Murad Vəlixanov, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu həyatda hər insanın meyl saldığı xüsusi diqqət göstərdiyi şeylər olur. 1977-ci ildə rejissor Əlisəttar Atakişiyevin çəkdiyi  “Qərib cinlər diyarında” filmi də məhz insanın nəfsinə yenik düşməsi ilə bağlıdır. 

Filmin janrı komediya və macəra üzərində qurulsa belə, insan adlanan varlığın necə tamahkar və acgöz olduğu gerçəyi ortaya çıxır. Kənd həyatı yaşayan gənc Qərib qır-qızıl, şan-şöhrət sahibi olmağın xəyalı ilə yaşayır. Bundan xəbər tutan  cinlər padişahı Akşad şah Qəribi öz diyarına dəvət edir. İlk vaxtlar loru dildə desək, yağ-bal içində yaşayan Qərib gerçəyin fərqinə bir müddət sonra varır. Akşad şahın əsl məqsədi Qəribi uzun müddət yanında saxlayıb cinlərə xidmət etməsini təmin etmək idi. Ancaq bir müddət sonra Qərib sevgilisi Sərəngizdən və ailəsindən ötrü darıxmağa başlayır. O, atasının verdiyi sehirli üzük sayəsində xilas olur.

“Bir müsibət min nəsihətdən yaxşıdır”  deyirlər. Həqiqətən də insana hansı nəsihəti verirsənsə ver,  nə qədər başa salırsansa sal, başı daşdan daşa dəyməyincə ağlı başına gəlmir. Nə qədər var-dövlətin olursa olsun, nə qədər ucalırsan ucal, ailən yanında deyilsə nə varlı olmağın, nə də güclü olmağın bir mənası yoxdur.

Ən önəmlisi isə bu yalan dünyadan heç kim heç nə aparmamışdır. Bir çox şəhəri, ölkələri fəth edən Sultan Süleymana belə qalmayan dünya heç kimə qalmaz.

“Ədəbiyyat və İncəsənət”

 (14.02.2025)