Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Hələ heç kəs poeziyada sürrealizm göstərə bilməyib. Dünyada yalnız fransız poeziyasında bunu Renuarda görmüşük, bir də yəhüdi poeziyasında Mendelştamda və Brodskidə. 

Adilsə göstərib. O özü həm də rəssam idi, impressionist rəsmlər çəkirdi. 

Bəli, biz iddia edirik ki, Adil Mirseyidin yazdıqları poeziyamızın qızıl fondudur. Kim razılaşmırsa, özü bilər. 

nord soyuducusunu ərzaqla doldurmuşdu

qapını bağlayıb şeir yazırdı

payız gəlib qapısında durmuşdu

o baharda gördüyü yuxuları yozurdu

pərdələri çəkmişdi telefonu qapalı

acı qəhvə içirdi kaptan blek çəkirdi

mətbəxdə yuyulmamış qabqacaq

bir gün yuxusuna Lermontov girdi

bir də geri dönərmi o əski macəralar

nə köhnə inturist qalıb nə də uzaq vağzallar

hardasa qəzaya uğrayıb qatar

xoşbəxtlikdən qız bürcü öz yerindədi hələ

hər şairin ürəyində bir gizli dəfinə var

demonla qumar oynayırdı gecələr

gənc Qusar zabiti ərköyün mişel

sanardı ki qarşıda şöhrət gözləyir onu

amma ki pusquda durmuşdu duel

dueldə öləcəyini bilmirdi hələ

hələ ki xoşbəxt idi iyirmi yeddi yaşında

beştau dağlarında silahlar çəkiləndə

təzə bir şeir havası vardı başında

bu nə yuxuydu belə anlamadı zavallı

niyə Lermontov gəlib yuxusuna girmişdi

qələm düşdü əlindən daha şeir yazmadı

dəli könlü susmuşdu kirimişdi

tənha yelkən ağarırdı uzaqda

evdən çıxmamışdı günlərdən bəri

son dəfə aynada özünə baxdı

qapını açan kimi ölüm girdi içəri

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(02.08.2024)