Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Şəmil Sadiq adi kimə tanış deyil ki? “Hədəf” liseyi və “Hədəf” hazırlıq qrupunun yaradıcısı və rəhbəri, “XAN” və “Hədəf” nəşriyyatlarının qurucusu və rəhbəri, ANAİB - nəşriyyatlar birliyinin ideya müəllifi və rəhbəri, “Odərlər” kimi gözəl bir romanın müəllifi… Tək bunlarmı? Yenicə xəbər tutmuşam ki, Şəmil Sadiqin şairliyi də var. Və bu gün onun lap yeni yazdığı bir şeirini sizlərə təqdim edirəm. 

Yer yox ikən, 

Göy yox ikən,   

                          bir idik, 

Yer yarandı, göy yarandı bölündük! 

Paraçalandı, genişləndi dünyamız! 

Bir can ikən cinsdən sinsə  bölündük, 

Ruhu ayrı, cismi ayrı oldu can! 

Tək olmadı, iki oldu dünyamız! 

Cəhənməmə, cənnətələrə bölündük! 

Bölündükcə böyüdük, 

böyüdükcə bölündük! 

Tayfa idik, millət olduq böyüdük, 

Millət-millət  ümmət olduq böyüdük,  

Dinlərimiz parçalandı  məzhəbə

Dindən dinə inanc-inanc bölündük! 

Bölündükcə kiçildik, 

kiçildikcə bölündük! 

Zərrə olub Ümmanlara yığıldıq, 

Zərrələrdən ümman qurub sıxıldıq, 

Çox allahdan, tək allaha, 

Tək allahdan çox allaha, 

Çarəsizcə sığındıq, 

Elçi-elçi, tanrı-tanrı bölündük! 

İçimizdə hökm sürdü xeyir-şər, 

Məndəki mən öz mənimdən bixəbər, 

İçə başqa, dışa başqa göründü, 

Özümüzdən özümüzə bölündük! 

Bölündükcə kiçildik, 

kiçildikcə bölündük! 

Bəlkə, elə….

Birlik deyil, ikilikdir kutsalım, 

Biz təkliyi uyduraraq yaşadıq, 

Tək olmadı, xislətimiz, ruhumuz, 

İkiliyi bir edərək yaşadıq! 

Həqiqəti yalanlara caladıq!

İkiləri bir-bir edib  bölündük, 

İkimizi bir edərək göründük! 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(16.04.2024)