Murad Vəlixanov, "Ədəbiyyat və İncəsənət"

Ramazan ayı girəndə hamımız çox sevinmişdik. "İki bayramı bir arada qarşılayarıq. Günahlardan arınarıq" demişdik, deyilmi?! ALLAH şeytan adlı mələyi ramazan ayında zəncirləyib. Amma içimizdəki şeytanı zəncirləmək bizim vəzifəmiz olduğu halda bunu etmədiyimizin fərqinə təəssüf ki iş işdən keçdikdən sonra varırıq.

Son bir həftədə baş verən hadisələr barədə danışmaq istəyirəm. Əvvəlcə ölkə 24 yaşlı "kişi" tərəfindən hamilə qalan 13 yaşlı qızın "ana" olma xəbəri ilə çalxalandı. Çıxan hay-küy nəticəsində oğlan tutuldu. Ancaq nəinki bu ölkədə, bu dünyada ədalətdən sadəcə insan adı olaraq istifadə edildiyini unutmuşduq. Oğlan azadlığa buraxıldı. Öz əlləri ilə qızını atəşə atan "valideynlər" daha sonra qızdan imtina etdiklərini bildirdilər və qız ortada qaldı. Əslində, bu yaşananlar indiki gənclərin evlənməməsi üçün bir vəsilədir. Hərə bir cana borcludu. Yenicə ailə həyatı quranlar, ata-ana olanlar övladlarını bu murdar zəmanəyə necə əmanət edib bu dünyadan köçsünlər axı?!

Bu hadisənin üstü örtülməmiş sabah saatlarında 17 yaşlı oğlan uşağının anasını bıçaqlayaraq öldürməsi xəbəri yayıldı. Biz ki, nəinki valideynlərimizə cavab qaytarmaq, heç onların gözünün içinə belə baxmaqdan çəkinirdik. İndiki uşaqlar valideynlərinə cavab qaytarmaq bir tərəfə, əl belə qaldırırlar. Hələ bu 17 yaşlı bığ yeri tərləməmiş uşaq kameraya baxa-baxa "mən ona demişdim" (anasını nəzərdə tutaraq) deyir.

Biz həqiqətənmi bu zəmanənin insanıyıq?! Nə vaxt bu qədər qəddarlaşdıq?! Nə vaxt valideynlərimizin canına qənim kəsildik? Məhz yaşanan bu iki hadisə ölməkdə olan dünyanın tabutuna son mismarı vurmadımı?

ALLAH, içində ALLAH qorxusu olanları bu bərbad zəmanənin "insanı" olmaqdan qorusun və bizi valideynimizə əl qaldıracaq qədər, onun canını yandıracaq qədər azğınlaşmış olanlardan etməsin.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(03.04.2025)