“Qənirə” - Güneyli Çalğın Məhəmmədin şeiri Featured

 

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağla güneydə çox tanınan Çalğın Məhəmmədin şeirini təqdim edir. Şeir mərhum Qənirə Paşayevaya ithaf olunub. Və sadəcə, oxuduqca insanın damarlarında qanı donur. 

 

 

QƏNİRƏ

 

Qənirə!

Eşidirsənmi?

Ey mənim şəhid sevgilim!

Sənə Təbrizdən yazıram

Bu dilsiz şəhərdən

Bu əsir şəhərdən.

 

Qənirə!

On üç aydır burdayam

On üç aydır zindan çəkirəm öz otağımda

On üç aydır şeirlərimlə danışıram axşamlar

On üç aydır səni yalnız yuxularımda görürəm

Və on üç aydır sənin gözlərinə həsrətəm.

 

Qənirə!

Ey mənim şəhid sevgilim

Qulağın məndədirmi?

Əynimdəki paltarların hər yeri ağrıyır

Mənə hədiyyə verdiyin köynək ağlayır

Ağ şəhərdə qoluma bağladığın saata baxıram – zaman küsübdür.

İçəri şəhərdə boynuma asdığın qızıl medalla danışıram – yuxularımda.

Otağımın divarlarında bir şəkilin var

Səni o şəkildən endirib

Təbrizin küçələrində gəzdirirəm.

Axşam, səni otağa qaytarıb

Təkrar divardan asıram.

 

Qənirə!

Ey Turanın mələkəsi

Qənirə!

Ey Tovuzun avanqard gözəli

Sən baxanda,

Günəş utandığından üzünə yaşmaq vurardı

Sən yeriyəndə,

Ayaq izlərindən su içərdilər kəkliklər

Qənirə!

Sənin yanaqlarından sonra

Nə üz ilə bitəcəklər lalələr?

Sənin gözlərindən sonra

Nə təhər qıylaşacaqlar badamlar?

 

Qənirə!

Ey mənim şəhid sevgilim

Səni sevməyənlər,

Badə qaldırırlar Fəxri Xiyabanında ölümün sağlığına.

Səni sevməyənlər,

Qara köynək geydirdilər şeirimə

Bunlar kimdirlər?

Düşüncəni şəhid edirlər.

Bunlar kimdirlər?

Şeirin əyninə qara köynək geydirirlər.

Qənirə!

Səni sevməyənlər...

Səni sevməyənlərə ölüm olsun Qənirə.

 

Qənirə!

Ey uca boylum

Ey Kə`bə gözlüm

Sənin gözlərinə and olsun

Tovuzun yaylağında

Saçların küləyi ötərdi.

Tovuzun dağlarında

Duman sənin ayaqlarından öpərdi.

Səni ayaqdan saldılar.

Bunlar kimdirlər?

Qumrunun səsin kəsdilər.

Bunlar kimdirlər?

 

Hardasan Babək?

Bilirəm qolların yoxdur

Gözlərini aç

Burada

Daş, daşı yeyir

Qardaş, qardaşı...

 

Qənirə!

Ey ədəbin sultanı

Mədəniyyət səndən doğuldu

Sən dünyanın ən qiymətli mumiyası idin – oğurlandın.

Sən şeir idin

Biz küçələrdə “Şeir kimdir?” axtarırdıq.

Pərdəni aç, anam qurban

İşıq düşsün.

Mən bilirəm

Yusifi quyuya kim saldı.

Yunus dənizdə kimin güdazına getdi – bilirəm.

Mən bilirəm

Hüseynin başını kim kəsdi.

Səni kim öldürdü Qənirə - onu da bilirəm.

 

Qənirə!

Ey şeirin padişahı

Hər zaman uzun bir şeir yazdım

“Bu şeiri Qənirənin uca boyundan oğurlayıbsan” – dedilər.

Hər zaman sətirlər süzdülər şeirimdə

“Bu şeiri də Qənirənin yerişindən oğurlayıbsan” – dedilər.

Hər zaman kəlmələr təbəssüm açdılar şeirimdə

“Bunu da Qənirənin gülüşündən oğurlayıbsan” – dedilər.

Dillərə düşməyəsən deyə -

Adını, ətrini, səsini gizlətdim şeirlərimdə

Tapdılar Qənirə

Adının da, ətrini də, səsini də

Tapdılar şeirlərimdə.

 

Qənirə!

İstədim “Səni sevdiyimi” otağımın divarlarına yazım

Əmniyyət qüvvələri evimi müsadirə etdilər.

İstədim adını şeirlərimdə gətirim

Kitablarım yasaq oldular məhkəmə tərəfindən

İstədim səninlə bi stəkan çay içim Tarqovidə

“Ajda”-nı yığışdırdılar.

İstədim səninlə danışam beş dəqiqə sahildə

Sözlərimi külək apardı.

Qənirə!

Sən yoxkən!

Təkrar səni sevdim

Bağışlayarsan

Kirpiklərimin arasına mina basdırıblar Qənirə

İndi sənə ağlaya bilmirəm

Halal edərsən.

 

Qənirə!

Ey Tovuzun qu quşu

Gözün arxada qalmasın

Sən Qənirə idin

Və Qənirə də qalacaqsan...

Səni sevəcəyəm

Bu gün də,

Sabah da,

Birisi gün də...

Səni sevəcəyəm

Nə qədər bu dəniz yerindədir

Və nəqədər bu hava vardır.

 

Qənirə!

Ey mənim şəhid sevgilim

Bağışla məni

Sən, mənim şeirlərimdə oxunarkən nəzərə gəldin

Və mən, adının üstümdə olduğu üçün zindana düşdüm.

Səndən sonra

Şeirin ləzzəti uçar...

Məndən sonra

Qadınların tərəfində kim duracaqdır?

Bakı, ayılanda biləcəkdir

Əlləri kimin qanına batdı

Və Təbriz, biləndə ayılacaqdır

Kimi öz evində zindana saldı...

 

Yatmışdım

Yuxumda bir tünbətün gördüm

Bəzi ölülər yuxuda uğursuz olarlar.

 

Sonra bir uca boy qız gördüm

Bir ağ xalat

Bir sarı çiçək

Doktor qıza elektrik şoku yükləyirdi

Dozanı qaldır

100 jul,

Dozanı qaldır

200 jul

Dozanı qaldır

360 jul

Dozanı...

Doktor əllərindki əlcəkləri çıxartdı

Tibb bacısı dərindən bir ah çəkdi

Monitordakı Tovuzun yaşıl dağları

Bakının şoran düzlərinə çevrildilər

Yuxudan dik atıldım.

 

Ürəyimdən gəlmirdi deyəm

Bu şeir Qənirədə ölmüşdür

Və Qənirə

Bu şeirin başlanışında vəfat etmişdir...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.10.2023)

Sayt Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən 2024-cü ildə “Qeyri-hökumət təşkilatları üçün qrant müsabiqəsi” çərçivəsində Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun həyata keçirdiyi “Yeniyetmə və gənclərdə mütaliə mədəniyyətinin formalaşdırılması” layihəsinin tərəfdaşı olaraq yenilənmiş, yeni bölmələr əlavə ediımiş, layihənin təbliği üzrə funksional fəaliyyət aparılmışdır.