“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının sevilən “Güneydən gələn səslər” rubrikasında portalımızın Güney Azərbaycan təmsilçiləri Əli Çağla və Vida Heşməti oxucularımızı güneyli yazarlarımızla hər həftə tanış edirlər. Bu dəfə sizlərə Əli Cavadpurun şeirləri təqdim edilir.
Əli Cavadpur 1973-cü ildə Güney Azərbaycanın Araz sahilində yerləşən Xudafərin bölgəsinin İskanlı kəndində anadan olub.1997-ci ildə Təbriz şəhərində Fars dili və ədəbiyatı fakültəsini bitirib. 2007-ci ildə Təbriz Universetetində “Nazim Hikmət şeirində və təfəkküründə axtarışlar” adlı elmi Tezindən müdafiə etməklə Ədəbiyat üzrə yüksək lisansını alıb. Neçə illər Xudafərin bölgəsində və indi isə Təbriz şəhərində orta məktəb Ədəbiyat müəllimidir. Aşağıdaki kitabların müəllifididr:
1-Bəyənsəndə budur, bəyənməsəndə (şeirlər). Təbriz:1998
2-Əsrimizin yuxusunda (şeirlər). Tehran:2007
3- Təbiyət və şeir/Budaqov (köçürmə).Tehran2002
4-Mənim dəli yaşıdlarım (poema). Təbriz:2016
5-Səsində bir hekayə var (şeirlər). Təbriz:2016
HƏR ŞEY XƏBƏRDİ!..
Hər şey xəbərdi,
Hər şey xəbər qədərdi.
Yalavaclıqdan baş götürüb
Gəmilərə təpilən mühacirlər
Hər gün qırılmaqdadır.
-Bir xəbərdi.
Havanın soyuqluğu neçə gün davam edəcək.
-Bir xəbərdi.
Səhərdən-axşama dünyada inqilab olur.
-Bir xəbərdi.
Diktatorlar həmişə diktə oturarlar
Və dinc oturmazlar.
-Bir xəbərdi.
Nobel adına verilən mükafatların kökü
Gedib Bakının neft quyularına dayanır.
-Bir xəbərdi.
Orta doğu bir ağ göyərçinin oxuduğu ağıdır.
Orta doğu qan ocağı, qan çanağıdı.
-Bir xəbərdi.
Ulayan yalquzaqdır,
Oxuyan bayquşdur Ərəb çölləri.
-Bir xəbərdi.
Çoxdandır səndən xəbərim yoxdu,
Necəsən dostum?
-Bir xəbərdi.
Afrika aclıqdan qaça bilər, amma “qaravaclıqdan” qaça bilməyəcək!
-Bir xəbərdi nə vaxtsa eşitmişəm.
Üstəki o “qaravaclıq” sözün özüm düzəltmişəm,
Yalavac sözünə borcluyam bu tapıntını
Təqdim edirəm ağ dərililərə.
-Bir xəbərdi.
Xəbərlərin gözüdür yaşamaq,
Bəbəyinə güllələr xoruzlanır.
Yaşamaq xəbər başlığıdır
Ayaq altında sürünür!
Bir xəbərdi:
Hələbin soyulan dərisi
Qarabağın oxunan şikəstəsi.
Urmu gölü bir duzlu xəbəridi
Yellər apardı uzaqlara,
Gətirdi yaxınlara!
“İqnosiya” matador xəbəridi Lorkadan.
“Günəş bir gün soyuyacaq” köhnə bir xəbərdi Nazimdən.
Kəndimizdə “Qarağanlı düz “ adında-
Mavi çalmalı, ipək yaylıqlı
Yovşan qoxulu bir otlaq var
Yaz gələndə onun üstündə uzanar, yaşıllanar
İndi loderlər ciyərini sökür
Şirkətlərə qum daşımaq üçün.
-Bir xəbərdi.
“İncirli Bulağı”nın üstündə bir bənövşəyə darıxdım
Və burnumun ucu göynədi, bu üzü yaza doğru gedən günlərdə.
-Sən deyən bir xəbər deyil,
Amma xəbərdi.
Artıq xəbərə dönmüşük
Nə var, nə yox, nə xəbər?
Xəbərik, xəbərə yaşayırıq!..
Xəbərəm
Xəbərdi
Xəbərsən,
Hər şey xəbərdi, xəbərin yoxdu!
Xəbər var daha heç nə yox!...
İTİN BALASI DA BALADIR..
Bu qədər it balasına
Kimdir yal verən deyə?!
Beş küçükdən dördünü
Basdırdılar diri-diri!
Bir birindən gözəl və totuq idi
İt küçükləri.
Zingiltiləri yandırdı göyü-yeri
İt ürəyi dözmədi, ana ürəyi idi
Eşdi çıxartdı balaların.
Ağzından alıb yenə basdırdılar adamlar!
Ana itin başına hava gəldi
O havada bala səsi var idi
Dilin yelə verə-verə qudurdu
Küçüklərin anası!
Adamların balasına hürdü
Küçüklərin anası!
Havalar soyudu, qar yağdı
Hələ dünyanın üzü də ağardı.
Qancıqlar köpəklər uladı yana-yana
Hər şey qarın altında qaldı
Qaldı gün çıxana.
YOL ADAMI
Başının üstündə qaralar bulud
Başının üstündə çaxmaq daşı, od
Başının üstünü sən unut, unut...
Yol adamı.
Üzü uzaqlara yol gedən adam
Keçər neçə gündən, kölgədən adam...
Yollar quş dimdiyi
Sən də dən adam
Yol adamı.
Yolda ay işığı, qaranlıq da var
İşıqda olmayan qaranlıqda var
Yürü saçlarını darasın rüzgar
Yol adamı.
Yeri öz yolunu it hürsün səni
Korlar kərməlikdə itirsin səni
Uzaq işıqlara yetirsin səni
Yol adamı.
Hay-haraydan boyu uca bir sükut -
Yol yoldaşın, birdə yolun özün tut
Get...
Get...
Qalan nə var
Unut, sən unut...
Yol adamı.
İÇİNDƏ BÖYÜYÜR ÇİN DİVARLARI
Dünya süd üzüdür, qatıq qaymağı
Sevinci də təzə, qəmi də təzə.
Nə vaxtdır yol gedir dəvənin ağı
Qarası da çatmır hələ Təbrizə!
Hardanmı başlayıb haramı gedir -
O dəvəsi ölən Ərəb qardaşım?
Ərzrum gədiyi hələ də qardır
Soyur öz dərisin Hələb qardaşım.
Sən deyə bilməzsən, deyə bilərsən
Nə vaxt barışacaq özündən küsən?!
Hələ bir qocanın Quzey Koredə,
Gözündən yaş kimi düşən ümidsən.
Yol çəkir gözlərin kəhkəşanlara
İçində böyüyür Çin divarları.
Özündən-özünə bir addım yolun,
Kəsilmir hələ də boranı, qarı!..
Qoşmamı yazırsan postmodern qardaş?
Maşınlar götürmür at çapanları.
Əlçatmaz qayadan süzülən ballar
Qaldı dağ ayısına sarı tel arı.
Baxtımız düşübdür gündoğanlara
Hələ də göyümüz qıp-qırmızıdır.
Günəşi göylərə doğmaq asandır
Bu çətin ağaran yerin üzüdür.
Nə çox qumbarası belində gəzən -
Alan cənnət iyin intiharından.
Dünya süd üzüdür, qatıq qaymağı
Hələ doyan yoxdur dadlı varından
Belə-belə şirin yuxularından...
SƏRHƏDDƏ BİTƏN AĞAC...
Sərhəddə bitən ağac,
Sən hansı ölkəninsən?
Astanada duran dost,
Nədir səni incidən?
Bağda dar ağacları,
Ucalır yerdən-göyə.
Boyumuz da çatmadı,
Ordan çiçək dərməyə!
Bura ki, qar yağırdı,
Ora gün hardan çıxdı!?
Biz harda durmuşuq ki,
Göy quru, yer palçıqdı!
Dağın qaşında duran -
Ay qaraltı, ay adam;
Günəşmi batır bəlkə
Mən belə sayıqlıram!
YAZIQ
Getmək istəmirsə ürəyin sənin
Zorla apardığın, ayaqlar yazıq!
Gedəndə ayağın yolları deyil -
Yazıq ürəyini ayaqlar, yazıq!
Başını basdıran çiçəyin, otun,
Payını günəşdən ayırmaq çətin.
Yuxusu dağlardan ağır millətin,
Yükünü daşıyan, oyaqlar yazıq.
Bu dünya qurutmaz alın tərini,
Dağıdar, uçurar hördüklərini,
Gündüz gözlərilə gördüklərini,
Gecə yuxusunda sayaqlar, yazıq!
İndi arabaya qoşulan atdan,
QırAtlıq umusu çıxıbdı yaddan!
İçini yandıran alovdan-oddan-
Necə qızarmasın, yanaqlar yazıq!
Qeyd: Orfoqrafiyaya toxunulmamışdır.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(14.02.2023)