Kübra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Həyat insanın qarşısına daim yeni seçimlər qoyan, bəzən özünü təkrarlayan, bəzən isə tamamilə gözlənilməz sürprizlərlə dolu bir yoldur. Bu yolun hər addımında ürəyimiz və ağlımız arasında bir mübarizə başlayır — hansı yolu seçmək, hansı duyğunu qucaqlamaq lazım olduğunu anlamaq isə ən mürəkkəb işlərdən biridir.

Qərarsızlıq, insan həyatının təbii bir hissəsidir. Bu duyğu bəzən bizim zəifliyimiz kimi görünə bilər, amma əslində qərarsızlıq insanın öz içindəki mürəkkəbliyi və dərinliyi əks etdirir. Hər birimiz zaman-zaman seçimlərimizin arasına qapılır, keçmişin xatirələri ilə gələcəyin narahatlıqları arasında qalmışıq. Bu duyğuların içində ən çətin olan isə özümüzlə dürüst olmaqdır. Hisslərimizin mürəkkəb labirintində istiqamətimizi tapmaq, ürəyimizin səsini dinləyərkən ağlın məntiqini də itirməmək böyük zəka və cəsarət tələb edir.

Həyatın qərarlarını vermək heç vaxt asan olmur, çünki heç vaxt tam hazır deyilik — amma hər dəfə bu qərarlar bizi daha güclü, daha anlayışlı və daha həssas insan edir. Qərarsızlıq içində yaşamaq, insanın özünü tapması və həyatın incə qatlarını duymaq üçün bir fürsətdir. Bu, zəiflik deyil, əksinə həyatın dərin anlamlarını anlamağa açılan bir qapıdır. Qərarsızlıq zamanı yaşanan sarsıntılar, həyəcanlar və gözləntilər bizi formalaşdırır, şəxsiyyətimizi zənginləşdirir. Hər insanın həyatında müəyyən mərhələlər olur — bəzən hər şey aydın görünür, bəzən isə qarışıqlıq içində qalmışıq. Amma ən vacibi, həmin dönəmlərdə özümüzü sevmək, səsimizi dinləmək və daxildən gələn çağırışlara qulaq verməkdir. Çünki həyatı bütövlükdə anlamaq üçün bu qarışıqlıqlara, çətinliklərə və qərarsızlıqlara ehtiyacımız var.

Biz hər gün qarşılaşdığımız seçimlər arasında durur, bəzən addım atmaqdan çəkinir, bəzən isə qeyri-müəyyənliklərlə dolu bu yolda irəliləyirik. Bu prosesdə itirə bilərik, amma yenə də özümüzü tapırıq.

Qərarsızlıqla yaşamaq, hər anın fərqinə varmaq və həyatın incə, bəzən də kəskin hissələrini anlamaq — insan olmağın ən gözəl, ən çətin tərəfidir. Bu yolda nə qədər vaxt keçsə də, nə qədər sınaqlardan keçsək də, önəmli olan özümüzü itirməmək, daxildən gələn səsə sadiq qalmaqdır. Çünki həyatın hər qarışıqlığında biz yeni bir dərs, yeni bir anlama şansı tapırıq. Və bu dərslər bizi təkcə daha güclü deyil, həm də daha həssas, daha insan edir.

Qərarsızlıq və hisslərin mürəkkəbliyi içində hər kəs bir yoldaş axtarır — özünü, sakitliyi və ya bəlkə də sadəcə anı yaşamaq bacarığını. Bu yolda bəzən dayanmaq, bəzən gülmək, bəzən isə göz yaşlarını saxlamaq lazımdır. Amma ən önəmlisi, davam etməkdir — ürəkdən gələn çağırışlara qulaq verərək, həyatın axarında öz yolunu tapmaqdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(21.05.2025)