Sərvinaz Sərvərin şeirləri
Sərvinaz Sərvər Qubanın 1-ci Nügədi kəndində doğulub. Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin filologiya fakültəsini bitirib. Rayonun Amsar kənd tam orta məktəbində müəllim işləyir.
Sərvinaz hələ orta məktəb illərindən yaradıcılığa başlamış, ilk şeir nümunələrini Qubada fəaliyyət göstərən “Ay işığı” ədəbi məclisinin məşğələlərində, ədəbi görüşlərdə və digər tədbirlərdə oxumuş, uğurlu ədəbi gələcəyi barədə xoş təsəvvür yarada bilmişdir.
Hazırda müəllifin istər dövri mətbuat səhifələrində, istərsə də sosial şəbəkələrdə dərc olunan şeirləri maraqla qarşılanır, əsərləri barədə müsbət fikir və rəylər yazılır.
Çağdaş poeziyamızın bədii duyum yükü və fəlsəfi düşüncə tərzi Sərvinaz Sərvərin “Bu axşam yaşadım çiçəklər üçün” adlı kitabında toplanmış şeirlərinin də ana xəttini təşkil edir, müəllifin mövzu rəngarəngliyi və müşahidə qabiliyyəti güclüdür, fikirlərini sadə dildə və obrazlı şəkildə ifadə edə bilir.
Mən Sərvinaz Sərvərin istedadına bələdəm, özünəməxsus bir qələm ustası kimi gələcəkdə daha böyük əsərlər yaradacağına və ciddi ədəbi uğurlar qazanacağına əminəm.
Bu fikirlərlə də onun yeni şeirlərini “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının oxucularına təqdim edirəm.
Ramiz Qusarçaylı
***
Dar küçə
Torpağın rəngi qaçıb
Torpağın ətri qaçıb
Bu torpaq nə vaxtsa çiçək açıb
Bu dar küçədə
Gündən-günə böyüyür
Bu dar küçənin daşları
Cılızlaşır get-gedə
Burda insan başları
Bu dar küçənin daşları
Günəşə eynəksiz baxır
Adamları eynək taxır
Nə kiçilmək istəmirəm
Nə daşlaşmaq
Bu dar küçəni
tez keçim gərək..
***
Qarışqa yuvasıdır dünya
Kimi gözü boyda
Kimi ürəyi boyda
görür bu dünyanı.
Çaxnaşır quru başlar
Quru çörəklər altında
Yerdə əzilir qardaşlar
Göydə mələklər altında..
***
Üstümə yağır sevgin
Havadan ağır sevgin
Çiynimdə daşıyıram
Eşqinlə yaşayıram
Yağış yağmır
Payız yağır, sevgilim
Zümzüməsi bayatılı bəstədi
Bu payızda qəlbim yanır, sevgilim
Üzü qısa ürəyimiz istidir.
***
Ağlayan əhvalımın üstündən
Zərli-zibalı paltar geyinib
Gözlərimə son baharın
Yağış döymüş rəngini
keçirib getdim..
Torpağın üstündə əl-əlvan çiçəklər
Torpağın altında yavaş-yavaş quruyan köklər
Çiçəklər gözəldi ...
Elə həyat da...!
***
Sevgim
Mən səni qışda sevirəm
Hər tərəf bəyaz olanda
Quşların səsi unutdurur
Səni mənə
Yaz olanda
Qara nöqtələrdi göy üzündəki quşlar
Mən quşları sevirəm sənsiz olanda
Uçub gedəndə unudur quşlar məni,
Köçüb gedəndə unudacam səni
Bilirəm, baharı sevirsən
Gedənlər qayıdır deyə.
Mən heç vaxt gəlməyəcəm,
Gəl ikimiz də payızı sevək,
Mən gedən quşları
Sən, qayıdan yağışları
***
Səndən oxuyur
Budaqdan quşlar
Hardan bildim?
Mənə baxıb oxuyurdular
***
Yağışdan sonra
Günəş daha aydın görünür
Ağlamaq istəyirəm
Aydınlanmaq üçün
***
Təzə yazın təzə gülü
Bu yaz güllərdən yazacam
Güllərin qırışındakı
Keçən illərdən yazacam
Bu yazıya pozu yoxdu
Bu torpaq göyərdər bizi
Bu yazda üzə çıxmayan
Hər birlərdən yazacağam
Bir-bir bitib tükənmişik
Birdən birə yüklənmişik
Tənhalıqla təklənmişik
Bitən sirlərdən yazacam
Yozub üstündən yazmışam
Çatıb qəlbimə azmışam
Bu yaz bir yazı yazmışam
Payızda yer qazacağam
***
Qəribə sevinir torpaq
Yamyaşıl otlar
Qəribə sevinir otlar
Çiçək-çiçək
Qəribə ağlayır güllər
Ləçək-ləçək tökülərək
Nəfəs addım-addım sökülərək
Qorxu bulağında həsrət
Ürək-ürək
Həyat isə nəfəs-nəfəs
Bu da son tək-tək
***
Döyüb gecənin qapısın
Qaranı sağdım gözümə
Rəngli bir gecə yaratdım
Elə gecənin özündən
Zülməti çırpsın üzümə
Çağırmışam küləkləri
Görməməkçün rəngi solmuş
Gözüyaşlı çiçəkləri
Ovutmaqçun çiçəkləri
Gözlərdəki sevinc azdır
Ürəyimə gecə gələn
Bilirsən neçənci yazdır?
***
Buludlar həsrətin əkir torpağa
Güllərin gözündə çiçəkləməkçün
Ayın görüşünə gəlmir ulduzlar
Buludun üstündə iməkləməçün.
Bilməyir qarşıda bahar gələcək
Fikirlər cisminə atlan deyəcək
Köhnəlib köhlənin nal ayaqları
Gözləyir dəmirçi, nalbənd gələcək
Ayın səhərində gecə yarısı....
***
Gözümün qabağında töküldü
Pəncərənin qabağındakı
Armud ağacının yarpaqları
Gözümün qabağında ağardı
Anamın saçları
Gözümün qabağında böyüdü
Uşaqlığım
Gözümün qabağında qocalır
dünya
***
Uzaqda qızaran ulduzun
ürəyi yanır
Neçə gündür ki ancaq
Mavi dənizə boylanır..
***
Su üstündə əksimlə
Ulduzlar bir yerdədir
Kölgəm suda ulduz dərir
Ulduzlar sudan göyərir
Bu gecə ulduzlar yaman sərindi
Bu gecə göylərə içim göynədi.
***
Gül əkmə mən gələn yola
Bəlkə, yolumuz ayrıdı
Kükrəyən şy daşan deyil
Həmin yollar dolaylıdı.
Gül əkmə mən gələn yola
Bəlkə, mən heç gəlmədim
Ətri qəlbini dələcək
Gül məni gətirməyəcək
Güllər açacaq, solacaq
Güllər gözə ilişəcək,
Təklik yadına düşəcək.
Elə baxma güllərə ,
elə bilərsən ki mənəm?
Bəlkə, mən heç gəlmədim
Nahaq gül əkmə yollara
***
Qulaq asdığım bir
Vətən mahnısında
Bizi tapdım
Mən dağına, daşına
Qurban fədai əsgər
Sən bu əsgərin
Qanı bahasına ucalan VƏTƏN.
***
Başını bağlayan dağlar
Bu qarlar nə vaxt əriyər
Başında ağlayan qarlar
Əriyib sənə gəlirəm
Çatsam oğluna –qızına
Çox olub çalsam azına
Kül olub dönsəm tozuna
Vətən, yazına gəlirəm.
***
Ucalıb göylərə dəyir
Göyləri yerlərə əyər
Adama lap gəl-gəl deyir
Nə gözəl görünür dünya..
***
Ağ-qaraya yaraşmayır
Qaranı ağa qatmayın
Qara donlu gecələrdən
Çıxaq sabaha, yatmayın
Rəng-rəng soyunur çiçəklər
Tağ-tağ quruyur çiçəklər
Bizdən soyuyub çiçəklər
Sizdə qınağa tutmayın
İki mənfi bir müsbətdi
İki insan bir qismətdi
Hər sevgidə bir həsrətdi
Onsuz axrı müsibətdi
Gedib qabağa çatmayın
Öpüb gözün üstdə qoyun
Sözü qırağa atmayın
***
Keçirdim gecəni gözümə
O da xumarlanıb yatdı
Yuxular onu oxşatdı
Gecə isə gözlərimi
Sonsuz qaranlığa atdı
Bu qaranlıq solğun baxır
Bu qaralar məni sıxır
Bəlkə elə buna görə
Hər kəs gözlərini yumur
Lal gecənin gözlərinə
Məndən başqa heç kəs baxmır
***
Asandı gülmək, asandı
Sevinci gülmək asandı
Gümüş qatıb şüşələrə
Özünü görmək asandı
Yaşamağa indi nə var
Ritmi tutub oynayasan
Başı ağ örpəkli anam
Hansımıza ağlayasan
Nə var düzü deməməyə
Vətənini sevməməyə
Yığıb çantaya özünü
Qürbətdə ölmək asandı
Keçən keçmir gələn gəlmir
Gələn bundan yaxşı gəlmir
Yaxşı adam olmaq olar
Amma asan başa gəlmir.
***
Dünya beş gün deyil qardaş
Gözündən böyüyür dünya
Sətir-sətir, fəsil-fəsil
İllərə bölünür dünya
Qan rəngi də qırmızıdı
Can rəngi də qırmızıdı
Yalan rəngi qırmızıdı
Rənginə bürünür dünya
Kiçildib bizi itirir
Ürək-ürək dərd bitirir
Vətən –vətən sədd çəkilib
Tinlərə bölünür dünya
Cin –cin yığıb talanları
Dərsdən ibrət alanları
Tez unudub olanları
Sirlərə bölünür dünya
Keçib bir-bir əməlindən
Heç bilmirsən əvvəlindən
Hörüb səni öz əlində
Millərə bölünür dünya
***
Xəyallarda yaşamaqdan
bezmişəm
Xəyalları yaşamağa ..
Gücüm çatmır
***
Kədərinə oyna naz ilə
Hər not üstdə göz yaşı
Fərqli həyəcanın həzin
zümzüməsi
Qəm dolu dön
Dönə-dönə
Ürəyinin səsini az elə
***
Səsizlik yerləri doldurub gedir
Qatarın yolçusu, yalnızca mənəm
Fikirlər sözləri yoldurub gedir
Suzuduqca danışan yalnızca mənəm
Ətəyi yaşıldır zirvəsi qarlı
Əlimdə şatmayır dağlar başına
Söhbəti yaxındır səs isə uzaq
Duyğular şatmayır ömür yaşına
Sözlərimdə ayın kölgəsindədir
Pəncərə dalından axtarma işıq
Qatarım fikirlər ölkəsindədir
Qaranlıq səhrada tapmazsan işıq
Qurumur
Uşağa biz öyrədirik ağlamağı
Böyüyür hələ də yaşı qurumur
Nə quru göyərib çiçək bitirir
Alışmır, közərmir, yaşı qurumur
Bu ağac yellənir qəm havasına
Bu ağac yellənir quş yuvasına
Bu ağac bənzəmir öz babasına
Yarpağı tökülüb yaşı qurumur
Şəkəri şərbəti tamı başqadı
Hərənin öz evi damı başqadı
Dünya başdan-başa bir tamaşadı
Ürəklər isinib daşı qurumur
***
İki sözdən yarandı dünya
Sonsuzluğun “kaf-hun”u
Biri sənsən biri mənəm
Qiyamətdi bunun sonu
İki sözdü gözlədiyim
Məndəmi sevirəm onu
Gündüz sənin, gecə mənim
Qaradı gecənin donu
Ümid yeri şumlamışam
Aydın səhərlər əkəcəm
Səhərlərin günəşindən
Körpə gülüşlər çəkəcəm
***
Sənin daşımağın bura qədərmiş
Bu ömrə indi mən gün daşıyıram
Bu torpaq ağacın son nəfəsidi
Yavaşca bir sarı ün daşıyıram
Biri sünbül ömrünü dən-dən bitirir
Bir duman ömrünü sis, çən bitirir
Bu dünya gündə bir ümid itirir
Bir ümid işığı şam yaşayıram
Güllərin şehində çən yaşayıram
Bu bahar göyərə tən yaşayıram
Özümü bitirib sən yaşayıram
Yenə dünya böyda qəm yaşayıram
Bu bahar torpağın qara yazıdı
Bu dünya özünə çox tamarzıdı
Bu torpaq dözümü hara qazıdı
Harda basdıracaq səbr yazımı
***
Yenə işıq yandırmışam
İşığı tutub gedirəm
Bir işığa şam olmuşam
Özümü udub gedirəm
Yolumu əzbər tutmuşam,
Allahu Əkbər tutmuşam,
Qələmi rəhbər tutmuşam,
Dözümü yonub gedirəm.
Daha qəni axtarmayın,
Məndə məni axtarmayın,
Bostan zəmi axtarmayın,
İzimi yuyub gedirəm.
Külü göyə sovrulmasın,
Döyə-döyə qovrulmasın,
Mən yandım kimsə yanmasın,
Külümu ovub gedirəm.
Daha daşlarda baş yarmır,
Dəmir külüng daşda yarmır,
O da məndən baş çıxarmır,
Şeytanı qovub gedirəm.
Gedib uzaqdan baxacam
Baxmağa eynək taxacam
Yerdən gül kimi çıxacam
Torpağa qonub gedirəm.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(06.02.2023)