İlhamə Məhəmmədqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Sumqayıt təmsilçisi

Həsrətin araya atdı, dağ, dərə,

Sönən işıq oldun, batan səs oldun.

Qayıt, mənim gülüm, qayıt bu yerə,

Ey mənim istəyim, nə gəlməz oldun?

Ümidlər, arzular pərən-pərəndir,

Qəlbə təsəllidir xatirələrim.

Bir halımı soruş, könlümü dindir,

Axşamlar yadıma düşür səhərim.

Qayıt, mənim gülüm, yerbəyer elə

Dərdli səhərləri, gecələri sən.

Çaşıb başqa yolla keçirəm elə,

Düz öz qaydasınca küçələri sən.

Qayıt, yerinə qoy Ayı, Günəşi,-

Yenə olduğu tək görüm həyatı.

Qayıt, gözüm nuru, könlüm atəşi,

Qayıt, səhmana sal bu kainatı.

Həsrət və ümidin ahəngi

Əli Kərimin “Qayıt” şeiri məni dərindən təsirləndirən, həssas duyğularla dolu bir əsərdir. Şeir əsasən itirilmiş sevgi, həsrət və geri qayıtmaq arzusu mövzusuna həsr olunub. Şair oxucunu sanki öz xatirələrində gəzdirir və hər misrada duyğuların incə toxunuşunu hiss etdirir.

Şeirin mərkəzində “qayıt” çağırışı dayanır. Şair həm sevgilisini, həm də həyatın itirilmiş rənglərini geri çağırır. “Həsrətin araya atdı, dağ, dərə, Sönən işıq oldun, batan səs oldun” misrasında ayrılığın gətirdiyi boşluq və sönmüş həyat simvolik təsvirlərlə göstərilir. Həsrət, həm təbiət, həm də daxili dünyada əksini tapır.

“Ümidlər, arzular pərən-pərəndir, Qəlbə təsəllidir xatirələrim.”  misralarında isə itirilmiş arzuların və xatirələrin həm təsəlli, həm də kədər mənbəyi olduğu vurğulanır.

Şeir sadə, səlis və musiqili bir ritmə malikdir. Misraların qısa, eyni ritmdə olması oxucuda ahəng və axıcılıq yaradır. “Qayıt” sözünün təkrarı isə epik və emosional kulminasiya effekti verir. Hər dəfə bu söz işlənərkən şairin istəyi və həsrəti daha da güclənir.

Şair təbiət obrazlarını həm duyğuların, həm də həyatın simvolu kimi təqdim edir. Dağ, dərə - ayrılığın və həsrətin böyük əngəllərini göstərir. Ay və Günəş - həyatın işıqlı, sakit və nizamlı tərəflərini simvolizə edir. Göz nuru, könül atəşi isə sevgilinin həm gözəlliyi, həm də şairin iç dünyasında yaratdığı ehtiras və ilhamı ifadə edir.

“Qayıt” çağırışı həm ümid, həm də həsrət dolu bir əks-səda yaradır. Şairin dili sadə, ancaq təsirli olduğu üçün oxucu dərhal duyğularla birləşir. Hər bir misra sevgi, həsrət və həyatın itirilmiş gözəllikləri haqqında dərin düşüncələr oyadır.

Bu şeir sadə, lakin dərin emosional gücə malik bir əsərdir. O, oxucunu həm ayrılığın ağırlığını hiss etməyə, həm də xatirələrdəki təsəlli və ümidlər üzərində düşünməyə dəvət edir. Hər təkrarlanan “qayıt” çağırışı həm şeirə ritmik ahəng qatır, həm də itirilmişlərin geri dönməsi arzusunu güclü bir şəkildə ifadə edir.

Bəli, nəticə etibarilə, Əli Kərimin“Qayıt” şeiri hər kəs tərəfindən çox sevilir.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.12.2025)