KübraQuliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Onlar öldükdən sonra da bir-birini tərk etməyi bacarmadılar.

Bədən torpağa qarışdı, adlar unuduldu, amma aralarındakı bağ qırılmadı.

Sevgi burada xoşbəxtlik deyil, qaçılmazlıqdır.

Bir-birinə sarılmaları ehtiyacdan çox məhkumluğa bənzəyir.

Sanki ayrılmaq üçün artıq çox gecdir.

Onlar azad olmaq istədikcə bir-birlərinə daha da bağlandılar.

Bu qucaqlaşma təsəlli vermir, sadəcə dözməyi öyrədir.

Çünki bəzi sevgilər insanı xilas etmir, onu saxlayır.

Ruhlar uçmalı idi, amma geridə qaldılar.

Keçmişin içində, deyilməmiş cümlələrin arasında.

Hər susqunluq yeni bir zəncirə çevrildi.

Onlar bir-birini sevdilər, amma sevmək kifayət etmədi.

Bəzən sevgi də gecikir.

Bəzən doğru insan yanlış zamanda qalır.

Bu iki ruh da zamanın səhv yerində ilişib qaldı.

Ölüm onları ayırmadı, sadəcə daha da yaxınlaşdırdı.

Çünki yaşarkən bacarmadıqları şeyi, susaraq etdilər.

Onların səssizliyi ən ağır etirafdır.

Azadlıq seçimdir, amma onlar seçə bilmədilər.

Bir-birini buraxmaq cəsarətini tapmadılar.

İndi nə qayıtmaq var, nə də getmək.

Sadəcə eyni boşluqda birlikdə qalmaq var.

Bu birlik romantik deyil, yorğundur.

Amma yenə də tək qalmaqdan qorxurlar.

“Azad olmayan ruhlar” məhz budur.

Sevginin bitmədiyi yox, azad buraxılmadığı yerdə qalanlar.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(18.12.2025)