Aynur İsmayılova, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Ramazanda özünü tap!
Sən... Həə. Sənn...
Sən heç nəfsini nə vaxtsa dünyaya qarşı bağlamısan?
Bir gün, iki gün, üç gün, bir həftə, bir ay?
Sən heç ona “dayan” demisən?
Gözlərini, əllərini, düşüncələrini nə vaxtsa dondurub saxlamısan?
Sən heç qəlbinin içindən gələn “bir dəfə” yalvarışına “səbr et” deyə cavab vermisən?
Sən heç boğazın düyünlənən zaman bir qurtum istəyini udmağa bacarmısan?
Sən heç nəfsini nə vaxtsa tərbiyə etməyə çalışmısan?
Yemədən, içmədən, yanlış olana baxmadan, görmədən, eşitmədən, yalanlara
uymadan ruhunu zəncirləyib səbrin kölgəsində dayayıb gözləmisən?
Söylə...
Bu dediklərim səni incitdimi?
Yoxsa hər cümlədə özünü görə bildiyin üçün rahatlaşdığını hiss etdin?
Çəkinmə... Etiraf et!
Əgər bu dediklərimdə özünü tapdınsa, demək ki, sən bu yolda yorulmuş bir yolçusan.
Özünü tapmaq üçün çox çalışmısan və buna nail ola bilmisən.
Əgər bu dediklərim səni incidirsə, demək ki, sən hələ də həqiqətlərə gözünü bağlı
saxlamısan.
Yoxsa sən hələ də özün-özündən qaçırsan?
Özündən nə qədər vaxt qaçacaqsan: neçə gün, neçə ay, neçə il?
Sən hələ də içindəki səsə "sus" deməyə davam edirsən?
Vicdanının səsinə nə zaman qulaq asacaqsan?
Nə vaxt dayanacaqsan?
Bəlkə elə bu gün, bu an?
Sənə rahatlıq lazımdır.
İçindəki sənə çatmaq üçün bir addım atmalısan.
İndi tam zamanıdır.
Bu ay bağışlanma ayıdır.
Ramazan ayı təkcə orucla ac qalmaq deyil, eyni zamanda vicdanını dinləmək, nəfsini tərbiyə etmək, ruhunu paklığa qovuşdurmaq deməkdir.
Bəlkə də bu Ramazan ayı sənə illərdir itirdiyin özünü tapmağa kömək edəcək...
Dayanma!
Gözlərini yum...
Dərin bir nəfəs al...
Və vicdanının səsini eşidərək özünü tapmağa çalış...
Unutma!
Hər çətinliyin arxasında bir asanlıq gizlidir...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(04.03.2025)
