“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə həyata keçirdiyi “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə güneyli şair Məhdiyə Mehracinin yaradıcılığı təqdim edilir. 

Layihənin koordinatoru Təbrizdə yaşayıb yaradan şair Əli Çağladır. 

Məhdiyə Mehraci şeirlərini farsca yazırmış. Bu layihəmizdən həvəslənərək o da Azərbaycan dilində şeirlər yazmağa başlayıb. 

I.

Otuz yaşında bir qadınam

Bir zaman çox qorxdum

Qorxduğum an əllərim qorxdu

Ayaqlarım qorxdu

Qaçdı

Gözlərim qorxdu

Qaçdı

Bir iki gün sonra

Üzüm də qorxdu

Qaçdı

Mən heç nə deyiləm

Heç bir şey

Qorxuram yazam səni bilsinlər

Baxam

Baxışlarımdan bilsinlər

Bir gündüz

Gün batan çağı

Məni tapacaqlar

Və səni görəcəklər.

II.

Yağış yağır

Yağış ilə

Pəncərənin şüşələri

Ağaclar

Ağlayırlar

Mən səninlə bərabər

Xiyabanları

Küçələri

Sənsiz gəzirəm.

Son bahar havasıdır,

Yarpaqlar

Bizi birlikdə görəndə düşürlər

Qarğalar bağırırlar

Bilmirəm

Mənimi çağırırlar?

Yoxsa səni?

Səni tapmaq istəyirlər

Bilmirəm

Bu arada

Yarpaqlar qopduqca

Əlim sənin əlindən qopub itdi

Və mən daha sonra

Səni xiyaban-xiyaban,

Küçə-küçə,

Qapı-qapı

Aradım.

Qapılar açıldıqca

Gözüm səni axtarırdı.

Son bahar havası idi

Ağaclar

Bir quş kimi

Ayaqları

Torpağa bağlanmışdı

Və yel əsdikcə

Qanad çalıb lələkləri tökülürdü

Mən bir qaranlıq yerdəyəm

Adamlar mənə baxdıqca dişlərini ağardırlar.

Qaçıram...

Ağlayıram...

Çığırıram...

Bağırıram...

Dəhşətlə

Səni bir işıqda gördüm

İşığa sarı

Addım

Atdım.

Amma o işıq

Tutuqlanmışdı nərdələrin dalında.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(01.07.2024)