“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının oxucularına "Mən Qəribə Adamam" adlı şeir kitabımın adını götürdüyüm əsas şeirimi təqdim edirəm.

                                                                                Nail Zeyniyev

Mən qəribə adamam.

Bir üzüm gülən zaman, 

bir yanım ağlayır da,

Dərdlərim alov olur,

sinəmi dağlayır da.

Mən qəribə adamam.

Bahar günü saçlarına qar yağan

Günəş batdığı zaman, 

qaranlığından doğan

Qəlbi incimiş kimi, 

ümidərini boğan

O qəribə adamam..

Mən qəribə adamam.

Özüm də anlamıram, 

uçub getmiş sevincdi? 

Yox, onu danlamıram.

Danlayıram özümü, 

axı niyə qəm dolu

bir ürəklə yaşadım?

Anlayıram sözümü, 

gün üzü görmədim ki, 

xoşbəxtliyi yaşadım?!

Mən qəribə adamam.

Şair də deyiləm heç,

adi də deyiləm heç.

Düşüncələrdə batan, 

bir qoca dənizçiyəm.

Qırıq kürəklə yatan,

üzü solmuş neftçiyəm.

Gözlərimə qaranlıq

çökür, sabahlayıram.

Geriyə dönsəm anlıq,

yuvasından ümidlər

köçür, sayıqlayıram..

Mən qəribə adamam.

Xəzan vurub, ayrılıb, 

budağımdan qopmuşam.

Öz əlimlə qurduğum, 

evimi uçurmuşam.

Bax, qəribə adamam.

Özümdə anlamıram,

uçub getmiş sevincdi?

Yox, onu danlamıram

Mən qəribə adamam..

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(26.02.2025)