

-Xoş gəlmisiniz CP. Zəhmət olmasa, özünüzü oxuculara təqdim edin.

- Mən CP - rəssam və heykəltəraş. Bir sözlə, əsl incəsənət adamıyam. 27 yaşım var. 12 ildir rəsmlər üzərində çalışıram, yeni əsərlər çəkib yaradıram. İncəsənət çox dəyərlidir. Bu həyatda və bizim görmədiyimiz insanlara, özündən sonrakılara dünyada bir iz qoymaqdır incəsənət. Mən heç bir yeri bitirməmişəm, mənə görə, yaradıcılıq doğuşdan insanın iç dərinliklərindən gəlir.

-Rəssamlıqda ən çox hansı üslubdan istifadə edirsiniz?

- Rəssamlığın cox üslubu var, mən əsasən öz üslubumu yaratmağa və sevdirməyə çalışıram. Əsərlərimin içində modern, romantizm, empresionizim üslüblar da var.

-Son zamanlar rəssamlığa olan marağım o qədər artıb ki, otağımın hər tərəfini rəsm tabloları ilə doldurmuşam. Bəs sizcə, rəsm tabloları sadəcə orijinal halda müzeylərdə saxlanılmalıdır, yoxsa nüsxələnib, çoxaldılıb evlərdə və ya digər sosial məkanlarda yerləşdirilməlidir?

- Orijinal əsərlər müzeydə, ya da kimsə alırsa onun evində, iş otağında, harda asdığının fərqi yoxdur, orijinal əsər olması səbəbindən dəyərini itirmir.  İndi əsərlərin çəkimini elə edirlərki, birə bir orijinalına bənzəyir, amma yenə də orijinal sayılmır, çünki rəsmin ilk çəkilişində olan zaman rəssamın keçirdiyi hisslər, toxunuşlar - bunlar orijinal əsəri daha da dəyərli edir və fərqləndirir. Orijinal əsərlərin çoxaldılması, nüsxələrinin çıxarılması, məncə, yaxşı bir şeydir ki, bu da bir rəssamın əsərinin necə dəyərli olduğunu gösdərir. Bunu da bildirmək isdəyirəm ki, bütün saxta əsərlərin də özünəməxsus orijinallığı var.

-Ölkəmizdə rəssamlığın inkişafı ilə bağlı hansı işlər görülür, izləyirsinizmi? İnkişafdan razısınızmı?

- Mən çox istərdim ki, diplomu olmayan bir çox sənətçilərimizə də dəstək olunsun. Mənim emalatxanam “Salam Cinema Baku”da yerləşir, bu yerlərə təkbaşına gəlmişəm, heç bir dəstək olmadan.

-Hər ikimiz incəsənət adamıyıq. Sizcə, rəssamlarla yazıçıları  birləşdirən bənzərliklər və fərqliliklər hansılardır?

- Rəssam və yazıçılar arasında ən birinci böyük fərq duyğular və hisslərdir. Məncə, necə ki, bir rəssam bir əsər üzərində günlərlə, hətta aylarla çalışırsa, bir yazıçı da ortaya qoyacaq öz əsərinə aylarca zaman sərf edə bilir. Amma rəssam daha çox emosiya və hiss ortaya qoyduğu halda yazıçı daha çox dramatizm və məntiq ortaya qoymuş olur.

-Həyatlarımızı hansı rəsm tablosuna bənzədirsiniz?

- Həyat və yaşam daim dəyişir, eləcə də insanlar da dəyişirlər. Və bu həyatı hələ də doğru-dürüst göstərə bilən bir tablo yoxdur deyə düşünürəm.

-Tanıdığım çoxlu sayda rəssam var. Lakin onların arasında çox az bir qismi tanınır və ya tarixdə qalır. Sizin fikrinizcə, bir rəssam kimi qızıl hərflərlə tarixə adını yazdırmaq üçün nə etmək lazımdır?

- Mənim fikrimcə, rəssam özünü tanıtmalıdır, sərgilər etməli, əsərlərini kütlə qarşısına çıxarmalı və həvəsdən düşməməlidir. Mənim də bir məqsədim var, özüm çox tanınmasam da, əsərlərim tanınsın və sevilsin. Və ona görə də özümü arxa planda saxlayıb adımı belə açıqlamaqdan vaz keçirəm.

İndi də istəkli oxucularımıza CP-nin rəsm qalereyasını təqdim edirik.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(11.09.2023)