Güneydən gələn səslər – Araz Asif , “Leyləklər” Featured

Rate this item
(0 votes)

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güneydən gələn səslər layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağla Muğanda yaşayıb yaradan Araz Asifin şeirlərini təqdim edir. 

 

*

Bakıdan yola düşən leyləkləri eşidirəm dan sökülməmiş

Və isti və gənc gövdəmi Muğanın yay havasına tapşırmışam.

Havalar iyirmi beş ildir isti keçir burda

Və mən iyirmi beş ildir qulaq danışıram,

Ağız eşidirəm

Və dərilirəm hər nazik qızın barmaqlarında.

Hər qız sənmişsən!

Hər barmaq sən!

Axı nədən burda bütün başı ləçəklilər sənə

Oxşayırlar?!

Yağış yağandan günəş batana qədər

Soyuq deyil bura,

Soyuq...

Soy...

Soyun demirəm sənə

Onsuz da dam üstə akasiyaların qoxusuna varmış beynim də.

Sənin cizgilərini lüt-lümbəz[1] təsəvvür etmək çətin deyil

Mən qızıl tənlərin bələdçisiyəm qadan mənə.

Çətini gündüzləri xiyabanda sol qulağımla

Eşitdiyimə inanmamaqdır.

Çətini iyirmi beş ildir, sonrası boğazımda

Xalq hərəkatı partlasa da,

Səni sevmək çətin olmayacaq ey...

Bakıdan qalxan leyləklər

Sənin sinənin gəzişməsindən qayıdırlar.

Anam “Hacı” – deyir onlara,

Atam “Hacı leylək”.

Bunu həm mən eşidirəm,

Həm bütün Muğan şairləri.

Hətta Muğan gölləri səfehləyirlər sənin leyləklərində,

 

O leyləklər ki, sənin ağzından danışırlar

Sənin gövdəni vəsf edirlər.

Tutub əlindən dağ aşırıq, dərə batırıq tənində

Və yamaclar yaman dad verir səsin gələndə

Səsin gəlsin sarı bülbül...

(Oxuyur Qədir Rüstəmov)

Və mən təsəvvür edirəm hardan hara çəkilmiş xətt, şişmiş dəri Bitmiş tən.

Qartımış ət və od vermiş hər yan, hər yay, hər yaz Muğanlısı

Artıq danış məni,

Qulaq asım səni...

De, hansı yanın mənim sinəmdən uzaqda mənə qan uddurur?

De, içimdəki hıçqırıqmı, ya fəryad?

Haramdan harama murdardır mənə Muğanın leyləkli yay gecələri?

İyirmi beşdə kiminsə əlindən bir iş gəlmir,

Kiminsə divarından aşmaq da belə olmur!

Şəhərin bütün sənə oxşarların qaçırdıblar çoxdan,

Daha olan deyil,

Olan deyil,

Olan...

Olan...

Ol...

Səni sərf edirmişəm deməli bu şeirdə

Oğlanlığım hədər deyilmiş onda.

İyirmi beşdən bu yana itirilmiş kimi batmış başım

Və yerlə göy arasında qəfil gülləyə rast gəlmiş mən...

Evin yıxılsın oyyyyy Tehran!

Evin yıxılsın leyləksiz şəhər...

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.06.2024)