Təqdim edir: Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan təmsilçisi

 

 

1.

Həyətdə kölgəmə qılınc atır birisi

Qanı içimə damılır mənim...

 

Yuxudan atılıram...

Adamlar yerə atılırlar sümüklərimin yorğun binasından...

Ayağıma dolaşır

Qıçlarımdan, belimdən, boynumdan yuxarı gedir saçımın buruqluğu...

Rəngim qaçır...

Rəngi qopuq divarlara bənzəyirəm get-gedə

Yediyim işarə barmağımın dərisi ilə

Soyulur bütün varlığım.

 

Silinirəm

Toxunduğum bütün əşyaların barmaq izlərindən

Əllərimin hafizəsindən silinirəm yavaş-yavaş

Kimliyimdən

Ailə tabutumuzu kefsizlədən iradi

Gülüşlərimdən.

İtirmişəm əllərimi!..

Barmaqlarım piyanoda qalıb...

Əllərim işdə qalıb...

Bu bədəndə başqa insanlar yaşayırmış görən?

Üzümü çimdikləyirəm ki, inanam diriyəm hələ...

 

Kədərliyəm

Kədərliyəm ki, heç bir qucağa qırılmadı düymələrim

Buraxın unudum tənimdə göynəyən qopuq qanadlarımın yerini...

Buraxın unudum özümü...

Yerimin hara olduğu da bəlli olmasın...

Yaxamdan əl çəkin

Susun soyuq divarlar!

Mat baxış, quru gülüşlərinizdən zəhləm gedir...

Birisi otağıma girir

Deyir ki,

İxtiyarsız işəmək

İradi gülüşlərin etkisidir!

 

2.

Qanlı bıçağı dənizə atar

Barmaqlarını qoxulayar bənd-bənd

Əski albomları, kitabları zibil qabına atmadan

Öncə doya-doya baxıb əzbərləyər onları...

Qarlı axşamlarda əlvida deyib taksilərdə düşürər ruhunu

Ancaq yenə də sevişər soyuq röyalarla...

Evə dönər...

Kirli xatirələri suya çəkər qab-qaşıqla birlikdə

Yaşadıqları film kimi pərdəyə enər!

Ölüm qorxuların aynasıdır

Bütün xarakterlərin sonuncu sekansı!

"İnsanları öldürən qorxulardır" - deyir.

 

3.

Danış mənə

Qışın amansızlığında

Ayaqqabıların necə daşıyır gövdənin ağırlığını

Hansı paltonla şaxtadan qoruyursan darıxmanı?

Hansı uçaqlara gec qalırsan

Özündən qaçmaq üçün?

Əllərin cibində hansı baharı düşünürsən?

Düşüncələrin evinizə sığmayan neçənci uşaqsan?

Söylə! Uca boyluqda neçə bacı-qardaşsınız?

Yabancıları nə ilə qandırırsan yalın ayaqlı gedişini

Kibrit çəkdiyində nə şəkilə düşür kimliyin?

Getmək zorundasan, bilirəm

Əslində bu məmləkət daşıya bilmir səni!

Yazdığın dəniz şeirlərinə balıqsızdır Təbriz

Sevgiyə yazdığın şeirdə boğulur qadınlar...

Söylə Səmədin qara balığını

Hansı bankada üzdürürsən?

 

4.

Nə olar doktor

Bunlara inandır ki,

Xəstə deyiləm!

İnandır ki, skripka səsi yaranır

Tavanda cızdığım dırnaqdan!

İnandır ki, tabloların arxasını söküb içinə girməyim normaldır

İnandır ki, sadəcə albomlarda xoşbəxt yaşayır insanlar

Doğru həyatda deyil...

İnandır ki, pəncərədən dışarı qovduğum

Canavar doğal kölgəmdir

Gecələr boğazıma caynaq atan anormal qorxudur kölgəm...

Doktor, hər gün birini öldürürəm beynimdə

Əl-ayağını sapa düzürəm

Boynumdan asıram bənd-bənd...

İnandır ki, bacarıqlıyam

Tavana dayandırıb nəfəsim dayanana qədər özümü xır-xıralamaqda...

İnandır ki, öz ovcumda ölə də bilərəm...

 

Bilirsən

Cib telefonuma zəng açıb özümlə savaşmağımı ciddiyə almırlar...

Bədənimi qaşındıran allergiya deyil

Bu bir adsız dəri xəstəliyidir

Onu soymaq, şəritə sərmək gərəkdir...

De bilsinlər ki, yatağım qorxuncdur

Saqın girməsinlər otağıma!

İnandır ki, üşüyəndir

Yatağımda yatan boşluq

Yorğansız qaldığında

Dişi dişinə dəyir..

 

Nə olar doktor bunlara anlat

Yatağımdakı canavar mənəm...

 

5.

Unut məni

Fərz et gecələrində gözlərinə dolan acı yuxudaydım!

Unut məni, hər gün məscidlərdən dışarıya atdığın mürgülü əyyaşlığın kimi

Saqqalını oxşayaraq neçə qadını öpdüyünü belə xatırlamadığın kimi...

Hər sabah fərqli çiçəkli donlarla

Balaca balkonumuzda azan səsi ilə oyandığını

Sənə çay süzdüyümü...

Səni görcək üzümə dolan təbəssümü...

Dodaqlarıma çəkilən qırmızı pomadamı gözəllədən üzümdəki qara xalımı...

Anladım bunlar da yetməyir sənə!

 

Unut

Sənin üçün paltarlarıma sıxdığım odekolonu...

Qorxaq gözlərimlə, sevirəm söylədiyimi

Telimi qulağımın dibinə vurub şirin yalanlarına aldandığımı...

Güzgü qarşısında oturub

Hər gün qıvrım saçlarımı sən sevdiyin rənglərə boyayıb

Özümü qoynuna aldığın qadınlara bənzətdiyimi də unut.

Heç sevilmədiyimi unut!

Onlara darıxdığında inad edib

Mətbəxdəki bardaqların səslərinə

Dilimin altında sevdiyim mahnını mırıldanmağımı da unut...

Yatağına ölü düşən qadın ruhumu

Göylün olmadan sevişdiyimiz gecələrdə

Qıçlarımdan ayaq barmaqlarıma sızan sərin qanımı

Ovuda bilmədiyin yalqızlığımı

Bağrına basmadığın ağ gövdəmi unut...

İndi alnına bir öpüş

Adına söyüş deyirəm sevginin!

 

Bilirəm

Yoxluğum darıxdırmır səni!

Nə çoxdur səni sevənlər

Alnının damğası etibarındır!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(07.05.2024)