“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə Biri ikisində layihəsində bu gün sizlərə Tural Adışirinin şeirləri təqdim edilir.
LÖVHƏ
Günəşi zirvədəki
dümağ “duza” batırıb,
Yumurta sarısıtək
Ağzına atdı üfüq.
Üstündən də gündüzü
İçib sərin su kimi.
Öz güllü yorğanına
Bürünüb yatdı üfüq.
***
Könlümdə bir ağac var,
Şeir köklü bir ağac.
Duyğular meyvə kimi
Budağından asılar.
Bəzən ilham gələndə
Bu meyvələr yetişər.
Qırılıb saplağından
Varaqlar üstə düşər.
Çeşidləyib onları
Mən baxaram dadına.
Sovqattək göndərərəm
Oxucular adına.
***
Söhbətlər soğulub, sevinclər solub,
Kəsilib arası görüşlərin də.
Həsrətim tək qalmış bir quzu olub,
Mələyir qəlbinin örüşlərində.
Yollar gözlərimə sancılan bir ox,
Uzanan günləri qəmə bükürəm.
Gecələr üstümə yorğan deyil, yox,
Mən alov örtürəm, atəş çəkirəm.
Sayrışır xatirən bir ocaq kimi,
Görən, düşürəmmi yadına mən də?
Sənsizəm...Yoxluğun yanacaq kimi
Tökülür eşqimin oduna gündə.
***
Sırsıra bağlasa saçlarımda qar,
Buludlar beləcə dayana bilsə.
Yüz il bundan əvvəl yatmış arzular
Bir səhər yuxudan oyana bilsə.
Bilsən ki, kürəyin söykənib dağa,
Bilsən ki, sənin də söz deyənin var,
Bilsən ki, arxanca boylanan, baxan,
Bilsən ki, sənin də gözləyənin var.
Dözdüksə, yenə də günləri saydıq,
Şam kimi əridik hələ bir az da.
Desəm, ana vətən, gözlərin aydın,
Daha sərhəd boyu axmır Araz da.
Açılmır nə vaxtdır qaşı-qabağı,
Bu göydə işvə var, bu yerdə naz var.
Sənə qurban olum, vətən torpağı,
Necə ki dünyada Araz, Araz var...
***
Görən, kimin baxışına tuş olub,
Gözəllərin allanıbdır yanağı.
Tumurcuqlar ətcəbala quş olub
Uçub qonur budaqlara yaz çağı.
Bir anlığa köynəyini soyunub
Səhər çağı şehdə çimir yamaclar.
Günəşinmi baxışında yuyunub,
Gəlin kimi bəzənibdir ağaclar.
Yoldan ötən bihuş olub qoxudan,
Ağaclar da ətirlənib qız kimi.
Uca dağlar nərə çəkib qorxudan
Sal qayalar donub qalıb buz kimi.
Sinəm üstə misra-misra söz yanır,
Kim qaladı ürəyimdə təndiri.
Zirvələrdən, qayalardan sallanır
Şəlalər-alpinistin kəndiri.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(05.03.2024)