Aynur İsmayılova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Mən həyata üsyan edirəm, yoxsa həyat mənimlə amansız davranır? Bəlkə də həyatınamansızlığı məni üsyankar olmağa vadar edib. Mən həyata meydan oxuyarkən,bəlkə də həyat mənim dözümümü yoxlayırdı. Cavabsız suallarım çoxdur.

Hər düşüncə ağlımda yeni bir fikir doğurur. Hər yolun sonu, başqa bir yolun başlanğıcıdır.

Başlanğıcların nə gətirəcəyini bilmək üçün yalnız bir yol var: bu yolu getmək. Haraaparacağını isə yalnız gedənlər bilər. Yol dəyişə bilər, ancaq mənim yönüm dəyişmir.

Yollar məni daraltsa da, mən öz yolumda irəliləməkdən vaz keçmirəm. Dəyişsəmdəyolumu dəyişirəm; ruhumu, düşüncəmi, məqsədlərimi dəyişmirəm.

Günəş ikən niyə kölgə olum?

Dəniz ikən niyə kiçik bir çay olum?

Şimşək ikən niyə qaranlığa bürünüm?

İnsan ikən niyə cansız bir daş olum?

İçimdəki parıltı bir qığılcım olsa belə, mən yolumu gedəcəyəm. Həyatın mənə qarşı amansız mübarizəsi məni daha da dözümlü olmağa vadar edir. Və mən bu mübarizədə qarşılaşdığım çətinliklərə sinə gərərək, fırtına kimi əsib, sonra səssizcə dincələcəyəm...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(01.04.2025)