Rubrikanı təqdim edir: Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Rubrikamızda Davud Nəsib həftəsi davam edir.

Bu gün sizlərə “Ata laylası” şeirini təqdim edəcəyik. Xatırladaq ki, Davud Nəsib Azərbaycan poeziyasında ata həsrətinin poetik ifadəsinin ən gözəl nümunələrinin müəllifidir. Bu şeirin hamını təsirləndirəcəyinə əminik. Allah bütün atalara cansağlığı versin, dünyadan köçənlərə rəhmət eləsin!

Azərbaycan poeziyasının görkəmli nümayəndələrindən olan Davud Nəsib (Davud Məcid oğlu Nəsibov (25 avqust,1942, Qazax – 26 mart,2003, Bakı) SSRİ dönəmində gəncliyin ən sevilən şairlərindən biri olub. Vətənə, valideyinlərə ülvi məhəbbət, saf sevgi hissləri, nəcibliyin, xeyirxah əməllərin tərənnümü Davud Nəsib poeziyasının leytmotivini təşkil edib. Müstəqillik dönəmində isə şair qələmini süngüyə çevirərək erməni millətçiliyi ilə mübarizəyə qalxıb, bir-birindən sanballı əsərlər ortaya qoymaqla gənc nəslin vətənpərvərlik, qəhrəmalıq ruhunda yetişməsinə öz töhfələrini verib.

ATA LAYLASI

Neçə laylalar yatır

Hər ocağın közündə.

Saysızdır, hesabsızdır

Laylalar yer üzündə.

Yaşıl olub dağıldı

Təbiətin laylası.

Möcüzədi, nağıldı

Məhəbbətin laylası.

Hörmətdir, səxavətdir

Hər qonağın laylası.

Zəhmət ilə sərvətdir

Bu torpağın laylası.

Sevincdir, səadətdir

Balaların laylası.

Kişilikdir, qeyrətdir

Qalaların laylası.

Qalibiyyət çələngidir

Yürüşlərin laylası.

Qəhrəmanlıq cəngisidir

Döyüşlərin laylası.

Hər ürəyin havası,

Yoxun, varın laylası,

Laylaların laylası –

Anaların laylası.

Bilməyənlər qoy bilsin,

Nə bu yolun yorğunu,

Nə də durğunuyam mən,

Qoy hamıya deyilsin:

Ata dəlisiyəm mən,

Ata vurğunuyam mən.

Bu dərddən Davud xəstə,

Eşitsin, bilsin hamı.

Mən ölsəm qəbrim üstə

Salın yada laylamı:

Çalın mənim mahnımı,

Çalın ata laylamı.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.02.2025)