Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Azərbaycanda gündəm xəbərlərini oxumaq dəhşətlidir. Bəzi xarici ölkələrin gündəmini izlədikdə görürük ki, texnoloji, arxeoloji, kosmoloji kəşflər həyata keçirilməkdədir. Marsda koloniyalar yaratmaq istəyi, beyin üçün nəzərdə tutulmuş Neuralink çipləri və daha başqaları...
Bir sözlə, fantastik filmlər zaman keçdikcə reallığa çevrilir. Bunlar ürəkaçan, sevindirici xəbərlərdir. Hətta insanda gələcəyə və yaşamağa olan ümid daha da alovlanır.
İndi isə ürək ağrıdan, ümid alovunun küləklərlə üz-üzə qaldığı məqamı qeyd edəcəyəm. Azərbaycanınsa gündəm xəbərləri bunlardır: 13 yaşlı uşaq dünyaya uşaq gətirir, bir "ana" öz övladını günlərlə evdə ac-susuz saxlayır, selektiv abortlar baş verir, statistik göstəricilər bizə alimenti bir biznes növü kimi təqdim edir, qapı ağzında, zibillikdə körpələr tapılır və daha nələr...
Burada çox qəribə bir ədalət paradoksu ortaya çıxır. Uşaq sahibi olmaq üçün illərlə səbrsizliklə gözləyən, həkim növbələrində saatlarla vaxt keçirən, falçılara ümid bağlayan, tale sınağı kimi bunu qəbul edib onlarla dini ziyarətgaha gedən insanlar gözardı edilir. Bioloji analıq funksiyasını sadəcə yerinə yetirənlər isə insan taleyi ilə oynayır, körpələri zibilliyə, qapı arxasına ataraq onları məhvə sürükləyirlər.
İndi bir cümlə yazacağam, cümlədəki qəribəliyi müşahidə edin: 13 yaşlı uşaq dünyaya uşaq gətirib. Bir cümlədə iki dəfə uşaq ifadəsi işlədilib. Bilirsiniz, bu ifadə insanda hansı təsəvvürü yaradır? Sanki bir uşağın qucağından gəlincik zorla alınır və yerinə körpə uşaq verilir. Bax, bu əsl dəhşətdir.
Bu cür hadisələrə fikir bildirmək üçün gərək yetərincə soyuqqanlı olasan. Çox təəssüf ki, mən bunu bacarmıram...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(24.03.2025)
