Təqdim edir: Heyran Zöhrabova, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Hələ iki gözdən yaxın qardaşlar 

İki ulduzdan da uzaq olubdur. 

Ayrılan torpaqlar, ayrılan daşlar 

Sinələrdə dağ-dağ fəraq olubdur. 

Sanma döyüş marşı oxuyur Araz, 

Gümüşlənən sazı sədəf-sədəfdir. 

Yox! Hicran xalçası toxuyur Araz, 

Yumrulaşan suyu kələf-kələfdir... 

Bəlkə təlatümə gələn dalğalar 

Həsrətdən ağarmış yumşaq tellərdir. 

Tənha qayaları dələn dalğalar 

Görüşə tələsən titrək əllərdir.... 

Sanki varaqlayır zamanı Araz, 

Oxuyan dodaqdır, duyan ürəkdir! 

Elə bölübdür ki, bir canı Araz, 

Ah, o yan ürəkdir, bu yan ürəkdir! 

Özüm bu sahildə dayansam əgər, 

Kölgəm o sahilə düşər... Vətəndir! 

Könlüm istəsə də hər axşam-səhər, 

Yolum düşə bilməz, bəs bu nədəndir? 

Araza qılınc da vursalar düzü 

Suyu aralanmaz! Axar dərindən. 

Bəs iki sahili nə üçün özü 

Suyuyla ayırır biri-birindən? 

Araz özü boyda gözüylə sezmir 

Hər iki sahildə Vətən yerləşir? 

Ayrılıq yaxşısa o niyə dözmür, 

Sonuncu məcrada Kürlə birləşir....

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(15.08.2024)