Rubrikanı təqdim edir: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Rubrikamızda Davud Nəsib həftəsi bu gün başa çatır. Əminik ki, təqdim etdiyimiz şeirlərlə sizin zövqünüzü oxşaya bildik.

Azərbaycan poeziyasının görkəmli nümayəndələrindən olan Davud Nəsib (Davud Məcid oğlu Nəsibov (25 avqust,1942, Qazax – 26 mart,2003, Bakı) SSRİ dönəmində gəncliyin ən sevilən şairlərindən biri olub. Vətənə, valideyinlərə ülvi məhəbbət, saf sevgi hissləri, nəcibliyin, xeyirxah əməllərin tərənnümü Davud Nəsib poeziyasının leytmotivini təşkil edib. Müstəqillik dönəmində isə şair qələmini süngüyə çevirərək erməni millətçiliyi ilə mübarizəyə qalxıb, bir-birindən sanballı əsərlər ortaya qoymaqla gənc nəslin vətənpərvərlik, qəhrəmalıq ruhunda yetişməsinə öz töhfələrini verib.

Bu gün sizlərə “Oyan, qardaş” şeirini təqdim edəcəyik. Dünyanın vəfasızlığı, bəndələrin üzüdönüklüyü, haqqı-ədaləti qorumaq üçün daim ayıq-sayıq olmağın zərurəti bu şeirin əsas leytmotividir.

Arxa, qabaq, nə də yönük,

Görənlərin gözü sönük.

Dostlarının üzü dönük

Nədən oldu, nədən, qardaş.

Heç qədrini bilən varmı,

Başdaşını silən varmı,

De, üstünə gələn varmı? —

Gələn qardaş, gedən qardaş.

Bilməm kordum, yoxsa kardım? —

Heykəl kimi baxıb durdum.

Sən gedirdin, mən qışqırdım:

Dayan, qardaş, dayan, qardaş.

Bilən yoxdur söz yaşını,

Əyri ilə düz yaşını.

Ağlayanın göz yaşını

Göz yaşınla yuyan qardaş.

Doydun ömrün cəfasından,

 Yarımadın “vəfasından”.

Bu dünyanın səfasından

Doyan qardaş, doyan qardaş.

Namərdlərə sinən qaya, —

Etdiklərin gəlməz saya.

Tək mənə yox, bir obaya

Həyan qardaş, həyan qardaş.

Boyanıbdır hər yol qana,

Yağılardan qan al, qana.

 El yolunda dur, al qana

Boyan, qardaş, boyan, qardaş.

Aralığı qatanlar var,

 Oylağını satanlar var.

Kölgələrdə yatanlar var, —

Oyan, oyan, oyan, qardaş!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(05.03.2025)