“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Sumqayıtda yaşayıb yaradan şair Aypara Ayxanın şeirlərini təqdim edir.
AYRILIĞIN TƏRİFİ
Yenə asi ürəyim savaş açıb qədərə,
Tanrı məni əfv etsin, yenə üzünə ağam.
Gecəylə, gündüzlə də ulduzumuz barışmır
Yenə zamanla düşmən, yenə qanlı bıçağam.
Görən nə qədər keçib ayrılığın üstündən
İflic olub divarda saatın əqrəbləri.
Bayaq qınadı məni masamda kağız-qələm,
Bir də məzəmmət ilə süzdü yuxu həbləri.
Durub şəhərə çıxdım, fikrim dağılsın deyə,
Neçə yolu, cığırı bir-birinə caladım.
Saymadım neçə dəfə xatirənə ilişdim,
Neçə dəfə adını ard-arda təkrarladım.
Düyünlər boğazıma yığıldı qalaq-qalaq,
Toplayıb ordusunu qəhər üstümə gəldi.
Maşınlar, avtobuslar, piyada keçidləri
Mağazalar, binalar, şəhər üstümə gəldi.
Bilmədim bu nisgildən harda qaçıb gizlənim
Haranın daşın salım ürəyimin başına.
Ayrılığı bu qədər amansız bilməzdim mən
Qəfil tutulmasaydım sənsizlik yağışına
Hər gün dodaqlarımda sükutun cazibəsi,
Gözlərim üfüqlərdə dolanır veyil-veyil.
Bu darıxmaq başqadı, bu həsrət tamam başqa
Bu ağrının tərifi bildiyin kimi deyil...
NEYTRAL ZONA
Sevinclərimə ortaq,
hüznlərimə tən bilmişdim səni...
Ürəyim ürəyinə baş qoyandan
Vətən bilmişdim səni...
Sən demə
güvəndiyim dağın başı büsbütün qarmış,
Sən demə
qədərdə Vətəndə qürbətçi olmaq da varmış...
Sahib çıxmaq istəmədiyin ürəyə daha
Bədəl ödətdirirsən bahadan baha...
Gündüzu zərrə-zərrə udan nəhəng şər kimi
Bu laqeydlik hər gün bizi yeyir, bitirir.
Neytral zonada qalmış yaralı əsgər kimi
İndi mənim hislərim durmadan qan itirir.
Saniyə-saniyə soyuyuram, biləsən,
Döyüntü-döyüntü buza dönür ürəyimin əli-ayağı
Amma qorxma,
son nəfəsində belə sənə "Vətən" deyəcək
Deyəcək ki, baxıb sevinməsin yağı...
TAPMACA ADAM
Yeni kəşf edilmiş planeti öyrənmək qədər müşküldür səni tanımaq
Qürurdan hördüyün Çin səddi arxasında gizlənən tapmaca adam.
Nə sevdiyin bəlli, nə sevmədiyin
Yorulmuşam sənin gizlənqaç oyununda yuman tərəf olmaqdan.
Həyatımda bir varsan, bir yoxsan,
Bir çoxsan, bir azsan,
Qısacası Kvant nəzəriyyəsi qədər çətin və anlaşılmazsan.
Get-gəllərindən yollar da əzbərləyib addımlarını,
Aristokratlığını itirib əlvidaların.
Salamların hər dəfə xəcalət təri tökur dilinin ucunda.
İndi savaş meydanını xatırladır
sualların hücumuna məruz qalmış beynim.
“Sevir sevmir”lərimlə bezdirdiyim çobanyastıqları
qürur dərsi keçir mənə
Çox dəfə ürəyini bəlkə oxuya bildim
ümidiylə gozlərimi gözlərinə dikirəm
Axı mən xəstəyəm
Həkim demişdi sən çatışmazlığından çox ciddi əziyyət çəkirəm.
Hər dəfə balıq səssizliyi ilə susursan,
Hər dəfə lal baxır gözlərin.
Barı qolların danışsın arada,
Barı onlar itirməsin danışmaq vərdişini,
Bərk-bərk sıxsınlar məni köksünə
Bəlkə heç sabah olmadım.
Düz demirəm, nə bilmək olar axı həyatın işini?
MUTASİYA
Deməliyəm ki, heç nə bir anda yaranmır
amma hər şey bir anda məhv ola bilir.
Dünya özü də yeddi gündə yarandı,
Qiyamət özü də bir anda qopacaq
Və o gün
bütun yaxşıları yaxşılar,
bütün pisləri pislər tapacaq.
Səninsə Qiyamətin mənim ürəyimdə qopdu
Dünyamın mərkəzi deyilsən daha.
Ətrafında dönmür artıq kainat.
İndi ən böyük qazancımdır yarısından döndüyüm ziyan
Demişdim axı çox da özunə güvənmə
Bax, süqut etdi illərlə qəlbimdə qurduğun imperiyan,
Sultanı oldugun taxtın da devrildi...
Sayəndə DNT-si də dəyişdi duyğularımın
Sevgim mutasiyaya ugrayaraq nifrətə çevrildi.
GETDİN
Getdin, ruhuma əsdi yenə soyuq küləklər,
Heç nəyə yaramayan quruca nəfəs oldum.
Getdin, intihar etdi qəmzəmdə kəpənəklər
Ve getdin, içimdəki quşlara qəfəs oldum.
Yenə qəlbim soyundu xoşbəxtlik libasını.
Saatlar yavaşıdı, zaman sanki süst oldu
Duyunca ayrılığın sarsıdan təmasını
Dünyam çıxdı oxundan, həyatım alt-üst oldu
Yenə gözlənilmədən yoxluğuna uğradım
Və alnımda qırışlar günbəgün cərgə saldı
Yenə barmaq ucumdan saçımacan ağrıdım
Ve yenə gözlərimdə kədər düşərgə saldı.
Indi ömrümdə yoxsan, bitsə də sənli anlar
Xatirələr hələ də təzədirlər, tərdirlər.
Nə xoşbəxtdirlər indi səni görən insanlar
Çiynindəki mələklər necə bəxtəvərdilər.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(03.07.2024)