“YARADICILIQ EMALATXANASI” SAKİT İLKİNLƏ
Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Bütün izləyicilərimizə salam olsun!
Bu dəfə " Yaradıcılıq emalatxanası" rubrikasının qonağı sözlərlə bacarıqla rəsm çəkən, daxili duyğular dəryasından xəbərdar olub onu ustadlıqla nəzmə gətirən şairimiz Sakit İlkindir.
Heç kimnən ad ummuram,
Mənə bir ad ver, Allah...
Yoruldu ayaqlarım,
Mənə qanad ver, Allah...
( Sakit İlkin, 2 mart 2024)
Bəlkə də şairlərin yorğunluğu, onların daxilindəki yaradıcılğın enerji mənbəyidir. Çünki yalnız yorulan ruh dünyanın yükünü hiss edir.
--Xoş gördük, Sakit bəy! Dünyaya fərqli emosional baxışla baxan şairləri nə yorur, nə sevindirir?
-Xoş gördük, dəyərlimiz Ülviyyə xanım, xoş gördük dəyərli oxucular. Bilirsiniz bu gün adamı ən çox nə yorur?
.... Birinci yalanlarla dolu həyat, etibarsızlıq, zəhmətinə, fəaliyyətinə sağlığında qiymət verilməməsi, abır-həyanın get-gedə itməsi, insanların çoxunun ürəyində sevgi hissinin azalması və sairə...
Mənə elə gəlir ki, hal-hazırda yaşadığımız dünya əsl şairlərin dünyası deyil...
Sapand atdım, o daş dağa dəymədi
Dil qurudu, yaş damağa dəymədi.
Ha çarpışdım, yaşamağa dəymədi,
Gördüm kimin dünyasıymış bu dünya
Ölüm çıxır yaxşıların ovuna,
Mənim könlüm çətin bir də ovuna...
Çox çalışdım, yenə düşdüm toruna,
Gördüm kimin dünyasıymış bu dünya...
Allah bilir bu dünyada tək nədi,
Mən doldurdum, o boşaltdı təknəmi.
Tək atanı, tək oğulu təklədi,
Gördüm kimin dünyasıymış bu dünya...
Bu dünyanın qışı qar yox, dərd yağır
Ömrə sevinc dost dolanır, dərd yağı
Qədəh-qədəh ömrüm içir dərd yağı
Gördüm kimin dünyasıymış bu dünya...
Gecə keçir, ulduz səssiz, Ay sakit,
Ömrün keçir ahu-vayla, say-sakit...
Bu dünyaya bel bağlama, ay Sakit,
Gördün kimin dünyasıymış bu dünya...
Mənə elə gəlir ki, düşünülmüş şəkildə adamları robatlaşdırırlar sanki...
Sənin sevincinə şərik olanlar azalır, uğuruna, hətta yaxşı yaşamağına belə mane olurlar. Ülvi, saf duyğularını anlayanlar azalır.
Sanki adamı adam kimi olmağa qoymurlar...
Sakit, hanı səni edam edənlər?
Odu çoxdan söndü odam deyənlər
Odu çoxdan sönüb "odam" deyənlər,
O qədər çoxalıb "adamyeyənlər "
Adamı qoymurlar adam olmağa!!!
Məni sevindirən ən çox son illərdə gənclərimizin ürəklərində vətən eşqinin çiçəklənməsidi..
İşğal olunmuş Azərbaycan torpaqlarının azad olunmasıdı...
Bizim igid oğullarımız qanlarıyla, canlarıyla yağılara qarşı mübarizə apardı. Canlarından keçsələr də torpaqlarımızı düşmən tapdağında qoymadılar...
Sevinirəm ki, indi suveren Azərbaycanımızın övladıyam.
Bizə bu sevinci yaşadan ŞƏHİDLƏRİMİZİN müqəddəs ruhları qarşısında baş əyirəm...
Canım sevgilim vətən
Yarana qurban sənin...
Yad əlində utanan
qalana qurban sənin...
Neçə şəhid balan var,
balana qurban sənin
Dalğalan Qarabağda,
dəhşətə gəlsin yağı,
Azərbaycan bayrağı...
Bizə bu qələbəni yaşadan ŞƏHİDLƏRİMİZİN müqəddəs ruhlarına, qazilərimizə daim borcluyuq...
-Sakit İlkini şeir yazarkən elə Sakit İlkinin özü uzaqdan görsəydi, onu bizə necə təsvir edərdi?
-Mən Sakit müəllim Sakit İlkini masa əvəzi qaya üstündə, mamırlı daş üzərində, dizi üstə yazan görürəm. O, şeir yazanda ona yazığım gəlir. Əzablar içində qıvrılan, alnını qovuşduran, saçlarını darta-darta yazan görürəm. Yəni əzablar içində görürəm. Sanki yaza-yaza can verdiyini görürəm.
Elə ki, şeiri bitirdi... Təzə oyuncaq alınmış uşaq kimi sevinir. Görən olmasa, bəlkə də, uşaq kimi atılıb düşər də...
Bax onda Sakit İlkinə baxıb mən də müəllim olaraq sevinirəm...
Yazmağa bir yazı masam,
Yatmağa taxtım olmadı
Səni sevməklə məşğulam,
Özümə vaxtım olmadı...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(26.11.2024)
