“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Almaz Ərgünəş Bəyazidin yazısını təqdim edir. Günümüzdə kim deyir ki, möcüzə olmur? Olur, özü də necə. 

Bu səhər çantamı çiynimə atıb yeniyetməlik və gənclik illərimin xatirələrini yaşadan yerləri dolaşdım.

Hər yan yaşıllıq, isti günəş, tərtəmiz küçələr, gözəl, sakit, mehriban Sumqayıt.

Arada səbr gətirdim, yanımdan ötən yaşlı kişi  - Sağlam olun - dedi.

Gulə-gülə minnətdarlığımı bildirdim.

Tanış simalar gördüm. Amma görmək istədiklərimin çoxusu vəfat etmişdi. Bununla belə, bir-birinə bənzər insanlar mənə çoxlarını xatırlatdı. Sandim ki, cooox uzun bir ömür yaşadım.

İki quruluş… Yəqin bundandır bu düşüncələr. İki əsr. Amma daha önəmlisi, iki minillik!!!

Keçmiş çox kövrəkdir...

Ən çox  konyaklı şokaladı sevirdim. Evə gələndə Sahilə qızım mənə konyakli şokalad aldığını dedi.

Bu aralar sanki keçmişim mənimlə görüşə gəlib. Çox romantik adamam.

Möcüzə elə bu deyilmi?

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(09.06.2023)