Murad Vəlixanov, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Rejissor Fikrət Əliyevin  2001-ci ildə çəkdiyi  “Yuxu”  filmi haqqında danışmaq istərdim. Bu həyatda insanın başına hər şeyin bəla olacağını bilirdim, ancaq gördüyü yuxu ucbatından  yolunun həbsə qədər gedib çıxa biləcəyini düşünməzdim.

Qəhrəmanımız Əliabbasın məşhur polis rəisi, naçalnik Fərəcovun qızı Bahardan xoşunun gəldiyi demək olar ki, hər kəsin məlumu idi. Ancaq az sonra danışacaqlarımdan sonra Əliabbasın əlindəki o xoşlantının da necə burnundan gətirlidiyini görəcəksiniz. Deməli, səhərin gözü açılmamış kəndə hay düşür ki, Fərəcovun qızı Bahar ortada yoxdu. Anası bütün evi ələk-vələk etsə də qızını tapa bilmir. Fağır Əliabbas da yuxusunda Baharı qaçırtdığını görür və ayılıb tər-su içində bunu nənəsi Məsmə anaya danışır. Bunu da eşidən kənd əhli aləmə car çəkir ki, bəs Əliabbas Baharı qaçırdıb. Əliabbası tutub gətirirlər bölməyə və başlayırlar sorğu-suala ki, qız hanı, hara qaçırtmısan. Yetim Əliabbas da bilmirəm sözündən başqa heç nə demir. Ortalıq ayağa qalxandan sonra məlum olur ki, Bahar anasının yuxu dərmanını içib bağda yatıbmış. Hə, bax burda yada o məşhur məsəl düşür “adın çıxınca canın çıxsın”. Film komediya, məhəbbət janrında çəkilsə belə, mesajları ciddidir: önünü, arxasını bilmədən bir söz-söhbəti yaymağın sonu həmişə acı nəticələrə gətirib çıxara bilir.

“Ədəbiyyat və İncəsənət”

(12.02.2025)