İlkin Vəliyev, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bu ay Zərdüştün atəşi düşür

Martın soyuqluğuna.

Düşür ki,

həftələri bölsün çərşənbələrə.

Çərşənbələr cümələrdən 

daha çox sevilir indi.

Doğum günləri kimi,

ildə bir dəfə səpilir səməni toxumları.

Ölüm günü kimi,

yüz dəfə atılır papaqlar.

Bircə içki şüşələri döyüşməyəcək

Ramazana görə.

Bircə heyvanlar canını qurtaracaq

qəssab bıçaqlarından.

Var olsun, pulsuzluq!

Yalnızca nənəm

cücələri qırmızıya boyayacaq.

Mən sadəcə hiss etməyə çalışıram.

Düşünürəm ki,

iki bayramın vəhdəti

hansı Tanrının ironiyasıdır?

Bunları ixtisara salmaq

kimin fobiyasıdır?

Fəqət sən mənim ağrılarımsan…

Necə yamsılayım

tonqaldan tullanan uşaqları.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(18.03.2025)