“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gündən başlayaraq ardıcıl üç gün sizlərə nəsr zamanında Nazilə Gültacın hekayələri təqdim ediləcək. İlk oxuyacağınız “İki limon” hekayəsidir.

İş­dən bir ne­çə sa­at bun­dan əv­vəl çıx­sa da, evə get­mə­yə hə­və­si ol­ma­dı, ayaqla­rı onu dar­tıb sa­hi­lə apar­dı. Xey­li do­laş­dıq­dan son­ra üzün­də, gö­zün­də ye­ni il ərə­fə­si bir ne­çə gün ev­də tək və tən­ha ol­ma­ğın kə­də­ri ilə met­ro­ya en­di. Ge­cə sa­at on iki­yə az qa­lır­dı. Xey­li adam­ qa­tar göz­lə­yi­rdi. Bir ki­şi iki ye­şik li­mo­nu gə­tir­ib, düz onun ya­nın­da­ca ye­rə qoy­du. Hiss olu­nur­du ki, ki­şi bərk yo­ru­lub, üz-gö­zün­dən yor­ğun­luq ya­ğır­dı, li­mon­lar­sa a­da­mın üzü­nə gü­lür­dü. Get­dik­cə ət­ra­fa qə­ri­bə bir xoş ra­yi­hə ya­yıl­maq­da, san­ki hər tə­rəf li­mon rən­gi­nə bo­yan­maq­day­dı. “Kim de­yir ki, sa­rı rəng bəd­bin­lik rəm­zi­dir”. İlk də­fə sa­rı rən­gin nə qə­dər gö­zəl bir rəng olduğunu dü­şün­dü. Li­mon­la­rın rən­gin­də hə­yat eş­qi, tə­ra­vət var­dı. Hə­rə bir-iki li­mon al­dı. O da li­mon al­maq is­tə­di­yi­ni bil­dir­di. Ki­şi ona iki li­mon se­çib ver­di, am­ma nə qə­dər israr et­sə də, li­mon­la­rın pu­lu­nu al­ma­dı. “Gö­zəl qa­dı­na hə­diy­yə edi­rəm, mən­dən ye­ni il hə­diy­yə­si ol­sun, iki­niz də gö­zəl­si­niz – sən də, li­mon da”, – de­di.

...Ye­ni il hə­diy­yə­si olan iki li­mon sto­lun üs­tün­də sa­rı-sa­rı gü­lüm­sə­yir­di, elə bil ki, ev­də iki ba­la­ca gü­nəş doğ­muş­du. Özü­nə çay süz­dü, əli gəl­mə­di li­mo­nu doğra­ma­ğa. Ye­ni ili bu bir cüt li­mon­la bə­ra­bər qar­şı­la­dı. “Hər şey gö­zəl ola­caq”, – deyə­rək, li­mon­la­ra ba­xıb gü­lüm­sə­di. O, tək de­yil­di...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.07.2024)