Salam, “Ədəbiyyat və incəsənət”! Mən  Ağdam Dövlət Sosial-İqtisad Kollecinin 2-ci kurs tələbəsi Nuray Fərzəliyevayam. Sizə göndərdiyim esseni dəyərləndirməyinizi istəyərdim. Uyğundursa paylaşardınız. Əvvəlcədən təşəkkürlər!

“Həyat, başqalarının düşüncələrində yox, öz ruhunun dərinliklərində tapılacaq bir sirrdir. Nə qədər uzağa getsən də, ən doğru yol özünü tapmaqdan keçir.”

Həyat nədir? Bəlkə də, sualın cavabı bizdən gizlənən bir sirrdir. Bir çox hallarda, haqlı olduğumuzu bildiyimiz anlarda belə, içimizdə bir boşluq, bir tərəddüd yaranır. Bu nədir? Nə üçün başqalarının düşüncələri bizim üzərimizdə bu qədər güclü təsir bağışlayır? Bizim doğru bildiklərimiz, bəzən özümüzə yetərli gəlmir, çünki başqalarının fikirləri daha ağır gəlir, daha çox əhəmiyyət kəsb edir. Həyat, bəlkə də, yalnız başqalarının bizə göstərdiyi yolda deyil, öz yolumuzu tapmaqda gizlidir. Amma bunun üçün çox mübarizə etməliyik. Çünki hər birimiz bir çox müxtəlif “başqa insanlar”la yaşayırıq. Dostlar, ailə, cəmiyyət, tanımadığımız insanlar – onların hər birinin fikri bizə bir şəkildə təsir edir.

Bəzən haqlı olmağımızı hiss edirik, amma ətrafın düşüncələri bizi başqa bir yerə aparır. Belə bir həyat bizə nə verir? Şübhəmi? Təsdiqmi? Bəlkə də ən çox verdiyi şey, başqalarının gözündəki özümüzü tapmağa çalışmaqdır. Lakin bu səyahət bizi yalnızca bir dairəvi dövrə aparır. Bəzən başqalarının fikirlərini çox ciddiyə alırıq, amma bu, bizi özümüzdən uzaqlaşdırır. Çünki həyat, özümüzü kəşf etmək və başqalarının bizə göstərdikləri yolda deyil, öz yolumuzda tapmaqdır. O yol heç də hər zaman asan olmur, bəzən çıxılmaz hisslər və qərarsızlıqlar gətirir, amma özümüzü tapmaq yolunda əlimizdə olan ən qiymətli şey də məhz bu daxili axtarışdır.

Həyatın mənası o qədər də böyük, o qədər də mürəkkəb bir şey deyil. Biz sadəcə özümüzü tapmağa çalışmalıyıq. Haqlı və ya haqsız olduğumuzu düşündüyümüz anlar, əslində bizim öz yolumuzu tapmağımıza mane olan təsirlərdir. Bəzən həyat, başqalarının bizə göstərdiyi əksinliklərdən deyil, yalnız öz gücümüzdən yaranır. Biz başqalarının gözlərində özümüzü itirməyə başladıqda, o zaman həqiqətən itmişik. Bəlkə də həyat, yalnız bizə məxsus bir hərəkətdir; hər kəsin öz daxili dünyasında etdiyi bir rəqsdən ibarətdir. Həyat, bəzən gözümüzün qarşısında bir sirr olaraq açılır. Və biz, bu sirri anlamadıqca, onu başqalarının gözlərindən oxumağa çalışırıq. Ancaq başqalarının düşüncələri ilə üzləşəndə, sanki bir labirintdə itirik.

Bəli, bəzən haqlı olduğumuzu düşünürük, amma bu düşüncələr bizim içimizdəki tərəddüdlərlə qarşılaşdıqda, özümüzə belə inanmaqda çətinlik çəkirik. Çünki başqalarının fikirlərinin bizə təsiri o qədər güclüdür ki, bu güc, bizim daxili həqiqətimizi dondurur, bizə özümüzü unutdurur.

Bir dəfə düşünmüşdüm: “Bəlkə, nə zamandır ki, özümü bir başqasının həyatını yaşamağa məcbur edirəm?” Bu sadə sual, mənim içimi bürüyən çox şeyin açarı oldu. Həyat nədir? Mənim həyatım nədir? Bəzən yalnız başqalarının təsdiqi ilə ruhumuzu tapmağa çalışırıq, amma nə qədər çox təsdiq alsaq, bir o qədər itiririk. Başqalarının düşüncələrinin bizim həyatımızı yönləndirməsi, bəzən özümüzə olan güvənimizi sarsıdır. Bu sarsıntı ilə irəliləmək, bəlkə də ən çətin yolun özüdür.

Əslində, həyat sadəcə bir səyahətdir, amma bu səyahət, başqalarının gözlərində yox, öz içimizdə tapılacaq.

O zaman düşündüm ki, “Başqalarının məni necə görməsi vacib deyil, necə hiss etdiyimi anladıqca, həyatın mənasını tapmış olacağam.”

Və bəlkə də, ən böyük həqiqətimiz, yalnız bizə məxsus olanda başqalarının gözündə itir. Həyat, yalnız özümüzü tapmaqdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(04.03.2025)