Almaz Ərgünəş Bəyazid, “Ədəbiyyat və incəsənət” üçün

Arif Ərzad bizim poçtun müdiri olduğu üçün təbrik məktubunu göyərçinlə göndərdim.

Şanlı məktub!

Əziz və hörmətli Arif, əvvəla salam. Salamdan sonra biz tərəfin əhvalın xəbər almaq istəsən, biz sağ və salamat varıq , sizin də sağ və salamat olmağınızı gözəgörünməz Allahdan arzu edirəm.

Arif, sizin poçtu köcürəndən bəri tay o tərəflərə boylanmıram. 

Dünənə kimi yaz qoxulu hava artıq qış qoxuludur. Mən də qışı ömrümdən saymıram.

Günəşsiz gün mənlik deyil.

Deyəsən özümdən danışıram ha... Bəziləri Yubilyarın ad günündə söz verəndə özündən danışıb sonda da öz şeirini söyləyib oturanlar kimi...

Ədəbi mühitdə də aləm dəyib bir - birinə. İbrahimin " Necəsən"i maraqlı oldu. Qazıntılar zamanı onlarla "necəsən" çıxdı, qazıntılar altından. Sonda yenə finisə birinci İbrahim çatdı.

Əlisa  Nicatsa özunu filosof say sa  da sovet dövründə S.Vurgunun “bəzi yanlışlıqlarını” 

 filosofcasına izah etməyi bacarmadı. Buna görə də bir ucu qazaxlılardan tutmuş, hər kəs kişini abırdan saldı.

Biədəb ifadələr tənqid mədəniyyətimizin kasadlığından dan xəbər verdi.

Xətrimə dəyən o oldu ki, Əlisa Nicat uşaqkən sevdiyi qız haqqında əsər yazdığı halda, niyə Qarabağ həqiqətlərindən tarixi bir roman yazıb Əkrəm kimilərinin qarşısına çıxartmaq ağlına gəlmir?

Söhbətlər bir məktuba sığan deyil.

Sənə yaradıcılıq uğurları arzulayıram.

Tezliklə yeni təmirdən çıxacaq poçtda görüşənədək.

Məndən dostun Eyruza çoxlu salam söylə. Yaxsi kişidir.

Deyirlər, fevral ayı soyuq keçəcək .

Özünə isti papaq almağı unutma.

Sağ ol.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.02.2025)