İlhamə Məhəmmədqızı, “Ədəbiyyat və incəcənət” portalının Sumqayıt təmsilçisi
Ənənəvi sualları verməməyi bizdən xahiş edən müsahibim qələm dostlarının cəsarətli yazıçı kimi tanıdığı Almaz Ərgünəş Bəyaziddir.
- Almaz xanım, həqiqəti bu qədər cəsarətlə söyləməyi kimdən öyrənmisiniz?
- Oxuduğum əsərlərin qəhrəmanlarından.
- Dönə-dönə oxuduğunuz əsər varmı?
- Dünya ədəbiyyatını təkrarən oxuyuram. H.Cavidi ruhən özümə yaxın bildiyimdən tez-tez onunla “dərdləşirəm”.
- Hiss olunur ki, qələm dostlarınızın sizə xüsusi bir sevgisi var. Bunun sirri nədədir?
- Olduğum kimi görünməyimdə.
- Sizə əzab verən nədir?
- İnsanların görünməyən tərəflərini görünən tərəflərindən daha aydın görməyim.
- Nədən zövq alırsınız?
- Uzun-uzadı növbələrdə dayanaraq insanları müşahidə etməkdən, gecələr yol getməkdən, xəstəyə qulluq göstərməkdən, qəfl qonaq getməkdən və.s
- Özünüzü ən yaxın dost kimi hesab edirsiniz?
- Özümü. Amma çox istərdim məni mənimtək duyan fədakar bir dostum olsun.
- Nə vaxtdan yazırsınız?
- Özümün çoxlarından fərqli taleyimlə tanış olandan bəri.
- Həyatınızda xoş təsadüflər çoxmu olub?
- Elə bil həyatım başdan-ayağa təsadüflər üzərində qurulub.
- Ötənləri bir də yaşamaq istərdinizmi?
- Gələnləri yaşamaq dərdi məni götürüb. Onda qala, ötənləri yenidən yaşamaq... Mən heç vaxt heç nə üçün təəssüflənmirəm.
- Ən çox nədən qorxursunuz?
- Soyuqdan və qandan. Laqeydlikdən və anlanılmamaqdan.
- Səfərə çıxmağı xoşlayırsınız?
- Xeyr. Amma içimdə xoş bir səfər arzusu var. Zülmət gecədə uzaqdan görünən işığa tərəf getmək, elə hey getmək. Lakin ona çatmamaq arzusu.
- Bəs niyə çatmamaq?
- Elə həyatın sirri bunda, yaşamaq duyğusu da bu sirdədir.
- Özünüzü yazıçı hesab edirsinizmi?
- Mən illiyimə kimi yazıçı olduğumu hiss edirəm.
- Azərbaycan ədəbiyyatında ən çox sevdiyiniz qəhrəman kimdir?
- Cahandar ağa.
- Ətrafınızda elə bir insan varmı ki, siz onun simasında bu dövrün Cahandar ağasını yaradasınız?
- Var.
- Şeir yazırsınız heç?
- Beş-altı şeirim var.
- Bəlkə sonluğu şeirlə bitirək?
- Buyurun!
Mən yolun sonunda,
sən əvvəlində.
Qayıdıb mən sənə
çata bilsəydim;
Yüyürüb sən mənə
çata bilsəydin;
Yəqin görüşərdik
yol ayrıcında.
Öldümmü
vay-şivən qoparıb
dəng etməyin
dinc ruhumu
Qəbrim üstə
əlçim boyda başdaşıma
nə ad qoyun, nə də tarix,
Qoy ötənlər bircə
bunu oxusunlar:
Nə yaşadı
Nə də öldü!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(27.02.2025)
